Η συνάντηση της ηγεσίας της Δικαιοσύνης χθες με τον πρωθυπουργό και οι δημόσιες δηλώσεις ότι διασφάλισαν τους μισθούς τους, ήταν η απόλυτη κίνηση απαξίωσης και της Εκτελεστικής και της Δικαστικής εξουσίας.
Ανεξαρτήτως του τι διημείφθη κατά τη συνάντηση, η εντύπωση που δόθηκε ήταν η συνδιαλλαγή. Και σε αυτήν την εντύπωση ευθύνη έχουν και οι δύο πλευρές.
Τα πράγματα στο χώρο της Δικαιοσύνης έχουν φθάσει σε τέτοιο σημείο απαξίωσης που καθίστανται επικίνδυνα. Η Δικαιοσύνη είναι ο θεσμός που αν καταρρεύσει, παύει να υπάρχει κοινωνία. Μπορεί μια κοινωνία να διέρχεται πολιτική, νομοθετική, οικονομική ή άλλης μορφής κρίση, αλλά να δύναται να επιβιώνει κουτσά στραβά. Αν όμως διέλθει κρίση ο θεσμός της Δικαιοσύνης, η κοινωνία απλώς δεν υφίσταται. Όχι πως μέχρι σήμερα τα πράγματα ήσαν ρόδινα. Αλλά λίγο-πολύ λειτουργούσαν.
Στο σημείο που βρισκόμαστε απειλείται και αυτή η στοιχειώδης λειτουργία της Δικαιοσύνης, και μάλιστα επί υπουργίας ενός μαθητή –και διαδόχου– του αείμνηστου Μανωλεδάκη, ο οποίος διάδοχος ως καθηγητής είχε δημιουργήσει θετικές εντυπώσεις.
Πόσο όμως απέχει η θεωρία από την πολιτική πράξη; Όσο, φυσικά, και τα γραπτά των θεωρητικών του μαρξισμού (του Μαρξ συμπεριλαμβανομένου) από την εφαρμογή τους στη Σοβιετική Ένωση και τις χώρες τού πάλαι ποτέ υπαρκτού σοσιαλισμού.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η βαθιά ψυχή της πολιτικής συγκρότησης των κυριότερων στελεχών του κυβερνητικού συνασπισμού είναι λενινιστική.
Για την πολιτική αντίληψη αυτής της κατηγορίας ανθρώπων, η Δικαιοσύνη στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες είναι ένας θεσμός αστικός, τον οποίο θα πρέπει να διαλύσουν και να αντικαταστήσουν με έναν δικό τους ελεγχόμενο από το καθεστώς που θα εγκαθιδρύσουν και το οποίο αποκαλούν δικτατορία του προλεταριάτου. Η διάκριση των εξουσιών είναι γι’ αυτούς μια αρχή της φιλελεύθερης δημοκρατίας (για όσους δεν κατανοούν καλά τις έννοιες, άλλο φιλελεύθερη δημοκρατία και άλλο νεοφιλελεύθερη οικονομία), που δεν χρειάζεται –η διάκριση– στο δικό τους καθεστώς.
Το προπύργιο της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, η Βουλή (φωτ.: ΑΠΕ/ΜΠΕ)
Βεβαίως, οι τάσεις της κομμουνιστικής Αριστεράς που διαχωρίστηκαν από την επιρροή της ΕΣΣΔ και διαμόρφωσαν το ευρωκομμουνιστικό ρεύμα αποδέχθηκαν ως έναν βαθμό τους θεσμούς της φιλελεύθερης δημοκρατίας, αλλά η εξέλιξη του ρεύματος έλαβε ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά που αλλοιώνουν αυτήν την παραδοχή. Εν ολίγοις, το τι θέλει η Αριστερά τύπου ΣΥΡΙΖΑ και το πώς βλέπει τη σχέση των τριών εξουσιών, είναι ζητούμενο.
Καθώς ασκούσε την προεδρία της νομοθετικής εξουσίας η κ. Κωνσταντοπούλου, πήραμε μια ιδέα της αντίληψής τους για τη λειτουργία της Βουλής. Με την κρίση που διέρχεται η Δικαιοσύνη θα αντιληφθούμε, προϊόντος του χρόνου, το πώς αντιλαμβάνονται τη λειτουργία της. Πάντως, αυτά που γνωρίζαμε καλόν είναι να τα ξεχάσουμε.
