Του Παύλου Ι. Αλεξιάδη
Ο Αύγουστος του 1944 είναι μια δραματική περίοδος για όλη την Ευρώπη, μια περίοδος που θα οδηγήσει στην απελευθέρωση της ηπείρου από την ναζιστική θηριωδία. Στην Γαλλία, δύο μήνες μετά την απόβαση στην Νορμανδία, οι Σύμμαχοι συνεχίζουν την προέλαση τους όπου στις 25 Αυγούστου απελευθερώνεται το Παρίσι. Στην Βαρσοβία καταστέλλεται η εξέγερση στο γκέτο της πόλης και στις 5 Αυγούστου ξεκινάει η μεγάλη σφαγή 50.000 Πολωνών. Στις 21 του μηνός ο Βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστον Τσώρτσιλ συναντιέται στην Ρώμη με τον πρωθυπουργό της εξόριστης Ελληνικής κυβέρνησης Γεώργιο Παπανδρέου όπου συζητούν για το πώς θα πραγματοποιηθεί ομαλά η απελευθέρωση της Ελλάδας.
Τον Αύγουστο του 1944 όλα έδειχναν ότι οι Γερμανοί θα εγκατέλειπαν σύντομα την χώρα αλλά για να κρατήσουν τον λαό κάτω από την μπότα του φόβου είχαν εξαπολύσει ένα μεγάλο κύμα τρομοκρατίας . Έτσι στις 9 Αυγούστου πραγματοποιήθηκε το μπλόκο του Δουργουτίου, στις 13 Αυγούστου το ολοκαύτωμα των Ανωγείων και το μπλόκο της Καλαμαριάς. Ενώ στις 17 Αυγούστου συμβαίνει το μπλόκο της Κοκκινιάς.
Για τη συνέχεια liberal
Δεν γνωρίζω τον κ. Παύλο Ι. Αλεξιάδη Ιατρό και ιστορικό ερευνητή και ούτε διαθέτω την ιδιότητά του ως ιστορικός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν συνέβη το ολοκαύτωμα του Χορτιάτη, ήμουν πολύ μικρός, θυμάμαι όμως την συγκίνηση των υπαλλήλων του Δήμου Θεσσαλονίκης στον οποίο εργαζόταν ο πατέρας μου, διότι ένας συνάδελφός τους είχε στείλει τον 16χρονο φυματικό γιό του στο ομώνυμο πρεβεντόριο του Ασβεστοχωρίου και ο οποίος είχε την τύχη των θυμάτων των Γερμανών, από λάθος του.
Σύμφωνα με την εκδοχή που άκουσα και η οποία δημοσιεύθηκε και στην εφημερίδα ΕΣΤΙΑ σε χρόνο που δεν θυμούμαι, οι Γερμανοί όταν έφθασαν διέταξαν να σχηματιστούν δύο ομάδες.
Στην μία οι μόνιμοι κάτοικοι του Ασβεστοχωρίου στην και στην άλλη οι νοσηλευόμενοι φυματικοί.
Ο γιός του υπαλλήλου του Δήμου, φοβήθηκε και αντί να μείνει στην ομάδα των νοσηλευομένων, πήγε στην ομάδα των μονίμων κατοίκων, όταν δε κατάλαβε το λάθος του, θέλησε να πάει στην άλλη ομάδα που πράγματι ανήκε.
Ο επικεφαλής Γερμανός αξιωματικός όμως αρνήθηκε να του το επιτρέψει και έτσι ο εντελώς αθώος άρρωστος νέος είχε την ίδια φρικτή τύχη με τους άλλους κατοίκους του χωριού.
Διότι κατά την εφημερίδα ΕΣΤΙΑ και τις διηγήσεις της μητέρας μου, περίπου 180 ανθρώπους, οι Γερμανοί τους πέταξαν στα καμίνια του Ασβεστοχωρίου και τους έκαψαν ζωντανούς!!!
Και όλα αυτά έγιναν σε αντίποινα για τον θάνατο ενός Γερμανού στρατιωτικού γιατρού που πήγαινε να πάρει ένα δείγμα του νερού από την δεξαμενή αποθήκευσης του υδραγωγίου και ενός Γερμανού οπλίτη........
Φιλικά
Ευμένης Καρδιανός