Η φενάκη του erga omnes

Ας υποθέσουμε πως ο βόρειοι γείτονές μας ξαφνικά δέχονται την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος και υιοθετούν την άποψη που υποστήριζαν δύο τουλάχιστον πρωθυπουργοί τους, ο Γκλιγκόρωφ και ο Γκεοργκιέφσκι: είμαστε Σλάβοι, δεν έχουμε καμμία σχέση με την αρχαία Μακεδονία. Και αποφασίζουν το όνομά τους να είναι Νότια Σερβία. Χαρές και πανηγύρια εμέις, νενικήκαμεν, διθυραμβικές δηλώσεις οι πολιτικοί, εθνική ανάταση στο πανελλήνιο.

Ανάβουμε το πράσινο φως, μπαίνουν οι Νοτιοσέρβοι σε ΝΑΤΟ, Ευρωπαϊκή Ένωση και τους υποδεχόμαστε με ανοιχτές αγκάλες: Νοτιοσέρβοι αδέλφια μας! Και σε έναν χρόνο ο Ζάεφ ή ο επόμενος πρωθυπουργός λέει: κάναμε λάθος! Τελικά είμαστε Μακεδόνες καραμπινάτοι και ονομάζουμε τη χώρα μας Μακεδονιαξακουστητουαλεξανδρουηχώρα. Μία λέξη και αμετάφραστο. Τι όπλα έχει η Ελλάδα για να εμποδίσει αυτή την απόφαση; Κανένα! Κανένα απολύτως! Μα, θα μου πεις: δεν θα έχουμε υπογράψει συμφωνία; Δεν θα υπάρχει στη συμφωνία δεσμευτική ρήτρα των Σκοπίων να διατηρήσουν αυτό το όνομα, στον αιώνα τον άπαντα; Λυπάμαι που θα σε στεναχωρήσω αλλά τέτοιες ρήτρες δεν μπαίνουν σε διακρατικές συμφωνίες. Αλλά ακόμα κι αν μπουν δεν έχουν καμμία ισχύ. Δεν υπάρχει σε διεθνές επίπεδο δικαστήριο στο οποίο να προσφύγει ένα κράτος και να πει «ο γείτονας με εξαπάτησε».

Για τη συνέχεια ThePresident