Ο εαυτός μας ο μεγαλύτερος εχθρός της Ελλάδος

(Φωτ.: ΑΠΕ-ΜΠΕ / Ορέστης Παναγιώτου)

Αδιαμφισβήτητο είναι από όλους ότι ο ελληνικός πολιτισμός είναι ο μεγαλύτερος στην ιστορία της ανθρωπότητας, και ότι εκ του λόγου αυτού εμείς οι Έλληνες είμαστε υπερήφανοι για την μοναδική προσφορά των προγόνων μας. Η υπερηφάνεια όμως δεν πρέπει να είναι έννοια κενού περιεχομένου, αλλά να έχει βαθιές ρίζες στην ικανότητα και τη δύναμη να παρακολουθεί, να ερμηνεύει και να εναρμονίζει τις σχέσεις της με τον περιβάλλοντα χώρο.
Ο οποίος ήταν και είναι η συνύπαρξη με τους άλλους λαούς, ώστε και να προστατεύεται, αλλά και να συνεχίζει το δημιουργικό της έργο. Αυτοί ήταν οι πρόγονοι μας, ένας λαός προσφιλής αλλά και σεβαστός από όλους τους άλλους λαούς.

Μετά την επανάσταση του 1821 παρατηρείται η παρερμήνευση της ιστορίας μας και η λάθος πορεία της χώρας με τα ολέθρια λάθη μας.

Καταρχήν δεν δίνουμε απάντηση στον ίδιο τον εαυτό μας –την οποία και του οφείλουμε– στο γιατί άντεξε ο λαός μας τα «400 χρόνια της τουρκικής σκλαβιάς». Διότι εμείς οι Έλληνες ήμασταν πολύ δραστήριοι και ο πυλώνας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το δεύτερο μεγάλο λάθος είναι η δολοφονία του Καποδίστρια το 1831, ο οποίος το 1828 ως άμισθος κυβερνήτης της χώρας μας ήθελε να κτίσει τότε ένα σύγχρονο ελληνικό κράτος, όμοιο της Ελβετίας του οποίου υπήρξε αρχιτέκτονας του, και να μας διδάξει, ότι παράλληλα με την υπερηφάνεια οφείλουμε ως λαός να παρακολουθούμε τις παγκόσμιες εξελίξεις.

Ο τραγικός όμως θάνατος του σήμαινε το τέλος της συνέχισης του έργου του υπό το πνεύμα του, την ανικανότητά και ανεπάρκειά μας να κτίσουμε εδώ και 189 χρόνια ένα σύγχρονο κράτος, αλλά και την ολέθρια πορεία της πατρίδας μας, παρά όλες τις εθνικές εξάρσεις, αλλά και τα σκαμπανεβάσματα που ενδιάμεσα ακολούθησαν.
Η συνέχεια του άρθρου στο Pontos-news