Επειδή κανείς σχεδόν δεν το ξέρει άλλοι 50-60 μετανάστες είναι στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, Αίθουσα Γκίνη, στην Πατησσίων. Τους έφεραν πριν γίνει το περιστατικό στη Νομική. Είναι αυτοί που είχαν κατασκηνώσει στο Π.Ψυχικό και ζητούσαν άσυλο. Εκδιώχθηκαν από εκεί και τους έχουν μεταφέρει όλους μέσα σε κτήριο του Πολυτεχνείου.
Καταπληκτικό το βίντεο, αντάξιο τού τραγουδιού! Το πιο συγκλονιστικό όμως ήταν το δάκρυ τών ανταρτών, που κάποιες πουλημένες ηγεσίες τούς υποχρέωσαν να πετάνε το όπλο (τον πιστότερο σύντροφό τους) κάτω στο χώμα... Ηγεσίες που έχαψαν το τυράκι και έπαιξαν τελικά το βρώμικο παιχνίδι τών Αγγλοαμερικάνων.
Και κάποια τσουτσέκια σήμερα, που νομίζουν ότι είναι πολιτικοί απόγονοι εκείνων τών ανταρτών, παίζουν πάλι το ίδιο βρώμικο παιχνίδι. Γιατί τελικά δεν είναι πολιτικοί απόγονοι τών ανταρτών, αλλά τών πουλημένων ηγεσιών.
Ακρίτα, δεν έχεις ιδέα πόσο με συγκίνησες με αυτήν την ανάρτησή σου. Τιμή στους πολεμιστές των μαχών, της κοινωνίας και της τέχνης ! Από τα ωραιότερα τραγούδια που έχω ακούσει, το «αφιερώνω» κι εγώ σε όλους τους ηλίθιους που εκπροσωπούν το ψέμμα, την υποκρισία, την ασέβεια και το εμετικό μίσος απέναντι σε οτιδήποτε Ελληνικό και Εθνικό. Στους τόνους λάσπης που έχουν καλύψει το Δίκαιο και την Αλήθεια σε αυτήν την περίεργη αλλά λατρεμένη πατρίδα που μας έλαχε να υπερασπιστούμε.
Δεν έχουμε το περιθώριο για άλλες ψευδαισθήσεις, όπως είπε και ο κ. Scal στην συνέντευξή του, χτυπώντας όπως πάντα τον στόχο της αδράνειας και της αμάθειας με αξιοζήλευτη ακρίβεια, για τα επόμενα χρόνια θα παλεύουμε για την ελπίδα, πιστεύω ότι για κάθε βήμα που θα κάνουμε θα μας πηγαίνουν δέκα βήματα πίσω, όλοι οι άθλιοι προδότες, εθνομηδενιστές, απαίδευτοι, άξεστοι και συμπλεγματικοί ψευτοαριστεροί, ψευτοδεξιοί, ντιντήδες, δημοσιογραφίσκοι, και όλοι οι δήθεν σοσιαλιστές, που φαίνονται πολλοί γιατί εισχώρησαν έγκαιρα και αποτελεσματικά στο σύστημα, ακριβώς γιατί μοιράζονταν ένα κοινό χαρακτηριστικό – μια απίστευτη προτίμηση στο ΝΑΙ, αλλεργία στο ΟΧΙ και στον αυτοσεβασμό. Δεν είναι όμως πολλοί, εμείς έχουμε αυτό το προνόμιο, και όλο και περισσότεροι «ξυπνάμε», μπορεί τα «οθωμανικά τεφτέρια» να προσπαθούν να μας «σβήσουν» τις αρνητικές μνήμες, ατύχησαν όμως, οι μνήμες δεν σβήνουν, η άρνηση είναι πανίσχυρος μηχανισμός άμυνας, όμως έχει ένα «μικρό» μειονέκτημα : έχει ημερομηνία λήξης.
Το σύστημα προσπάθησε να μας αδρανοποιήσει, να μας κοιμίσει, να μας κάνει να «ξεχάσουμε» ποιοι είμαστε, υπάρχει όμως κάτι μέσα μας που ΞΕΡΕΙ και ΘΥΜΑΤΑΙ κατά έναν περίεργο και ανεξήγητο λογικά τρόπο, την Αλήθεια.
Πραγματικά αναρωτήθηκα γιατί με συγκίνησε ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ αυτό το τραγούδι και οι εικόνες που το συνόδευαν, δεν έχω ζήσει κανένα από τα γεγονότα που είδα, σήμερα κλείνω τα 37, συνομήλικη της μεταπολίτευσης, του ΠΑ-ΣΟΚ, και των λοιπών περίεργων μορφωμάτων, μέτοχος μιας γενιάς που μεγάλωσε στην κοινωνία της ψευδαίσθησης, όμως τελικά η συλλογική μνήμη είναι υπαρκτή, και μαζί με την Ελλάδα κληρονομούμε και το Χρέος να την αφήσουμε καλύτερη απ’ ότι την βρήκαμε. Κι ας μας πάρει την υπόλοιπη ζωή μας, και τις επόμενες δέκα ! αν χρειαστεί, προκειμένου να σταθούμε αντάξιοι του Χρέους μας.