Η διατελέσασα πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου (φωτ.: ΑΠΕ-ΜΠΕ)
Για όσους σπεύσουν να χαρακτηρίσουν τα προαναφερθέντα ως ακρότητες, να διευκρινίσω πως οι κυβερνώντες σήμερα τη χώρα δεν μπορούν να εφαρμόσουν μια ακραιφνή λενινιστική πολιτική, αλλά η «αύρα» των επιλογών και της συμπεριφοράς τους εκεί παραπέμπει. Η κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι, απλώς, το αναγκαίο στάδιο για τη δική τους αντίληψη διακυβέρνησης, στοιχεία της οποίας απολαμβάνουμε καθημερινά.
Εκτός όμως του υπουργού Δικαιοσύνης υπάρχει και αναπληρωτής υπουργός, προερχόμενος από την καραμανλική πτέρυγα της Δεξιάς, αφού διετέλεσε αρχηγός των μυστικών υπηρεσιών επί πρωθυπουργίας Κώστα Καραμανλή. Οι πληροφορίες φέρουν τον αναπληρωτή υπουργό να υπερθεματίζει των διαδικασιών εξευτελισμού της Δικαιοσύνης αν και προέρχεται από τις τάξεις της.
Την Τετάρτη παραιτήθηκαν από το συνδικαλιστικό τους όργανο δύο μέλη του Συμβουλίου της Επικρατείας σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις απροκάλυπτα φιλοκυβερνητικές μεθοδεύσεις του προέδρου του Συμβουλίου σε σχέση με τις τηλεοπτικές άδειες, και την υποστήριξη που ο πρόεδρος έλαβε από τους συνδικαλιστές συναδέλφους τους.
Ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας συγκάλεσε το Σώμα για να συζητήσει το θέμα των τηλεοπτικών αδειών. Από τις πρώτες τοποθετήσεις διαπίστωσε πως τα μέλη του Συμβουλίου είχαν προβληματισμούς που αφίσταντο της επιθυμίας του. Και διέλυσε τη συνεδρίαση με το αιτιολογικό πως το κλίμα δεν επιτρέπει την ανεπηρέαστη κρίση.
Αυτό αποτελεί πρωτοφανή ενέργεια και μέγιστη προσβολή για δικαστές που έφθασαν στο βαθμό του μέλους του ΣτΕ.
Η δικαστική εμπειρία έχει να παρουσιάσει πολλά παραδείγματα δικαστηρίων και δικαστικών οργάνων να συνεδριάζουν υπό πολύ δύσκολες και απειλητικές συνθήκες για να λάβουν απόφαση. Άλλωστε, η απαίτηση των πολιτών και της πολιτείας από τους δικαστές είναι να μπορούν να δικάζουν ανεπηρέαστοι υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Τι ήθελε να διαμηνύσει και προς εμάς τους πολίτες και προς το Δικαστικό Σώμα ο κ. πρόεδρος;
Ειρήσθω εν παρόδω, πώς δεν είχε δώσει ούτε καν κάποιο κείμενο για να προετοιμαστούν οι δικαστές, αν και –όπως λέγεται– υπήρχαν τρεις γραπτές εισηγήσεις;
Στους δικαστικούς κύκλους το γεγονός θεωρήθηκε τεράστιο σκάνδαλο, σε αντίθεση με την ελληνική κοινωνία που τα πάντα τα προσπερνά ως ασήμαντα γεγονότα. Ίσως δικαίως, για έναν λαό που αντιμετωπίζει καθημερινά το πρόβλημα της επιβίωσης.
Η ιστορία της ελληνικής Δικαιοσύνης έχει αρκετά παραδείγματα δικαστών που σήκωσαν το ανάστημά τους σε παρεκτροπές και προσπάθειες χειραγώγησης του Σώματος από την πολιτική εξουσία.
