Εδώ πρέπει να προτείνουμε στή Πολιτεία,σέ τέτοιες δύσκολες περιπτώσεις,νά εφαρμόζει τό έθιμο(Νούμμο),"κορώνα ή γράμματα"! ΄Ο,τι τούς κάτσει...καί ο θέος βοηθός! Κάποιος θά τιμωρηθεί.Φυσικός νόμος! Από ολέτελα...καλή κι η Παναγιώταινα,λαική ρήσις.
Καλά εμείς οι απλοί πολίτες,δέν έχουμε κανένα προνόμιο,απέναντι τών νόμων; Μάς κατάντησαν ως αγέλη; {Αγέλη,άθροισμα εις βοσκήν αγομένων κτηνών,π.χ.αιγών,προβάτων,βοών.,συών(χοίρων)"πεντήκοντα βοών αγέλας τόσα πώεα..συών(Ιλ.Λ 678)...} Οι άνθρωποι διαφέρουμε από τά ζώα. Εχουμε τήν Νόησιν.Ω!Νόε!Νού! Ο Αρχηγός Νούς,πρέπει νά ενεργοποιήσει τήν Πνευματική μας ετοιμότητα καί νά κάνει τήν γλώσσα μας νά λυθεί,γιά τό Ευ-καλό! Χειριστές τής Ευλωτίας! Οι Υπεύθυνοι μάς χορεύουν μέ τό"γενναίον ψεύδος"του Θουκυδίδη,δηλαδή μέ ευγενή ωραία λόγια ,πώς τάχα θά κάνουν "εξεταστικές τών πραγμάτων επιτροπές..."καί θά τιμωρήσουν κάποιους... Γενναίον Ψεύδος,πού συμφωνεί εν μέρει προς ένα από τά τέσσερα στοιχεία τού τετραφαρμάκου τού Επικούρου. "΄Αφοβον ο θεός ανύποπτον ο θάνατος τό δ'αγαθόν εύκητον τό δέ κακόν υποφερτό(ευ καρτέριτο)"
Καί εμείς οι Πολίτες τί να κάνουμε; Νά ανοίξουμε τό στόμα μας... (η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει καί κόκκαλα τσακίζει). Καί όχι νά "φιλοκαλούμε τε γάρ μετ'ευτελείας καί φιλοσοφούμε άνευ μαλακίας(απλότητα,Αρετή).... Μιλάτε ρέεεεεεε....... Σαρλαστής
Πώς θα τιμωρηθούν πολιτικοί, όταν αυτοί δικάζουν τους εαυτούς των; Είμαι εντελώς απογοητευμένος, διότι βλέπω ότι τίποτε δεν αλλάζει και ο "κυρίαρχος" λαός καθεύδει τον ύπνο του δικαίου. Οι Άραβες ξεσηκώνονται κατά των διεφθαρμένων, δικτατορικών καθεστώτων των κι εμείς έχομε στην Ελλάδα την οικογενειακή ολιγαρχία για ... καμάρι!
Μπα! Οργίστηκαν τα πουλάκια μου! Θέλουν να κάνουν τη δουλειά τους και δεν τους αφήνουν, άκουσον, άκουσον! Όταν διορίζονται ως αρεστοί από την εκάτοστε κυβέρνηση δεν τους κάθεται καλά, ε; Και ξαφνικά διαπιστώνουν ότι δεν μπορούν να δαγκώσουν το χέρι που τους ταΐζει; Un-πιστευτ-able! Πότε ήταν η τελευταία φορά που Έλληνας δικαστής όρθωσε το ανάστημά του για να καθαρίσει τον κόπρο του Αυγεία, κι ας έχασε μετά τη θέση του;
"Τίς πόλεις απόλλυσθαι,όταν μή δύνωνται τούς φαύλους από τών σπουδαίων διακρίνειν".ΑΝΤΙΣΘΕΝΗΣ Στην νεοελληνική {Οι πόλεις χάνονται,όταν δέν μπορούν νά ξεχωρίσουν τούς φ α ύ λ ο υ ς από τούς έ ν τ ι μ ο υ ς.}
Καί ο ποιητής προφητικά λέει:
"Χρόνους Πολλούς μετά την Αμαρτία που την είπανε Αρετή μέσα στις εκκλησιές καί τήν ευ λόγησαν. (...)θά'ρθουνε χρόνια χλωμά καί αδύναμα μέσα στή γάζα. Καί θά'χει καθένας τά λίγα γραμμάρια τής ευ τυχίας. Καί θά'ναι τά πράγματα μέσα του κιόλας ω ρ α ί α ερείπια".
