Τέταρτη μόλις μέρα, κοντά 30 χιλιόμετρα έξω από το Μόναχο και ο νους μου ήταν να επισκεφτώ τον τάφο του. Όλες οι πληροφορίες λένε ότι τάφηκε στο Nordfriedhof, το βόρειο κοιμητήριο του Μονάχου.
Φτάσαμε εκεί με τη φίλη μου, μεσημεράκι. Απέναντι βρίσκεται η ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Κατευθυνθήκαμε στα γραφεία. Είπαμε ότι ψάχνουμε τον τάφο ενός Έλληνα ζωγράφου που τάφηκε εκεί το 1901. Ο γερμανός υπάλληλος, ανέκφραστος, ζήτησε το όνομά του. Κατόπιν έψαξε στο ηλεκτρονικό αρχείο. Δεν υπάρχει τίποτε, μου είπε. Τον πιέσαμε να συνεχίσει την αναζήτηση βάζοντας διάφορες ορθογραφικές εκδοχές του ονόματος. Εις μάτην.
Εξακολούθησα να επιμένω. «Κυρία, υπάρχουν 34.000 τάφοι εδώ πέρα. Αν έχετε όρεξη, μπορείτε να τους πάρετε με τη σειρά». Έφυγα για να τους πάρω με τη σειρά.
Μπήκα στο νεκροταφείο. Απελπίστηκα ψάχνοντας, αλλά ακόμη δεν το έβαζα κάτω. Γύρισα πίσω και του έδειξα την ηλεκτρονική σελίδα στα γερμανικά που λέει ότι ο Νικόλαος Γύζης τάφηκε όντως στο Νordfriedhof. Tρόμαξε μάλλον. Ότι μια τρελή Ελληνίδα θα κατσικωνόταν μεσημεριάτικα στο γραφείο του και στο σβέρκο του. Σου λέει, πληρώνουμε τόσα που είναι ζωντανοί, κάτσε μη μας ταλαιπωρούν τώρα και για τα πεθαμένα τους. Άνοιξε μια ντουλάπα, έβγαλε έναν παμπάλαιο δερματόδετο τόμο και…
Για τη συνέχεια dimartblog
Συγνώμη που είμαι κυνικός αλλά όλο το άρθρο γραφτηκε για αυτή την ατάκα :
ΑπάντησηΔιαγραφή"Σου λέει, πληρώνουμε τόσα που είναι ζωντανοί, κάτσε μη μας ταλαιπωρούν τώρα και για τα πεθαμένα τους"
Προπαγάνδα του χειρίστου είδους πάνω στα κόκκαλα ενός ανθρώπου, και 100% ψέμα γιατί η γερμανία έχει οικονομικό οφελος από το κατάντημα της Ελλάδας
Μα τι σου είμαστε! Βρε Παναγιώτη δεν βρήκες και δεν ένοιωσες μια στάλα συμπαθείας για την πράξη αυτής της γυναίκας ;
ΔιαγραφήΑπ την μεριά μου ,ένα δυνατό Εύγε και τα συγχαρητήρια μου στην ερευνήτρια. Τα λιγοστά λουλούδια της ,ας αναπαύσουν την ψυχή του φτωχού καλλιτέχνη ,που δόξασε την Ελλάδα στο εξωτερικό. Η πρεσβεία μας στην Γερμανία, θα έπρεπε να μεριμνήσει να μην ξεθαφτεί και παραχωθεί κάτω από άλλα οστά ,το άξιο τέκνο της πατρίδας μας , ως ασήμαντος και εν τέλει ,παντελώς λησμονημένος.
Τεχνίτη Χάρε,
το πιο λευκό κυκλαδικό μάρμαρο πάρε,
τον κοιμισμένο ανάστησε ζωγράφο
στον άξιο τάφο.
Κ. Παλαμάς, «Για τον τάφο του ζωγράφου Γύζη»
Αν υποθέσουμε ότι η παραπάνω φράση που προανέφερα ήταν "κατα λάθος" τότε εντάξει έκανε μια σημαντική προσπάθεια η κα Τριανταφυλλίδου. Ωστόσο κυνικός καθώς είμαι (άσε που είμαι και άτεχνος), πήγα στη wikipedia και διαπίστωσα ότι ο Γύζης έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Γερμανία. Εκεί ουσιαστικά έγινε αυτός που έγινε. Κι εκει δημιουργησε τα έργα του. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με όλα αυτά απλά τον να τον θεωρούμε αποκλειστικά "δικό μας" το βρίσκω κάπως υπερβολικό.
Διαγραφή