Κραυγαλέα περίπτωση ο Πολυζωίδης. Και απόλυτο όνειδος για την ελληνική δικαιοσύνη, η δίκη και η καταδίκη του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Δεν είναι όμως μόνον αυτό το ζήτημα με την αποδόμηση της ελληνικής Δικαιοσύνης. Μεσούντος του θέρους, η Βουλή ψήφισε νόμο σύμφωνα με τον οποίο δικαστής που τιμωρείται από επίπληξη και πάνω δεν δικαιούται να αναλαμβάνει προϊστάμενος δικαστηρίων. Αν ο νόμος ψηφιζόταν σε ουδέτερο χρόνο, ίσως να μπορούσε να δικαιολογηθεί. Στην περίπτωσή μας, όμως, πρόκειται για φωτογραφικό νόμο και κυβερνητική προσπάθεια για τον αποκλεισμό από τη θέση του Εισαγγελέα Εφετών Αθηνών συγκεκριμένου εισαγγελέα, ο οποίος συγκέντρωσε τις ψήφους των συναδέλφων του κατά τις διενεργηθείσες εκλογές. Δεν κρίνω τις θέσεις και τις κινήσεις του δικαστή. Ενδιαφέρουν δευτερευόντως σε σχέση με την κυβερνητική προσπάθεια να ελέγξει τη δικαστική εξουσία. Και αυτή ήταν μια τέτοια κίνηση ελέγχου.
Αλλά αν η κυβέρνηση ευτελίζει έναν θεσμό, πυλώνα λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος, ο ίδιος ο θεσμός αυτοεξευτελίζεται.
Η περίπτωση του προέδρου του ΣτΕ, θεσμού που συγκροτήθηκε για τον έλεγχο της διοίκησης, είναι ένας τέτοιος αυτοεξευτελισμός. Η περίπτωση να θεωρήσει η ελληνική δικαιοσύνη ότι όλα έγιναν ορθώς κατά τη διεξαγωγή του τελευταίου δημοψηφίσματος, όπου ο χρόνος που διατέθηκε για ενημέρωση της ελληνικής κοινωνίας ήταν ελάχιστος και το ερώτημα ασαφές (ξέρει κανείς σε ποιο ερώτημα ψηφίσαμε;), ένας άλλος.
Ημέρες δημοψηφίσματος... (φωτ.: ΑΠΕ-ΜΠΕ)
Η αδράνεια και αδιαφορία των αρμοδίων εισαγγελικών οργάνων στις δημόσιες καταγγελίες Γκάλμπρεϊθ για τις προετοιμασίες επιστροφής στη δραχμή, προετοιμασίες που για ορισμένους νομομαθείς φθάνουν στα όρια εκτροπής, είναι τουλάχιστον καταδικαστέα. Η παρακολούθηση, εν είδει θεατή, πολλών και σημαντικών έκνομων πράξεων καθημερινά προκαλεί επίσης ερωτηματικά για τη σκοπιμότητά της. Θα μπορούσα να αναφέρω και άλλα παραδείγματα.
Ας έχουμε υπόψη ότι αυτή την πολύ δύσκολη περίοδο που διερχόμαστε ως κοινωνία και πολιτειακή υπόσταση, κρινόμαστε όλοι. Και προσωπικά και θεσμικά. Η ελληνική Δικαιοσύνη δημιούργησε σε πολλούς την εντύπωση –ίσως άδικα σε απόλυτο βαθμό– πως δεν έχει να παρουσιάσει αυτήν την περίοδο την παρρησία και αμεροληψία που απαιτείται για να λειτουργήσει, όσο γίνεται ομαλά, η ελληνική πολιτεία.
Έχει υποταχθεί εκουσίως στην κυβερνητική βούληση, ενδιαφερόμενη μόνο, και ίσως, ως αντάλλαγμα του μισθού των δικαστών. Άλλωστε, η συνάντηση με τον κ. Τσίπρα εκεί αποσκοπούσε.
Ο Αλέξης Τσίπρας υποδεχόμενος στο Μαξίμου τον πρόεδρο του ΣτΕ Νίκο Σακελλαρίου (φωτ.: ΑΠΕ-ΜΠΕ)
Τα κράτη και οι κοινωνίες δεν συγκροτούνται όμως με τέτοιες αντιλήψεις, και δεν μπορούν να επιβιώσουν στις δύσκολες στιγμές της ιστορίας τους.
