Υπόγειες διαπραγματεύσεις

Analyst Team
Η Γερμανία και η Ρωσία φαίνεται πως συζητούν κρυφά, για την εύρεση μίας λύσης στο θέμα της Ουκρανίας, με στόχο τον τερματισμό των μεταξύ τους αντιπαραθέσεων (κάτι που δεν θα χαροποιούσε τις Η.Π.Α.) – Η Αργεντινή και το Ισραήλ


Η αποκάλυψη των μυστικών συζητήσεων μεταξύ της Γερμανίας και της Ρωσίας (πηγή), εάν φυσικά είναι σωστή, με στόχο την εύρεση μίας ειρηνικής λύσης για τον τερματισμό των εντάσεων στην Ουκρανία, θυμίζει σε πολλούς τη συμφωνία «μη επίθεσης Χίτλερ-Στάλιν» – γνωστή και ως «Molotov–Ribbentrop Pact», από τα ονόματα των υπουργών εξωτερικών των δύο δυνάμεων που την υπέγραψαν (επίσης ως Ναζί-Σοβιετική συνθήκη).
Σε γενικές γραμμές δε φαίνεται στο γράφημα που ακολουθεί, το οποίο αφορά τις περιοχές διαπραγμάτευσης - όπου επάνω το κόκκινο αφορά τη Σοβιετική Ένωση, το μωβ τη ναζιστική Γερμανία, το ανοιχτό πράσινο τις υπόλοιπες χώρες και περιοχές, ενώ το βαθύ μωβ την Ανατολική Πρωσία.
  .

Χάρτης – οι περιοχές διαπραγμάτευσης του «Molotov–Ribbentrop Pact».

 .
Η υποτιθέμενη συμφωνία συμπεριλαμβάνει το θέμα της Κριμαίας, το εμπόριο, καθώς επίσης εγγυήσεις σχετικά με την ενεργειακή ασφάλεια – ενώ οι βασικές φιλοδοξίες της είναι αφενός μεν η σταθεροποίηση των συνόρων της Ουκρανίας, αφετέρου η παροχή μίας ισχυρής οικονομικής βοήθειας στην ταραγμένη χώρα. Ιδίως δε μία νέα συμφωνία ενέργειας, η οποία να διασφαλίζει την προμήθεια της Ουκρανίας με φυσικό αέριο – κάτι που αποτελεί θέμα ζωής και θανάτου για τη χώρα.
Έχοντας αναφερθεί στο παρελθόν στην πιθανότητα συνεργασίας των δύο μεγαλύτερων δυνάμεων της Ευρώπης (άρθρο), η οποία θα ήταν αποφασιστική για το μέλλον της Ευρασίας και του πλανήτη, καθώς επίσης στη σπουδαιότητα των Βαλκανίων (άρθρο), διαπιστώνοντας πως οι μυστικές συζητήσεις μάλλον διεκόπησαν μετά την κατάρριψη της πτήσης ΜΗ17, δεν είναι δύσκολο να συμπεράνουμε ποιός είχε συμφέρον από το έγκλημα – ενώ είναι ευκολότερο να ερμηνεύσουμε τη στάση του «φερέφωνου» της υπερδύναμης, του Spiegel.
Μέχρι τότε (20.07), η καγκελάριος είχε συνομιλήσει πάνω από τριάντα φορές με το Ρώσο πρόεδρο – μεταξύ άλλων για την μόνιμη παραμονή της Κριμαίας στη Ρωσία, με αντάλλαγμα όμως την παροχή φυσικού αερίου στην Ουκρανία, η οποία έχει διακοπεί πριν από ένα μήνα περίπου, λόγω των ανεξόφλητων υποχρεώσεων της τελευταίας.
Με βάση τις πληροφορίες που έχουν διαρρεύσει, η μυστική συμφωνία απαιτεί από τη Ρωσία την απόσυρση της οικονομικής και στρατιωτικής βοήθειας που παρέχεται στις αυτονομιστικές ομάδες που δραστηριοποιούνται στην Ανατολική Ουκρανία – όπου όμως θα επιτραπούν στην περιοχή ορισμένες αποκεντρωμένες εξουσίες.
Περαιτέρω, ο πρόεδρος της Ουκρανίας θα συμφωνούσε για την μη ένταξη της χώρας του στο ΝΑΤΟ – όπου σε αντάλλαγμα η Ρωσία δεν θα επιδίωκε να εμποδίσει ή να παρεμβαίνει στις νέες εμπορικές σχέσεις της Ουκρανίας με την ΕΕ, στα πλαίσια της συμφωνίας που έχει ήδη υπογραφεί.
Από την άλλη πλευρά η Ουκρανία θα υπέγραφε μία νέα, μακροπρόθεσμη συμφωνία με την Gazprom – όσον αφορά τις μελλοντικές ποσότητες φυσικού αερίου, με τις οποίες θα προμηθευόταν, καθώς επίσης την τιμολόγηση τους. Η σύμβαση αυτή θα ήταν εξαιρετικά σημαντική για τη χώρα, αφού τα αποθέματα της θα εξαντληθούν πιθανότατα πριν από το χειμώνα – γεγονός που θα σήμαινε μία κοινωνική και οικονομική καταστροφή άνευ προηγουμένου για την Ουκρανία.
Συνεχίζοντας, μέρος της συμφωνίας θα αποτελούσε ένα οικονομικό πακέτο αρκετών δις $ προς όφελος της Ουκρανίας – έναντι των «μισθωμάτων» που έχασε από τη Ρωσία, για την χρήση των λιμανιών της Κριμαίας, επίσης της Σεβαστούπολης, από το ρωσικό πολεμικό ναυτικό.
Σε κάθε περίπτωση φαίνεται και από εδώ, από το σταμάτημα των συνομιλιών δηλαδή μεταξύ της Γερμανίας και της Ρωσίας ότι, η κατάρριψη της πτήσης δεν ωφελεί ούτε τη Ρωσία, ούτε την Ουκρανία, ούτε την Ευρώπη – οπότε είναι πολύ δύσκολο να μην αποδεχθεί κανείς πως η ευθύνη για το συμβάν δεν είναι ενός «σκοτεινού τρίτου», ο οποίος θα αποκόμιζε μεγάλα οφέλη, καταρρίπτοντας απλά και μόνο ένα αεροπλάνο.
Σε κάθε περίπτωση, οι απώλειες για τη γερμανική βιομηχανία από την επιβολή κυρώσεων στη Ρωσία θα είναι τεράστιες – γεγονός που φάνηκε από την κατακόρυφη πτώση της τιμής της Adidas (γράφημα), λόγω της σημασίας που έχει για τη συγκεκριμένη εταιρεία η ρωσική αγορά.
 .

