Αγώνας δρόμου με τσαρούχια

Συμμετέχεις σε έναν αγώνα δρόμου.
Υπάρχει ο κλασσικός μαύρος Αμερικάνος με τα μούσκουλα και το αγριεμένο βλέμμα που θα βγει πρώτος.

Υπάρχει ο Κινέζος με τα τρομερά συστήματα προπόνησης και την Ασιατική ντόπα που θα βγει δεύτερος.
Υπάρχει και ο αέρινος Ρώσος με την τεχνική του κατάρτιση που θα βγει τρίτος.

Εσύ όμως δεν κυνηγάς αυτούς. Αυτοί είναι εκτός συναγωνισμού.

Εσύ κυνηγάς τον Βούλγαρο, τον Ρουμάνο, τον Ούγγρο, τον Αλβανό κλπ.
Κάτι σαν Βαλκανικοί αγώνες ένα πράγμα.

Ο Βούλγαρος και οι υπόλοιποι μετά από πολλά χρόνια κατάλαβαν τι πρέπει να κάνουν κι έτσι κατεβαίνουν στους αγώνες, με κατάλληλα παπούτσια δρομέα, με αεροδυναμικές φόρμες, με πολύ εντατική προπόνηση, διατροφικό πρόγραμμα και ξένο προπονητή.

Και ξαφνικά εμφανίζεσαι εσύ ο Έλληνας φορώντας τσαρούχια, φουστανέλα, τρώγοντας κοκορέτσι και με τη μάνα σου από πίσω σε χρέη προπονητή να σου φωνάζει "τρέχα Μανωλάκη...τρέχαααα...για την τιμή όλου του χωριού...τρεχάαα...για τον παππά, για τον δάσκαλο, για την θειά σου την Παρασκευούλα...τρεχάααα".

Τώρα ειλικρινά πιστεύεις πως υπάρχει καμία περίπτωση να κερδίσεις?

Ο γείτονάς σου ο Βούλγαρος και οι υπόλοιποι Βαλκάνιοι με τις σύγχρονες μεθόδους τους απομακρύνονται ολοένα και περισσότερο.

Εσύ πρέπει να βγάλεις τα τσαρούχια και τη φουστανέλα, ώστε να μπορέσεις όλο κι όλο να τρέξεις το ίδιο γρήγορα με αυτούς. Και αν το κάνεις αυτό το μόνο που θα έχεις πετύχει θα είναι να πάψει να αυξάνεται η απόσταση ανάμεσά σας.

Για να αρχίσεις να μειώνεις αυτή την απόσταση και κάποια στιγμή να τους προσπεράσεις θα πρέπει να κάνεις ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια.

Για την ώρα μένεις ολοένα και πιο πίσω.

Τόσο απλά είναι τα πράγματα, στη ζωή και στην οικονομία.

Ο Βούλγαρος έχει 10% φορολογία και πλήρη αυτοματοποίηση των διαδικασιών. Μόνο και μόνο για να τον φτάσεις θα πρέπει να κάνεις κι εσύ το ίδιο. Από εκεί και πέρα για να φέρεις επενδύσεις προς το μέρος σου θα πρέπει να κάνεις κάτι ακόμα περισσότερο.

Τώρα ειλικρινά φαντάζεται κανείς πως η Ελλάδα θα μπορέσει μέσα στα επόμενα 10 χρόνια, να αυτοματοποιήσει πλήρως τις διαδικασίες της, να πατάξει την γραφειοκρατία, να απολύσει δημοσίους υπαλλήλους που έχουν θέση μόνο και μόνο εξαιτίας της γραφειοκρατίας, να επιταχύνει την απονομή δικαιοσύνης και να αποκτήσει απόλυτα σταθερό φορολογικό σύστημα?

Κι άντε και τα καταφέραμε όλα αυτά μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια. Δεν θα έχουμε κάνει τίποτα παραπάνω απ' ότι έχουν ήδη κάνει οι Βούλγαροι, οι Ρουμάνοι, οι Κύπριοι και οι υπόλοιποι.

Αλλά ακόμα θα έχουμε υπερβολικά υψηλή φορολογία σε σχέση με αυτούς.

Φαντάσου λοιπόν μια κυβέρνηση να βγει και να πει στον μέσο Έλληνα πως πρέπει να ρίξουμε την φορολογία των κακών επιχειρηματιών που του πίνουν το αίμα στο 10% μόνο και μόνο για να φτάσουμε τους άλλους! Κι αν θέλουμε να μειώσουμε και την απόσταση θα πρέπει να την μειώσουμε ακόμα χαμηλότερα.

Ο περήφανος και αδούλωτος μέσος Έλληνας θα γκρεμίσει το σύμπαν στο άκουσμα ενός τέτοιου νέου.

Κι όμως στη Βουλγαρία οι άνθρωποι ζουν με 320€ κατώτατο μισθό και παρόλαυτά αποδέχονται η φορολογία των επιχειρήσεων να είναι 10% χωρίς να αισθάνονται πως τους πίνει το αίμα το κεφάλαιο.

Γι αυτό αυτοί οι άνθρωποι προοδεύουν και θα προοδεύσουν ακόμα περισσότερο.
Γι αυτό παλιά μας καθάριζαν τα σπίτια, αλλά πολύ σύντομα θα καθαρίζουμε εμείς τα δικά τους σπίτια.

Γιατί πέρασαν από 50 χρόνια Σοσιαλισμό και κατάλαβαν τι πρέπει να κάνουν.

Εμείς έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας.

Γι αυτό και ΔΕΝ υπάρχει καμία ελπίδα για την Ελλάδα για τα επόμενα 20 χρόνια. Γιατί τόσο θα μας πάρει να καταλάβουμε.

Γι αυτό και όποιος θέλει να ζήσει οφείλει στον εαυτό του και τα παιδιά του να φύγει από εδώ.

Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα. Άσχημη αλλά αυτή είναι.

Υ.Γ. Και μην ακούσω για τα περίφημα "συγκριτικά πλεονεκτήματα" που έχουμε εμείς σαν χώρα και σαν λαός. Λυπάμαι που θα το πω, αλλά δεν έχουμε τίποτα απολύτως. Λίγο ήλιο έχουμε που μας φέρνει τόσο τουρισμό όσο έχει το Παρίσι από μόνο του κάθε χρόνο.

melgia