Η πολιτική γελοιοποίηση που βιώνουμε από την άσκηση, σήμερα, της εκτελεστικής εξουσίας, θα παρέλθει αργά ή γρήγορα. Οι θεσμοί, όμως, έχουν διαχρονικότητα.
Και η εικόνα που παρουσιάζει η ελληνική Δικαιοσύνη την περίοδο της κρίσης θα καταγραφεί με μαύρα γράμματα και στη δική της και στην ελληνική ιστορία.
"Μην πειράξεις τον μισθό μας κι εμείς θα συνεχίσουμε να μην βλέπουμε την καταπάτηση του Συνταγματος".Κάπως έτσι το αντιλαμβάνομαι.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Mισθολογικά κυρίως" ἀντιλαμβάνεται τίς σχέσεις Κυβερνήσεως καί δικαστικῆς ἐξουσίας, συνήθως ἡ κυβερνητική ("ἐκτελεστική") ἐξουσία, καί τό πολύ ὁρισμένοι καριερίστες δικαστές, πού ποτέ δέν λείπουν ἀπό κάθε κοινωνικό καί ἐπαγγελματικό χῶρο - ἄν καί, στόν δικαστικό χῶρο εἶναι πολύ περιορισμένος ὁ ἀριθμός τους, τόσον λόγῳ τῶν ἐγγυήσεων τοῦ δικαστικοῦ λειτουργήματος, ὅσον καί, κυρίως, λόγῳ βαθείας συναισθήσεως ἀπό ὅλους τούς δικαστές τοῦ κοινωνικοῦ ρόλου τους καί λόγῳ ἀντίστοιχου δικαστικοῦ ἤθους τους.
ΔιαγραφήἩ Πλειοψηφία τῶν δικαστῶν ὅμως, δέν ἀντιδρᾶ ἐνεργότερα καί φανερώτερα στίς ἀντισυνταγματικές μεθοδεύσεις καί στούς ἀντισυνταγματικούς νόμους μέχρι σήμερα:
Α) Πρῶτον διότι ἡ κρατοῦσα νομολογία ἤδη ἀπό παλαιότερα ἐμπιστευόταν πάρα πολύ, καί ἀπό κεκτημένη ταχύττητα ἀκόμη ἐμπιστεύεται πολύ, τίς ὅποιες πολιτικές ἐπιλογές τόσο τῆς Βουλῆς, ὅσο καί τῆς πραγματικῆς πολιτικῆς ἐξουσίας. - Μέ τό ἐπιχείρημα, ἀφοῦ τό ψήφισε ἡ Βουλή, πῶς θά ἀντιταχθοῦν οἱ δικαστές; Τό ἴδιο ἐπιχείρημα ὅμως ἴσχυσε καί γιά τίς ἀμφισβητήσιμης συνταγματικότητας πολιτικές ἐπιλογές, μετά ἰδίως ἀπό τόν ἐμφύλιο σπαραγμό (1946-1949), τῶν Βασιλέων καί τῶν ἑκάστοτε Κυβερνήσεων.
Τοῦτο, γινόταν κατά παραμερισμό τῆς Βουλῆς, μέ τά Βασιλικά καί ἀργότερα Νομοθετικά Διατάγματα. Ἤδη δέ, γίνεται πάλι, μέ τήν ἄμεση ἐφαρμογή καί "μόνιμη παρενέργεια" τῆς ὅποιας "προσωρινῆς" ἰχύος τῶν Πράξεων Νομοθετικοῦ Περιεχόμένου τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας, ἀκόμη κι ἄν αὐτά δέν ἐπικυρωθοῦν ἀπό τήν Βουλή (μέ τέτοια ἄμεση ἰσχύ τους, ὅμως, ὅπως τήν δέχθηκε ἤδη ἡ νομολογία, ἡ Βουλή θά προκαλέσῃ μεῖζον πολιτικό ζήτημα ἄν ἀντιδράσῃ, καί ὡς τώρα δέν ἀντιδρᾶ, καί οἱ Π.Ν.Π. νομοθετοῦν...).
