Δεν είναι οι Δημόσιοι Υπάλληλοι, δεν είναι οι Συνταξιούχοι.
Πόσοι λοιπόν παράγουν πλούτο και πόσους συντηρούν;
Ορισμοί
Απασχολούμενοι: Άτομα ηλικία >15 ετών που είτε εργάστηκαν έστω και μια ώρα με σκοπό αμοιβή ή κέρδος είτε εργάστηκαν στην οικογενειακή επιχείρηση.Άνεργοι: Άτομα ηλικίας 15 ως 74 ετών που δεν χαρακτηρίζονται απασχολούμενοι σύμφωνα με τον παραπάνω ορισμό, ήταν άμεσα διαθέσιμοι για εργασία και είτε αναζήτησαν εργασία τις τελευταίες 4 εβδομάδες είτε είχαν βρει μια εργασία την οποία θα αναλάμβαναν τους επόμενους 3 μήνες
Εργατικό δυναμικό: Οι απασχολούμενοι και οι άνεργοι
Οικονομικά μη ενεργοί: Άτομα που δεν είναι απασχολούμενοι ούτε άνεργοι.
Υπολογισμός
Η ΕΛΣΤΑΤ δημοσιεύει σε μηνιαία και τριμηνιαία βάση τα στοιχεία για το εργατικό δυναμικό. Εκεί μπορούμε να αντλήσουμε ορισμένα χρήσιμα συμπεράσματα
Οι απασχολούμενοι ανήλθαν σε 3.534.594 εκ άτομα.
Απο αυτούς θα πρέπει να αφαιρέσουμε τους Δημόσιους Υπάλληλους οι οποίοι σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία απογραφής είναι 656.682 χωρίς να υπολογίζονται Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου (εκτός ΔΕΚΟ κεφ. Β)
Απο τους οικονομικά μη ενεργούς οι 2.654.784, σύμφωνα με τα στοιχεία του αρμόδιου Υπουργείου , είναι συνταξιούχοι.
Συνεπώς αθροιζόμενοι
Δημόσιοι Υπάλληλοι 656.682 (τουλάχιστον)
Συνταξιούχοι 2.654.784
Άλλοι οικονομικά ή ενεργοί (φοιτητές, μαθητές κτλ) 695.813
Άνεργοι 1.120.828
Μας δίνει ένα άθροισμα 5.128.107 που δεν παράγουν.
Σε αντιδιαστολή αυτοί που παράγουν είναι οι Απασχολούμενοι μείων τους ΔΥ = 2.838.781
Με απλά λόγια, για κάθε 1 παραγωγικό πολίτη αντιστοιχούν 1,8 μη παραγωγικοί.
Κάθε παραγωγικός πολίτης πρέπει να εργάζεται, να φορολογείται και να πληρώνει εισφορές σχεδόν για 2 άτομα. Ακόμα και αν συγκρίνουμε μόνο τους παραγωγικούς με τους συνταξιούχους η αναλογία είναι σχεδόν 1 προς 1, όπως σημαίνει ότι σε κάθε παραγωγικός φορολογούμενος θα πρέπει να δημιουργεί πλούτο για μια σύνταξη που ανέρχεται κατά μέσο όρο στα 900€
Όπως γίνεται κατανοητό, τα νούμερα δεν βγαίνουν.
IL
imperatorlex
Ἡ παραγωγή καλῆς ὀργανώσεως εἶναι ζωτική γιά τήν οἰκονομία. Καί γιά τήν δημοκρατία. Αὐτό εἶναι ἐκ φύσεως ἔργο τοῦ δημοσίου τομέως. Καί ὅταν πονάει κεφάλι, δέν κόβει κεφάλι. Βρίσικει ποῦ καί γιατί πονάει καί διορθώνει....
ΑπάντησηΔιαγραφήὉ ἰδιωτικός τομέας, ἀποτελοῦσε πρόοδο στήν φεουδαρχική Ἀγγλία. Ὅπου δημόσιο δέν ὑπῆρχε ἀλλά φεουδάρχης. Καί ὅπου ἰδιωιτκός τομέας σήμαινε πρωτοβουλία στούς κατώτερους ἐπί τέλους φεουδάρχες καί στούς ἀστούς, καί πῆρε τά πανω της ἡ οἰκονομική ζωή. Ἀλλά καίαί διευκολύνθηκαν στήν συνέχεια οἱ πρωτοβουλίες γιά....«ἑταιρεία» στυγνῆς ἐκμεταλλεύσεως τῶν Ἰνδιῶν.... Καί ἔκτοτε, δυστυχῶς, στοιχειώνει ὁ κόσμος ὅλος ἀπό τό τί κατάλαβαν οἱ Νορμανδο-σάξωνες, σχετικῶς μέ τήν ἀξία τοῦ ἰδιωτικοῦ τομέως....Θεωρίες οἰκονομικές, νεοφιλελευθερισμός κ.λ.π.