Μας έλαχε ο Αγώνας, όμως πρέπει να βρούμε πλέον ΑΜΕΣΑ τον ΤΡΟΠΟ να κάνουμε την πρόθεσή μας ΠΡΑΞΗ. Αυτό είναι το θέμα μας πλέον. Το ΠΩΣ... Φοβάμαι ότι κινδυνεύουμε να μπλοκάρουμε αν συνεχίσουμε έτσι, να πέσουμε θύματα της «μαθημένης αδυναμίας» αν δεν βρούμε τρόπο πρακτικής αντίδρασης. «Ήρθε ο καιρός ...» ΠΩΣ όμως να αντιδράσουμε ; Δεν έχω ιδέα ...
Νά σαι καλά Ακρίτα για την ανάρτηση αυτή, και ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κ. Scal και τον Ινφογνώμονα, για την πολιτική αφύπνιση και την δυνατότητα ελεύθερης έκφρασης, ενημέρωσης, επικοινωνίας και τολμώ να πω και παρηγοριάς που τόσο έχουμε ανάγκη όταν μέσα μας «πέφτουμε».
Δέν είμαι μεγαλύτερος σου κατά πολύ ΡΚ πάνω κάτω μια γενιά είμαστε οι πιότεροι εδω μέσα.
Πολλές "σιωπές" μαζεύτηκαν σε τούτο το χώρο και κάθε μέρα που περνάει ολο και κάποια προστίθεται.
Τούτες οι σιωπές κάνουν μια φωνή και είναι η φωνή της Ελλάδας μας, η φωνή των Ελλήνων που έχουν κάνει την έγνοια για τούτο το τόπο προσκεφάλι.
Η Ιστορία μας είναι η πυξίδα μας σαν Εθνος μα και συνάμα σε ατομικό επίπεδο είναι ο προσανατολισμός μας.
Μια άγνωστη φράση του Κολοκοτρώνη λέγει "Μια φορά εβαπτίσθημεν με το λάδι, βαπτιζόμεθα και μία με το αίμα δια την ελευθερίαν της πατρίδος μας".Κάθε μέρα βαπτιζόμαστε και βαφτίζουμε σε αυτό το όνειρο μιας Ελλάδας, Ανεξάρτητης και Κυρίαρχης με έναν Λαό Κυρίαρχο και Δημιουργικό.
Αν ποτέ πέσει στα χέρια σου το βιβλίο του Μενέλαου Λουντέμη (Οι κερασιές θα ανθίσουν και φέτος) θα βρείς πολλές απαντήσεις σε αυτο το καρτέρεμα.
Ο συνδυασμός χρόνου και πίεσης θα φέρει αποτέλεσμα και μην παλεύεις να χαράξεις το πως και πότε, θα έρθει η γενιά που θα θερίσει, ο αγώνας δεν είναι μάταιος και δεν θα γίνει ποτέ.Ισως σε μας έλαχε να σπείρουμε, να ενώσουμε.
Εχει χυθεί πολύ αίμα για τούτα τα χώματα,αλλοτε δίκαια άλλοτε άδικα.Χρέος μας να ξεπλύνουμε το άδικο, τιμή μας να υμνήσουμε το δίκαιο.
Η δύναμη του Ινφογνώμονα δεν είμαι εγω, είστε σείς, ανώνυμοι ή επωνυμοι,σχολιαστές ή αναγνώστες, σείς δίνετε δύναμη,ώθηση.Ο Ινφογνώμων είναι Ινφογνώμων γιατί ψυχή καρδιά και νούς του είναι ο Σάββας.Οσο πιο αντάξιοι σταθείτε τόσο καλύτερα θα είναι.Αντάξιος για μένα σημαίνει συνεχίζω, το συνεχίζω σημαίνει πασχίζω και το πασχίζω σημαίνει επιδρώ στο δικό μου μικρόκοσμο.
Ετσι έρχεται η αλλαγή, είναι ένα ρεύμα πια παλλαικό που διαπερνά όλο τον κοινωνικό ιστό της Ελλάδας, που διαποτίζει όλο το κοινωνικό γίγνεσθαι.
Αλλάζουμε εμείς για να αλλάξουμε και τους γύρω μας.
Είχα τέσσερα όνειρα όταν ήρθα σε αυτό το χώρο, το ένα να ακουστεί η φωνή της Ελλάδας όπου κιαν βρίσκεται, το δεύτερο να ακούγεται στην Ελλάδα ο παλμός της Κύπρου μας ,το τρίτο να ξεπλυθεί η ντροπή της προδοσίας με την παράδοση του Οτζαλάν και το τέταρτο να πολλαπλασιαστούν οι φωτισμένοι πατριώτες.Ονειρα που πιστεύω πως ενώνουν ένα Εθνος καθώς ξεφεύγουν απο τα στενά ατομικά πλαίσια.
Δώστε στα όνειρα σας αυτα τα χαρακτηριστικά που ενώνουν την κοινωνία μας.Το αξίζεται τ οαξίζει και η Ελλάδα μας
Ακρίτα, εκτιμώ ιδιαίτερα τον χρόνο και την ενέργεια που αφιέρωσες για την απάντησή σου, ομολογώ με έβαλε σε σκέψεις, κι ας καθυστέρησα την δική μου τωρινή απάντηση, είναι λίγο περίεργοι και δύσκολοι οι χρόνοι μου και η ζωή μου αυτήν την εποχή.
