Η πραγματικότητα των αυτονόητων

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΗΤΡΑΚΗ
gmitrakis@ekdotiki.gr
Η ιστορική λειτουργία στη μονή της Παναγίας Σουμελά στην Τραπεζούντα, ανήμερα το Δεκαπενταύγουστο, ύστερα από 88 ολόκληρα χρόνια, απέδειξε ότι οι απλοί άνθρωποι είναι συχνά πολύ πιο μπροστά από τις ηγεσίες τους. Ολα κύλησαν ομαλά. Οι προσκυνητές είναι ικανοποιημένοι που μπόρεσαν να επιστρέψουν για λίγες έστω ώρες και να συγκινηθούν στα χώματα των παππούδων τους και όσοι διαμένουν τώρα στην περιοχή, με τη στάση και τη φιλοξενία τους, έδειξαν ότι δε φοβούνται τις μνήμες του παρελθόντος.

Η κυβέρνηση Ερντογάν αισθάνεται ικανοποιημένη, διότι θεωρεί πως απέδειξε στη διεθνή κοινότητα την προοδευτικότητά της. Το ίδιο θα αισθανθεί, αν και όταν επιτρέψει την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, προκειμένου να μην υπάρχει έλλειψη στελεχών από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Περίπου ανάλογα θα νιώσει και η όποια ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται στην εξουσία, όταν θα εγκριθεί η κατασκευή τζαμιού στην Αθήνα, όπου το αίτημα εκκρεμεί εδώ και πολλά χρόνια.

Μόνο που πρόκειται για… αισθήματα εσωτερικής κατανάλωσης. Στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο του 21ου αιώνα και εν πάση περιπτώσει στην Ευρώπη και ευρύτερα στη Δύση, όπου η Ελλάδα και η Τουρκία θέλουν να ανήκουν, η θρησκευτική ελευθερία και ο σεβασμός της πολιτιστικής ταυτότητας των ανθρώπων είναι κάτι αυτονόητο. Και για τα αυτονόητα δεν υπάρχουν ούτε μπράβο ούτε συγχαρητήρια. Μπορεί να μην κυλούν πάντοτε όλα με την επιθυμητή αρμονία, μπορεί οι φανατισμοί να ευθύνονται για αποτρόπαιες πράξεις, αλλά αυτές οι εξαιρέσεις δεν είναι δυνατόν να ακυρώσουν προληπτικά τις βασικές αρχές των δικαιωμάτων του ανθρώπου, όπως είναι η θρησκευτική έκφραση -πάντα μέσα στο πλαίσιο των νόμων και των κανόνων που διέπουν κάθε οργανωμένη Πολιτεία.

Η Τουρκία, που (υποτίθεται ότι) επιθυμεί διακαώς να ενταχθεί πλήρως στην Ευρωπαϊκή Ενωση, έχει πολλά να αποδείξει σε πεδία σοβαρότερα του θρησκευτικού. Κατ’ αρχάς οφείλει να αναγνωρίσει εμπράκτως την Κυπριακή Δημοκρατία, ενώ στο οικονομικό πεδίο -το κυριότερο όλων- οφείλει να αναπτυχθεί και να εκσυγχρονιστεί στο βαθμό που θα μπορεί να συντηρήσει τα δεκάδες εκατομμύρια των πολιτών της. Διότι, όσο οι μεγάλες χώρες της ΕΕ -και κυρίως η Γαλλία και η Γερμανία- πιστεύουν ότι η πλήρης ένταξη της Τουρκίας το μόνο πρακτικό αποτέλεσμα που θα έχει θα είναι να πλημμυρίσουν οι ίδιες με νεαρούς Τούρκους και Τουρκάλες που αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον από αυτό που τους επιφυλάσσουν οι φτωχογειτονιές της Κωνσταντινούπολης, της Αγκυρας, της Σμύρνης και των άλλων μεγάλων τουρκικών πόλεων, δε θα πουν ποτέ το πολυπόθητο «ναι».
Αgelioforos.gr