Ακούστε Αρμόδιοι-Υπεύθυνοι. Η ΟΡΓΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ(ΠΟΛΙΤΩΝ)ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΔΙΚΑΙΑ,ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΑ'ΕΙΝΑΙ ΕΚΔΙΚΗΣΗ,ΘΑ'ΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.ΘΑ'ΝΑΙ ΟΡΓΗ! ΑΡΚΑΣ
Και όμως, η Δικαοσύνη -ως ανεξάρτητη πολιτειακή λειτουργία- είναι συνένοχη! -:- Μιχάλης Πυρουνάκης την 21 Οκτωβρίου 2010, 14:33 Βατοπέδι: αλλάξτε το άρθρο 86! - Τάσος Τέλλογλου 21.10.2010, 08:48΄ [http://www.palmografos.com/permalink/7235.html] ««…Το άρθρο 86 του Συντάγματος είναι όμως σαφές «Μόνο η Βουλή έχει αρμοδιότητα να ασκεί δίωξη κατά όσων διατελούν η διατέλεσαν μέλη της κυβέρνησης ...». Αυτή της την αρμοδιότητα η Βουλή «μπορεί να την ασκήσει μέχρι το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της βουλευτικής περιόδου που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος.»…»»
Αγαπητέ Τάσο, Στην έκδοση του έτους 2000, που «απευθύνθηκα»… ως προς την Μορφή του Πολιτεύματος, της χώρας μας, γράφεται: «Άρθ. 1.-1. Το πολίτευμα της Ελλάδας είναι Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. 2. Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία. 3. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα. Άρθ. 2.-1. Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας. 2. Η Ελλάδα, ακολουθώντας τους γενικά αναγνωρισμένους κανόνες του διεθνούς δικαίου, επιδιώκει την εμπέδωση της ειρήνης, της δικαιοσύνης, καθώς και την ανάπτυξη των φιλικών σχέσεων μεταξύ των λαών και των κρατών. Ως προς την Σύνταξη της Πολιτείας μας, γράφεται: «Άρθ. 26.-1. Η νομοθετική λειτουργία ασκείται από τη Βουλή και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. 2. Η εκτελεστική λειτουργία ασκείται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την Κυβέρνηση. 3. Η δικαστική λειτουργία ασκείται από τα δικαστήρια• οι αποφάσεις τους εκτελούνται στο όνομα του Ελληνικού Λαού.» Ως -δε- προς τις σχέσεις Βουλής και Κυβέρνησης, γράφεται: «Άρθ. 86.-1. Η Βουλή έχει το δικαίωμα να κατηγορεί, σύμφωνα με τους νόμους για την ευθύνη των Υπουργών, όσους διατελούν ή διατέλεσαν μέλη της Κυβέρνησης και τους Υφυπουργούς στο αρμόδιο για το σκοπό αυτό Δικαστήριο, που προεδρεύεται από τον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου και συγκροτείται από δώδεκα δικαστές, οι οποίοι κληρώνονται από τον Πρόεδρο της Βουλής σε δημόσια συνεδρίαση μεταξύ όλων των διορισμένων πριν από την κατηγορία Αρεοπαγιτών και Προέδρων Εφετών, σύμφωνα με όσα ορίζει ο νόμος. 2. Δίωξη, ανάκριση ή προανάκριση κατά των προσώπων που αναφέρονται στην παράγραφο 1 για πράξεις ή παραλείψεις κατά την άσκηση των καθηκόντων τους δεν επιτρέπεται χωρίς προηγούμενη απόφαση της Βουλής. Αν κατά την διεξαγωγή διοικητικής εξέτασης προκύψουν στοιχεία που μπορούν, σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου για την ευθύνη των Υπουργών, να θεμελιώσουν ευθύνη μέλους της Κυβέρνησης ή Υφυπουργού, εκείνοι που ενέργησαν την εξέταση διαβιβάζουν, όταν αυτή περατωθεί, τα στοιχεία αυτά στη Βουλή δια του αρμόδιου εισαγγελέα. Μόνο η Βουλή έχει το δικαίωμα να αναστέλλει την ποινική δίωξη. 