Β) Δεύτερον, κατά τόν ἔλεγχο τῆς συνταγματικότητας τῶν νόμων, λόγῳ ὑπερβολικῆς στροφῆς μας στόν λεγόμενο εὐρωπαϊκό πολιτισμό (τόν ἀκολουθήσαμε στήν κατάρρευσή του τήν ὁποία δέν ἔχουμε πολιτικῶς καί κοινωνικῶς ἀκόμη ἀφομοιώσει) ὅλα κρίνονται σχολαστικῶς. Δηλαδή τά δικαστήρια ἐξετάζουν μόνο, ἄν κάποια ρύθμιση, ἀποπασμένη ἀπό ὅλες τίς ἄλλες, ἔρχεται εὐθέως σέ ἀντίθεση μέ κάποια συνταγματική διάταξη, καί τότε ἀκόμη ὅμως, πάλι δέν κρίνεται ἀντισυνταγματική, ἄν ὑπηρετεῖ κάποιο δημόσιο συμφέρον σύμφωνα μέ ἄλλες συνταγματικές διατάξεις πού ἐπικαλεῖται ἡ ἑκάστοτε Κυβέρνηση. Παίζεται δυστυχῶς μπιλιάρδο ἀπό τίς Κυβερνήσεις μέ ἐπίκληση συνταγματικῶν στόχων, καί τά δικαστήρια, ἀντί νά ἐλέγξουν πῶς ὅλοι οἱ συνταγματικό στόχοι πρέπει νά ἰσορροποῦν, καί ἀντί νά ἐξετάσουν μήπως ἡ ἐπίκλησή τους εἶναι προσχηματική ἤ καί καταχρηστική, ἀκολουθοῦν μία νεοφανῆ (μετά τό 2000) διαμορφωθεῖσα θεωρία, κατά τήν ὁποία οἱ δικαστές δέν πρέπει "νά ἀναμιγνύονται σέ πολιτικά ζητήματα"! - ἐνῶ τό Σύνταγμα ἀπαγορεύει μόνο τήν κομματική ἀνάμιξη τῶν δικαστῶν (ὑπέρ ἤ κατά κόμματος) καί ὄχι τήν πολιτική ἀνάμιξη τῶν δικαστηρίων πού εἶναι ἡ φυσική τους λειτουργία σέ κάθε δημοκρατία δηλαδή καθεστὠς διακρίσεως, καί ἐξισορροπήσεως μεταξύ τους, τῶν τριῶν ἐξουσιῶν, νομοθετικῆς, δικαστικῆς, ἐκτελεστικῆς.
Γ) Τρίτον, ἡ δικαστική ἐξουσία δέν ἔχει πίσω της ΜΜΕ, (συνεχίζεται)
(Β μέρος)
ΔιαγραφήΓ) Τρίτον, ἡ δικαστική ἐξουσία δέν ἔχει πίσω της ΜΜΕ, ὥστε οἱ ἀποφάσεις τῶν δικαστηρίων οἱ ὁποῖες ἔχουν πολιτικές προεκτάσεις, νά μήν παρερμηνευθοῦν τόσο ἀπό τά φιλο-κυβερνητικά ΜΜΕ, ὅσο καί ἀπό τά ἄλλα κόμματα γιά δικούς τους ἀντιπολιτευτικούς λόγους.
Δ) Τέταρτον, τίς δικαστικές ἀποφάσεις δέν λαμβάνει φυσικά ἕνα καί μόνον δικαστικό σῶμα, ἀλλά χωριστά δικαστήρια, δηλαδή δικαστές πού καί ἄν ἔχουν ἀρετή καί τόλμην οἱ ἴδιοι, δέν εἶναι βέβαιο ὅτι θά συμφωνήσουν συνάδελφοί τους μέ ...τόσην ἀρετήν καί τόλμην, καί δή ἐνδέχεται αὐτοί πού δέν θά συμφωνήσουν καθόλου, νά εἶναι κυρίως ... αὐτοί που ἔχου διορισθῆ ἀπό τήν Κυβέρνηση στά ἀνώτατα κλιμάκια ἤ πού ἐνδέχεται νά διορισθοῦν ἐκεῖ, λίγο ἀργότερα. Συνεπῶς, ἐφαρμόζεται μία γεννική "δικαστική αὐτοσυγκράτηση"..., ("θα μπορούσαμε νά τό ποῦμε, ἀλλά δέν τό λέμε καί μαζευθεῖτε λίγο γιά νά μήν χρειασθῆ νά τό ποῦμε"), πού εἶναι μέν σχετικῶς ἀποτελεσματική, μόνον ὅμως ἐφ' ὅσον οἱ Κυβερνῶντες νοιάζονται γιά τήν δική τους δικαιϊκή νομιμοποίηση στήν συνείδηση τοῦ λαοῦ.
