Τα σπίτια της Λουρουτζίνας είναι πλίνθινα, είσαι πολίτης ή αλήτης;

Τα σπίτια της Λουρουτζίνας, Cuius regio eius religio.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ Τα σπίτια της Λουρουτζίνας είναι πλίνθινα, είσαι πολίτης ή αλήτης; Με τον Σενέρ Λεβέντ 15/12/2015 Το πρώτο της φύλλο δημοσιεύθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1997. Πρώτα ήταν «Αβρούπα». Ύστερα έγινε «Αφρίκα». Κυκλοφόρησε τέσσερα χρόνια ως «Αβρούπα». Τον πέμπτο έγινε «Αφρίκα». Θα μπορούσε να γινόταν και Ανταρκτική και Αυστραλία και Ασία. Κούβα ή Βενεζουέλα. Δεν κολλάω σε τέτοια ονόματα. Αφού ο σκοπός είναι ο ίδιος. Αποφασίσαμε το «Αφρίκα». Ιδού, πάρτε μια Αφρική στην Κύπρο. Στη λευκή μας κοινωνία είμαστε στην ουσία μαύροι εμείς.  Ήταν και αυτή μια επανάσταση εναντίον εκείνων που μας βλέπουν μαύρους σαν τον Κούντα Κίντε. Δεν μπορούσε να διανοηθεί κανείς ότι η Ευρώπη θα γεννούσε την Αφρική, έτσι δεν είναι; 18 χρόνια. Χρόνια που κύλησαν γρήγορα από τη ζωή μας. Αποφασίσαμε. Να γιορτάσουμε φέτος τα γενέθλιά μας στη Λουρουτζίνα. Σε ένα χωριό μας αιχμάλωτο, στον λόφο του οποίου είναι παραταγμένα στη σειρά αιχμάλωτα ελληνοκυπριακά τανκ. Αν το αποκάλεσα αιχμάλωτο, είναι πράγματι αιχμάλωτο. Είναι φανερό ότι δεν πήρε το μερτικό του από εκείνη την «ευτυχισμένη ειρηνευτική επιχείρηση». Η γύρω του περιοχή είναι στρωμένη με νάρκες. Ακόμα ελέγχεται η είσοδος και η έξοδος του χωριού. Τόσο οι εισερχόμενοι όσο και οι εξερχόμενοι περνούν από στρατιωτικό έλεγχο. Αυτό είναι δικό μας χωριό. Χωριό όλων μας. Με τις ψηλές του κορφές και τις καταπράσινές του πεδιάδες είναι ένα θαύμα της φύσης. Τώρα είναι σαν ένα κομμάτι γης εγκαταλειμμένο για χίλια χρόνια. Τα πλίνθινά του σπίτια μετατράπηκαν σε ερείπια και από τις πέντε χιλιάδες πληθυσμό έμειναν τριακόσια άτομα. Μέχρι το 1959 το ονόμαζαν Λουρουτζίνα. Μετά έγινε Ακιντζιλάρ.  Καλέσαμε και Ελληνοκύπριους φίλους μας στον εορτασμό που θα κάναμε σήμερα. Αλλά για κάποιο λόγο απαγορεύτηκε η είσοδος των Ελληνοκυπρίων στο χωριό. Έπρεπε, λέει, να εξασφαλιστεί ειδική άδεια γι’ αυτούς. Ετοιμάσαμε έναν κατάλογο και τον δώσαμε στο υπουργείο των εξωτερικών μας. Ανάμεσα στους καλεσμένους μας συμπεριλαμβάνονταν και ο Αναστασιάδης και ο Χριστόφιας. Και ο Ρώσος πρέσβης. Τι κάνει το υπουργείο των εξωτερικών μας άμα πάρει έναν τέτοιο κατάλογο; Ρωτά τη στρατιωτική διοίκηση. Όμως, εμείς δεν παίρνουμε την απάντηση (που ζητάμε) από τη στρατιωτική διοίκηση, αλλά από το υπουργείο. Τι ήταν η απάντηση; Δεν μπορεί να δοθεί άδεια! Δεν έδωσαν άδεια σε κανέναν Ελληνοκύπριο συμπολίτη μας. Ούτε στον Ρώσο πρέσβη έδωσαν. Δεν είχαμε προσκαλέσει τους πρέσβεις της Αμερικής και της Αγγλίας. Αν τους προσκαλούσαμε, ούτε σε αυτούς θα έδιναν άδεια άραγε; Ζητήσαμε πληροφόρηση από το προεδρικό του Μουσταφά Ακιντζί και ρωτήσαμε κατά πόσον μπορούσαν να αναλάβουν κάποια πρωτοβουλία για άδεια. Δεν μας απάντησαν καν. Επιπλέον, είχαμε προσκαλέσει και τον Ακιντζί, αλλά χθες μας γνωστοποίησε ότι δεν θα μπορούσε να έρθει. Σίγουρα δεν ήταν τόσο εύκολο να έρθει στον εορτασμό αυτής της εφημερίδας και ειδικά στη Λουρουτζίνα. Οι του υπουργείου των εξωτερικών μας παραπονέθηκαν. «Από πού σας ήρθε στο μυαλό να το κάνετε στη Λουρουτζίνα μωρέ;», μας είπαν. «Ελάτε να σας δώσουμε το ξενοδοχείο Saray, το  Dome, κάντε το εκεί», μας πρότειναν. Μάλιστα μας είπαν και το εξής: «Αντέξετε, σε τέσσερις μήνες θα υπάρξει λύση». Και άλλα πολλά μας είπαν. Δεν μπορούμε καν να πάμε στη Λουρουτζίνα και εσείς ακόμα μιλάτε για λύση. Όσοι δεν αντιλαμβάνονται την αιχμαλωσία τους και θεωρούν ότι είναι ελεύθεροι, είναι πιο αιχμάλωτοι από τους αιχμάλωτους.  Είδες κύριε Αναστασιάδη; Είδες ποιος κρατάει στα χέρια του τον έλεγχο; Είσαι ευγενικός και ευγενής άνθρωπος εσύ. Δύο πράγματα δεν μπορείς να θυσιάσεις στην καθημερινή σου ζωή: τη μεσημβρινή ανάπαυση και το ουίσκι. Μας πληροφόρησες ευγενικά ότι δεν θα μπορούσες να έρθεις. «Θα είμαι Βρυξέλλες εκείνη την ημέρα», μας είπες. Καλά. Και να ήθελες να έρθεις δεν θα μπορούσες, άλλωστε. Ο στρατός θα σε έστελνε πίσω, δεν θα σε άφηνε να περάσεις την πόρτα. Και εσένα σύντροφε Οσάτσι. Και εσένα δεν θα σε άφηνε να περάσεις.  Εμείς είμαστε μια αδέσμευτη εφημερίδα, η οποία λέει όσα δεν λέγονται, γράφει όσα δεν γράφονται και κάνει όσα δεν γίνονται. Δουλειά μας είναι να σπάζουμε τα ταμπού. Γι’ αυτό επιλέξαμε τη Λουρουτζίνα. Στη Λουρουτζίνα οι εκ Τουρκίας μπορούν να μπουν, αλλά δεν μπορούν να μπουν οι Ελληνοκύπριοι. Μίλησες για λύση Μουσταφά; Ιδού, αυτή είναι η τελευταία κατάσταση που επικρατεί στην Κύπρο! Πηγή: Εφημερίδα «ΠΟΛΙΤΗΣ» 15/12/2015