3. Αν για οποιονδήποτε λόγο, στον οποίο περιλαμβάνεται και η παραγραφή, δεν περατωθεί η διαδικασία που αφορά πρόταση κατά Υπουργού ή Υφυπουργού, η Βουλή μπορεί, ύστερα από αίτηση εκείνου που έχει κατηγορηθεί, να συστήσει με απόφασή της ειδική επιτροπή από βουλευτές και ανώτατους δικαστικούς λειτουργούς για τον έλεγχο της κατηγορίας, όπως ορίζει ο Κανονισμός.» -:- Εκφράζοντάς σου -κι’ από ’δώ- τη’ συμπάθειά μου, για τις φιλότιμες προσπάθειές σου, συνδράμοντας την πρόταση σου, που αποτελεί κοινό αίτημα, επισημαίνω: Ο υπέρτατος νόμος της πολιτείας μας κάνει λόγο για εξουσίες μόνον αναφερόμενος στον Λαό μας, το οποίο αναγνωρίζει ως μόνο κυρίαρχο, συνδέοντάς τον άρρηκτα με το Έθνος μας. Ανάγει -δε- ως πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας την προάσπιση της ανθρώπινης -εν γένει- αξίας, κύρια, μέσω της ειρήνης, της δικαιοσύνης και της φιλίας, στη βάση των γενικά αναγνωρισμένων κανόνων του διεθνούς δικαίου. Ο ίδιος -υπέρτατος- νόμος, αναφερόμενος στις αποκαλούμενες από ’μάς θεσμοθετημένες «εξουσίες», κάνει λόγο για ασκούμενες λειτουργίες, προτάσσοντας την νομοθετική και την Βουλή παράλληλα με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ως- βέβαια- ετάχθησαν, εξ ορισμού κι’ όχι -ίσως- ως ασκείται αμφισβητούμενα η λειτουργία τους. ...η συνέχεια στο επόμενο σχόλιο
Οι Βουλευτές αδέσμευτοι εκπρόσωποι του λαού, χωρίς κομματικές πειθαρχίες και χρωματιστά ψηφοδέλτια κι’ ο Πρόεδρος χωρίς απέκδυση των αυτονόητων αρμοδιοτήτων ως πρώτου -τη τάξει- Πολίτη της Χώρας. Ακολούθως κάνει λόγο για την εκτελεστική λειτουργία και την Κυβέρνηση, παράλληλα πάλι με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος είναι και ο μόνος που συμπίπτει στη’ νομοθετική και την εκτελεστική λειτουργία ταυτόχρονα, με την σύμπτωση αυτή να είναι μεγίστης σημασίας και ουσίας. Σαφέστατο είναι το γεγονός πως, η Κυβέρνηση ασκεί εκτελεστική λειτουργία, υπό τον έλεγχο της Βουλής και του Προέδρου της Δημοκρατίας και δεν νομοθετεί ούτε αποφασίζει η ίδια (Υπουργικό Συμβούλιο) είτε μόνος ο Πρωθυπουργός περισσότερο, πέραν των νόμων οπωσδήποτε, καθώς και των δεσμευτικών πολιτικών προγραμμάτων, στη βάση των οποίων απέσπασαν την ψήφο του εκλογικού σώματος. Τέλος, κάνει λόγο στην δικαστική λειτουργία, πέραν της νομοθετικής, της εκτελεστικής και του ανώτατου Πολίτη της Χώρας, παράλληλα με την ρητή αναφορά, επί τίνος το όνομα λειτουργεί, του κυρίαρχου Λαού δηλαδή, ακριβώς για να είναι σαφής και αναμφισβήτητη η ανεξαρτησία της. -:- Τώρα, στο επίμαχο άρθρο (86) φίλοι μου, Η Βουλή έχει το δικαίωμα να κατηγορήσει κι’ όχι να ασκήσει ποινική δίωξη, που είναι διαφορετικό πράγμα και εμπίπτει στην αρμοδιότητα των οργάνων της δικαιοσύνης και μόνο. Η κατηγορία εκτιμάται -και έτσι οφείλεται- πριν την άσκηση ποινικής δίωξης, η οποία μπορεί να ασκηθεί εάν κι’ εφόσον συντρέχουν αντικειμενικά οι απαιτούμενες προϋποθέσεις ή όχι… κι’ αυτό έγκειται στην κρίση -πάλι- των οργάνων της δικαιοσύνης. Η Βουλή ή οι Επιτροπές της μπορούν να γνωμοδοτήσουν και ενδεχομένως ν’ αποφανθούν χωρίς -όμως- να δεσμεύουν μ’ αυτό την ανεξάρτητη -πάντα- δικαιοσύνη, η οποία δεν νοείται καν χωρίς την ιδιότητά της αυτή. Βεβαίως, στην 2η παράγραφο (πρώτο εδάφιο) του ίδιου άρθρου, αναφέρεται ρητά ότι, δεν