7/3/17

Αμμόχωστός μου Πηνελόπη

Πῶς γίνεται ἐνῷ σκούριασε
μέχρι καὶ ἡ ἀνοξείδωτη ματιὰ τοῦ Τεύκρου,
πῶς γίνεται ἐνῷ οἱ δρόμοι σάπισαν
ἀπὸ τὴν ἀσφυξία ποὺ ἔφερε μαζί του ὁ Τοῦρκος,
ἐσὺ νὰ μένεις τόσο νέα ὅπως άλλοτε;
Σὰν νιόπαντρη παρθένα μὲ τὸ πέπλο σου
καὶ τὸ λευκό σου στῆθος;  
Σὰν ρόδο ποὺ φύτρωσε ἀναπάντεχα
σὲ κάποιο ἀσβεστωμένο δῶμα;
************* 
Κι ὅμως, γίνεται.
Μιὰ πόλη στοιχειωμένη, μονίμως δακρυσμένη.
Ὑφαίνεις ἐδῶ καὶ χρόνια τὸ ροῦχο τῆς Ἀνάστασής σου
ψυχομαχώντας μὴν τυχὸν γενεῖ τὸ νεκροσάβανό σου.
«Αὐτὸ νὰ μοῦ βάλετε σὰν θὰ πεθάνω», λές.
************* 
Σὲ σάρωσαν τὰ κύματα τοῦ φθόνου δίχως ἔλεος.
Μίσησαν τὴν ἀγάπη πού 'θρεφες
γιὰ τὴν ἁλμύρα καὶ τὸν κάμπο.
Τώρα, οἱ χαλκάδες ποὺ σοῦ πέρασαν
σοῦ μάτωσαν τὰ μέλη καὶ τὸ σῶμα.
Μούσκεψε μὲ μυρωμένο αἷμα τὸ ὑφαντό σου.
*************  
Κράτα γερά τῆς Κύπρου Πηνελόπη!
Πάντα οἱ μνηστῆρες τῶν αἰώνων θὰ σκορπίζονται.  
Πάρε δύναμη ἀπὸ τ' ἀρχαῖα χνῶτα ποὺ σὲ δόξασαν.
Ὁ σύζυγός σου θὰ φανεῖ καὶ πάλι.
Τῆς Καλυψοῦς τὰ μάγια δὲν ἀρκοῦν.
Δὲν σβήνει μὲ ξελόγιασμα τὸ δέσιμο τοῦ χρόνου.
Οἱ θύμησες κι ὁ ἔρωτας θὰ σοῦ τὸν φέρουν πίσω.
Γιατί εἶσαι γέννημα ἀπὸ σμίξιμο λεμονανθοῦ καὶ ἥλιου.

Μιχάλης Ἀ. Μελετίου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.