ΓΙΑ ΕΝΑ «ΣΤΡΑΤΟ ΝΕΟΥ ΤΥΠΟΥ»
Ελληνοτουρκικές σχέσεις στους καιρούς του Μνημονίου
Ο ΦΑΚΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΟΖ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΕΤΡΕΛΑΙΩΝ A'
ΦΑΚΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΟΖ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΕΤΡΕΛΑΙΩΝ – Β
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Υπογραμμίσαμε στην αρθρογραφία μας για το θέμα «ΑΟΖ και πετρέλαια» κάτι τελείως προφανές. Αν διαλέγαμε μια στιγμή να ανοίξουμε τα θέματά μας με την Τουρκία, αυτή θα ήταν η αναντίρρητα χειρότερη στην ιστορία μας. Πρέπει, άρα, να αποφύγουμε βλακείες ή προβοκάτσιες, ενισχύοντας την αποτροπή.
Ενας στρατιωτικός κοιτάει πρώτα απ’ όλα τη γραμμή αντιπαράθεσης, από το Διδυμότειχο μέχρι τη Λάρνακα. Αυτή είναι η δουλειά του - αλίμονο αν δεν την κάνει. Αλλά, ταυτόχρονα, πρέπει νάχουμε τα μάτια μας ανοιχτά προς όλο τον ορίζοντα. Αλλιώς, κινδυνεύουμε να την πατήσουμε χειρότερα από τους Γάλλους, που «πάρκαραν» όλο το στρατό μπροστά στη Γραμμή Μαζινό, για να δουν τον Γκουντέριαν να την παρακάμπτει, μπαίνοντας σε είκοσι μέρες στο Παρίσι.
Η παρούσα κατάσταση της χώρας είναι ανοιχτή πρόσκληση δια πάντα ενδιαφερόμενο να τη λεηλατήσει και να την ελέγξει – όχι μόνο για την Τουρκία. Ακόμα κι αν οι μεγάλες δυνάμεις που περιπλέουν στη Μεσόγειο δεν ήταν οι αιμοβόροι καρχαρίες που γνωρίζουμε από όλη την ιστορία, θα έσπευδαν να γίνουν προκειμένου να αποτρέψουν τον έλεγχο του ελληνικού χώρου (Ελλάδα-Κύπρος) από αντιπάλους τους. Συχνότατα, τρίτες δυνάμεις εκμεταλλεύθηκαν επίσης την ελληνοτουρκική αντιπαράθεση για δικές τους επιδιώξεις.
Ο οικονομικός-επικοινωνιακός πόλεμος κατά της Ελλάδας από το 2009 εξελίχθηκε σε διαδικασία κατάλυσης της ελληνικής (και κυπριακής οσονούπω) κυριαρχίας, που συνιστά λιγότερο δραματική (ακόμα), αλλά σοβαρότερη απειλή για τον ελληνικό λαό και το κράτος από οποιαδήποτε θα μπορούσε να προβάλλει η Τουρκία. Η πολιτική μας απέναντι στην ‘Αγκυρα πρέπει, κατά συνέπεια, να ξεκινάει από ορθή ανάγνωση του όλου στρατηγικού περιβάλλοντος, κρινόμενη από το αν συμβάλλει στην αντιμετώπιση της κύριας, τώρα, απειλής.
Το μήνυμα που πρέπει, σε τέτοιες συνθήκες, να εκπέμψει η Αθήνα προς την ‘Αγκυρα, οφείλει να είναι όσο σαφέστερο γίνεται: «Δεν προχωράμε μονομερώς σε αμφισβήτηση του modus vivendi, τυχόν όμως επιβουλή κατά της ελληνικής εδαφικής ακεραιότητας και ανεξαρτησίας ή της ασφάλειας των Ελληνοκυπρίων, θα αντιμετωπισθεί χωρίς περιορισμό, με κάθε μέσο, ανεξαρτήτως κόστους» (όπως είπε ο Γεώργιος Παπανδρέου, «αν θέλετε να ανοίξετε την πόρτα του τρελοκομείου, θα μπούμε κι εμείς»). Μόνο τέτοιο μήνυμα επιτρέπει στην Αθήνα να αντιμετωπίσει τον οικονομικό πόλεμο, χωρίς ταυτόχρονη γεωπολιτική πίεση ή απειλή.
«Μονομερείς ενέργειες» και ο «συμβιβασμός Νταβούτογλου»
Η δήλωση Νταβούτογλου περί αποφυγής μονομερών ενεργειών στο θέμα των θαλασσίων ζωνών δίνει την κατ’ αρχήν εντύπωση ότι μια συνεννόηση είναι δυνατή τώρα με την ‘Αγκυρα. Πρέπει βέβαια αυτό να επιβεβαιωθεί και η συνεννόηση να περιλάβει ρητά το Καστελόριζο. Ορισμένοι φίλοι μας υπενθυμίζουν ότι η ‘Αγκυρα έχει κάνει ήδη τη «δική της» μονομερή ενέργεια, με τις δημοσιεύσεις στην εφημερίδα της κυβέρνησης. Είναι γεγονός, αν και μόνο κρινόμενο τοπικά. ‘Αλλωστε και η Ελλάδα έχει αναγνωρίσει με το νόμο Μανιάτη, που κατέθεσε στον ΟΗΕ, τη μέση γραμμή.
(Οι τουρκικές κινήσεις στο Καστελόριζο συνιστούν απάντηση στις κυπριακές έρευνες. Οι Τούρκοι αντιλαμβάνονται καλύτερα από μας την ενότητα του ελληνικού χώρου. Δεν θα πήγαιναν ασφαλώς να κάνουν πόλεμο με το Ισραήλ στην πλατφόρμα της Noble, αντέδρασαν στο δικό μας σημείο «αδυναμίας». Για να βάλεις τρυπάνια στη Μεσόγειο, πρέπει να έχεις στρατηγικό ορίζοντα δεκαετιών. Σήμερα πάντως, η Κύπρος απειλείται με κατάλυση από τους «Πιστωτές» και η Τρόικα θέλει να της αρπάξει τους υδρογονάνθρακες που την έβαλαν να ψάξει! Να δούμε την κατάληξη.)
Μέχρι στιγμής, για το Καστελόριζο διατυπώθηκαν απλώς αντίθετοι ισχυρισμοί. Τα πράγματα θα γίνουν σοβαρά αν η Τουρκία πάει σε εξόρυξη. Ανεξαρτήτως δεσμεύσεων Νταβούτογλου, η Ελλάδα οφείλει ασφαλώς να καταρτίσει επ’ αυτού σχέδιο αντίδρασης, συμμετρικό ή μη συμμετρικό.