Δεν μπορώ να διαφωνήσω σε τίποτα μαζί σου, έχεις δίκιο, εμείς πρώτα αλλάζουμε και μετά ακολουθεί και το περιβάλλον, οι σχέσεις μας, οι άλλοι. Είναι απαραίτητη προϋπόθεση αυτή, και η μόνη πραγματική αλλαγή. Μου αρέσει ο όρος «σιωπή» που χρησιμοποίησες για να μας περιγράψεις, από την μια, εδώ τώρα επικοινωνούμε, άρα δεν είμαστε σιωπηλοί, από την άλλη, δεν έχουμε τρόπο άμεσου επηρεασμού των τεκταινόμενων που μας αφορούν άμεσα, αυτό όμως θεωρώ συμβαίνει γιατί τα περασμένα χρόνια το μόνο που είμασταν οι περισσότεροι εξ ημών, και δεν εξαιρώ τον εαυτό μου, ήταν «σιωπές». Αφήσαμε την διαχείριση της ζωής μας σε ανθρώπους κατώτερους των περιστάσεων και τώρα βλέπουμε το χάος στο οποίο οδηγηθήκαμε.
Πιστεύω ότι στην ζωή μας εναλλάσσονται περίοδοι συστολής και διαστολής, εποχές που, παράλληλα με την καθημερινότητά μας και τις απαιτήσεις της, κλεινόμαστε μέσα μας και επεξεργαζόμαστε τα δεδομένα μας και εποχές που καλούμαστε να πράξουμε αυτό που θεωρούμε σωστό για να επιφέρουμε την αλλαγή που πρώτα συντελέστηκε μέσα μας.
Αυτό που με ανησυχεί σήμερα είναι ότι αν δεν μπορέσει ο καθένας μας να νιώσει ότι κάτι κάνει, κυρίως ότι κάτι μπορεί να κάνει για να έχει λόγο στην ζωή του, αναφέρομαι στην ουσία της Δημοκρατίας, κινδυνεύουμε να παραιτηθούμε της προσπάθειας, στην συμπεριφορική ψυχολογία υπάρχει η έννοια της «εκμαθημένης αδυναμίας» που περιγράφει την παραίτηση και παγιοποίηση μιας εσωτερικής και εξωτερικής αδράνειας που έπεται μιας σειράς προσπαθειών αλλαγής που είτε φιμώθηκαν, είτε ακυρώθηκαν, είτε δεν πραγματώθηκαν ποτέ, κυρίως εξαιτίας εξωτερικών εμποδίων. Σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας, προσωπικό, επαγγελματικό, κοινωνικό, πολιτικό.
Είναι ένας κίνδυνος υπαρκτός, δεν έχουν όλοι την δύναμη να σκάβουν μέσα τους ερήμην των δεδομένων και να ανασύρουν νέες δυνάμεις, ξανά και ξανά και ξανά, γι’ αυτό εύχομαι να έχουμε όλοι πείσμα και λυσσαλέα επιμονή, το βλέμμα μας να μην αφήνει στιγμή τον στόχο της αφύπνισης και της αλλαγής, της ουσιαστικής αλλαγής και της διεκδίκησης της συμμετοχής όλων μας στην λήψη αποφάσεων που μας αφορούν και καθορίζουν την ζωή μας.
Το σκεπτικό σου είναι το πιο ώριμο, αληθινά, αμφιταλαντεύομαι όμως ως προς το εξής : ως πότε η λογική θα τιθασεύει το θυμικό, όταν όλα τα ερεθίσματα της ζωής μας εντείνουν την ήδη συσσωρευμένη οργή ;
Λέει ο Ελύτης στο Πρόσω Ήρεμα : «Δυστυχώς, οι άνθρωποι αποκτούν εύκολα μεγάλη παιδεία, και σε ό,τι απαιτείται μονάχα εγκέφαλος διαπρέπουν – σε ό,τι όμως απαιτείται να μετέχουνε οι αισθήσεις, υπνώττουν. Τα αισθητήριά τους, σε κατάσταση μονίμου υποθερμίας, αδυνατούν να μετατρέψουν την πηγή του ερεθισμού σε είδωλο που να καθρεφτίζεται κατ’ αναλογίαν μέσα στο πνεύμα. Εξού και ο περίφημος διανοητισμός της εποχής μας – που αποκόπτει ένα ένα όσα νήματα μας συνδέουν με την άμεση ζωή και μας καταδικάζει σε πείνα θερμής αγκαλιάς και αληθινών δακρύων».
Το συναίσθημα μας απειλεί μόνο όταν δεν το τιμούμε, τότε η ματαιωθείσα επιθυμία γίνεται επιθετικότητα και η οργή ποτάμι βίας. Αν είμασταν πραγματικά ειλικρινείς σαν πολίτες της Ελληνικής κοινωνίας, και όχι ευνουχισμένοι συναισθηματικά, θα έπρεπε αρχικά να κλαίμε μέρα νύχτα για αυτά που επιτρέψαμε να μας επιβάλλουν, για την προδοσία που ζούμε, και μόνο τότε θα μπορούσαμε με καθαρό βλέμμα να αντιμετωπίσουμε την ζωή, αντί να περιφερόμαστε σκεπτόμενοι και προβληματισμένοι, ψάχνοντας για σωτήρες σε ένα ήδη σάπιο πολιτικό σύστημα.
Θα φροντίσω να εντοπίσω το βιβλίο που μου πρότεινες, δεν λέω ποτέ όχι σε ένα καλό βιβλίο, σε κανένα βιβλίο. Περαιτέρω, αναφέρθηκα στην γενιά μου γιατί παρατηρώ ότι στους συνομήλικους μου είναι εμφανής η έλλειψη πολιτικών αντισωμάτων σε αυτό που συμβαίνει σήμερα και μια μαλθακότητα στις αντιδράσεις. Εγκλωβισμένοι μεταξύ ενός παρελθόντος πλαστού και ενός μέλλοντος απειλητικού. Προσωπικά δεν έχω κόλλημα με τις ηλικίες, είμαι αντίθετη σε οποιαδήποτε σύμβαση αντίκειται στην ελευθερία της σχέσης μας με τον εαυτό μας και τους άλλους, και μια από αυτές είναι η ηλικία (αν βρεις την ευκαιρία, διάβασε το «Αγέραστο σώμα, αθάνατο πνεύμα» του Deepak Chopra και θα καταλάβεις τι εννοώ, ηλικία έχει όποιος επιλέξει με την συμπεριφορά του και τις σκέψεις του να έχει).
