Ο Ν. Αναστασιάδης δεν δικαιούται να λυπάται
Με τον Σάββα Ιακωβίδη
Δεν θα κουραστούμε να υπερτονίζουμε μιαν αταλάντευτη αρχή: Κανείς δεν σε σέβεται, αν εσύ δεν σέβεσαι τον εαυτό σου, το κράτος σου και την πατρίδα σου. Από την εποχή του Θουκυδίδη, η πρώτη αρετή του ηγέτη είναι το «γνώναι τε τα δέοντα και ερμηνεύσαι ταύτα». Οι Γάλλοι έχουν το αξίωμα του Φλοριάν: «Το συμφέρον μας, ιδού η πυξίς η κατευθύνουσα τας ιδέας μας». Στο απόγειο της πολεμικής προσπάθειάς του 1918, ο Κλεμανσώ ρωτήθηκε στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση ποια ήταν η πολιτική του. Απάντησε με το περιώνυμο: «Η εσωτερική μου πολιτική; Κάμνω πόλεμον! Και η εξωτερική μου πολιτική; Κάμνω πόλεμον! Παντού και πάντοτε κάμνω πόλεμον!».
Ο Ν. Αναστασιάδης δεν είναι… Θουκυδίδης, δεν είναι Φλοριάν και, φυσικά, δεν πρόκειται ποτέ να ανέλθει στο ύψος ενός Κλεμανσώ. Τουλάχιστον, όμως, θα μπορούσε να διδαχθεί. Ο Σουν Τζου τεκμαίρει: «Εάν γνωρίζεις τον εχθρό σου και τον εαυτό σου, δεν έχεις ανάγκη να φοβάσαι το αποτέλεσμα ακόμη και εκατό μαχών. Εάν γνωρίζεις τον εαυτό σου αλλά όχι τον εχθρό, για κάθε νίκη που κερδίζεις θα έχεις και μια ήττα. Εάν δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου ούτε τον εχθρό, θα νικηθείς σε κάθε μάχη».
Η νέα εισβολή του ισλαμοφασίστα Ερντογάν στα κατεχόμενα ευρωπαϊκά εδάφη μας επιβεβαίωσε πως ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δεν γνωρίζει τον Τούρκο και πιστεύει ανόητα και αφελέστατα πως, καλοπιάνοντας και γλείφοντας ή γονυπετώντας ενώπιον του σφαγέα, θα τον εξημερώσει και θα συναινέσει σε λύση στο Κυπριακό. Προφανώς, δεν έχει ιδέα πώς λειτουργούν οι διακρατικές και διεθνείς σχέσεις. Το χειρότερο: Δεν ξέρει πώς να χειριστεί την τουρκική αδιστακτότητα, που αποβλέπει σε έναν κεφαλαιώδη στόχο: Στην εξαφάνιση της Κυπριακής Δημοκρατίας ως υποκείμενο του Διεθνούς Δικαίου.
Εδώ και μήνες, ο Πρόεδρος έγλειφε δουλοφρόνως τον Ερντογάν. Αντί να καταγγείλει την παράνομη επίσκεψη και τη νέα εισβολή του, επιδιδόταν σε γλοιώδεις αβρότητες: «Η επίσκεψη ή η μετάβαση του κ. Ερντογάν στην Κύπρο», ως εάν ο σουλτάνος να ήταν προσκεκλημένος του.
Ο Ν. Αναστασιάδης, ως μη όφειλε, πίστεψε ξένους φίλους του, που του υπέβαλαν ότι, τάχα, ο Ερντογάν «ήταν αποφασισμένος για λύση». Μετά τις γνωστές δηλώσεις του σουλτάνου, ο Πρόεδρος εξετράπη σε φτηνές δικαιολογίες: «Θέλω να είμαι ευθύς. Αυτό το οποίο αναμενόταν ήταν τουλάχιστον η επίδειξη της φημολογούμενης αποφασιστικότητας της τουρκικής κυβέρνησης να βοηθήσει στην επίλυση του κυπριακού προβλήματος. Με τα όσα καταδικαστέα ελέχθησαν λυπούμαι να πω ότι, παρά το ότι δεν αναμενόταν με την έννοια της βεβαιότητας, απογοητεύουν και όσους ενδεχόμενα επένδυσαν στον κ. Ερντογάν».