επιτρέπεται -εν λόγω- δίωξη, ανάκριση ή προανάκριση, χωρίς προηγούμενη απόφαση της Βουλής, διάταξη όμως αντιφατική συνεπώς και ουσιαστικά ανίσχυρη, εφόσον παρεμβαίνει αποτρεπτικά στην άσκηση της λειτουργίας της δικαιοσύνης, καταλύοντας αντισυνταγματικά την ανεξαρτησία της. Με εξαιρετικά ελεύθερη ερμηνεία (παρερμηνεία) των διατάξεων του Συντάγματος, θα μπορούσε να αντιτείνει κανείς ότι, η Βουλή υποκαθιστά τον κυρίαρχο Λαό στην περίπτωση αυτή, ισχυρισμός που -με την πρόσφατη εμπειρία- δυστυχώς, έως και γέλωτα προκαλεί. Η Βουλή -επιπρόσθετα- δεν μπορεί να νομιμοποιείται ν’ αποφασίζει να μη ν εφαρμοστεί νόμος του κράτους είτε σε κυβερνητικό στέλεχος είτε σε μέλος της. Περισσότερο μοιάζει πρόσφορο -ως νόμιμο- ένα δημοψήφισμα και στην περίπτωση αυτή. Στο δεύτερο εδάφιο της ίδιας παραγράφου γίνεται -αφηρημένος- λόγος για διεξαγωγή διοικητικής εξέτασης, βάσει της οποίας αν θεμελιώνεται -εν λόγω- ευθύνη τότε οι διενεργήσαντες την εξέταση, την διαβιβάζουν μέσω του αρμόδιου εισαγγελέα στη Βουλή. Εδώ χωρεί εκτεταμένη αναφορά και πολλή συζήτηση που δεν θα κάνωμε, πάντως επισημαίνεται ότι, «διοικητικοί» νοούνται οι «υφιστάμενοι» της κυβέρνησης. Τώρα η δια του εισαγγελέα διαβίβαση, αν είναι όλως τυπική, διαδικαστική, χωρίς ουσία, δεν περιγράφεται ποιό σκοπό έχει. Της ‘ρήψης στάχτης στα μάτια των ενδιαφερομένων»;! Το τρίτο -όλως συνοπτικό, μα ασύνδετο- εδάφιο, αβασάνιστη μάλλον προσθήκη έσχατης ανάγκης και στιγμής, «Μόνο η Βουλή έχει το δικαίωμα να αναστέλλει την ποινική δίωξη», δεν αντέχει πολλής κριτικής. Πώς έχει και από πού τέτοιο δικαίωμα, ν’ αποδυναμώνει την ανεξάρτητη λειτουργία της δικαιοσύνης; Να καταλύει δηλαδή το σύνταγμα;! Στην 3η και τελευταία παράγραφο, που είναι και «διαμάντι» νομολογίας, θεωρείται άνευ ουσιαστικού αντικειμένου και ως μη γενομένη, κάθε πρόταση κατά κυβερνητικού στελέχους αν η σχετική μ’ αυτή διαδικασία δεν περατωθεί, αφήνοντας την δυνατότητα στον θιγόμενο να αιτηθεί την αποκατάσταση της πληγείσας αξιοπρέπειάς του. -:- Συμπερασματικά φίλοι μου και αγαπητέ Τάσο, ...η συνέχεια στο επόμενο σχόλιο
... οι συντάκτες της αναθεώρησης του συγκεκριμένου άρθρου είτε έλαθαν άσχετοι και αδιάβαστοι όντες γεγονός απολύτως αποκλειόμενο είτε κατάφεραν να ενσωματώσουν στις διατάξεις του συντάγματός μας ένα αταίριαστο έκτρωμα. Ένας απλός πολίτης (μη νομικός)
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ). - Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.
Νόμος(νέμω), αυτό τό οποίο απονέμεται στόν καθένα.Πάν ό,τι κατέχει κάποιος καί κάνει χρήσιν αυτού.Η ρυθμίζουσα αρχή,χρήσις,η συνήθεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Κανών δικαίου πού θεσπίστηκε από τήν Πολιτεία.
"Νόμος πάντων βασιλεύς"Πίνδ.απ.169
"Ο δέ νόμος τύραννος ών τών ανθρώπων,πολλά παρά τήν φύσιν βιάζεται"Πλάτ.πρωτ.337.
Η εντολή,η διάταξις,η θεία,ηθική ή φυσική επιταγή πού έχει καθολικόν κύρος.
Προνόμιο,τό προ του νόμου,τό πρόασμα,ο αρραβών(χρηματική προκαταβολή).
Τό κατ'εξαίρεση τού ισχύοντος(κρατούντος)νόμου δικαίωμα,τό οποίον δίνεται(privilegia...).
Eξαιρετικό δικαίωμα πού απονέμεται σέ ωρισμένον πρόσωπο,λόγω ευμενείας,π.χ. ο βασιλεύς μπορούσε νά συγκαλέσει ή νά διαλύσει τήν βουλή τών Ελλήνων..