Ἐξ οὗ καί τό...δόγμα, ὅτι ὁ δημόσιος τομεάς δέν παράγει!!!
Δηλαδή ἄν ἦταν στόν ἰδιωτικό τομέα ἡ ἴδια ὀργάνωση τοῦ δημοσίου ἀγαθοῦ, θά ἦταν καλλίτερα; Ἤ θά γινόντουσαν ὅλα -ὅπως ἄλλωστε καί γίνονται - κερδοσκοπία καί ρεμούλα καί λομογιά τρπαεζιτῶν καί παγκόσμιο πολεμοχαρές μπάχαλο;
Ἰσορροπία χρειάζεται, μικτό σύστημα, σάν αὐτό πού διαφαίνεται στίς σελίδες τοῦ τρίτομου ἔργου γιά τήν οἰκονομική ὀργάνωση στήν Βυζαντινή αὐτοκρατορία, μέ ἐπιμέλεια τῆς ἀείμνηστης καί εὐγενέστατης καθηγήτριας στό Χάρβαρντ Ἀγγελικῆς Λαΐου.
(Ἀμάν πιά αὐτό τό παραμύθι ὅτι ὁ δημόσιος τομέας δέν εἶναι παραγωγικός! Πολλοί ἐργαζόμενοι στόν δημόσιο καί στόν ἰδιωτικό τομέα δέν ἔχουν φρόνημα ἤ «κουλτούρα» φιλότιμης ἐργασίας, ναί, ἀλλά ἄλλο αὐτό).
Έτσι για το χαλαρό της υπόθεσης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι Δημόσιες υπηρεσίες συντηρούν το οικονομικό και διοικητικό περιβάλλον του κράτους ώστε να μπορεί ο ιδιωτικός τομέας να παράγει. Χωρίς την επι πληρωμή λειτουργία των Δημοσίων υπηρεσιών δεν υπάρχει και περιβάλλον, και δεν υπάρχει παραγωγή.
Και φυσικά και αυτές παράγουν προιόν και αθροίζεται.
Οι Συνταξιούχοι παρήγαγαν προιόν, πλήρωσαν προκαταβολικά τις συντάξεις τους και τις εισπράτουν εκ των υστέρων. Συνεισφέρουν στο Εθνικό προιόν με την καταναλώτική τους δύναμη.
Αλλά ακόμη και αν όλοι οι συνταξιούχοι ζούσαν στο εξωτερικό, πάλι δεν θα λειτουργούσαν αρνητικά στους Εθνικούς λογαριασμούς.
O δημόσιος τομέας παράγει γραφειοκρατία και υπηρεσίες, οπότε κανονικά δεν πρέπει
ΑπάντησηΔιαγραφήνα υπολογίζεται στο ΑΕΠ. Συμφωνώ εν μέρει με αυτό που έγραψε ο Dimitri
"Οι Δημόσιες υπηρεσίες συντηρούν το οικονομικό και διοικητικό περιβάλλον του κράτους ώστε να μπορεί ο ιδιωτικός τομέας να παράγει"
Που διαφωνώ:
Ο συγκεκριμένος δημόσιος τομέας στελεχωμένος με απόφοιτους Δημοτικού από τη δεκαετία του 80
μπορεί να διευκολύνει τον ιδιωτικό τομέα να λειτουργήσει. Επίσης πως ο Δημόσιος τομέας μπορεί
να προσελκύσει ικανά και δοκιμασμένα στελέχη του Ιδιωτικού τομέα, από την στιγμή που ο εισαγωγικός Πανεπιστημιακής εκπαίδευσης είναι 750 Ευρώ και η σύνταξη υπαλλήλου της ΔΕΗ
με προσόντα δημοτικού 2800;
λειτουργήσει;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΑΡΑΓΟΥΜΕ, ΑΛΛΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤό 1981 εἴχαμε ἄν ένθυμοῦμαι καλῶς, περί τούς 500.000 ὑπαλλήλους τοῦ Δημοσίου καί κάπου 250.000 υπαλλήλους στόν λοιπό δημόσιο τομέα (καί ΟΤΑ). Σέ ἐποχή κρατικοῦ παρεμβατισμοῦ στήν οἰκονομία.
Ὁ ἀριθμός ἀμφοτέρων, περίπου διπλασιάθηκε περί τό 1990.
