Οι δηλώσεις του υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων στην εκπομπή «ΕΝΙΚΟΣ» του Νίκου Χατζηνικολάου στον τηλεοπτικό σταθμό STAR, λειτούργησαν ως ένα ηλεκτροσόκ στην χειμάζουσα ελληνική κοινωνία η οποία βλέπει βεβαιότητες δεκαετιών σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο να ανατρέπονται βιαίως, δικαίως ή αδίκως, καλώς ή κακώς.
Του Δρ. Γεωργίου Κ. Φίλη
Τοποθετήσεις του τύπου, όσο προσεχτικές και να είναι, δεν μπορεί παρά να γεμίσουν τον ζαλισμένο από τα «χτυπήματα» Έλληνα πολίτη θλίψη αλλά και υποψίες πως το «μενού» των αλλαγών που βιώνει περιλαμβάνει ακόμα και θέματα ταυτότητας, κάτι το οποίο θα ήταν ολέθριο να συμβαίνει πραγματικά ή να του δοθεί η εντύπωση πως όντως λαμβάνει χώρα.
Οι στιγμές για την χώρα και το έθνος είναι κρίσιμες, βρισκόμαστε σε μία καμπή από αυτές στις οποίες ο ιστορικός του μέλλοντος θα αποφανθεί πως αποτέλεσαν το σημείο στο οποίο η Ελλάδα επέλεξε τον δρόμο που θα ακολουθήσει για τις επόμενες δεκαετίες.
Η Ελλάδα πορεύεται σήμερα μέσα σε ένα άκρως ασταθές και απαιτητικό οικονομικό περιβάλλον, το οποίο γίνεται πολύ επικίνδυνο για τους «απρόσεχτους» λόγω των γεωπολιτικών εξελίξεων στην περιοχή ενδιαφέροντος του έθνους (εμμένω σκοπίμως στη λέξη, γνωρίζοντας πως ενοχλεί αδικαιολόγητα) η οποία θα μπορούσε να οριστεί ως ο υδάτινος άξονας Μαύρη Θάλασσα-Στενά-Αιγαίο-Ανατολική Μεσόγειος.
Ακόμα και ένας μη εξειδικευμένος παρατηρητής των τεκταινομένων της περιοχής δεν μπορεί να μην αντιληφθεί πως σε ένα τόσο ασταθές περιβάλλον, κάθε κράτος για να επιβιώσει θα πρέπει να περιφρουρήσει την εσωτερική του συνοχή και νηφαλιότητα.
Κατά συνέπεια, ο ρόλος των ηγετών μας σήμερα δεν είναι να προσπαθούν να καθησυχάζουν τους «ψηφοφόρους του κόμματος» ή να προχωράνε σε ιδεολογική γυμναστική με στόχο να «χαϊδέψουν» τα αυτιά μίας διεθνιστικής μειονότητας ανθρώπων, οι οποίοι θεωρούν πως ο κόσμος έχει σταματήσει στη δεκαετία του 1970.
Ο ρόλος κάθε πολιτικού ταγού, είτε αριστερού είτε δεξιού, είτε κεντρώου, ο οποίος βρίσκεται στην εξουσία, είναι να αποτελέσει των ηγέτη όλων των Ελλήνων και όχι απλώς «των ψηφοφόρων» του.
Και ερχόμαστε στο προκείμενο. Οι δηλώσεις του κυρίου υπουργού, είναι προφανές πως αποτελούν την προσωπική του άποψη, κάτι το οποίο είναι αναφαίρετο δικαίωμά του, κάτι το οποίο υπογράμμισε και ο ίδιος με σαφή τρόπο.
Όμως, δεν είναι δικαίωμά του να τις αναδεικνύει τη στιγμή που κατέχει δημόσια θέση και μάλιστα το συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο, τη στιγμή που η Βουλή των Ελλήνων έχει αποφανθεί για το ζήτημα, τη στιγμή που πρωθυπουργός της χώρας πρόκειται να επισκεφτεί την Τουρκία για να συζητήσει ένα υψίστης σημασίας θέμα όπως το μεταναστευτικό και κυρίως την στιγμή που η Ιστορία, και η αλάνθαστη συλλογική και ζώσα μνήμη του έθνους, έχουν αποφανθεί επί του θέματος.