Προνόμια τών πλουσίων(ευμένεια ,ελαστικότητα,ανοχή,διαφυγή λόγω ανεκτικότητας γιά εξοφλήσεις ΦΠΑ ,παραβάσεων..κ.τλ.).
Προνόμια τών ιερών Μονών,θρησκευτικών δογμάτων....
Προνόμια τών Πολιτικών(βουλευτών-Υπουργών..),λόγω τού άρθρου τού Συντάγματος,αλλά καί του νόμου "περί ευθύνης Υπουργών...",τά επαχθή-δημιουργικά προνόμια....(privilegia odiosa!!!).
Εδώ πρέπει να προτείνουμε στή Πολιτεία,σέ τέτοιες δύσκολες περιπτώσεις,νά εφαρμόζει τό έθιμο(Νούμμο),"κορώνα ή γράμματα"!
΄Ο,τι τούς κάτσει...καί ο θέος βοηθός!
Κάποιος θά τιμωρηθεί.Φυσικός νόμος!
Από ολέτελα...καλή κι η Παναγιώταινα,λαική ρήσις.
Καλά εμείς οι απλοί πολίτες,δέν έχουμε κανένα προνόμιο,απέναντι τών νόμων;
Μάς κατάντησαν ως αγέλη;
{Αγέλη,άθροισμα εις βοσκήν αγομένων κτηνών,π.χ.αιγών,προβάτων,βοών.,συών(χοίρων)"πεντήκοντα βοών αγέλας τόσα πώεα..συών(Ιλ.Λ 678)...}
Οι άνθρωποι διαφέρουμε από τά ζώα.
Εχουμε τήν Νόησιν.Ω!Νόε!Νού!
Ο Αρχηγός Νούς,πρέπει νά ενεργοποιήσει τήν Πνευματική μας ετοιμότητα καί νά κάνει τήν γλώσσα μας νά λυθεί,γιά τό Ευ-καλό!
Χειριστές τής Ευλωτίας!
Οι Υπεύθυνοι μάς χορεύουν μέ τό"γενναίον ψεύδος"του Θουκυδίδη,δηλαδή μέ ευγενή ωραία λόγια ,πώς τάχα θά κάνουν "εξεταστικές τών πραγμάτων επιτροπές..."καί θά τιμωρήσουν κάποιους...
Γενναίον Ψεύδος,πού συμφωνεί εν μέρει προς ένα από τά τέσσερα στοιχεία τού τετραφαρμάκου τού Επικούρου.
"΄Αφοβον ο θεός
ανύποπτον ο θάνατος
τό δ'αγαθόν εύκητον
τό δέ κακόν υποφερτό(ευ καρτέριτο)"
Καί εμείς οι Πολίτες τί να κάνουμε;
Νά ανοίξουμε τό στόμα μας...
(η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει καί κόκκαλα τσακίζει).
Καί όχι νά "φιλοκαλούμε τε γάρ μετ'ευτελείας καί φιλοσοφούμε άνευ μαλακίας(απλότητα,Αρετή)....
Μιλάτε ρέεεεεεε.......
Σαρλαστής
Πολιτικό χρήμα: Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει…
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγκλήματα χωρίς τιμωρία όσο ισχύει το παρόν Σύνταγμα
Πώς θα τιμωρηθούν πολιτικοί, όταν αυτοί δικάζουν τους εαυτούς των; Είμαι εντελώς απογοητευμένος, διότι βλέπω ότι τίποτε δεν αλλάζει και ο "κυρίαρχος" λαός καθεύδει τον ύπνο του δικαίου. Οι Άραβες ξεσηκώνονται κατά των διεφθαρμένων, δικτατορικών καθεστώτων των κι εμείς έχομε στην Ελλάδα την οικογενειακή ολιγαρχία για ... καμάρι!
Μπα! Οργίστηκαν τα πουλάκια μου! Θέλουν να κάνουν τη δουλειά τους και δεν τους αφήνουν, άκουσον, άκουσον! Όταν διορίζονται ως αρεστοί από την εκάτοστε κυβέρνηση δεν τους κάθεται καλά, ε; Και ξαφνικά διαπιστώνουν ότι δεν μπορούν να δαγκώσουν το χέρι που τους ταΐζει; Un-πιστευτ-able! Πότε ήταν η τελευταία φορά που Έλληνας δικαστής όρθωσε το ανάστημά του για να καθαρίσει τον κόπρο του Αυγεία, κι ας έχασε μετά τη θέση του;
ΑπάντησηΔιαγραφή"Τίς πόλεις απόλλυσθαι,όταν μή δύνωνται τούς φαύλους από τών σπουδαίων διακρίνειν".ΑΝΤΙΣΘΕΝΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην νεοελληνική
{Οι πόλεις χάνονται,όταν δέν μπορούν νά ξεχωρίσουν τούς
φ α ύ λ ο υ ς από τούς
έ ν τ ι μ ο υ ς.}
Καί ο ποιητής προφητικά λέει:
"Χρόνους Πολλούς μετά την Αμαρτία που την είπανε Αρετή μέσα στις εκκλησιές καί τήν ευ λόγησαν.