Η εξέλιξη της μετοχής της εταιρίας Adidas, μετά την έναρξη της διαμάχης Δύσης-Ρωσίας.

 .

Το ίδιο σημαντική είναι για την αυτοκινητοβιομηχανία, καθώς επίσης για τη βιομηχανία πολεμικού εξοπλισμού της Γαλλίας – ενώ η ενεργειακή εξάρτηση ολόκληρης της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο θα δημιουργούσε τεράστια προβλήματα σε πολλές χώρες. Πόσο μάλλον εάν αυξανόταν απότομα η τιμή πώλησης του, όπως ανήγγειλε ήδη η Ρωσία.

Περαιτέρω, παρά το ότι Βρετανία και Η.Π.Α. ανέφεραν πως δεν είχαν γνώση των μυστικών διαπραγματεύσεων, θεωρείται απίθανο να ισχύει – ενώ καμία από τις δύο αυτές χώρες δεν θα συμφωνούσε με την αναγνώριση της προσάρτησης της Κριμαίας στη Ρωσία. Φυσικά μία αντίστοιχη «ευαισθησία» τους στο θέμα της Κύπρου, στην οποία εισέβαλλε βίαια ο τουρκικός στρατός κατοχής, χωρίς να αντιδράσουν ούτε η Βρετανία, ούτε οι Η.Π.Α., δεν υπήρξε - γεγονός που ορίζει τις δήθεν «ευαισθησίες» της διεθνούς κοινότητας.
Υπενθυμίζουμε εδώ πως η Γερμανία τροφοδοτείται απ’ ευθείας από τη Ρωσία με φυσικό αέριο, μέσω του αγωγού Nord Stream – οπότε είναι πολύ λιγότερο ευάλωτη σε τυχόν διακοπή της παροχής του, μέσω της Ουκρανίας. Η Ρωσία δε με τη σειρά της είναι ο τρίτος μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της ΕΕ, με διασυνοριακό εμπόριο ύψους 460 δις $ – ενώ οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν θα βλάψουν κυρίως τις ευρωπαϊκές χώρες, ειδικά δε τη Γερμανία, καθώς επίσης το City του Λονδίνου.
.

Η Αργεντινή

Η άρνηση και όχι η αδυναμία ουσιαστικά της Αργεντινής να πληρώσει στα δύο κερδοσκοπικά κεφάλαια τα 1,3 δις $, με αποτέλεσμα να υποβαθμιστεί σε καθεστώς επιλεκτικής χρεοκοπίας από τις αμερικανικές εταιρείες αξιολόγησης, ήταν η βασική αιτία της κατάρρευσης των χρηματιστηρίων – στα οποία έχει δημιουργηθεί μία τεράστια φούσκα.
Έχοντας αναλύσει την αιτία της συγκεκριμένης συμπεριφοράς της (άρθρο), προβλέποντας πως δεν θα υπήρχε λύση, θεωρούμε πως η πρόθεση της J.P. Morgan να την διασώσει (πηγή), εξαγοράζοντας τα ληγμένα ομόλογα της, δεν είναι απίθανο να ευοδωθεί – αφού η προαπαιτούμενη συμφωνία του αμερικανού δικαστή θα ήταν μάλλον εύκολο να εξασφαλιστεί από την τερατώδη τράπεζα, η οποία είναι μία από τις σημαντικότερες μετόχους της Fed.
Η Αργεντινή πάντως δεν έχει πολλές επιλογές στη διάθεση της – ενώ η δεύτερη πτώχευση της εντός 12 ουσιαστικά ετών, θα της δημιουργήσει σημαντικότατα προβλήματα. Φυσικά δεν είναι η μοναδική χώρα, η οποία χρεοκοπεί επανειλημμένα τους τελευταίους δύο αιώνες – όπως φαίνεται από το γράφημα που ακολουθεί.