Επιπροσθέτως, η δικαιολόγηση της απόψεώς του εκτιμούμε πως υποκρύπτει μία τεράστια αντίφαση που καταρρίπτει την ίδια την ουσία της τοποθέτησης. Σύμφωνα με τον κύριο Φίλη η γενοκτονία αφορά την «εξόντωση ενός ολόκληρου έθνους» κάτι το οποίο προφανώς -και ευτυχώς- δεν συνέβη, αφού αυτή τη στιγμή υπάρχουν άνθρωποι με τον αυτοπροσδιορισμό «Έλληνας», με τον ίδιο μάλιστα να αποτελεί και μέλος της κυβέρνησης αυτών.
Κατά συνέπεια, αφού δεν εξοντώθηκε όλο το έθνος, σύμφωνα πάντα με το επιχείρημα του ιδίου, δεν έχουμε γενοκτονία. Ας το δεχτούμε ως υπόθεση εργασίας και ας αναρωτηθούμε εάν μία τέτοια τοποθέτηση είναι ορθή, τι θα μπορούσε να μας πει κάποιος εάν την εφαρμόσουμε και στο θέμα της εξόντωσης των Εβραίων από τους Ναζί. Μήπως δεν ήταν γενοκτονία, αφού κατά τα φαινόμενα οι Ναζί δεν κατάφεραν να εξοντώσουν όλους του Εβραίους στις περιοχές που ήλεγχαν; Και οι Αρμένιοι, μήπως και αυτοί δεν έπεσαν θύματα γενοκτονίας επειδή κάποιοι κατάφεραν και γλίτωσαν την ζωή τους;
Και ερχόμαστε στην περίπτωσή μας. Η απάντηση προς όλους εκείνους που αρνούνται την εθνική ιστορία και τις τραγωδίες αυτής (π.χ. ο «συνωστισμός» στην προκυμαία της Σμύρνης, προφανώς λόγο καλοκαιρινού καύσωνα, οπότε οι παππούδες μας έπεσαν στην θάλασσα για να… δροσιστούν), ενώ ταυτοχρόνως υπερασπίζονται τις τραγικές στιγμές άλλων λαών (π.χ. Παλαιστινίων, Εβραίων κ.λπ.) είναι η εξής:
Πράγματι, στη Μικρά Ασία και στον Πόντο οι Κεμαλικοί και οι Νεότουρκοι δεν κατάφεραν να ολοκληρώσουν το έγκλημα το οποίο είχαν ξεκινήσει να διαπράττουν, επειδή δεν πρόλαβαν και δεν μπόρεσαν. Δεν πρόλαβαν και δεν μπόρεσαν, διότι σε αντίθεση με του άτυχους Αρμένιους το 1915, ή τους Εβραίους κατά τον Β’ ΠΠ, οι Έλληνες είχαν εθνική εστία, οργανωμένη κυβέρνηση και ένοπλες δυνάμεις οι οποίες με τον έναν ή τον άλλον τρόπο κατάφεραν να αποτρέψουν και να επιβραδύνουν τέτοιου είδους πρακτικές.
Με άλλα λόγια, οι Νεότουρκοι και οι Κεμαλικοί δεν είχαν την ευκαιρία και τη δυνατότητα να λειτουργήσουν όπως έκαναν με τους Αρμένιους ή όπως οι Ναζί έπραξαν με τους Εβραίους. Η αλήθεια είναι πως εάν οι συγκεκριμένες πρακτικές εφαρμόζονταν επί ενός λαού ο οποίος δεν θα είχε προλάβει να οργανωθεί τότε τα θύματα που θα θρηνούσαμε θα μετριούνταν σε κάποια εκατομμύρια και όχι σε εκατοντάδες χιλιάδες.