Καί ἐνῶ ὁ ὑγιής κρατικός παρεμβατισμός ἐξαφανιζόταν κατά την εἰκοσαετία 1981-2000, καί αὐξανόταν ἡ περιπολοκότητα τῶν ρυθμίσεων λόγω Εὐρωπαϊκής Ἐνώσεως – καθώς καί ἡ ἀνάγκη, ἄρα, γιά ρυθμιστικές δημόσιες παρεμβάσεις καί σχεδιασμούς - ἀντί εἴτε νά μειωθῆ ὁ ἀριθμός τῶν ὑπαλλήλων εἴτε ἀκόμη καλλίτερα, μέ μία μικρή μείωση σέ ὑπαλλήλους , νά στελεχωθῆ τό Δημόσιο μέ ἱκανά στελέχη, μέ ἐπιστημονικές καί τεχνικές γνώσεις καί μέ ἐμπειρία σέ χρήση ξένων γλωσσῶν, ὄχι μέ πασαλείματα, καί νά γίνουν νέα πιό λειτουργικά ὀργανογράμματα καί ριζικές ἀναδιαρθρώσεις , προσλαμβάνονταν σωρηδόν ... κομματικοί ψηφοφόροι καί τά παιδιά τους!
Καί τοῦτο, μέσα στίς ἤδη ὑπάρχουσες παλαιότερες ὀργανωτικές δομές. Μέ τήν ὅποια μεταρρύθμιση νά εἶναι πιό καταστροφική ἀπό τίς προηγούμενες, ἀφοῦ προηγοῦντο τά κομματικά κριτήρια. Καί ὄχι τό δημόσιο συμφέρον.
Συγχρόνως, μέ τεχνοκρατικά κριτήρια πού ὅμως εἶναι γιά ἄλλες χῶρες, πεδινές, μέ γρήγορους σιδηροδρόμους...., καταστρεφόταν ἡ ὀργανωτική βάση τοῦ κράτους, ὁ Νομός (προηγήθηκε ἡ ἀντικατάσταση τῆς ἐπιλογῆς τῶν Νομαρχῶν μέσῳ μιᾶς σχετικά ἀξιοκρατικὴς διαδικασίας, μέ κομματικούς τῆς νομενκλατούρας, μέ... ἀπόφαση τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου!!!).
Ἔτσι, ἡ συγκέντρωση τῶν διοικητικῶν ἐξουσιῶν στήν Ἀθήνα, ἄρχισε νά γίνεται ἄσχετη μέ τό τί χρειάζεται στήν ἐπαρχία (no feedback....). Ἀλλά καί ἡ διογκούμενη ὑπερμέτρως καί καθιστάμενη ἀπρόσωπη Ἀθήνα! Ὅλα, ὡς ἐκ τούτου, ἔπρεπε νά περάσουν ἀπό τήν κομματική γραμμή ἱεραρχίας καί τό μέσον. Ἤ τό...λάδωμα. Ἡ προχειρότητα τῶν ὅποιων λύσεων, κατέστη ὁ κανόνας. Ἡ ἀναξιοκρατία καθεστώς. Ἡ ἐντιμότητα καί τό ἀγωνιστικό φρόνημα εἴδη ὑπό ἐξαφάνιση. Ἔκανε τήν θριαμβευτική πλέον ἐμφάνισή της ἡ δημοσιογραφική δουλοπρέπεια. Τά συνθήματα ἀπό τό μπαλκόνι τῶν πολτικῶν ἐκδηλώσεων, πέρασαν στήν σκέψη μας. Καί στόν τρόπο σκέψεώς μας. Πού ἔγινε ρηχός. Ἀντί γιά Εὐρωπαῖοι, ἀρχίσαμε νά ἐπιστρέφουμε στήν λάμψη καί γοητεία τῆς νοητικῆς καί συναισθηματικῆς βαρβαρότητας.
Καί δέν τό καταλάβαμε διότι καί στήν Εὐρώπη, ἐπέστρεψε ἡ βαρβαρότητα. Ἐκεῖ στό ὄνομα τῆς τεχνοκρατίας καί τῆς ἐξελίξεως. Ἀπό τόν πίθηκο πάλι στόν πίθηκο. Ἀλλά σέ μᾶς, ἀπό τόν ἄνθρωπο μέ ὀρθόδοξο χριστιανικό φρόνημα, μέ τήν ἀρχοντιά τοῦ Ἔλληνα, στόν ξιπασμένο εὐρωλιγούρη. Τό πρόβλημα λοιπόν δέν εἶναι ὅτι δέν παράγουμε. Ἀλλά ὅτι δέν εἴμαστε αὐτοί πού πρέπει νά εἴμαστε.
Τα νούμερα στην προκειμένη περίπτωση είναι παραπλανητικά γιατί η ελληνική οικονομία είναι παρασιτικής δομής με υπερδιογκωμένο τομέα υπηρεσιών, ενώ το πρόβλημα είναι στην παραγωγή υλικών αγαθών που δεν έχουμε και εξαφανίζονται τα τελευταία απομεινάρια. Ο σερβιτόρος ή εργαζόμενος σε εμπορικό κατάστημα δεν παράγουν, κι ας είναι στον ιδιωτικό τομέα. Φυσικά δεν φταίνε οι εργαζόμενοι γι' αυτό αλλά το κεφάλαιο που διοχετεύεται και βγάζει κέρδη σε παρασιτικές δραστηριότητες.
ΑπάντησηΔιαγραφή