Το σχήμα που περιγράψαμε για την πολιτική επί των θαλασσίων ζωνών συνιστά συντηρητική πολιτική, επιτρέπουσα όμως τη διατήρηση των ελληνικών δικαιωμάτων, χωρίς την ανάληψη κινδύνων που δεν μπορούν καν να υπολογισθούν ακριβώς. Αν κάποιος θέλει «μαχητικότερη» πολιτική, πρέπει να προσκομίσει τα επιχειρήματά του, που θεμελιώνει τα οφέλη και πως αντιμετωπίζει τους κινδύνους. Η φασαρία περί την ΑΟΖ και τα πετρέλαια, δεν συνοδεύεται μέχρι τώρα από αξιόπιστη στρατηγική ανάλυση ωφέλους/κινδύνων, αντίθετα, θεμελιώνεται επί περιέργων και επικινδύνων ανακριβειών.
Στρατός, «νέου τύπου» και ενίσχυση της ελληνικής αποτροπής
Η ενίσχυση της αποτροπής έναντι της Τουρκίας μπορεί και πρέπει να γίνει με τρεις τρόπους:
α) θέσπιση κατώτερου ορίου αμυντικών δαπανών
β) σε περιβάλλον πολύ μειωμένων οικονομικών δυνατοτήτων, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε την κρίση ως ευκαιρία να αποκτήσουμε «στρατό νέου τύπου», προσαρμοσμένο στις αληθινές αμυντικές ανάγκες, όχι σε αυτές του «στρατιωτικο-μεσιτικού συμπλέγματος», της ξένης εξάρτησης και των άκριτα μεταφερόμενων μοντέλων ΝΑΤΟϊκών εγχειριδίων. Η μνημονιακή μείωση δαπανών, όπως παντού, γίνεται «οριζόντια», με κριτήρια αντίθετα στο εθνικό συμφέρον και την αμυντική επάρκεια
γ) το «δόγμα» της «ευέλικτης απάντησης» υπέβαλαν οι Αμερικανοί φίλοι, ενδεχομένως και για να ελέγχουν καλύτερα τις ελληνοτουρκικές εντάσεις, προσφέροντας στο ελληνικό πολιτικό προσωπικό «στρατηγικό μανδύα» απόκρυψης της δειλίας και έλλειψης στρατηγικής αντίληψης. Δεν στερείται χρησιμότητας, χρήζει όμως συμπλήρωσης με αξιόπιστη επιφύλαξη απρόβλεπτης, ασύμμετρης, ολοκληρωτικής, «απαραδέκτου κόστους» απάντησης. Αφού μας αρέσουν οι κατηγορίες της πυρηνικής στρατηγικής, ας τις αντιγράψουμε όλες.
Αυτό επιτρέπει να πάμε από την ήδη ανέφικτη «ισότητα εξοπλισμών» στην επιδίωξη συμβατικής «ισοτιμίας» (parity). Η έννοια του πολέμου πρέπει επίσης να αντιμετωπισθεί όχι ως στενά στρατιωτική, αλλά ως γενικότατη, περιλαμβάνουσα κάθε στοιχείο αντιπαράθεσης. Π.χ. αν ο Πρωθυπουργός ήθελε να αποφύγει εμπλοκή τη βραδιά των Ιμίων, μπορούσε να απειλήσει και να πραγματοποιήσει, αν δεν έπιανε η απειλή, επέκταση χωρικών υδάτων την άλλη μέρα.
Ιδού πεδίο δόξης λαμπρό για μια κυβέρνηση που θα θελήσει να εφαρμόσει τέτοιο φιλόδοξο πρόγραμμα αναμόρφωσης των ενόπλων δυνάμεων, συμβάλλοντας αποφασιστικά στη γενικότερη ανόρθωση της χώρας. Ο αμυντικός τομέας δεν έχει μόνο αμυντική σημασία, έχει επίσης οικονομική, κοινωνική, τεχνολογική. Είναι βέβαια ο δύσκολος, όχι ο πολιτικάντικος ή τυχοδιωκτικός δρόμος. Θέλουμε να ελπίζουμε ότι δεν υπερβαίνει πολύ τις δυνατότητες του πολιτικο-κρατικού προσωπικού.
Δημοσιεύτηκε στην «Ελλάδα αύριο», 26.1.2013
konstantakopoulos.blogspot.com
Ελληνοτουρκικές σχέσεις στους καιρούς του Μνημονίου
ΦΑΚΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΟΖ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΕΤΡΕΛΑΙΩΝ – Β
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Υπογραμμίσαμε στην αρθρογραφία μας για το θέμα «ΑΟΖ και πετρέλαια» κάτι τελείως προφανές. Αν διαλέγαμε μια στιγμή να ανοίξουμε τα θέματά μας με την Τουρκία, αυτή θα ήταν η αναντίρρητα χειρότερη στην ιστορία μας. Πρέπει, άρα, να αποφύγουμε βλακείες ή προβοκάτσιες, ενισχύοντας την αποτροπή.
Ενας στρατιωτικός κοιτάει πρώτα απ’ όλα τη γραμμή αντιπαράθεσης, από το Διδυμότειχο μέχρι τη Λάρνακα. Αυτή είναι η δουλειά του - αλίμονο αν δεν την κάνει. Αλλά, ταυτόχρονα, πρέπει νάχουμε τα μάτια μας ανοιχτά προς όλο τον ορίζοντα. Αλλιώς, κινδυνεύουμε να την πατήσουμε χειρότερα από τους Γάλλους, που «πάρκαραν» όλο το στρατό μπροστά στη Γραμμή Μαζινό, για να δουν τον Γκουντέριαν να την παρακάμπτει, μπαίνοντας σε είκοσι μέρες στο Παρίσι.
Η παρούσα κατάσταση της χώρας είναι ανοιχτή πρόσκληση δια πάντα ενδιαφερόμενο να τη λεηλατήσει και να την ελέγξει – όχι μόνο για την Τουρκία. Ακόμα κι αν οι μεγάλες δυνάμεις που περιπλέουν στη Μεσόγειο δεν ήταν οι αιμοβόροι καρχαρίες που γνωρίζουμε από όλη την ιστορία, θα έσπευδαν να γίνουν προκειμένου να αποτρέψουν τον έλεγχο του ελληνικού χώρου (Ελλάδα-Κύπρος) από αντιπάλους τους. Συχνότατα, τρίτες δυνάμεις εκμεταλλεύθηκαν επίσης την ελληνοτουρκική αντιπαράθεση για δικές τους επιδιώξεις.
Ο οικονομικός-επικοινωνιακός πόλεμος κατά της Ελλάδας από το 2009 εξελίχθηκε σε διαδικασία κατάλυσης της ελληνικής (και κυπριακής οσονούπω) κυριαρχίας, που συνιστά λιγότερο δραματική (ακόμα), αλλά σοβαρότερη απειλή για τον ελληνικό λαό και το κράτος από οποιαδήποτε θα μπορούσε να προβάλλει η Τουρκία. Η πολιτική μας απέναντι στην ‘Αγκυρα πρέπει, κατά συνέπεια, να ξεκινάει από ορθή ανάγνωση του όλου στρατηγικού περιβάλλοντος, κρινόμενη από το αν συμβάλλει στην αντιμετώπιση της κύριας, τώρα, απειλής.