Φήμες, η αποφασιστικότητα Ερντογάν; Ποιοι απογοητεύτηκαν; Ποιοι επένδυσαν στον εισβολέα; Κανείς, παρά μόνον ένας: Ο Αναστασιάδης. Στις 23/6/2014, στις Βρυξέλλες, ο Νταβούτογλου κατέθεσε 105σέλιδο έγγραφο, με το οποίο ενταφίασε την Κυπριακή Δημοκρατία ως εκλιπούσα. Ο Πρόεδρος ακόμα να απαιτήσει, ως όφειλε, την άμεση απόσυρσή του.
Στις 23/2/2014 απείλησε να εγκαταλείψει τις συνομιλίες, αν το «Μπαρμπαρός» συνέχιζε τις παραβιάσεις της κυπριακής ΑΟΖ. Και τότε και προχθές την παραβίασε και ο Αναστασιάδης ακόμα να εκραγεί έστω από οργή. Ο Ερντογάν εισέβαλε ξανά σε κατεχόμενο ευρωπαϊκό έδαφος και, κατόπιν εορτής, ο Πρόεδρος… απογοητεύτηκε.
Δεν δικαιούται! Μόνον ο λαός και όσοι τον ψήφισαν στην προεδρία δικαιούνται να λυπούνται, να απελπίζονται και να οργίζονται για την ανεπάρκειά του. Ο Ερντογάν εξευτέλισε κατ’ επανάληψιν τον ίδιο και την Κυπριακή Δημοκρατία. Ο Αναστασιάδης δεν αντέδρασε ως όφειλε. Ο σουλτάνος μίαν αποφασιστικότητα επιδεικνύει: Να υποτάξει την Κύπρο. Ο Πρόεδρος, πώς θα τον ανακόψει;
σημερινή
Δεν θα κουραστούμε να υπερτονίζουμε μιαν αταλάντευτη αρχή: Κανείς δεν σε σέβεται, αν εσύ δεν σέβεσαι τον εαυτό σου, το κράτος σου και την πατρίδα σου. Από την εποχή του Θουκυδίδη, η πρώτη αρετή του ηγέτη είναι το «γνώναι τε τα δέοντα και ερμηνεύσαι ταύτα». Οι Γάλλοι έχουν το αξίωμα του Φλοριάν: «Το συμφέρον μας, ιδού η πυξίς η κατευθύνουσα τας ιδέας μας». Στο απόγειο της πολεμικής προσπάθειάς του 1918, ο Κλεμανσώ ρωτήθηκε στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση ποια ήταν η πολιτική του. Απάντησε με το περιώνυμο: «Η εσωτερική μου πολιτική; Κάμνω πόλεμον! Και η εξωτερική μου πολιτική; Κάμνω πόλεμον! Παντού και πάντοτε κάμνω πόλεμον!».
Ο Ν. Αναστασιάδης δεν είναι… Θουκυδίδης, δεν είναι Φλοριάν και, φυσικά, δεν πρόκειται ποτέ να ανέλθει στο ύψος ενός Κλεμανσώ. Τουλάχιστον, όμως, θα μπορούσε να διδαχθεί. Ο Σουν Τζου τεκμαίρει: «Εάν γνωρίζεις τον εχθρό σου και τον εαυτό σου, δεν έχεις ανάγκη να φοβάσαι το αποτέλεσμα ακόμη και εκατό μαχών. Εάν γνωρίζεις τον εαυτό σου αλλά όχι τον εχθρό, για κάθε νίκη που κερδίζεις θα έχεις και μια ήττα. Εάν δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου ούτε τον εχθρό, θα νικηθείς σε κάθε μάχη».