Κλείνοντας, σε ευχαριστώ που μοιράστηκες τα όνειρά σου, και να ξέρεις κι εγώ νιώθω τυχερή που βρήκα την όαση του Ινφογνώμονα μέσα στην ψευτιά της παραπληροφόρησης και της σιωπής, όπως είπα και στον κ. Skal είναι μεγάλη μου τιμή και χαρά που τον γνώρισα, και τον ευχαριστώ που μου επιτρέπει να κρύβομαι πίσω του για να εκφράζομαι και να επικοινωνώ τους προβληματισμούς, την αγωνία και τις ιδέες μου.
Ρίκα Κ. Γράφεις: ....Αφήσαμε την διαχείριση της ζωής μας σε ανθρώπους κατώτερους των περιστάσεων και τώρα βλέπουμε το χάος στο οποίο οδηγηθήκαμε. -Δεν την αφήσαμε τους έφεραν,δεν τους παραδώσαμε την έκλεψαν , διαχρονικά η γνήσια λαική θέληση στην Ελλάδα νοθεύεται
Η Κοινωνική αλλαγή είναι μια διαδικασία που απαιτεί χρόνο. Η Δυσφορία, η Δυσαρέσκεια θα γίνει οργή, κάποιοι νομίζουν πως ο γίγαντας κοιμάται, πως λιγόστεψαν οι άριστοι, γελασμένοι είναι.
Πολλοί πάλεψαν να αποδείξουν και να καταδείξουν πως τούτη η φυλή έσβησε,χάθηκε, αλλοιώθηκε, μάταια τούτη ή φυλή έχει καλή μαγιά.
Ανθρωποι που δεν γέμιζαν ποτέ το μάτι σου μικρέ, ωραίοι Ελληνες σήκωσαν το γένος σε δύσκολους καιρούς και τον σπρώξαν πολύ μπροστά και όταν πίστεψαν πώς θα όλα τέλειωσαν, πως πέτυχαν το στόχο τους βρέθηκαν πάλι εκεί που ξεκίνησαν.Ο μύθος του Τάνταλου.(μέσες άκρες τα λόγια ενός Μαχητή)
Χρόνια και χρόνια απάτης και ρεμούλας μας κράτησαν μακριά από την ευτυχία και τον πολιτισμό και μας ρίξανε μέσα στην εξαθλίωση, την πείνα, την κακομοιριά και τη δυστυχία. Έτσι η Ελλάδα που υπήρξε κάποτε η πηγή των φώτων και του πολιτισμού, κατάντησε να βρίσκεται στο πιο χαμηλό επίπεδο οικονομικής, κοινωνικής και εκπολιτιστικής ανάπτυξης, όχι μόνο έναντι των λαών της Ευρώπης, αλλά και των Βαλκανίων. Μην σου φανεί αστείο Τα λόγια που διάβασες στην αρχή της παραγράφου ειπώθηκαν το 1944 σε δημόσια ομιλία).Λές και δεν πέρασε μια μέρα.
Και πάλι δεν έχω πολλά να αντιτάξω, έχεις δίκιο, δεν τελειώνει και δεν χάνεται τίποτα όσο υπάρχουν άνθρωποι που το υπερασπίζονται. Ίσως πρέπει να έχω περισσότερη πίστη και υπομονή, οι κοινωνικές αλλαγές σίγουρα θέλουν χρόνο, εύχομαι μόνο να έρθουν στιγμές που θα φέρουν για μας όσα δεν φέρνει ο χρόνος όλος.
Σίγουρα τα εκλογικά αποτελέσματα νοθεύονται, και έχουμε αναμφίβολα πέσει θύματα παραπληροφόρησης και προπαγάνδας, υποπτεύομαι ότι αν υπήρχε το διαδίκτυο σε άνθιση στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, ίσως να ήταν πολλά πράγματα διαφορετικά, και λίγα θα ήταν αρκετά.
Μακάρι το «λες και δεν πέρασε μια μέρα» να μην το πουν και πάλι οι Έλληνες μετά από άλλο μισό αιώνα, και μακάρι να έρθει γρήγορα ο καιρός που θα μας δοθεί η ευκαιρία να κάνουμε πράξη αυτό που ονειρευόμαστε για την Ελλάδα και τις Ζωές μας, να δικαιώσουμε την ύπαρξή μας αντί να περιφερόμαστε αναμένοντας.
Σε ευχαριστώ για τον διάλογο και την ευαισθησία σου, που για μένα υποδηλώνει δύναμη, μόνο ο ευαίσθητος μπορεί να είναι δυνατός.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ). - Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.