 .

Χρεοκοπία κρατών – οι χρεοκοπίες διαφόρων κρατών από το 1800 έως σήμερα. Με κόκκινο χρώμα έχει τονιστεί η Αργεντινή.

 .
Έχει χρεοκοπήσει όμως οκτώ φορές, όπως το Περού, το Μεξικό και η Τουρκία – γεγονός που σημαίνει πως θα αντιμετωπιστεί ανάλογα από τις αγορές. Η Ελλάδα, με έξι χρεοκοπίες στο ενεργητικό της (το PSI ήταν μία από αυτές), θα επηρεαστεί σίγουρα από την πτώχευση της Αργεντινής – ειδικά εάν οι αγορές την αφομοιώσουν σχετικά εύκολα, χωρίς υπερβολικούς δηλαδή κραδασμούς.
Η αιτία είναι το ότι, σε μία τέτοια περίπτωση η Ελλάδα θα αφεθεί να χρεοκοπήσει – αφού, μετά την μετάδοση της ασθένειας από το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα (φωνητικό), οι δυνατότητες ανάρρωσης της είναι πλέον κάτι περισσότερο από ανύπαρκτες. Το τι ακριβώς σημαίνει χρεοκοπία, θα το μαθαίναμε όλοι τότε – κάτι που ελπίζουμε βέβαια να μην συμβεί, αφού δεν θα ήταν ότι καλύτερο για την πατρίδα μας.
.

Το Ισραήλ

Ολοκληρώνοντας, έχει σίγουρα ενδιαφέρον η εντύπωση των Αμερικανών, σχετικά με το ποιός κινεί τα νήματα στη χώρα τους - με την εικόνα που ακολουθεί, να αποτελεί την καλύτερη δυνατή απάντηση στην απορία.
.

.
Θεωρούμε σκόπιμο να αναφέρουμε εδώ τις παρατηρήσεις αναγνώστη μας, σύμφωνα με τις οποίες τα εξής:

«Τo 1947 Άραβες και Εβραίοι αποτελούσαν αντίστοιχα το 68% και το 32% του πληθυσμού της μείζονος Παλαιστίνης. Όμως, το σχέδιο των Ηνωμένων Εθνών (των οποίων τα 56 τότε κράτη μέλη δεν περιελάμβαναν παρά μόνον 6 αραβικά κράτη), έδινε στους πρώτους το 38% και στους δεύτερους το 61% του εδάφους (η Ιερουσαλήμ οριζόταν διεθνής ζώνη).
Επιπλέον, η πλειοψηφία των Εβραίων ήταν έποικοι, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή κυρίως μετά το 1922. Γύρω στα 1900 το 90% του πληθυσμού ήταν ακόμη Άραβες. Το προτεινόμενο εβραϊκό κράτος δε περιέκλειε περιοχές αμιγώς αραβικές – τα πλέον γόνιμα εδάφη και τα σημαντικότερα υδάτινα αποθέματα. Το προτεινόμενο αραβικό κράτος ήταν ήδη τότε εδαφικά κατακερματισμένο και οικονομικά μη βιώσιμο.
Το σχέδιο του ΟΗΕ υπερψηφίστηκε από 33 κράτη – σχεδόν όλα ευρωπαϊκά και αμερικανικά. Ειδικά οι Ευρωπαίοι (δυτικοί και ανατολικοί) έβλεπαν στην ίδρυση του Ισραήλ μια καλοδεχούμενη λύση για το δικό τους εβραϊκό πρόβλημα. Για τους Άραβες το σχέδιο ήταν κάτι παραπάνω από κατάφωρη αδικία – συνιστούσε ιταμή πρόκληση των αποικιοκρατικών δυνάμεων, των οποίων η επιρροή στη Μέση Ανατολή βρισκόταν υπό κατάρρευση. Για την ιστορία: Η Ελλάδα ήταν η μόνη δυτικοευρωπαϊκή χώρα που καταψήφισε το σχέδιο του Ο.Η.Ε.«.

.

Analyst Team

© Copyright 2014 — Analyst.gr. Απαγορεύεται η μερική ή ολική αναδημοσίευση / αναπαραγωγή περιεχομένων του παρόντος website με οποιοδήποτε τρόπο χωρίς προηγούμενη έγγραφη άδεια των εκδοτών.