Η νέα εισβολή του ισλαμοφασίστα Ερντογάν στα κατεχόμενα ευρωπαϊκά εδάφη μας επιβεβαίωσε πως ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δεν γνωρίζει τον Τούρκο και πιστεύει ανόητα και αφελέστατα πως, καλοπιάνοντας και γλείφοντας ή γονυπετώντας ενώπιον του σφαγέα, θα τον εξημερώσει και θα συναινέσει σε λύση στο Κυπριακό. Προφανώς, δεν έχει ιδέα πώς λειτουργούν οι διακρατικές και διεθνείς σχέσεις. Το χειρότερο: Δεν ξέρει πώς να χειριστεί την τουρκική αδιστακτότητα, που αποβλέπει σε έναν κεφαλαιώδη στόχο: Στην εξαφάνιση της Κυπριακής Δημοκρατίας ως υποκείμενο του Διεθνούς Δικαίου.
Εδώ και μήνες, ο Πρόεδρος έγλειφε δουλοφρόνως τον Ερντογάν. Αντί να καταγγείλει την παράνομη επίσκεψη και τη νέα εισβολή του, επιδιδόταν σε γλοιώδεις αβρότητες: «Η επίσκεψη ή η μετάβαση του κ. Ερντογάν στην Κύπρο», ως εάν ο σουλτάνος να ήταν προσκεκλημένος του.
Ο Ν. Αναστασιάδης, ως μη όφειλε, πίστεψε ξένους φίλους του, που του υπέβαλαν ότι, τάχα, ο Ερντογάν «ήταν αποφασισμένος για λύση». Μετά τις γνωστές δηλώσεις του σουλτάνου, ο Πρόεδρος εξετράπη σε φτηνές δικαιολογίες: «Θέλω να είμαι ευθύς. Αυτό το οποίο αναμενόταν ήταν τουλάχιστον η επίδειξη της φημολογούμενης αποφασιστικότητας της τουρκικής κυβέρνησης να βοηθήσει στην επίλυση του κυπριακού προβλήματος. Με τα όσα καταδικαστέα ελέχθησαν λυπούμαι να πω ότι, παρά το ότι δεν αναμενόταν με την έννοια της βεβαιότητας, απογοητεύουν και όσους ενδεχόμενα επένδυσαν στον κ. Ερντογάν».
Φήμες, η αποφασιστικότητα Ερντογάν; Ποιοι απογοητεύτηκαν; Ποιοι επένδυσαν στον εισβολέα; Κανείς, παρά μόνον ένας: Ο Αναστασιάδης. Στις 23/6/2014, στις Βρυξέλλες, ο Νταβούτογλου κατέθεσε 105σέλιδο έγγραφο, με το οποίο ενταφίασε την Κυπριακή Δημοκρατία ως εκλιπούσα. Ο Πρόεδρος ακόμα να απαιτήσει, ως όφειλε, την άμεση απόσυρσή του.
Στις 23/2/2014 απείλησε να εγκαταλείψει τις συνομιλίες, αν το «Μπαρμπαρός» συνέχιζε τις παραβιάσεις της κυπριακής ΑΟΖ. Και τότε και προχθές την παραβίασε και ο Αναστασιάδης ακόμα να εκραγεί έστω από οργή. Ο Ερντογάν εισέβαλε ξανά σε κατεχόμενο ευρωπαϊκό έδαφος και, κατόπιν εορτής, ο Πρόεδρος… απογοητεύτηκε.
Δεν δικαιούται! Μόνον ο λαός και όσοι τον ψήφισαν στην προεδρία δικαιούνται να λυπούνται, να απελπίζονται και να οργίζονται για την ανεπάρκειά του. Ο Ερντογάν εξευτέλισε κατ’ επανάληψιν τον ίδιο και την Κυπριακή Δημοκρατία. Ο Αναστασιάδης δεν αντέδρασε ως όφειλε. Ο σουλτάνος μίαν αποφασιστικότητα επιδεικνύει: Να υποτάξει την Κύπρο. Ο Πρόεδρος, πώς θα τον ανακόψει;
σημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.