Αφιερωμένο σε αυτούς που κουβάλησαν τους λαθρομεταναστες στην Νομική μπας και θυμηθούν οι ηλίθιοι σε ποιό τόπο ζούν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή κανείς σχεδόν δεν το ξέρει άλλοι 50-60 μετανάστες είναι στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, Αίθουσα Γκίνη, στην Πατησσίων. Τους έφεραν πριν γίνει το περιστατικό στη Νομική. Είναι αυτοί που είχαν κατασκηνώσει στο Π.Ψυχικό και ζητούσαν άσυλο. Εκδιώχθηκαν από εκεί και τους έχουν μεταφέρει όλους μέσα σε κτήριο του Πολυτεχνείου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταπληκτικό το βίντεο, αντάξιο τού τραγουδιού! Το πιο συγκλονιστικό όμως ήταν το δάκρυ τών ανταρτών, που κάποιες πουλημένες ηγεσίες τούς υποχρέωσαν να πετάνε το όπλο (τον πιστότερο σύντροφό τους) κάτω στο χώμα... Ηγεσίες που έχαψαν το τυράκι και έπαιξαν τελικά το βρώμικο παιχνίδι τών Αγγλοαμερικάνων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι κάποια τσουτσέκια σήμερα, που νομίζουν ότι είναι πολιτικοί απόγονοι εκείνων τών ανταρτών, παίζουν πάλι το ίδιο βρώμικο παιχνίδι. Γιατί τελικά δεν είναι πολιτικοί απόγονοι τών ανταρτών, αλλά τών πουλημένων ηγεσιών.
ΜΠΡΑΒΟ ΠΙΓΚΟΥΙΝΕ!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκρίτα, δεν έχεις ιδέα πόσο με συγκίνησες με αυτήν την ανάρτησή σου. Τιμή στους πολεμιστές των μαχών, της κοινωνίας και της τέχνης ! Από τα ωραιότερα τραγούδια που έχω ακούσει, το «αφιερώνω» κι εγώ σε όλους τους ηλίθιους που εκπροσωπούν το ψέμμα, την υποκρισία, την ασέβεια και το εμετικό μίσος απέναντι σε οτιδήποτε Ελληνικό και Εθνικό. Στους τόνους λάσπης που έχουν καλύψει το Δίκαιο και την Αλήθεια σε αυτήν την περίεργη αλλά λατρεμένη πατρίδα που μας έλαχε να υπερασπιστούμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχουμε το περιθώριο για άλλες ψευδαισθήσεις, όπως είπε και ο κ. Scal στην συνέντευξή του, χτυπώντας όπως πάντα τον στόχο της αδράνειας και της αμάθειας με αξιοζήλευτη ακρίβεια, για τα επόμενα χρόνια θα παλεύουμε για την ελπίδα, πιστεύω ότι για κάθε βήμα που θα κάνουμε θα μας πηγαίνουν δέκα βήματα πίσω, όλοι οι άθλιοι προδότες, εθνομηδενιστές, απαίδευτοι, άξεστοι και συμπλεγματικοί ψευτοαριστεροί, ψευτοδεξιοί, ντιντήδες, δημοσιογραφίσκοι, και όλοι οι δήθεν σοσιαλιστές, που φαίνονται πολλοί γιατί εισχώρησαν έγκαιρα και αποτελεσματικά στο σύστημα, ακριβώς γιατί μοιράζονταν ένα κοινό χαρακτηριστικό – μια απίστευτη προτίμηση στο ΝΑΙ, αλλεργία στο ΟΧΙ και στον αυτοσεβασμό. Δεν είναι όμως πολλοί, εμείς έχουμε αυτό το προνόμιο, και όλο και περισσότεροι «ξυπνάμε», μπορεί τα «οθωμανικά τεφτέρια» να προσπαθούν να μας «σβήσουν» τις αρνητικές μνήμες, ατύχησαν όμως, οι μνήμες δεν σβήνουν, η άρνηση είναι πανίσχυρος μηχανισμός άμυνας, όμως έχει ένα «μικρό» μειονέκτημα : έχει ημερομηνία λήξης.
Το σύστημα προσπάθησε να μας αδρανοποιήσει, να μας κοιμίσει, να μας κάνει να «ξεχάσουμε» ποιοι είμαστε, υπάρχει όμως κάτι μέσα μας που ΞΕΡΕΙ και ΘΥΜΑΤΑΙ κατά έναν περίεργο και ανεξήγητο λογικά τρόπο, την Αλήθεια.
Πραγματικά αναρωτήθηκα γιατί με συγκίνησε ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ αυτό το τραγούδι και οι εικόνες που το συνόδευαν, δεν έχω ζήσει κανένα από τα γεγονότα που είδα, σήμερα κλείνω τα 37, συνομήλικη της μεταπολίτευσης, του ΠΑ-ΣΟΚ, και των λοιπών περίεργων μορφωμάτων, μέτοχος μιας γενιάς που μεγάλωσε στην κοινωνία της ψευδαίσθησης, όμως τελικά η συλλογική μνήμη είναι υπαρκτή, και μαζί με την Ελλάδα κληρονομούμε και το Χρέος να την αφήσουμε καλύτερη απ’ ότι την βρήκαμε. Κι ας μας πάρει την υπόλοιπη ζωή μας, και τις επόμενες δέκα ! αν χρειαστεί, προκειμένου να σταθούμε αντάξιοι του Χρέους μας.
Μας έλαχε ο Αγώνας, όμως πρέπει να βρούμε πλέον ΑΜΕΣΑ τον ΤΡΟΠΟ να κάνουμε την πρόθεσή μας ΠΡΑΞΗ. Αυτό είναι το θέμα μας πλέον. Το ΠΩΣ... Φοβάμαι ότι κινδυνεύουμε να μπλοκάρουμε αν συνεχίσουμε έτσι, να πέσουμε θύματα της «μαθημένης αδυναμίας» αν δεν βρούμε τρόπο πρακτικής αντίδρασης. «Ήρθε ο καιρός ...» ΠΩΣ όμως να αντιδράσουμε ; Δεν έχω ιδέα ...