(...)θά'ρθουνε χρόνια χλωμά καί αδύναμα μέσα στή γάζα.
Καί θά'χει καθένας τά λίγα γραμμάρια τής ευ τυχίας.
Καί θά'ναι τά πράγματα μέσα του κιόλας ω ρ α ί α ερείπια".
Ακούστε Αρμόδιοι-Υπεύθυνοι.
Η ΟΡΓΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ(ΠΟΛΙΤΩΝ)ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΔΙΚΑΙΑ,ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΑ'ΕΙΝΑΙ ΕΚΔΙΚΗΣΗ,ΘΑ'ΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.ΘΑ'ΝΑΙ ΟΡΓΗ!
ΑΡΚΑΣ
Και όμως, η Δικαοσύνη -ως ανεξάρτητη πολιτειακή λειτουργία- είναι συνένοχη!
ΑπάντησηΔιαγραφή-:-
Μιχάλης Πυρουνάκης την 21 Οκτωβρίου 2010, 14:33
Βατοπέδι: αλλάξτε το άρθρο 86! - Τάσος Τέλλογλου 21.10.2010, 08:48΄ [http://www.palmografos.com/permalink/7235.html]
««…Το άρθρο 86 του Συντάγματος είναι όμως σαφές «Μόνο η Βουλή έχει αρμοδιότητα να ασκεί δίωξη κατά όσων διατελούν η διατέλεσαν μέλη της κυβέρνησης ...». Αυτή της την αρμοδιότητα η Βουλή «μπορεί να την ασκήσει μέχρι το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της βουλευτικής περιόδου που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος.»…»»
Αγαπητέ Τάσο,
Στην έκδοση του έτους 2000, που «απευθύνθηκα»… ως προς την Μορφή του Πολιτεύματος, της χώρας μας, γράφεται:
«Άρθ. 1.-1. Το πολίτευμα της Ελλάδας είναι Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.
2. Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.
3. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.
Άρθ. 2.-1. Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας.
2. Η Ελλάδα, ακολουθώντας τους γενικά αναγνωρισμένους κανόνες του διεθνούς δικαίου, επιδιώκει την εμπέδωση της ειρήνης, της δικαιοσύνης, καθώς και την ανάπτυξη των φιλικών σχέσεων μεταξύ των λαών και των κρατών.
Ως προς την Σύνταξη της Πολιτείας μας, γράφεται:
«Άρθ. 26.-1. Η νομοθετική λειτουργία ασκείται από τη Βουλή και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
2. Η εκτελεστική λειτουργία ασκείται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την Κυβέρνηση.
3. Η δικαστική λειτουργία ασκείται από τα δικαστήρια• οι αποφάσεις τους εκτελούνται στο όνομα του Ελληνικού Λαού.»
Ως -δε- προς τις σχέσεις Βουλής και Κυβέρνησης, γράφεται:
«Άρθ. 86.-1. Η Βουλή έχει το δικαίωμα να κατηγορεί, σύμφωνα με τους νόμους για την ευθύνη των Υπουργών, όσους διατελούν ή διατέλεσαν μέλη της Κυβέρνησης και τους Υφυπουργούς στο αρμόδιο για το σκοπό αυτό Δικαστήριο, που προεδρεύεται από τον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου και συγκροτείται από δώδεκα δικαστές, οι οποίοι κληρώνονται από τον Πρόεδρο της Βουλής σε δημόσια συνεδρίαση μεταξύ όλων των διορισμένων πριν από την κατηγορία Αρεοπαγιτών και Προέδρων Εφετών, σύμφωνα με όσα ορίζει ο νόμος.
2. Δίωξη, ανάκριση ή προανάκριση κατά των προσώπων που αναφέρονται στην παράγραφο 1 για πράξεις ή παραλείψεις κατά την άσκηση των καθηκόντων τους δεν επιτρέπεται χωρίς προηγούμενη απόφαση της Βουλής.
Αν κατά την διεξαγωγή διοικητικής εξέτασης προκύψουν στοιχεία που μπορούν, σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου για την ευθύνη των Υπουργών, να θεμελιώσουν ευθύνη μέλους της Κυβέρνησης ή Υφυπουργού, εκείνοι που ενέργησαν την εξέταση διαβιβάζουν, όταν αυτή περατωθεί, τα στοιχεία αυτά στη Βουλή δια του αρμόδιου εισαγγελέα.