Το μήνυμα που πρέπει, σε τέτοιες συνθήκες, να εκπέμψει η Αθήνα προς την ‘Αγκυρα, οφείλει να είναι όσο σαφέστερο γίνεται: «Δεν προχωράμε μονομερώς σε αμφισβήτηση του modus vivendi, τυχόν όμως επιβουλή κατά της ελληνικής εδαφικής ακεραιότητας και ανεξαρτησίας ή της ασφάλειας των Ελληνοκυπρίων, θα αντιμετωπισθεί χωρίς περιορισμό, με κάθε μέσο, ανεξαρτήτως κόστους» (όπως είπε ο Γεώργιος Παπανδρέου, «αν θέλετε να ανοίξετε την πόρτα του τρελοκομείου, θα μπούμε κι εμείς»). Μόνο τέτοιο μήνυμα επιτρέπει στην Αθήνα να αντιμετωπίσει τον οικονομικό πόλεμο, χωρίς ταυτόχρονη γεωπολιτική πίεση ή απειλή.
«Μονομερείς ενέργειες» και ο «συμβιβασμός Νταβούτογλου»
Η δήλωση Νταβούτογλου περί αποφυγής μονομερών ενεργειών στο θέμα των θαλασσίων ζωνών δίνει την κατ’ αρχήν εντύπωση ότι μια συνεννόηση είναι δυνατή τώρα με την ‘Αγκυρα. Πρέπει βέβαια αυτό να επιβεβαιωθεί και η συνεννόηση να περιλάβει ρητά το Καστελόριζο. Ορισμένοι φίλοι μας υπενθυμίζουν ότι η ‘Αγκυρα έχει κάνει ήδη τη «δική της» μονομερή ενέργεια, με τις δημοσιεύσεις στην εφημερίδα της κυβέρνησης. Είναι γεγονός, αν και μόνο κρινόμενο τοπικά. ‘Αλλωστε και η Ελλάδα έχει αναγνωρίσει με το νόμο Μανιάτη, που κατέθεσε στον ΟΗΕ, τη μέση γραμμή.
(Οι τουρκικές κινήσεις στο Καστελόριζο συνιστούν απάντηση στις κυπριακές έρευνες. Οι Τούρκοι αντιλαμβάνονται καλύτερα από μας την ενότητα του ελληνικού χώρου. Δεν θα πήγαιναν ασφαλώς να κάνουν πόλεμο με το Ισραήλ στην πλατφόρμα της Noble, αντέδρασαν στο δικό μας σημείο «αδυναμίας». Για να βάλεις τρυπάνια στη Μεσόγειο, πρέπει να έχεις στρατηγικό ορίζοντα δεκαετιών. Σήμερα πάντως, η Κύπρος απειλείται με κατάλυση από τους «Πιστωτές» και η Τρόικα θέλει να της αρπάξει τους υδρογονάνθρακες που την έβαλαν να ψάξει! Να δούμε την κατάληξη.)
Μέχρι στιγμής, για το Καστελόριζο διατυπώθηκαν απλώς αντίθετοι ισχυρισμοί. Τα πράγματα θα γίνουν σοβαρά αν η Τουρκία πάει σε εξόρυξη. Ανεξαρτήτως δεσμεύσεων Νταβούτογλου, η Ελλάδα οφείλει ασφαλώς να καταρτίσει επ’ αυτού σχέδιο αντίδρασης, συμμετρικό ή μη συμμετρικό.
Το σχήμα που περιγράψαμε για την πολιτική επί των θαλασσίων ζωνών συνιστά συντηρητική πολιτική, επιτρέπουσα όμως τη διατήρηση των ελληνικών δικαιωμάτων, χωρίς την ανάληψη κινδύνων που δεν μπορούν καν να υπολογισθούν ακριβώς. Αν κάποιος θέλει «μαχητικότερη» πολιτική, πρέπει να προσκομίσει τα επιχειρήματά του, που θεμελιώνει τα οφέλη και πως αντιμετωπίζει τους κινδύνους. Η φασαρία περί την ΑΟΖ και τα πετρέλαια, δεν συνοδεύεται μέχρι τώρα από αξιόπιστη στρατηγική ανάλυση ωφέλους/κινδύνων, αντίθετα, θεμελιώνεται επί περιέργων και επικινδύνων ανακριβειών.
Στρατός, «νέου τύπου» και ενίσχυση της ελληνικής αποτροπής
Η ενίσχυση της αποτροπής έναντι της Τουρκίας μπορεί και πρέπει να γίνει με τρεις τρόπους:
α) θέσπιση κατώτερου ορίου αμυντικών δαπανών
β) σε περιβάλλον πολύ μειωμένων οικονομικών δυνατοτήτων, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε την κρίση ως ευκαιρία να αποκτήσουμε «στρατό νέου τύπου», προσαρμοσμένο στις αληθινές αμυντικές ανάγκες, όχι σε αυτές του «στρατιωτικο-μεσιτικού συμπλέγματος», της ξένης εξάρτησης και των άκριτα μεταφερόμενων μοντέλων ΝΑΤΟϊκών εγχειριδίων. Η μνημονιακή μείωση δαπανών, όπως παντού, γίνεται «οριζόντια», με κριτήρια αντίθετα στο εθνικό συμφέρον και την αμυντική επάρκεια
γ) το «δόγμα» της «ευέλικτης απάντησης» υπέβαλαν οι Αμερικανοί φίλοι, ενδεχομένως και για να ελέγχουν καλύτερα τις ελληνοτουρκικές εντάσεις, προσφέροντας στο ελληνικό πολιτικό προσωπικό «στρατηγικό μανδύα» απόκρυψης της δειλίας και έλλειψης στρατηγικής αντίληψης. Δεν στερείται χρησιμότητας, χρήζει όμως συμπλήρωσης με αξιόπιστη επιφύλαξη απρόβλεπτης, ασύμμετρης, ολοκληρωτικής, «απαραδέκτου κόστους» απάντησης. Αφού μας αρέσουν οι κατηγορίες της πυρηνικής στρατηγικής, ας τις αντιγράψουμε όλες.
Αυτό επιτρέπει να πάμε από την ήδη ανέφικτη «ισότητα εξοπλισμών» στην επιδίωξη συμβατικής «ισοτιμίας» (parity). Η έννοια του πολέμου πρέπει επίσης να αντιμετωπισθεί όχι ως στενά στρατιωτική, αλλά ως γενικότατη, περιλαμβάνουσα κάθε στοιχείο αντιπαράθεσης. Π.χ. αν ο Πρωθυπουργός ήθελε να αποφύγει εμπλοκή τη βραδιά των Ιμίων, μπορούσε να απειλήσει και να πραγματοποιήσει, αν δεν έπιανε η απειλή, επέκταση χωρικών υδάτων την άλλη μέρα.
