Γιατί δεν αποκλείεται το «όχι» να γίνει «ναι» και στη Βρετανία

Παντελής Σαββίδης

Οι Βρετανοί ψήφισαν έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το γεγονός έχει προκαλέσει μεγάλη αναταραχή παγκοσμίως. Τρία πράγματα πρέπει να συγκρατήσουμε καθώς οι αντιδράσεις συνεχίζονται.

Το πρώτο είναι πως Σκωτία και Βόρεια Ιρλανδία δήλωσαν πως θέλουν να παραμείνουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό ψήφισαν, άλλωστε, στις δικές τους κάλπες. Που σημαίνει πως αν η βρετανική κυβέρνηση προωθήσει τις διαδικασίες εξόδου θα έρθει αντιμέτωπη με την ανανέωση των αποσχιστικών κινήσεων στις περιοχές αυτές. Μάλιστα, το Σιν Φέιν, η βιτρίνα του IRA, ζήτησε δημοψήφισμα για την Ένωση της Βόρειας με τη Νότια Ιρλανδία. Το δεύτερο, ότι αλλάζουν τα δεδομένα του βρετανικού κράτους με τις μικρότερες -από τη συνολική- συλλογικότητες να αμφισβητούν την απόφαση που παρείχε, βεβαίως, την αναγκαία πλειοψηφία για έξοδο. Αυτό θα θέσει σε διαρκή κίνδυνο την πολιτική, οικονομική και κοινωνική σταθερότητα στη χώρα. Από ό,τι φαίνεται θα αμφισβητήσει και την ενότητα του σημερινού Ηνωμένου Βασιλείου.

Το τρίτο, ότι το δημοψήφισμα για να υλοποιηθεί, χρειάζεται επικύρωση από το βρετανικό κοινοβούλιο. Η διαδικασία δεν είναι άμεση. Η μη συμμόρφωση του κοινοβουλίου, κατά την κλασική παραδοχή, έρχεται σε αντίθεση με τη λαϊκή βούληση. Αλλά, η λαϊκή βούληση εν προκειμένω, έχει μικρά υπεροχή υπέρ της εξόδου. Η διακύβευση, όμως, των συνεπειών μιας εξόδου είναι τεράστια. Το αξίζει η μικρή πλειοψηφία;

Συνεκτιμώντας όλα αυτά η βρετανική πολιτική, οικονομική και κοινωνική ελίτ δεν αποκλείεται να προσχωρήσει στη σχολή Τσίπρα.

Η συνέχεια του άρθρου στο Pontos-news