Ἀλλά, ἄν οἱ Κυβερνῶντες δέν νοιάζονται οὔτε γιά τήν πολιτική τους νομιμοποίηση μέ ἀληθινή πλειοψηφία στό ὅλο ἐκλογικό σῶμα, οὔτε γιά τό ἄν πράγματι κυβερνοῦν δίκια, οὔτε κάν γιά τό ἄν φαίνεται ὅτι κυβερνρῦν δίκαια (βλ. πολιτικές ἐπιλογές συνεχῶν ὁριζοντίων παραβιάσεων τῆς ἀρχῆς τῆς ἀναλογικῆς ἰσότητας, βάσει τῶν Μνημονίων), τότε ἡ σιωπῶσα "δικαστική αὐτοσυγκράτηση" δέν λέει τίποτα, οὔτε στούς Κυβερνῶντες, οὔτε στούς ξένους ἐντολεῖς τους, τούς δανειστές "μας".
Αὐτό οἱ περισσότεροι δικαστές, φαίνεται ὅτι δέν τό ἔχουν ἀφομοιώσει ἀκόμη, ὄχι διότι δέν βλέπουν καί δέν καταλαβαίνουν, ἀλλά διότι δέν φαντάζονται, ἀκόμη, ὅτι ἄνθρωποι σέ ὑπεύθυνες θέσεις τοῦ κράτους, κατά τεκμήριοι ἱκανοί στήν ὅποια πολιτική ζωή μας, εἶναι δυνατόν νά μήν θέλουν νά βλέπουν καί νά καταλαβαίνουν.
- Συνεπῶς, δέν ἰσχύει τό " Μην πειράξεις τον μισθό μας κι εμείς θα συνεχίσουμε να μην βλέπουμε την καταπάτηση του Συντάγματος", ἀλλά εἶναι ἄλλοι οἱ λόγοι πού ἀργοῦν νά ἀντιδράσουν οἱ δικαστές.
Πραγματικά ενδιαφέρουσα και αναλυτική η απάντησή σας! Ευχαριστώ για τον χρόνο που διαθεσατε καθώς και για τον χώρο που μας δίνει η ιστοσελίδα έτσι ώστε να έχουμε την δυνατότητα να ανταλλάσουμε απόψεις και πληροφορίες.Σε προσωπική συζήτηση που είχα με κάποιον δικαστή,μου απάντησε ακριβώς αυτό που λέτε στην αρχή της απάντησης σας ότι εφόσον κάποιος νόμος ψηφίστηκε από την Βουλή,δεν μπορούν να αντιταχθούν οι δικαστές.Παραδέχθηκε όμως ότι δεν υπάρχει δικαιοσύνη στην Ελλάδα καθώς επίσης ότι δεν έχει κανένας το δικαίωμα να παραδώσει την Εθνική Κυριαρχία χωρίς να ρωτήσει τον λαό!Με εκτίμηση,Αλέξανδρος.