Μόνο η Βουλή έχει το δικαίωμα να αναστέλλει την ποινική δίωξη.
3. Αν για οποιονδήποτε λόγο, στον οποίο περιλαμβάνεται και η παραγραφή, δεν περατωθεί η διαδικασία που αφορά πρόταση κατά Υπουργού ή Υφυπουργού, η Βουλή μπορεί, ύστερα από αίτηση εκείνου που έχει κατηγορηθεί, να συστήσει με απόφασή της ειδική επιτροπή από βουλευτές και ανώτατους δικαστικούς λειτουργούς για τον έλεγχο της κατηγορίας, όπως ορίζει ο Κανονισμός.»
-:-
Εκφράζοντάς σου -κι’ από ’δώ- τη’ συμπάθειά μου, για τις φιλότιμες προσπάθειές σου, συνδράμοντας την πρόταση σου, που αποτελεί κοινό αίτημα, επισημαίνω:
Ο υπέρτατος νόμος της πολιτείας μας κάνει λόγο για εξουσίες μόνον αναφερόμενος στον Λαό μας, το οποίο αναγνωρίζει ως μόνο κυρίαρχο, συνδέοντάς τον άρρηκτα με το Έθνος μας. Ανάγει -δε- ως πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας την προάσπιση της ανθρώπινης -εν γένει- αξίας, κύρια, μέσω της ειρήνης, της δικαιοσύνης και της φιλίας, στη βάση των γενικά αναγνωρισμένων κανόνων του διεθνούς δικαίου.
Ο ίδιος -υπέρτατος- νόμος, αναφερόμενος στις αποκαλούμενες από ’μάς θεσμοθετημένες «εξουσίες», κάνει λόγο για ασκούμενες λειτουργίες, προτάσσοντας την νομοθετική και την Βουλή παράλληλα με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ως- βέβαια- ετάχθησαν, εξ ορισμού κι’ όχι -ίσως- ως ασκείται αμφισβητούμενα η λειτουργία τους.
...η συνέχεια στο επόμενο σχόλιο
Οι Βουλευτές αδέσμευτοι εκπρόσωποι του λαού, χωρίς κομματικές πειθαρχίες και χρωματιστά ψηφοδέλτια κι’ ο Πρόεδρος χωρίς απέκδυση των αυτονόητων αρμοδιοτήτων ως πρώτου -τη τάξει- Πολίτη της Χώρας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκολούθως κάνει λόγο για την εκτελεστική λειτουργία και την Κυβέρνηση, παράλληλα πάλι με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος είναι και ο μόνος που συμπίπτει στη’ νομοθετική και την εκτελεστική λειτουργία ταυτόχρονα, με την σύμπτωση αυτή να είναι μεγίστης σημασίας και ουσίας. Σαφέστατο είναι το γεγονός πως, η Κυβέρνηση ασκεί εκτελεστική λειτουργία, υπό τον έλεγχο της Βουλής και του Προέδρου της Δημοκρατίας και δεν νομοθετεί ούτε αποφασίζει η ίδια (Υπουργικό Συμβούλιο) είτε μόνος ο Πρωθυπουργός περισσότερο, πέραν των νόμων οπωσδήποτε, καθώς και των δεσμευτικών πολιτικών προγραμμάτων, στη βάση των οποίων απέσπασαν την ψήφο του εκλογικού σώματος.
Τέλος, κάνει λόγο στην δικαστική λειτουργία, πέραν της νομοθετικής, της εκτελεστικής και του ανώτατου Πολίτη της Χώρας, παράλληλα με την ρητή αναφορά, επί τίνος το όνομα λειτουργεί, του κυρίαρχου Λαού δηλαδή, ακριβώς για να είναι σαφής και αναμφισβήτητη η ανεξαρτησία της.
-:-
Τώρα, στο επίμαχο άρθρο (86) φίλοι μου,
Η Βουλή έχει το δικαίωμα να κατηγορήσει κι’ όχι να ασκήσει ποινική δίωξη, που είναι διαφορετικό πράγμα και εμπίπτει στην αρμοδιότητα των οργάνων της δικαιοσύνης και μόνο. Η κατηγορία εκτιμάται -και έτσι οφείλεται- πριν την άσκηση ποινικής δίωξης, η οποία μπορεί να ασκηθεί εάν κι’ εφόσον συντρέχουν αντικειμενικά οι απαιτούμενες προϋποθέσεις ή όχι… κι’ αυτό έγκειται στην κρίση -πάλι- των οργάνων της δικαιοσύνης. Η Βουλή ή οι Επιτροπές της μπορούν να γνωμοδοτήσουν και ενδεχομένως ν’ αποφανθούν χωρίς -όμως- να δεσμεύουν μ’ αυτό την ανεξάρτητη -πάντα- δικαιοσύνη, η οποία δεν νοείται καν χωρίς την ιδιότητά της αυτή.