Νά σαι καλά Ακρίτα για την ανάρτηση αυτή, και ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κ. Scal και τον Ινφογνώμονα, για την πολιτική αφύπνιση και την δυνατότητα ελεύθερης έκφρασης, ενημέρωσης, επικοινωνίας και τολμώ να πω και παρηγοριάς που τόσο έχουμε ανάγκη όταν μέσα μας «πέφτουμε».
Να έχουμε δύναμη και υπομονή. Και πείσμα !
ΡΚ
Δέν είμαι μεγαλύτερος σου κατά πολύ ΡΚ πάνω κάτω μια γενιά είμαστε οι πιότεροι εδω μέσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλές "σιωπές" μαζεύτηκαν σε τούτο το χώρο και κάθε μέρα που περνάει ολο και κάποια προστίθεται.
Τούτες οι σιωπές κάνουν μια φωνή και είναι η φωνή της Ελλάδας μας, η φωνή των Ελλήνων που έχουν κάνει την έγνοια για τούτο το τόπο προσκεφάλι.
Η Ιστορία μας είναι η πυξίδα μας σαν Εθνος μα και συνάμα σε ατομικό επίπεδο είναι ο προσανατολισμός μας.
Μια άγνωστη φράση του Κολοκοτρώνη λέγει "Μια φορά εβαπτίσθημεν με το λάδι, βαπτιζόμεθα και μία με το αίμα δια την ελευθερίαν της πατρίδος μας".Κάθε μέρα βαπτιζόμαστε και βαφτίζουμε σε αυτό το όνειρο μιας Ελλάδας, Ανεξάρτητης και Κυρίαρχης με έναν Λαό Κυρίαρχο και Δημιουργικό.
Αν ποτέ πέσει στα χέρια σου το βιβλίο του Μενέλαου Λουντέμη (Οι κερασιές θα ανθίσουν και φέτος) θα βρείς πολλές απαντήσεις σε αυτο το καρτέρεμα.
Ο συνδυασμός χρόνου και πίεσης θα φέρει αποτέλεσμα και μην παλεύεις να χαράξεις το πως και πότε, θα έρθει η γενιά που θα θερίσει, ο αγώνας δεν είναι μάταιος και δεν θα γίνει ποτέ.Ισως σε μας έλαχε να σπείρουμε, να ενώσουμε.
Εχει χυθεί πολύ αίμα για τούτα τα χώματα,αλλοτε δίκαια άλλοτε άδικα.Χρέος μας να ξεπλύνουμε το άδικο, τιμή μας να υμνήσουμε το δίκαιο.
Η δύναμη του Ινφογνώμονα δεν είμαι εγω, είστε σείς, ανώνυμοι ή επωνυμοι,σχολιαστές ή αναγνώστες, σείς δίνετε δύναμη,ώθηση.Ο Ινφογνώμων είναι Ινφογνώμων γιατί ψυχή καρδιά και νούς του είναι ο Σάββας.Οσο πιο αντάξιοι σταθείτε τόσο καλύτερα θα είναι.Αντάξιος για μένα σημαίνει συνεχίζω, το συνεχίζω σημαίνει πασχίζω και το πασχίζω σημαίνει επιδρώ στο δικό μου μικρόκοσμο.
Ετσι έρχεται η αλλαγή, είναι ένα ρεύμα πια παλλαικό που διαπερνά όλο τον κοινωνικό ιστό της Ελλάδας, που διαποτίζει όλο το κοινωνικό γίγνεσθαι.
Αλλάζουμε εμείς για να αλλάξουμε και τους γύρω μας.
Είχα τέσσερα όνειρα όταν ήρθα σε αυτό το χώρο, το ένα να ακουστεί η φωνή της Ελλάδας όπου κιαν βρίσκεται, το δεύτερο να ακούγεται στην Ελλάδα ο παλμός της Κύπρου μας ,το τρίτο να ξεπλυθεί η ντροπή της προδοσίας με την παράδοση του Οτζαλάν και το τέταρτο να πολλαπλασιαστούν οι φωτισμένοι πατριώτες.Ονειρα που πιστεύω πως ενώνουν ένα Εθνος καθώς ξεφεύγουν απο τα στενά ατομικά πλαίσια.
Δώστε στα όνειρα σας αυτα τα χαρακτηριστικά που ενώνουν την κοινωνία μας.Το αξίζεται τ οαξίζει και η Ελλάδα μας
Α-
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκρίτα, εκτιμώ ιδιαίτερα τον χρόνο και την ενέργεια που αφιέρωσες για την απάντησή σου, ομολογώ με έβαλε σε σκέψεις, κι ας καθυστέρησα την δική μου τωρινή απάντηση, είναι λίγο περίεργοι και δύσκολοι οι χρόνοι μου και η ζωή μου αυτήν την εποχή.