Ιδού πεδίο δόξης λαμπρό για μια κυβέρνηση που θα θελήσει να εφαρμόσει τέτοιο φιλόδοξο πρόγραμμα αναμόρφωσης των ενόπλων δυνάμεων, συμβάλλοντας αποφασιστικά στη γενικότερη ανόρθωση της χώρας. Ο αμυντικός τομέας δεν έχει μόνο αμυντική σημασία, έχει επίσης οικονομική, κοινωνική, τεχνολογική. Είναι βέβαια ο δύσκολος, όχι ο πολιτικάντικος ή τυχοδιωκτικός δρόμος. Θέλουμε να ελπίζουμε ότι δεν υπερβαίνει πολύ τις δυνατότητες του πολιτικο-κρατικού προσωπικού.
Δημοσιεύτηκε στην «Ελλάδα αύριο», 26.1.2013
konstantakopoulos.blogspot.com
Σχετικά με ΑΟΖ, σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλλασσας, η θέσπιση (όχι οριοθέτηση) γίνεται μονομερώς. ΔΕΝ υπάρχει άλλος τρόπος. Οπότε, σε περίπτωση θέσπισης, το να κατηγορηθεί η Ελλάδα από οποιονδήποτε για μονομερή ενέργεια θα ήταν παράλογο (στην καλλίτερη).
ΑπάντησηΔιαγραφήΣχετικά με το ότι "μια συνεννόηση είναι δυνατή τώρα με την ‘Αγκυρα", αυτοί που πιστεύουν ότι μπορεί ή θα υπάρξει ποτέ συννενόηση (η οποία όχι θα είναι δίκαιη, αλλά δεν θα είναι εξοργιστικά εις βαρος της Ελλάδας) πλανώνται πλάνην οικτρά.
Ας ξεπεράσουμε τις προκαταλήψεις και τα φοβικά σύνδρομα του παρελθόντος. Όσοι δε μπορούν να προχωρήσουν την Ελλάδα μπροστά, ας κάνουν πίσω και ας καθίσουν ήσυχοι.
“…Αν διαλέγαμε μια στιγμή να ανοίξουμε τα θέματά μας με την Τουρκία, αυτή θα ήταν η αναντίρρητα χειρότερη στην ιστορία μας…”
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα συμφωνήσω, με τον αρθρογράφο, με αυτό που γράφει. Σήμερα είναι ίσως η χειρότερη στιγμή για να προχωρήσουμε σε θέσπιση της ΑΟΖ μας. Έπρεπε να το είχαμε κάνει 15 χρόνια νωρίτερα. Αλλά… σήμερα ίσως να είναι και το τελευταίο χρονικό παράθυρο που μας δίνετε για την θέσπιση της. Ο αρθρογράφος παραπέμπει στο μέλλον μία ενδεχόμενη θέσπιση ΑΟΖ και μάλιστα σε συνεννόηση με την Τουρκία.
Γράφει
«…Αν κάποιος θέλει «μαχητικότερη» πολιτική, πρέπει να προσκομίσει τα επιχειρήματά του, που θεμελιώνει τα οφέλη και πως αντιμετωπίζει τους κινδύνους…»
Προφανώς δεν λαμβάνει υπ’ όψιν του την αποτρεπτική δύναμη της χώρας μας και της γείτονος σήμερα και πως αυτή θα διαμορφωθεί σε 5-10 χρόνια. Καλό θα ήταν να κάνει τον κόπο και να ρίξει μία ματιά στο εξοπλιστικό πρόγραμμα Ελλάδος – Τουρκίας και να κάνει μία πρόβλεψη συσχετισμού δυνάμεων στο μέλλον που θέλει να μεταθέσει την θέσπιση ΑΟΖ. Αν σήμερα είναι σκεπτικός με την αντίδραση της Τουρκίας σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, σε 5 χρόνια δεν θα συζητάει καν για ύπαρξη Ελληνικής ΑΟΖ. Το παν είναι η αποτρεπτική δύναμη. Σήμερα υπάρχει έστω και ένας υποτυπώδης συσχετισμός. Αύριο???
Η κήρυξη ΑΟΖ προϋποθέτει κυρίως αεροναυτική ετοιμότητα. Οποιαδήποτε άλλη εγγύηση είναι μόνο λόγια.Κρέμεσαι από τον άλλο μην σε εγκαταλείψει. Δικό μας είναι μόνο ότι μπορούμε να το κρατήσουμε με φωτιά και ατσάλι.Αν φαίνεται δεν θα χρειαστεί να το κάνουμε πράξη διότι ο αντίπαλος θα το ξέρει. Αυτό σημαίνει αποτροπή. Στην πράξη λοιπόν και χωρίς να περιμένω φυσικά απάντηση. Ούτε επιτελικός είμαι, ούτε έχω το δικαίωμα να μάθω. Απλώς θέτω κάποια πρόχειρα ερωτήματα ως απλός Έλληνας που αγωνιά για την πατρίδα του:
ΑπάντησηΔιαγραφή1)Υπάρχουν επαρκή αποθέματα ανταλλακτικών?
2)Υπάρχουν καύσιμα?
3)Ποια η ποσοτική και ποιοτική αναλογία αυτοκινούμενου Ελληνικού και τουρκικού πυροβολικού σε όλη τη γραμμή του μετώπου και ιδίως σε κρίσιμα σημεία του?
4) Ποιες οι διαθεσιμότητες παντός τύπου μεταφορικών ελικοπτέρων προς ενίσχυση νήσων Ανατολικού Αιγαίου(και όχι μόνο)?
5)Υπάρχουν ψευδοθέσεις διασποράς των επιθετικών μας ελικοπτέρων?
6) Υπάρχει ικανό σχέδιο με αυστηρά μέτρα φύλαξης με ομάδες καταδρομών των επιθετικών ελικοπτέρων σε θέσεις διασποράς?
7) Θα γίνει επιτέλους ενίσχυση του Ελληνικού πυροβολικού με μεταχειρισμένους ΠΕΠ να πέφτουν(αν χρειαστεί) μαζικά πυρά με τους τόνους στο κεφάλι όποιου θέλει την Θράκη ΜΑΣ?
8) Πότε θα πάρουμε μεταχειρισμένα άρματα με πυροβόλο 120mm να κάνουμε τη Θράκη ατσάλινη γροθιά και να πάνε τα leopard 1Α5 στα νησιά μας?
9) Το καμάρι της ιστορίας μας, τον ναυτικό μας στόλο πότε θα κάνουμε εκσυγχρονισμό των MEKO και να πάρουμε νέες φρεγάτες με ευνοϊκούς όρους αποπληρωμής?