Βεβαίως, στην 2η παράγραφο (πρώτο εδάφιο) του ίδιου άρθρου, αναφέρεται ρητά ότι, δεν επιτρέπεται -εν λόγω- δίωξη, ανάκριση ή προανάκριση, χωρίς προηγούμενη απόφαση της Βουλής, διάταξη όμως αντιφατική συνεπώς και ουσιαστικά ανίσχυρη, εφόσον παρεμβαίνει αποτρεπτικά στην άσκηση της λειτουργίας της δικαιοσύνης, καταλύοντας αντισυνταγματικά την ανεξαρτησία της. Με εξαιρετικά ελεύθερη ερμηνεία (παρερμηνεία) των διατάξεων του Συντάγματος, θα μπορούσε να αντιτείνει κανείς ότι, η Βουλή υποκαθιστά τον κυρίαρχο Λαό στην περίπτωση αυτή, ισχυρισμός που -με την πρόσφατη εμπειρία- δυστυχώς, έως και γέλωτα προκαλεί. Η Βουλή -επιπρόσθετα- δεν μπορεί να νομιμοποιείται ν’ αποφασίζει να μη ν εφαρμοστεί νόμος του κράτους είτε σε κυβερνητικό στέλεχος είτε σε μέλος της.
Περισσότερο μοιάζει πρόσφορο -ως νόμιμο- ένα δημοψήφισμα και στην περίπτωση αυτή.
Στο δεύτερο εδάφιο της ίδιας παραγράφου γίνεται -αφηρημένος- λόγος για διεξαγωγή διοικητικής εξέτασης, βάσει της οποίας αν θεμελιώνεται -εν λόγω- ευθύνη τότε οι διενεργήσαντες την εξέταση, την διαβιβάζουν μέσω του αρμόδιου εισαγγελέα στη Βουλή.
Εδώ χωρεί εκτεταμένη αναφορά και πολλή συζήτηση που δεν θα κάνωμε, πάντως επισημαίνεται ότι, «διοικητικοί» νοούνται οι «υφιστάμενοι» της κυβέρνησης. Τώρα η δια του εισαγγελέα διαβίβαση, αν είναι όλως τυπική, διαδικαστική, χωρίς ουσία, δεν περιγράφεται ποιό σκοπό έχει. Της ‘ρήψης στάχτης στα μάτια των ενδιαφερομένων»;!
Το τρίτο -όλως συνοπτικό, μα ασύνδετο- εδάφιο, αβασάνιστη μάλλον προσθήκη έσχατης ανάγκης και στιγμής, «Μόνο η Βουλή έχει το δικαίωμα να αναστέλλει την ποινική δίωξη», δεν αντέχει πολλής κριτικής. Πώς έχει και από πού τέτοιο δικαίωμα, ν’ αποδυναμώνει την ανεξάρτητη λειτουργία της δικαιοσύνης; Να καταλύει δηλαδή το σύνταγμα;!
Στην 3η και τελευταία παράγραφο, που είναι και «διαμάντι» νομολογίας, θεωρείται άνευ ουσιαστικού αντικειμένου και ως μη γενομένη, κάθε πρόταση κατά κυβερνητικού στελέχους αν η σχετική μ’ αυτή διαδικασία δεν περατωθεί, αφήνοντας την δυνατότητα στον θιγόμενο να αιτηθεί την αποκατάσταση της πληγείσας αξιοπρέπειάς του.
-:-
Συμπερασματικά φίλοι μου και αγαπητέ Τάσο,
...η συνέχεια στο επόμενο σχόλιο
...
ΑπάντησηΔιαγραφήοι συντάκτες της αναθεώρησης του συγκεκριμένου άρθρου είτε έλαθαν άσχετοι και αδιάβαστοι όντες γεγονός απολύτως αποκλειόμενο είτε κατάφεραν να ενσωματώσουν στις διατάξεις του συντάγματός μας ένα αταίριαστο έκτρωμα.
Ένας απλός πολίτης (μη νομικός)
"Τό δ'αγαθόν εύκτητον=(ευκολοκατάκτητο)"..τού Επικούρου,σέ προηγούμενο σχόλια...
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Δίκης Οφθαλμός
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είδαμε και πολλούς! Να δούμε πόσο καιρό θα περιμένουμε ακόμα. Ελίνα