Δεν μπορώ να διαφωνήσω σε τίποτα μαζί σου, έχεις δίκιο, εμείς πρώτα αλλάζουμε και μετά ακολουθεί και το περιβάλλον, οι σχέσεις μας, οι άλλοι. Είναι απαραίτητη προϋπόθεση αυτή, και η μόνη πραγματική αλλαγή. Μου αρέσει ο όρος «σιωπή» που χρησιμοποίησες για να μας περιγράψεις, από την μια, εδώ τώρα επικοινωνούμε, άρα δεν είμαστε σιωπηλοί, από την άλλη, δεν έχουμε τρόπο άμεσου επηρεασμού των τεκταινόμενων που μας αφορούν άμεσα, αυτό όμως θεωρώ συμβαίνει γιατί τα περασμένα χρόνια το μόνο που είμασταν οι περισσότεροι εξ ημών, και δεν εξαιρώ τον εαυτό μου, ήταν «σιωπές». Αφήσαμε την διαχείριση της ζωής μας σε ανθρώπους κατώτερους των περιστάσεων και τώρα βλέπουμε το χάος στο οποίο οδηγηθήκαμε.
Πιστεύω ότι στην ζωή μας εναλλάσσονται περίοδοι συστολής και διαστολής, εποχές που, παράλληλα με την καθημερινότητά μας και τις απαιτήσεις της, κλεινόμαστε μέσα μας και επεξεργαζόμαστε τα δεδομένα μας και εποχές που καλούμαστε να πράξουμε αυτό που θεωρούμε σωστό για να επιφέρουμε την αλλαγή που πρώτα συντελέστηκε μέσα μας.
Αυτό που με ανησυχεί σήμερα είναι ότι αν δεν μπορέσει ο καθένας μας να νιώσει ότι κάτι κάνει, κυρίως ότι κάτι μπορεί να κάνει για να έχει λόγο στην ζωή του, αναφέρομαι στην ουσία της Δημοκρατίας, κινδυνεύουμε να παραιτηθούμε της προσπάθειας, στην συμπεριφορική ψυχολογία υπάρχει η έννοια της «εκμαθημένης αδυναμίας» που περιγράφει την παραίτηση και παγιοποίηση μιας εσωτερικής και εξωτερικής αδράνειας που έπεται μιας σειράς προσπαθειών αλλαγής που είτε φιμώθηκαν, είτε ακυρώθηκαν, είτε δεν πραγματώθηκαν ποτέ, κυρίως εξαιτίας εξωτερικών εμποδίων. Σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας, προσωπικό, επαγγελματικό, κοινωνικό, πολιτικό.
Είναι ένας κίνδυνος υπαρκτός, δεν έχουν όλοι την δύναμη να σκάβουν μέσα τους ερήμην των δεδομένων και να ανασύρουν νέες δυνάμεις, ξανά και ξανά και ξανά, γι’ αυτό εύχομαι να έχουμε όλοι πείσμα και λυσσαλέα επιμονή, το βλέμμα μας να μην αφήνει στιγμή τον στόχο της αφύπνισης και της αλλαγής, της ουσιαστικής αλλαγής και της διεκδίκησης της συμμετοχής όλων μας στην λήψη αποφάσεων που μας αφορούν και καθορίζουν την ζωή μας.
Το σκεπτικό σου είναι το πιο ώριμο, αληθινά, αμφιταλαντεύομαι όμως ως προς το εξής : ως πότε η λογική θα τιθασεύει το θυμικό, όταν όλα τα ερεθίσματα της ζωής μας εντείνουν την ήδη συσσωρευμένη οργή ;
(συνεχίζω)
Β-
ΑπάντησηΔιαγραφήΛέει ο Ελύτης στο Πρόσω Ήρεμα : «Δυστυχώς, οι άνθρωποι αποκτούν εύκολα μεγάλη παιδεία, και σε ό,τι απαιτείται μονάχα εγκέφαλος διαπρέπουν – σε ό,τι όμως απαιτείται να μετέχουνε οι αισθήσεις, υπνώττουν. Τα αισθητήριά τους, σε κατάσταση μονίμου υποθερμίας, αδυνατούν να μετατρέψουν την πηγή του ερεθισμού σε είδωλο που να καθρεφτίζεται κατ’ αναλογίαν μέσα στο πνεύμα. Εξού και ο περίφημος διανοητισμός της εποχής μας – που αποκόπτει ένα ένα όσα νήματα μας συνδέουν με την άμεση ζωή και μας καταδικάζει σε πείνα θερμής αγκαλιάς και αληθινών δακρύων».
Το συναίσθημα μας απειλεί μόνο όταν δεν το τιμούμε, τότε η ματαιωθείσα επιθυμία γίνεται επιθετικότητα και η οργή ποτάμι βίας. Αν είμασταν πραγματικά ειλικρινείς σαν πολίτες της Ελληνικής κοινωνίας, και όχι ευνουχισμένοι συναισθηματικά, θα έπρεπε αρχικά να κλαίμε μέρα νύχτα για αυτά που επιτρέψαμε να μας επιβάλλουν, για την προδοσία που ζούμε, και μόνο τότε θα μπορούσαμε με καθαρό βλέμμα να αντιμετωπίσουμε την ζωή, αντί να περιφερόμαστε σκεπτόμενοι και προβληματισμένοι, ψάχνοντας για σωτήρες σε ένα ήδη σάπιο πολιτικό σύστημα.