10)Με τα χρυσοπληρωμένα υποβρύχια τι θα κάνουμε? Θα κόψουμε τον γόρδιο δεσμό? Ποια ΑΟΖ χωρίς υποβρύχια? Ποιο είναι το σχέδιο? Θα τα βάλουμε στη θάλασσα? Ή θα φάνε τις καλωδιώσεις στο τέλος τα ποντίκια και θα τα φωνάζουμε "Raus!Schnell!" δείχνοντας τα φωτογραφίες του Σόιμπλε για να φοβηθούν και να φύγουν?
11) Καμιά σκέψη για τις εξαρτήσεις, τα αντίσκηνα κτλ των στρατιωτών υπήρξε ποτέ σε αυτό τον τόπο? Έγιναν ένα σωρό εξοπλιστικά προγράμματα. Ξοδεύτηκαν δις και μερικά απλά πράγματα, βασικά για τον στρατιώτη δεν σκέφτηκαν κάποιοι να τα αλλάξουν πχ ένα σύγχρονο σακίδιο και κράνος στρατιώτη! Αν δεν τους βάλεις να σκεφτούν και να αποδείξουν στον εαυτό τους(με την κάθε λεπτομέρεια) ότι είναι μαχητές θα βαριούνται τη ζωή τους εκεί μέσα. Ποια διάθεση να χει ο άλλος όταν τον έχεις μόνο για σκοπιές και για αγγαρείες?
Για όλα αυτά δεν έχουν ευθύνες μόνο οι πολιτικοί. Δεν έχουμε μόνο δικαιώματα. Έχουμε και υποχρεώσεις. Όλοι.
Να΄σαι καλά Γιώργο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒασικά στο θέμα ΑΟΖ, υπάρχουν δύο άξονες που πρέπει να συντονιστούν.
α) Η πολιτική βούληση που οφείλει να αξιοποιήσει τις νομικές και διπλωματικές δυνατότητες που υπάρχουν.
β)Η φροντίδα για την ύπαρξη εμπράκτων δυνατοτήτων-μερικά παραδείγματα μας τα έφερε μάλιστα ο Γιώργος.
Ελίνα
@ Γιώργος, φοιτητής Γεωπονίας, Θεσσαλονίκη
ΑπάντησηΔιαγραφή>Η κήρυξη ΑΟΖ προϋποθέτει κυρίως αεροναυτική ετοιμότητα<
Τι αεροναυτική ετοιμότητα είχε το 2004 η Κύπρος;
@Nativist
ΑπάντησηΔιαγραφή"Τι αεροναυτική ετοιμότητα είχε το 2004 η Κύπρος;"
Ακολουθεί «σεντόνι» φίλε. Σε προειδοποιώ :)
Δηλαδή να περιμένουμε μόνο διπλωματική πίεση στη Τουρκία μέσω εταιρειών και κυβερνήσεων ή και επέμβαση(λέμε τώρα) αλά Ναυαρίνο 1827 ? Κι αν «δεν» από «συμμάχους» την κρίσιμη στιγμή για οποιοδήποτε λόγο? Τι κάνουμε? Παίρνουμε «θέση» κανονικά? Αν συνεχίσουμε με τέτοιες σκέψεις ενώ ο χρόνος περνάει και όταν θα κάνουν (στον σωστό χρόνο) οι Τούρκοι σε ένα (ή και δύο για αντιπερισπασμό) κατοικημένο νησάκι με μικρή φρουρά και επειδή κάποιοι δεν αντιλαμβάνονται ουσιαστικά ότι η ΙΣΧΥΣ(καλώς κακώς είναι η πραγματικότητα) είναι η βάση των ανθρώπινων σχέσεων σε κάθε επίπεδο(όχι μόνο στην πολιτική)τότε που θα βρίζουμε και θα κλαίμε σαν μωρά παιδιά θα ήθελα να μου ξαναθέσεις αυτό το ερώτημα σχετικά με το 2004 γιατί ναι πρέπει να δανειστούμε στοιχεία από τους Κυπρίους αδελφούς μας αλλά η περίπτωση της Ελλάδος διαφέρει σε κάποια σημεία τα οποία αν αρχίζαμε να τα αναλύουμε δεν θα τελειώναμε ούτε σε μια βδομάδα. Η οικονομική κρίση δεν πρέπει να μας στερεί την αεροναυτική ικανότητα υπεράσπισης Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου. Για εμένα η κατάσταση με την ΑΟΖ ισοδυναμεί με παραμονές βαλκανικών πολέμων 1912-13. Χρειάζεται κάτι αντίστοιχο του Αβέρωφ(υποβρύχια??) και της γενικότερης οργάνωσης των ΕΔ. Δεδομένης της εγκατάλειψης του Ελληνικού πεζικού(«ανθρωποκεντρική οργάνωση» τρίχες), της μη ενίσχυσης του πυροβολικού με μεταχειρισμένου ΜLRS και αυτοκινούμενα πυροβόλα και σιγά σιγά και κάποιων συστημάτων(Hawk , SA-8 Gecko,) της αεράμυνας λόγω ηλικίας όχι μόνο το Αιγαίο και η Ανατολική Μεσόγειος αλλά και η Ηπειρωτική Ελλάδα βασίζονται σε Ναυτικό, Αεροπορία, το αξιόλογο μέρος της επίγειας αεράμυνας, τα επιθετικά ελικόπτερα και τις ειδικές δυνάμεις.
Στο ναυτικό τα καινούργια υποβρύχια τα έχουμε να κάνουν βόλτα τα ποντίκια μέσα αντί να τα βάλουμε να περιπολούν στη θάλασσα. Τις φρεγάτες ειδικά κάποιες σε λίγο θα πρέπει να τις βάλουμε δίπλα στον Αβέρωφ να τα βλέπουν τα παιδάκια να μαθαίνουν για την ναυτική ιστορία. Τι θα πλέει στο Αιγαίο? Το καϊκι του Μπάρμπα Μήτσου του ψαρά? Επειδή «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του»? Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία. Αν γίνει το οτιδήποτε η δίκη των 6 θα ναι παράδεισος με αυτό που θα γίνει σήμερα από την οργή του κόσμου. Άνευ δίκης! Βρίσκονται χρήματα για τις τράπεζες και όχι για την Άμυνα? Θα τρελαθούμε. Ο Βενιζέλος και οι άλλοι δηλαδή στους Βαλκανικούς ήταν μ@λ. Που ακούστηκε η αμυντική ικανότητα μιας χώρας να μην είναι το βασικό θέμα? Βγαίνει ο άλλος και μας μιλάει και για παγκοσμιοποίηση χωρίς όρια. Δηλαδή τι θα γίνει σε λίγο θα ξανακούσουμε ότι τη σημαία
Β ΜΕΡΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήτην πήρε ο άνεμος αυτή τη φορά στο Καστελόριζο και τη Θράκη? Θα ξαναζήσουμε εποχές «εκσυγχρονισμού»- στρουθοκαμηλισμόύ? Δεν ντρέπονται λίγο. Λόγια λόγια λόγια και μ@λ! Βαρεθήκαμε να ακούμε για ανθρωποκεντρική οργάνωση στρατού όταν το πιο απλό πράγμα, το σύνολο του στρατιωτικού προσωπικού σε όλη την επικράτεια δεν το εξοπλίζουν με κράνη, σακίδια και αντίσκηνα τελευταίου τύπου. Όχι μόνο τις σημαντικές μονάδες. Πόσα χρειάζονται σε πρώτη φάση? 100.000 σύνολα πλήρη. Πόσα έκαναν πια σε σχέση με 10 δεξιώσεις? Τα χίλια γρόσια? Ξοδεύτηκαν δις και αυτό δεν τους ένοιαζε! Εξαρτύσεις για χειροβομβίδες τελευταίου τύπου για την μεγαλύτερη δυνατή ασφάλεια του προσωπικού καθώς θα τρέχει!
Ο 18-25αρης πεζικάριος τι χρωστάει?
Μιλάμε κύριοι για νέους ανθρώπους οπλίτες, υπαξιωματικούς και αξιωματικούς 18-35 χρονών η πλειοψηφία σε έναν στρατό που υποτίθεται έχει επίκεντρο το προσωπικό για τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα με το μικρότερο κόστος αφού σε σχέση με τον αντίπαλο υστερεί και αριθμητικά. Άρα εκ των πραγμάτων τον νου μας στο προσωπικό. Αλλά βέβαια εκεί τι μίζες να πάρουν! Έχουν τον φαντάρο να βαριέται τη ζωή του στη σκοπιά και στην αγγαρεία ακούγοντας μερικές φορές τον τελευταίο κομπλεξικό «βλάχο» (που εκτός ΕΔ θα έβγαζε βόλτα τα κατσίκια) να διατάζει σαν μ@λ επειδή έτσι νιώθει «ανώτερος»! Όχι ότι δεν υπάρχουν καλοί και λογικοί άνθρωποι στον στρατό. Υπάρχουν και μερικοί κιόλας είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΙ. Προσοχή λογικός δεν εννοώ αυτός που δεν τιμωρεί όταν πρέπει αλλά αυτός που εμπνέει κιόλας και η διαταγή του είναι καθαρά τυπικό θέμα διότι οι φαντάροι πιστεύουν σε αυτόν. Θέλουν και ΑΟΖ. Τους μάθατε όλους από το πρωί ως το βράδυ σχεδόν κάθε μέρα πυρ και κίνηση για 4 μήνες? Μάθατε σε όλους ανάγνωση χάρτη και προσανατολισμό? Τους μάθατε χρήση χειροβομβίδων, έστω των εκπαιδευτικών? Ξόδεψε ο κάθε φαντάρος 200 σφαίρες σε σκοποβολή εκ των οποίων οι μισές σε νυχτερινές βολές? Καμιά σοβαρή αυτοάμυνα ενώ φυλάνε σκοπιά τους μάθατε? Κάνανε τουλάχιστον 6 πορείες 10-15 χιλιομέτρων η κάθε μια? Μάθανε βασικές τακτικές επιβίωσης(ψύχος, καύσωνα, άναμμα φωτιάς με κάθε μέσο, έλλειψη νερού και τροφής και εύρεση τους) όλοι? Μάθανε να στήνουν αντίσκηνο όλοι μόνοι τους? Τακτικές εντοπισμού ελεύθερου σκοπευτή? Τακτικές εντοπισμού ναρκών και αυτοσχέδιων εκρηκτικών? Βεβαιωθήκατε ότι όλοι ξέρουν κολύμπι? Σε κάθε ομάδα πεζικού υπάρχει νοσοκόμος μάχης, ελεύθερος σκοπευτής και τουλάχιστον δυο άτομα που γνωρίζουν χρήση ασυρμάτων? Μάθανε να αναγνωρίζουν τον εξοπλισμό των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων? Μάθανε βασική μηχανολογία όλοι ανεξαιρέτως του βασικού φορτηγού των ΕΔ, του τζιπ, του Hummer,του VBL και του ΤΟΜΠ Μ113?
Γ ΜΕΡΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτους έφεδρους αξιωματικούς ειδικά με σημαντικές ειδικότητες που υπηρετούν σε ακριτικές περιοχές μάθατε τακτικές αντιπαρακολούθησης και μέτρα αυτοπροστασίας?
Ξέρετε ΠΟΣΕΣ ΜΑΝΕΣ ΘΑ ΚΛΑΨΟΥΝ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΣΑΣ ΑΝ ΓΙΝΕΙ ΚΑΤΙ? Εδικά στους στρατιώτες ηλικίας 18-20 χρονών.
Αλλά τι λέω, ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ, να γίνει ποτέ το παραμικρό αλλά και αν γίνει δώσε εκεί να κοιμόμαστε πιο ήσυχοι. Οι αλήθειες πονάνε αλλά το καλύτερο που έχει να γίνει είναι να διορθωθούν (με μηδενική ανοχή) πράγματα. Έστω κάποια. Ποτέ δεν είναι αργά.
Και ναι και σε όποιον αρέσει παραμένω τουρκοφάγος και αθεράπευτα ρομαντικός δημοκράτης Έλληνας πατριώτης που έχω βαρεθεί σε αυτόν τον τόπο τους «αναρχικούς συντρόφους», τους «εκσυγχρονιστές»(όχι μόνο πασόκους) και τους Εθνικιστές θαυμαστές των στρατοπέδων συγκέντρωσης και του Χίτλερ. Κατάντησε η χώρα τσίρκο.
Δεν είναι αυτή η Ελλάδα.
Με ένα βίντεο θα προσπαθήσω να θυμίσω με εικόνες(δεν χωράνε όλα) και λόγια τι σημαίνει Ελλάδα. Δια πυρός, σιδήρου και πνεύματος:
http://www.youtube.com/watch?v=EjLm4scsn6Q
Ειλικρινά, δεν χρειάζεται το σεντόνι αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Άγκυρα είπε ότι, αν η Ελλάδα προβεί σε μονομερή ανακήρυξη ΑΟΖ, τότε θα κάνω κι εκείνη το ίδιο.
Για να το κάνει, πρέπει να βαδίσει σύμφωνα μ' αυτά που προβλέπει η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θαλάσσης (UNCLOS – United Nations Convention on the Law of the Sea), Montego Bay 1982, την οποία η Τουρκία δεν έχει επικυρώσει. Πώς θα το κάνει αλλιώς;
Όπου, λοιπόν, έχει αντίρρηση, αν έχει, πρέπει να πάμε σε διεθνή διαιτησία στην Χάγη κι εκεί η διαφορά θα επιλυθεί πάλι με βάση την ανωτέρω Συνθήκη. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος.
Γι αυτό σου λέω ότι δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτε, όπως δεν έκανε και στην Κύπρο, όταν το 2004 αλλού οριοθέτησε, αλλού ανακήρυξε την ΑΟΖ της.
ΥΓ: Δεν ξέρω σε τι αφορούν τα υπόλοιπα που γράφεις, επειδή δεν τα διάβασα.
Γιώργο για εξοπλισμούς είναι πλέον αργά. Το υλικό που μας έδινε ο Αμερικανικός Στρατός δωρεάν, θα πρόσφερε σημαντική βοήθεια και θα κάλυπτε ΑΜΕΣΑ πολλά κενά τόσο στην Θράκη όσο και στα νησιά του Αιγαίου. Η πολιτική ηγεσία είχε όμως άλλη γνώμη. Ο μόνος που έκανε βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση ήταν ο Φ. Φράγκος. Επειδή ακόμη και για όνειρα είναι πλέον αργά το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προετοιμάσουμε το υλικό που έχουμε , έμψυχο αλλά και άψυχο, όσο το δυνατόν καλύτερα μπορούμε και να προσπαθήσουμε να εμπλέξουμε στην θέσπιση της ΑΟΖ μεγάλες δυνάμεις κατά το πρότυπο της Κύπρου. Αν δεν γίνει αυτό άμεσα πολύ φοβάμαι ότι χάσαμε το παιχνίδι οριστικά. Το μόνο που χρειάζεται είναι η πραγματική πληροφόρηση του κόσμου για το τι έχουμε να κερδίσουμε από την ΑΟΖ και η πολιτική βούληση απ’ όλα τα κόμματα της βουλής.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Nativist
ΑπάντησηΔιαγραφή" Πώς θα το κάνει αλλιώς;"
Πολύ απλά πριν υπογράψει την UNCLOS θα προχωρήσει ένα βήμα παραπάνω στη θεωρία της με "τις γκρίζες ζώνες". To μόνο που περιμένει είναι όπως στα Ίμια πρόβλημα διακυβέρνησης του τόπου. Με την οικονομική πολιτική που εφαρμόζεται από την Ελληνική κυβέρνηση δεν είναι δύσκολο να γίνει αυτό. Όταν το ξεκίνησε ήταν σε ακατοίκητη βραχονησίδα(Ίμια). Στη συνέχεια μίλησε για πολλές ακατοίκητες και κατοικημένες και γενικότερα για "ζωτικά συμφέροντα". Τι παραπάνω να πουν? Δεν θα πουν. Θα κάνουν την κατάλληλη στιγμή σε κατοικημένη νησίδα/ες "αδιευκρίνιστης κυριαρχίας" με μικρή φρουρά. Ειδικά αν αεροναυτικά δεν θα μπορούμε.
Η Τουρκία υποστηρίζει βάση της θεωρίας των "γκρίζων ζωνών" ότι υπάρχουν ακατοίκητες και κατοικημένες νησίδες το καθεστώς των οποίων είναι αδιευκρίνιστο. Οι Τούρκοι είναι μεθοδικοί. Ποτέ δεν κάνουν κάτι τυχαία. Ούτε τα Ίμια τα κάνανε μόνο για τότε. Οι άνθρωποι βλέπουν μπροστά, ετοιμάζονται σε κάθε επίπεδο ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΑ.
Πως λοιπόν σύμφωνα με όσα λένε, με την "λογική" τους θα υπογράψουν τη σύμβαση για το δίκαιο της θάλασσας όταν υπάρχουν νησίδες "αδιευκρίνιστης" κυριαρχίας? Πρώτα θα πρέπει να «τακτοποιηθεί" αυτό. Η Τουρκία θέλει να μπορεί να «αναπνέει», να έχει «ζωτικό χώρο». Η λογική του Μογγόλου. Δεν θα κάνει πίσω. Μόνο δια της ισχύος. Μόνο αυτό υπολογίζει. Όποτε έκανε πίσω έγινε δια της ισχύος.
Ταυτόχρονα θα κοιτάξει να συνεχίσει την υπονόμευση στη Θράκη για να ασκήσει πίεση. Στα βήματα της Βορείου Κύπρου πάνε την Θράκη. Δεν τους νοιάζει κι αν το καταφέρουν και μετά πχ από 10-20 χρόνια.
ΥΓ: Το "σεντόνι" που δεν διάβασες αφορούσε την αποτροπή διά της ισχύος. Ακριβώς για να μην τολμήσουν να κάνουν ένα ακόμη βήμα στη θεωρία των "γκρίζων ζωνών".
Δεν πειράζει.
Εσύ χάνεις που δεν διάβασες :)
Εγώ σε διαβάζω πάντα όπως όλους όταν μπαίνω.
@GeorgeTSPtol
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τον ΦΦ Θα συμφωνήσω μαζί σου. Και για τις μεγάλες δυνάμεις θα συμφωνήσω μαζί σου. Όσο για τους εξοπλισμούς ποτέ δεν είναι αργά. Η αλήθεια είναι μεταξύ σοβαρού και αστείου ότι στην ιστορία μας τους κρίσιμους εξοπλισμούς τους κάναμε πάνω στην ώρα. Κλασσικοί Έλληνες της τελευταίας στιγμής.
Μερικά βήματα:
1)Παραχώρηση άμεσα τουλάχιστον 2 σύγχρονων φρεγατών από συμμαχική χώρα με ευνοϊκούς όρους αποπληρωμής
2)Σκούπισμα από αμερικάνικα αποθέματα(πάντα υπάρχουν) σε ότι είναι διαθέσιμο από ανταλλακτικά, πυροβολικό(ειδικά MLRS) και άρματα μάχης με πυροβόλο των 120mm. Κλείνουν πολλές τρύπες άμεσα.
3) Διαθεσιμότητες πολεμικών αεροσκαφών
4) Τα υποβρύχια 214 να βγουν από τα ναυπηγεία είτε με το καλό είτε με το άγριο.
5) Χοντρό παιχνίδι με τους Γερμανούς. Αν δεν ξέρουν να φέρονται να τα πάρουν όλα οι εταιρείες του Σαμ. Αυτοί διαλέγουν αν θέλουν αντιγερμανικές συσπειρώσεις.
Αλλιώς ας κλαιγόμαστε κρυμμένοι πίσω από το χαρτί της Λωζάννης(που οι Τούρκοι το χουν για χαρτί τουαλέτας) και να κλαίμε όλοι σαν τις ηλικιωμένες χήρες στα χωριά «Αχ Τάσομ που κλς και μοσχοβολούςςς το σπίιιτ».
