Που είναι οι γυναίκες;

Yves Simon * LE MONDE | 19.06.10 | 14h35 •
Σύμφωνα με τον Amartya Sen, βραβείο Νόμπελ οικονομίας, εκατό εκατομμύρια γυναίκες απουσιάζουν σήμερα από τον κόσμο μας! Ναι σωστά διαβάσατε!! εκατό εκατομμύρια γυναίκες δηλώνουν απούσες. Πού είναι; Εξαφανισμένες, ακρωτηριασμένες, ναρκωμένες με μεθαμφεταμίνες, πεθαμένες από υποσιτισμό και από έλλειψη φροντίδας, από μελαγχολία ή από AIDS, πριν να φθάσουν στην ηλικία του ενός έτους.
Έφηβες ακόμα προτιμούν να πεθάνουν παρά να ζήσουν στα πορνεία της Κίνας και της Ινδίας.
Εκατό εκατομμύρια, είναι παραπάνω από μιάμιση φορά του γαλλικού πληθυσμού: μητέρες, αδελφές, νέα κορίτσια που δεν θα κρατήσουμε ποτέ στην αγκαλιά μας για να τους πούμε λόγια αγάπης.
Εκατό εκατομμύρια στόματα και χείλια που δεν θα αγγίξουν ούτε τα μάγουλά μας ούτε τα μέτωπά μας, που δεν θα φιλήσουν ποτέ τους ανθρώπους που θα μπορούσαν να αγαπήσουν, δεν θα ψιθυρίσουν σε κανένα το πόνο τους, τα όνειρα τους, τα ιδανικά τους: στόματα και χείλια κλειστά πριν μάθουν να μιλούν και που θα κρατήσουν για πάντα τη σιωπή των καταραμένων.
Μια ινδική παροιμία λέει: «Να μεγαλώσεις ένα κορίτσι είναι σαν να ποτίσεις τον κήπο του γείτονά σου.» . Με άλλα λόγια, είναι απώλεια χρόνου και χρήματος το να αναθρέψεις ένα κορίτσι σε μια φτωχή οικογένεια. «Δεν θέλω να έχω κορίτσι για να ζει τους ίδιους πόνους που έζησα», δηλώνει η Indira, μια Ινδή 25 ετών που ανήκει σε ανώτερη κάστα. « Ο υπερβολικός πόνος σκοτώνει!
Αυτή η καθημερινή, ακραία βία παρακινεί τις γυναίκες να αυτό-εξαλειφθούν», γράφει η Manon Loizeau, βραβείο Albert London, στον πρόλογό του βιβλίου της ‘Το μισό του ουρανού που έγινε σε λίγους μήνες παγκόσμιο μπεστ σέλερ,. Τραγική ειρωνεία, «Η γυναίκα είναι το άλλο μισό του ουρανού», λέει μια παλιά κινέζικη παροιμία και ξαφνικά αποκτά μιαν άλλη τραγική διάσταση. Σ’ αυτήν ακριβώς τη χώρα, αλλά και στις γειτονικές της στην ανατολικής Ασία, αυτό το «ουράνιο ήμισυ» εξαφανίζεται από τους καταλόγους των ληξιαρχείων του κόσμου!
«Το μισό του ουρανού» συνέγραψαν, μετά από δέκα χρόνια έρευνας, ο Nicholas Kristof και η κινέζα σύζυγός του, Sheryl WuDunn, αμφότεροι δημοσιογράφοι της New York Times. Πρέπει κανείς να το διαβάσει για να αντιληφτεί το εύρος μιας κοσμικής εξαφάνισης που την βλέπει και την γνωρίζει ο ΟΗΕ και τα ΜΜΕ του πλανήτη, λες και είναι μια μαύρη τρύπα όπου κανένα φως δεν μπορεί να διαφύγει.
Και όμως, όταν συλλαμβάνεται ένας μόνο κινέζος αποστάτης στη Σαγκάη ή στο Πεκίνο, κινητοποιούμαστε, διαμαρτυρόμαστε, με το δίκαιο μας, στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ελευθερίας της έκφρασης, ζητώντας την άμεση απελευθέρωση του. «Όταν όμως εκατό χιλιάδες κορίτσια απάγονται και γίνονται θύματα των δικτύων της πορνείας, αυτό δεν θεωρείται ούτε καν είδηση», αναφέρουν οι συγγραφείς.