Θα φροντίσω να εντοπίσω το βιβλίο που μου πρότεινες, δεν λέω ποτέ όχι σε ένα καλό βιβλίο, σε κανένα βιβλίο. Περαιτέρω, αναφέρθηκα στην γενιά μου γιατί παρατηρώ ότι στους συνομήλικους μου είναι εμφανής η έλλειψη πολιτικών αντισωμάτων σε αυτό που συμβαίνει σήμερα και μια μαλθακότητα στις αντιδράσεις. Εγκλωβισμένοι μεταξύ ενός παρελθόντος πλαστού και ενός μέλλοντος απειλητικού. Προσωπικά δεν έχω κόλλημα με τις ηλικίες, είμαι αντίθετη σε οποιαδήποτε σύμβαση αντίκειται στην ελευθερία της σχέσης μας με τον εαυτό μας και τους άλλους, και μια από αυτές είναι η ηλικία (αν βρεις την ευκαιρία, διάβασε το «Αγέραστο σώμα, αθάνατο πνεύμα» του Deepak Chopra και θα καταλάβεις τι εννοώ, ηλικία έχει όποιος επιλέξει με την συμπεριφορά του και τις σκέψεις του να έχει).
Κλείνοντας, σε ευχαριστώ που μοιράστηκες τα όνειρά σου, και να ξέρεις κι εγώ νιώθω τυχερή που βρήκα την όαση του Ινφογνώμονα μέσα στην ψευτιά της παραπληροφόρησης και της σιωπής, όπως είπα και στον κ. Skal είναι μεγάλη μου τιμή και χαρά που τον γνώρισα, και τον ευχαριστώ που μου επιτρέπει να κρύβομαι πίσω του για να εκφράζομαι και να επικοινωνώ τους προβληματισμούς, την αγωνία και τις ιδέες μου.
Καλημέρα και Καλή Εβδομάδα,
Ρίκα Κ.
Ρίκα Κ. Γράφεις:
ΑπάντησηΔιαγραφή....Αφήσαμε την διαχείριση της ζωής μας σε ανθρώπους κατώτερους των περιστάσεων και τώρα βλέπουμε το χάος στο οποίο οδηγηθήκαμε.
-Δεν την αφήσαμε τους έφεραν,δεν τους παραδώσαμε την έκλεψαν , διαχρονικά η γνήσια λαική θέληση στην Ελλάδα νοθεύεται
Η Κοινωνική αλλαγή είναι μια διαδικασία που απαιτεί χρόνο. Η Δυσφορία, η Δυσαρέσκεια θα γίνει οργή, κάποιοι νομίζουν πως ο γίγαντας κοιμάται, πως λιγόστεψαν οι άριστοι, γελασμένοι είναι.
Πολλοί πάλεψαν να αποδείξουν και να καταδείξουν πως τούτη η φυλή έσβησε,χάθηκε, αλλοιώθηκε, μάταια τούτη ή φυλή έχει καλή μαγιά.
Ανθρωποι που δεν γέμιζαν ποτέ το μάτι σου μικρέ, ωραίοι Ελληνες σήκωσαν το γένος σε δύσκολους καιρούς και τον σπρώξαν πολύ μπροστά και όταν πίστεψαν πώς θα όλα τέλειωσαν, πως πέτυχαν το στόχο τους βρέθηκαν πάλι εκεί που ξεκίνησαν.Ο μύθος του Τάνταλου.(μέσες άκρες τα λόγια ενός Μαχητή)
Χρόνια και χρόνια απάτης και ρεμούλας μας κράτησαν μακριά από την ευτυχία και τον πολιτισμό και μας ρίξανε μέσα στην εξαθλίωση, την πείνα, την κακομοιριά και τη δυστυχία. Έτσι η Ελλάδα που υπήρξε κάποτε η πηγή των φώτων και του πολιτισμού, κατάντησε να βρίσκεται στο πιο χαμηλό επίπεδο οικονομικής, κοινωνικής και εκπολιτιστικής ανάπτυξης, όχι μόνο έναντι των λαών της Ευρώπης, αλλά και των Βαλκανίων. Μην σου φανεί αστείο Τα λόγια που διάβασες στην αρχή της παραγράφου ειπώθηκαν το 1944 σε δημόσια ομιλία).Λές και δεν πέρασε μια μέρα.
Και σέ σένα καλή μέρα και καλή εβδομάδα
Ακρίτα καλημέρα και καλό μήνα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι πάλι δεν έχω πολλά να αντιτάξω, έχεις δίκιο, δεν τελειώνει και δεν χάνεται τίποτα όσο υπάρχουν άνθρωποι που το υπερασπίζονται. Ίσως πρέπει να έχω περισσότερη πίστη και υπομονή, οι κοινωνικές αλλαγές σίγουρα θέλουν χρόνο, εύχομαι μόνο να έρθουν στιγμές που θα φέρουν για μας όσα δεν φέρνει ο χρόνος όλος.
Σίγουρα τα εκλογικά αποτελέσματα νοθεύονται, και έχουμε αναμφίβολα πέσει θύματα παραπληροφόρησης και προπαγάνδας, υποπτεύομαι ότι αν υπήρχε το διαδίκτυο σε άνθιση στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, ίσως να ήταν πολλά πράγματα διαφορετικά, και λίγα θα ήταν αρκετά.
Μακάρι το «λες και δεν πέρασε μια μέρα» να μην το πουν και πάλι οι Έλληνες μετά από άλλο μισό αιώνα, και μακάρι να έρθει γρήγορα ο καιρός που θα μας δοθεί η ευκαιρία να κάνουμε πράξη αυτό που ονειρευόμαστε για την Ελλάδα και τις Ζωές μας, να δικαιώσουμε την ύπαρξή μας αντί να περιφερόμαστε αναμένοντας.
Σε ευχαριστώ για τον διάλογο και την ευαισθησία σου, που για μένα υποδηλώνει δύναμη, μόνο ο ευαίσθητος μπορεί να είναι δυνατός.
Καλημέρα και νάσαι πάντα καλά.
Ρίκα Κ.