ΔιαγραφήΗ ιστορια της Ελληνικης δικαιοσυνης δεν ειναι γραμμενη με χρυσες σελιδες :
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Ο Ανδρουτσοπουλος πρωθυπουργος της χουντας , οπως και αλλοι ανωτατοι δικαστικοι
2. Ο δικοματισμος Πασοκ-ΝΔ εκανε εγκληματα σ αυτον τον θεσμο - φυσικα παρεα με τον εθνικο μας κοφτη-ραφτη βενιζελο (του οφειλουμε τον ορο πεντακαθαριδης)
3. Η δικαστης του ΣΤΕ που παραιτηθηκε ηταν γκομενα του δικηγορου των καναλαρχων - δεν το ξερω το ακουσα - εαν αυτο ισχυει τοτε καλως παραιτηθηκε
Γράψατε τά ἀνωτέρω κε "έλληνα φορολογούμενε" (σημεῖο 3), καί δέν σκεφθήκατε, ὅτι ἄν ἀκούσατε ἤ καταλάβατε λάθος, διαβάλετε στά ἴσια ἕναν ἄνθρωπο, πού προφανῶς δέν γνωρίζετε κάν; Εἶσθε καλά;
ΔιαγραφήὍσο γιά τόν κίνδυνο "κυβερνήσεως δικαστῶν" τόν ὁποῖον ἐπισείετε (σημεῖο 1), εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι τά ἀνωτέρω ἤ παρόμοια ἀπαράδεκτα λάθη δικαστῶν, ἐπικαλοῦνται ἐνίοτε πολιτικοί γιά νά περιορίσουν τόν δικαστικό ἔλεγχο τῶν πραττομένων τους ἤ καί τῶν πεπραγμένων τους. Ἀλλά νά σᾶς ἐνημερώσω, ὅτι ὁ Ἀνδρουτσόπουλος ἦταν δικηγόρος καί ὄχι δικαστής.
Λάθη δέ, ὅπως αὐτό τοῦ Κόλλια καί τῶν Ἀεροπαγιτῶν τό 1967, ἔγιναν πρωτίστως, διότι δέν ἦσαν πολιτικοί καί ἄρα χειραγωγοῦνταν εὔκολα. Ὅπως καμιά φορά χειραγωγοῦνται καί ἱκανοί στρατιωτικοί, ὅταν ἀνακατεύονται μέ τήν πολιτική, χωρίς νά ἔχουν τίς προϋποθέσεις ἱστορικῶν καί λοιπῶν γνώσεων, ἀλλά καί διεθνοῦς ἐμπειρίας, πού ἀπαιτοῦνται (νά θυμηθοῦμε, πόσο εὔκολα ξεγέλσαν οἱ Γερμανοί ναζί Ἕλληνες στρατιωτικούς στήν άρχή τῆς κατοχῆς, τούς ὁποίους σέ σοβαρό βαθμό ἐξαπάτησαν, ἀφοῦ ἀγνοοῦσαν αὐτοί οἱ στρατιωτικοί τούς ναζί ἀλλά καί γενικά τούς Γερμανούς) . Πόσο μᾶλλον εὔκολα χειραγωγήσιμοι εἶναι δέ οἱ πολίτες- ἰδίως εἴτε πολιτικολογοῦντες ἰδεολόγοι, εἴτε καφενόβιοι πολιτικάντηδες, εἴτε ἀπόφοιτοι ξένων κολλεγίων ἑτοιμασμένοι ἀπό ξένους γιά νά μᾶς κυβερνήσουνε - μέ ἀκόμη λιγώτερες προϋποθέσεις γνώσεων, ἐμπειρίας, ἱκανοτήτων...
Αφού «δεν το ξέρετε και απλώς το ακούσατε» και ρωτάτε εμάς εδώ μέσα (που μας φιλοξενούν)... «εάν αυτό ισχύει», Επώνυμος Αρθρογράφος (που τυχαία μου βγήκε πρώτο το link του, ύστερα από απλή αναζήτηση στο Google), αναλαμβάνει να σας ενημερώσει σχετικά!
ΔιαγραφήΤην αίσθηση που έχει ο λαός , περί δικαιοσύνης , πρέπει να την σεβαστούμε !! Απλά θα πρέπει να σκεφτούμε , μήπως ο λαός μας δεν έχει άδικο ?????? Τι πιστεύει ο λαός μας ???? Ο λαός πιστεύει ότι η Δικαιοσύνη είναι ανύπαρκτη !! Και κακά τα ψέματα , όταν λειτουργεί η δικαιοσύνη , λειτουργεί το κράτος !!! Εδώ τρεις λαλούν και δυο χορεύουν !! Η Δικαιοσύνη επειγόντως να ανακτήσει την θέση που της αρμόζει , ειδάλλως , δεν πρόκειται να την σεβαστεί κανείς !!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή