Ο Καραγκιόζης των Ελλήνων

της Ελίνας Γαληνού
Καμαρώνουν προφανώς από προχτές οι "φίλοι" μας οι Τούρκοι, παιανίζοντας με περηφάνεια την απόφαση της UNESCO. Κατόπιν προσπαθειών τους, τις οποίες ούτε γνωρίζαμε ούτε μπορούμε να ελέγξουμε, ο Καραγκιόζης απέκτησε... τουρκική υπηκοότητα. Εγινε και αυτός δικός τους, ή μάλλον για να είμαστε πιό ακριβολόγοι, τον οικειοποιήθηκαν ελπίζοντας ν΄αναβαθμίσουν τις διεθνείς εντυπώσεις της πολιτισμικής τους εικόνας.
Οι Τούρκοι, ξέρουμε ότι έχουν την τάση να αντιγράφουν και να οικειοποιούνται οτιδήποτε τους γοητεύσει. Το ξέρουμε αυτό γιατί είμαστε Ελληνες και κανένας δεν μπορεί να τους γνωρίζει τόσο καλά όσο εμείς. Αλίμονο, τους ζήσαμε τετρακόσια χρόνια και τους είδαμε από πολύ κοντά. Γι΄αυτό μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι δεν έχουν σχεδόν καθόλου αλλάξει. Οι τάσεις τους και οι τακτικές τους είναι πάντα ίδιες, παρ΄όλες τις λυκοφιλίες και την προσπάθεια οικοδόμησης αμοιβαίας εμπιστοσύνης ανάμεσα σε εμάς και αυτούς.
Οποιοι θεωρούν ότι εμείς βλέπουμε έτσι τα πράγματα λόγω προκατάληψης ή μισαλλοδοξίας, τους διαβεβαιώνουμε ότι σφάλουν. Ο λαός μας που έχει βρεθεί στη θέση του θύματος πάρα πολλές φορές μέσα στην ιστορία, είναι ο πρώτος που έδινε πάντα το παράδειγμα της συγνώμης. Ο πρώτος που θα χαλάρωνε και θα έτεινε χείρα φιλίας στον χτεσινό του εχθρό. Αν θέλουν να μας κρίνουν αντικειμενικά, αυτό θα πρέπει να το παραδεχτούν. Διότι άλλο είναι να "ξεχνώ" και άλλο "συγχωρώ". Και η δύναμη της συγνώμης, είναι αρετή. Επομένως, εμείς πρώτοι θα χαιρόμασταν αν οι Τούρκοι σήμερα είχαν αλλάξει πραγματικά, είχαν αποβάλει όλα τα δηλητηριώδη συναισθήματα του παρελθόντος, όλες τις επίβουλες τάσεις. Δεν το είδαμε όμως δυστυχώς. Αντίθετα, παρ΄όλη την δική μας ανεκτική συμπεριφορά, εκείνοι διατηρούν πάντα το προφίλ του κατακτητή προς εμάς. Μας το δείχνουν με κάθε ευκαιρία.
Η περίπτωση του Καραγκιόζη βέβαια, ίσως δεν είναι της ίδιας βαρύτητας με θέματα όπως το Αιγαίο, η Θράκη και η Κύπρος, θα έλεγε κανείς με το δίκιο του. Ομως είναι ένα θέμα που άγγιξε μια από τις πλέον ευαίσθητες χορδές του ελληνικού λαού. Ξαφνικά όταν άκουσαν ότι ο γραφικός εκείνος ήρωας των παιδικών τους χρόνων, ο αστείος καμπούρης που μ΄όλη του την αθλιότητα και τη φτώχεια, τολμούσε "να τα λέει ίσια" στους Μεγάλους Αξιωματούχους, είναι πολιτισμικό προιόν της Τουρκίας, βγήκαν από τα ρούχα τους! "Ο Καραγκιόζης ο δικός μας, είναι Τούρκος γιατί το είπε η ΌΥΝΕΣΚΟ; Από πού και ως πού; Τι διάβασαν και τι έρευνες έκαναν οι κριτές που "κύρωσαν" την καταγωγή του πειθόμενοι από τα επιχειρήματα των Τούρκων;"
Οπωσδήποτε, εάν είναι να δοθεί μια συγκροτημένη απάντηση από μέρους της Ελλάδας, θα πρέπει να βασίζεται σε κάποιες ιστορικές έρευνες που έχουν εξετάσει την προέλευση του θεάτρου Σκιών και την διαμόρφωσή του μέσα στις εποχές και τις γεωγραφικές περιοχές που ταξίδεψε. Εμείς δεν είμαστε όμως οι αρμόδιοι, είμαστε ο απλός λαός. Και ο Καραγκιόζης γι΄αυτόν τον λαό, ήταν το δρόσισμα της ψυχής του τα καλοκαίρια των φτωχικών του εποχών... Ηταν ο κοντός ξυπόλητος καμπούρης με το αετίσιο βλέμμα και το σπινθηροβόλο μυαλό που καθήλωνε παρ΄όλη του την ταπεινότητα, την Μεγάλη Εξουσία...Ηταν ο αυτοσαρκαζόμενος καταπιεσμένος Ελληνας με την ελεύθερη σκέψη και το καθαρό μυαλό που μπορούσε να προβληματίσει ή και να φοβίσει ακόμα εκείνους που στέκονταν ψηλά...Το "εγώ" που έχει δικαίωμα να ζεί, γιατί απλά γεννήθηκε σ΄αυτόν τον κόσμο και άρα, έχει μια θέση στον ήλιο. Ο λαικός αυτός τύπος, έγινε ο αγαπημένος ήρωας των Ελλήνων. Οι στιχομυθίες του σφράγισαν λεκτικά την χιουμοριστική επικοινωνία της νεώτερης Ελλάδας. Η καμπούρα του-σύμβολο της αντοχής και καρτερικότητας του Ελληνα- αποδείχτηκε ανθεκτική στο χρόνο.
Αυτόν λοιπόν τον Καραγκιόζη λαχτάρισαν οι Τούρκοι και τον θέλουν δικό τους, αλλά δεν θα γίνει ποτέ. Ακόμα και αν οικειοποιηθούν τη φιγούρα του, μας είναι αδύνατον να φανταστούμε Καραγκιόζη στην Τουρκία με τόσο ελεύθερο πνεύμα. Θα μου πείτε, και οι Τούρκοι άνθρωποι είναι και ίσως να αγγίζει τις ψυχές και του τουρκικού λαού ένας τέτοιος τυπάκος καταπιεσμένου και εξαθλιωμένου καμπούρη...Ομως αυτός ο τυπάκος, έτσι και τολμήσει να τα πεί χύμα στον "Μεγάλο Βεζύρη" ακόμα και στην σύγχρονη Τουρκία,....θα βρεί μεγάλο μπελά και αυτός και ο Καραγκιοζοπαίχτης του μαζί. Βλέπετε, εμείς στην Ελλάδα, τον Σπαθάρη μας τον γράψαμε στην Ιστορία και το πνεύμα του Καραγκιόζη μας θα μας θυμίζει πάντα τον πνευματώδη άνθρωπο που ξεπερνά τα δεινά του χωρίς να αδικεί κανέναν...
Και αυτός ο Καραγκιόζης θα είναι πάντα Ελληνικός!