Σε πρωτοφανή αστάθεια ο πλανήτης

Το βασικό χαρακτηριστικό της διεθνούς σκηνής σήμερα είναι η ρευστότητα που προκαλείται από την έλλειψη σταθερών. Το φαινόμενο προέκυψε με την κατάρρευση και τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης και του κομουνιστικού μπλοκ στο τέλος της δεκαετίας του ’80 και στην αρχή της δεκαετίας του ΄90, όταν ο κόσμος άρχισε να μεταλλάσσεται περνώντας από διάφορες φάσεις με μεγάλη ταχύτητα. Η παγκοσμιοποίηση, η ανάδειξη νέων μεγάλων οικονομικών δυνάμεων, η πτώση κοσμικών καθεστώτων στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, τα γεγονότα που προκαλούν μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών, ο ρόλος των λεγόμενων ανατολικών χωρών στην Ευρώπη, η αλματώδης ανάπτυξη της τεχνολογίας δημιούργησαν νέα δεδομένα και πολλές ανατροπές. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια τη συνέχεια, αλλά είναι σαφές ότι η αστάθεια κλιμακώνεται, τόσο στο εσωτερικό διαφόρων χωρών όσο και στις διακρατικές σχέσεις. Προφανώς θα απαιτηθεί χρόνος μέχρις ότου βρεθούν νέες ισορροπίες.

Για όποιον χρειάζεται συγκεκριμένες αναφορές για να πεισθεί, στην Ασία οι γείτονες της Κίνας (Ιαπωνία, Βιετνάμ) αντιμετωπίζουν με δέος τις προσπάθειες του Πεκίνου να επιβάλει την ισχύ του στην περιοχή. Λίγο πιο πέρα, οι σχέσεις της Ινδίας με το Πακιστάν βρίσκονται πάντα σε τεντωμένο σχοινί, με το δεύτερο να παραδέρνει μεταξύ ακραίου ισλαμισμού και συνεπειών από τη διαρκή αναταραχή στο Αφγανιστάν.
 Στη Μέση Ανατολή η ένταση αφανίζει χώρες (Συρία), διατηρεί σε κατάσταση αποσύνθεσης όμορες (Ιράκ), πυροδοτεί και πυροδοτείται από την αντιπαλότητα σιιτών - σουνιτών (Ιράν - Σαουδική Αραβία), απειλεί κάποιες άλλες (Αίγυπτο), με αποκορύφωμα την εμφάνιση του Ισλαμικού Κράτους με όλες τις γνωστές συνέπειες όχι μόνο στην περιοχή, αλλά και στη Δύση. 
Ταυτόχρονα, το Παλαιστινιακό δεν ηρεμεί και η Βόρεια Αφρική (Λιβύη, κυρίως) βρίσκεται σε ανάλογο αναβρασμό.



Για τη συνέχεια kathimerini