Σήμερα, αμέσως μετά την ανάγνωση των υπερηχογραφημάτων, εκατομμύρια γυναίκες στην Ασία κάνουν έκτρωση, για να μην φέρουν στο κόσμο ένα παιδί γένους θηλυκού. Διαγραμμένες από το χρωμοσωμικό γεγονός, επειδή κατέχουν ένα καταραμένο διπλό Χ, εκατομμύρια μελλοντικές γυναίκες δεν θα δουν την ημέρα. Μπορούμε να το αποκαλέσουμε μια «γυναικτονία»;;
Δεν είναι τυχαίο που ο Amartya Sen, αυτός ο ινδός οικονομολόγος έχει λανσάρει αυτή τη ανησυχητική κραυγή για τα εκατό εκατομμυρίων απουσών γυναικών. Μέσα στα βιβλία και τις ομιλίες του, υιοθετεί το θηλυκό γένος όταν μιλάει αόριστα για ένα πρόσωπο. Αυτός ο βεγγαλέζος ινδός ερευνά τρόπους για να εξαλειφθούν οι «επανορθώσιμες αδικίες». Και δεν είναι τυχαίο που είναι γυναίκες αυτές που στην Ινδία και στη Κίνα, επιδιώκουν να βάλουν τέλος σε αυτές τις «επανορθώσιμες αδικίες». Γυναίκες ψάχνουν να βρουν τις αγνοούμενες, γυναίκες προσπαθούν να πείσουν τις μητέρες, τις οικογένειες, τους δήμους, τα κράτη, ότι το μέλλον του πλανήτη μας περνά από τις γυναίκες.
«Όταν μεγαλώνεις έναν άντρα, μεγαλώνεις ένα άτομο. Όταν μεγαλώνεις μια γυναίκα, μεγαλώνεις μια οικογένεια» προφήτευσε ο Gandhi.
Ωστόσο, οι πνευματικές και κοινωνικές δυστυχίες, δεν είναι οι μόνες αιτίες αυτών των μαζικών εξαφανίσεων των γυναικών. Η θρησκεία διαχωρίζει τις γυναίκες εδώ και δεκατέσσερις αιώνες στο μουσουλμανικό κόσμο. Εκατοντάδες νέες γυναίκες τιμωρούνται καθημερινά με ανασκολοπισμό, με λιθοβολισμό, με ρίξιμο στη πυρά. Μόνο στο Πακιστάν, τα τελευταία δέκα χρόνια, στις ζευκτές πόλεις Islamabad και Rawalpindi, πέντε χιλιάδες γυναίκες και κορίτσια κρίθηκαν ένοχες για ανυπακοή και ψεκαστήκαν με κηροζίνη ή με οξέα, και κάηκαν από τα μέλη της οικογένειάς τους ή από τα πεθερικά τους!
Η Benazir Bhutto δολοφονήθηκε, η Taslima Nasreen (Μπανγκλαντές) και η Shirin Ebadi (Ιράν, βραβείο Νόμπελ ειρήνης), ζουν στην εξορία. «Η πλειοψηφία των κατοίκων της κόλασης θα είναι γυναίκες, που βλαστημούν υπερβολικά και είναι αχάριστες προς τους συζύγους τους», αναφέρει ο Muhammad Imran, στον επίλογο του βιβλίου της Manon Loizea.
Είναι μακρύς ο κατάλογος των βιαιοτήτων κατά του άλλου μισού του ουρανού: σύγχρονη σκλαβιά στην Ασία, στη Μέση Ανατολή όπως και στη Δύση, χτυπημένες γυναίκες (μια νεκρή κάθε δύο μέρες σε Γαλλία), διάκριση στη πρόσληψη εργασίας, ενοχική απουσία από την πλειοψηφία των ευρωπαϊκών κοινοβουλίων, από τις θέσεις οικονομικών αποφάσεων στα κράτη και στις επιχειρήσεις. Σήμερα, μια ακόμη μάστιγα τις χτυπά, το AIDS που έγινε πρώτη αιτία θνησιμότητας των γυναικών στις περισσότερες χώρες της Αφρικής.
Ακόμα και αν καταλαμβάνουν ορατές θέσεις στις τηλεοπτικές μας οθόνες, στη Δύση οι γυναίκες δεν πεθαίνουν κατά πρώτο λόγο επειδή είναι γυναίκες, όμως είναι καταδικασμένες σε λιγότερο φωτεινούς κόσμους, να είναι μόνο σκιές, αντικαταστάσιμες, όντα δευτέρας κατηγορίας. «Η γυναίκα είναι το μέλλον του ανθρώπου», τραγούδησε ο Aragon. Ίσως, στην μακρινή πορεία της ανθρωπότητας να έρθει εκείνη η ημέρα, που θα συμπέσει το Πραγματικό με τη Ποίηση.

*Μυθιστοριογράφος και μουσικοσυνθέτης. Έχει λάβει το βραβείο Médicis για το βιβλίο «Η έκπτωση των συναισθημάτων» και το μεγάλο βραβείο τραγουδιού της γαλλικής ακαδημίας για το δισκογραφικό του έργου. Τελευταίο μυθιστόρημα: «Θα ήθελα τόσο να επιστρέψω» (2007). Τελευταίο CD: «Ψιθυρισμοί» (Barclay/Universal, 2007)
Yves Simon * LE MONDE 19.06.10
Ευχαριστούμε για τη μετάφραση των Κριστιάν