Του Δημήτρη Κουρέτα*
Γενάρης 1990 Βοστώνη. Σκληρός χειμώνας. Μαθημένος να περνώ κάποιες ώρες με φίλους μετά τη δουλειά στο Πανεπιστήμιο στη Ελλάδα, το αναζητούσα και αυτό στην Αμερική. Ήταν όντως δύσκολο. Έτσι εκτιμούσα πολύ τη συντροφιά ενός συναδέλφου που είχα γνωρίσει στο εστιατόριο, και βρισκόμασταν μία το πολύ δύο φορές την εβδομάδα για καμιά μπύρα μετά τη δουλειά.
Συχνά με ρωτούσε πως είναι δυνατόν από μια χώρα όπως η Ελλάδα, κάποιος όπως εγώ, να μην έχει πρόβλημα που δούλευε σε ένα ανταγωνιστικό και απαιτητικό περιβάλλον όπως η Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ. Του εξηγούσα ότι στην Ελλάδα οι προπτυχιακές σπουδές είναι πολύ καλού επιπέδου. Μια μέρα η συζήτηση είχε γυρίσει προσωπικά σε μένα, και κουβεντιάζαμε πως καθόμουν ώρες ατελείωτες μέχρι να ολοκληρώσω το πείραμα μου , και δεν το άφηνα για την επομένη μέρα. Του εξήγησα ότι στην Ελλάδα υπήρχαν πολλά παιδιά που μεγάλωσαν τη δεκαετία του 60, από γονείς που έζησαν τον πόλεμο και είχαν πάρει πολλά στοιχεία, που οι Αμερικανοί δεν καταλάβαιναν. Τέτοια ήταν τα στερημένα παιδικά χρόνια, δύσκολα σε επαρχιακές πόλεις, και οι σκληρές αρχές που έπαιρναν πολλά παιδιά. Όρια, τα οποία πολλές φορές επιβάλλονταν σε όλους τους κύκλους ζωής όχι μόνο στην οικογένεια. Πολλά χρόνια αργότερα σε μια συζήτηση μου με τον Παπά Θεόφιλο Φάρο, μου εξήγησε πόσο σημαντική ήταν για ένα παιδί η ύπαρξη ορίων και σκληρών κανόνων στην παιδική του ηλικία.
Συχνά με ρωτούσε πως είναι δυνατόν από μια χώρα όπως η Ελλάδα, κάποιος όπως εγώ, να μην έχει πρόβλημα που δούλευε σε ένα ανταγωνιστικό και απαιτητικό περιβάλλον όπως η Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ. Του εξηγούσα ότι στην Ελλάδα οι προπτυχιακές σπουδές είναι πολύ καλού επιπέδου. Μια μέρα η συζήτηση είχε γυρίσει προσωπικά σε μένα, και κουβεντιάζαμε πως καθόμουν ώρες ατελείωτες μέχρι να ολοκληρώσω το πείραμα μου , και δεν το άφηνα για την επομένη μέρα. Του εξήγησα ότι στην Ελλάδα υπήρχαν πολλά παιδιά που μεγάλωσαν τη δεκαετία του 60, από γονείς που έζησαν τον πόλεμο και είχαν πάρει πολλά στοιχεία, που οι Αμερικανοί δεν καταλάβαιναν. Τέτοια ήταν τα στερημένα παιδικά χρόνια, δύσκολα σε επαρχιακές πόλεις, και οι σκληρές αρχές που έπαιρναν πολλά παιδιά. Όρια, τα οποία πολλές φορές επιβάλλονταν σε όλους τους κύκλους ζωής όχι μόνο στην οικογένεια. Πολλά χρόνια αργότερα σε μια συζήτηση μου με τον Παπά Θεόφιλο Φάρο, μου εξήγησε πόσο σημαντική ήταν για ένα παιδί η ύπαρξη ορίων και σκληρών κανόνων στην παιδική του ηλικία.
Για τη συνέχεια Liberal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.