Με λίγα λόγια, ο σκοπός των Νεότουρκων -από την εποχή που κατέκτησαν την εξουσία του 1908- ήταν να δημιουργήσουν ένα εθνικά «καθαρό» κράτος, εξαφανίζοντας όποιον δεν ήταν Τούρκους και σουνίτης Μουσουλμάνος, ισχυρισμός ο οποίος έχει αποδειχθεί από έγγραφα, αναφορές και κυρίως πράξεις. Η διαφορά είναι πως με τους Αρμένιους το έκαναν σχετικά εύκολα ενώ με τους Έλληνες… δυσκολεύτηκαν περισσότερο.
Και μόνο με βάση τις παραπάνω απλές παρατηρήσεις, καλό θα ήταν οι πολιτικοί μας ταγοί να θυμούνται πως σε θέματα τόσο ευαίσθητα, σε εποχές τόσο πονηρές και με ανοιχτά πιεστικά ζητήματα τα οποία υπό ορισμένες συνθήκες θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν έως και υπαρξιακά για το έθνος μας, η λογική και η σοφία υπαγορεύουν την σφυρηλάτηση ενός αρραγούς μετώπου για την αντιμετώπιση των επερχόμενων καταιγίδων.
Δεν είναι η ώρα για να επιλύσουμε ιδεολογικές διαφορές του συγκεκριμένου τύπου, αφού «οι καιροί ου μενετοί», κι εάν αυτή τη στιγμή «χάσουμε το τρένο», αυτό μπορεί να ξαναπεράσει μετά από έναν αιώνα.
Ας έχουμε στο μυαλό μας πως μία οικονομική καταστροφή μπορεί να ξεπεραστεί σε δέκα, σε είκοσι, σε τριάντα χρόνια, αλλά θα ξεπεραστεί, μία γεωπολιτική όμως καταστροφή θα μας κατατρύχει αιώνες και μπορεί να αποδειχθεί μη αναστρέψιμη.
Ωραίο άρθρο.Μία διαφωνία για την τελευταία παράγραφο.Οικονομική κρίση διαρκούσα συνεπάγεται γεωπολιτκής κρίσης-καταστροφής με μαθηματική ακρίβεια.Άρα αν περιμέουμε 40 χρόνια να βγούμε από την κρίση δε νομίζω ότι θα βγούμε ως Ελλάδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟύτε το κραχ το 1929 ούτε η παλινόρθωση των Σοβιετικών κρατών στην ελεύθερη οικονομία δεν ήταν τόσο βαθιές κρίσεις όσο η ελληνική το 2010 μαθηματικά σε συρρίκνωση ΑΕΠ,παραγωγική καταστροφή και έτη διάρκειας.Και μη ξεχνάτε ότι η Ρωσία μεσούσης της οικονομικής κρίσης και του νεοφιλελευθερισμού είχε μηδαμινή γεωπολιτική ισχύ αντίθετα από το 1999 με ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ και μετά σοβαρές ιδιωτικοποιήσεις (μικτό μοντέλο) με τον Πούτιν εκτοξεύθηκε.Η κρίση θέλει καταδρομικές λύσεις που υπό το υπάρχων μοντέλο της πλήρους αδυναμίας κρατικής παρέμβασης οδηγείται δυστυχώς σε γεωπολιτιή κρίση.Καίριο είναι για μένα το θέμα να τελειώσουμε με την οικονομική κρίση εντός μηνών (για να μην πούμε ημερών) όχι ετών περισσότερο και από τη λύση του Κυπριακού.Και ας μη ξεχνάμε ότι η σημερινή κατάσταση στη χώρα και η υπουργοποίηση Φίλη είναι συνέπεια της μακροχρόνιας κρίσης...Αν υπήρχε σοβαρή κυβέρνηση το 2010 και τα επόμενα έτη ο κύριος Φίλης θα ήταν σήμερα στην εφημερίδα του η οποία θα πωλούσε 100-200 φύλλα.Από την κρίση πεθαίνει και καταστρέφεται η Ελλάδα.Δεν πεθαίνει από τους Φίληδες τους οποίους ίσως στρεβλά η κρίση κάνει υπουργούς.