Γιώργο δεν ξέρω αν το έχεις παρατηρήσει, αλλά υπάρχει ένας παγκόσμιος εξοπλιστικός ίστρος. Όλες οι χώρες που σέβονται τον εαυτό τους προσπαθούν να ενισχύσουν την αποτρεπτική τους δύναμη. Μέχρι και η Ελβετία! Στην Ελλάδα όμως πνέει ένας διαφορετικός άνεμος. Εμείς είμαστε φίλοι με όλους. Τι τα θέλουμε τα όπλα? Τουλάχιστον αυτό συνέβαινε μέχρι πρόσφατα. Δεν ξέρω αν είναι διατεθειμένος να κάνει κάτι διαφορετικό ο Σαμαράς αλλά τα δείγματα γραφής του δείχνουν προς τον ίδιο δρόμο. Αν σήμερα ή αν θέλεις χθες αποφασίζαμε να προχωρήσουμε σε ένα γενναίο εξοπλιστικό πρόγραμμα, αυτό δεν θα απέδιδε καρπούς πρίν από το 2020 (τουλάχιστον στο ναυτικό). Μέχρι τότε τι?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναφέρεις για παραχώρηση 2 σύγχρονων φρεγατών. Από ποιους? Ποιος θα μας τις παραχωρήσει? Η Γαλλία μας έκανε μία, κατά την άποψή μου, πολύ καλή προσφορά για τις FREMM. Εμείς όμως πάλι αρνηθήκαμε. Δεν έχουμε χρήματα τους είπαμε ακόμη και όταν μας πρότειναν να ξεκινήσουμε την ναυπήγηση των φρεγατών και αν στο τέλος δεν τις θέλαμε θα τις έπαιρναν πίσω χωρίς καμία υποχρέωση από μέρους μας. ΗΠΑ δια στόματος κορυφαίου υπουργού της, δήλωσε ότι το θέμα των υδρογονανθράκων στο Αιγαίο είναι πολύ μεγάλο ζήτημα και θα πρέπει να το διευθετήσουμε σε συνεργασία με την Τουρκία. Πόρτα και από ΗΠΑ, πόσο μάλλον να μας δώσουν και φρεγάτες για να προασπίσουμε τα δικαιώματα μας την στιγμή που η ΗΠΑ περιμένει πολλαπλές εστίες ανάφλεξης στον κόσμο. Το πλεονάζον υλικό από ΗΠΑ θα πάει σε Αίγυπτο και άλλες χώρες, εμείς χάσαμε την ευκαιρία. Όσο για τα υποβρύχια Type 214 μόνο ένα είναι σχεδόν έτοιμο και το επόμενο θα πάρει πάνω από 2-3 χρόνια για να ναυπηγηθεί. Όπως βλέπεις όλα αυτά θέλουν χρόνο τον οποίο εμείς δεν διαθέτουμε.
Η Τουρκία δεν θα καθίσει με σταυρωμένα χέρια να μας περιμένει. Ίδη έχει προχώρηση στις διαδικασίες για ναυπήγηση πλατφόρμας θαλασσιών ερευνών και αν δεν κάνω λάθος έχει προτείνει και σε γνωστή εταιρία την αγορά κάποιας πλατφόρμας έτσι ώστε να μπορέσει σε σύντομο χρονικό διάστημα να δημιουργήσει τετελεσμένα πάνω στην Ελληνική ΑΟΖ. Αυτό σημαίνει ότι σε λίγα χρόνια (μάλλον δεν θα είναι πάνω από 2) θα δούμε τουρκικά ερευνητικά και πλατφόρμες αραγμένες σε Ελληνική υφαλοκρηπίδα. Τι θα κάνουμε τότε? Θα περιμένουμε να τελειώσει το εξοπλιστικό μας πρόγραμμα για να απαντήσουμε?
Κάτω από αυτό το πρίσμα (σύμφωνα πάντα με τα όσα γνωρίζω εγώ φυσικά και με την δική μου λογική) το μόνο που ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ να κάνουμε είναι να βασιστούμε στο υπάρχον υλικό και την διπλωματία και να προχωρήσουμε γρήγορα. Το τονίζω ξανά, ο χρόνος τελειώνει.
@ GeorgeTS Ptol
ΑπάντησηΔιαγραφήΠριν σου απαντήσω θέλω να σου πω ότι μου αρέσει να συζητώ μαζί σου είτε συμφωνώ είτε διαφωνώ.
Στο θέμα μας τώρα:
1)"Γιώργο δεν ξέρω αν το έχεις παρατηρήσει, αλλά υπάρχει ένας παγκόσμιος εξοπλιστικός ίστρος. Όλες οι χώρες που σέβονται τον εαυτό τους προσπαθούν να ενισχύσουν την αποτρεπτική τους δύναμη"
Συμφωνώ ξανά μαζί σου. Επίσης συμφωνώ ότι στη δικιά μας περίπτωση πρώτος στόχος προμηθειών είναι ανταλλακτικά και καύσιμα.
2) "Μέχρι και η Ελβετία!"
Υποτιμούμε ανέκαθεν την Ελβετία σε κάποια πράγματα. Το ανθρωποκεντρικό σύστημα οργάνωσης του στρατού της(και όλης της κοινωνίας τους αν επισκεφτείς αυτή τη χώρα θα διαπιστώσεις ότι αγαπάνε τη ζωή οι άνθρωποι με την παραμικρή λεπτομέρεια) σε κάθε τομέα είναι κατά πολύ ανώτερο του δικού μας συστήματος στον στρατό ξηράς. Για παράδειγμα το Ελληνικό πεζικό έχει πολλάααα να διδαχθεί από το Ελβετικό και σε θέματα οργάνωσης αλλά και εξοπλισμού σε κάποια πράγματα.
3)"Στην Ελλάδα όμως πνέει ένας διαφορετικός άνεμος".
Διαφωνώ! :) Φίλε μου εδώ δεν υπάρχει διαφορετικός άνεμος. Υπάρχει άπνοια. Στον ορίζοντα έρχονται τα σύννεφα και σιγά σιγά θα νιώσουμε το χαρακτηριστικό αεράκι πριν την καταιγίδα.
4)"Εμείς είμαστε φίλοι με όλους. Τι τα θέλουμε τα όπλα?"
"Παίξε μπάλα" συνονόματε. Και σε συμπληρώνω...Ειδικά όταν δεν έχουμε χρήματα να πάρουμε και μίζα 2-12% ή είμαστε ευθυνόφοβοι. Αφού ακούστηκε κιόλας "Σιγά μην γίνει πόλεμος". Ξεχνάμε τέτοιες λαμπρές εκφράσεις? Ξεχνάμε ποια είναι η νοοτροπία κάποιων που εμμέσως πλην σαφώς μας λένε ότι ο Θουκυδίδης ήταν μ@λ.
5) "Αν σήμερα ή αν θέλεις χθες αποφασίζαμε να προχωρήσουμε σε ένα γενναίο εξοπλιστικό πρόγραμμα, αυτό δεν θα απέδιδε καρπούς πρίν από το 2020 (τουλάχιστον στο ναυτικό)"
2 Λύσεις. Μεταχειρισμένο υλικό και άμεσα. Νέο υλικό (παραλαβή 2019-2022)με ευνοϊκούς όρους αποπληρωμής. Χρειάζεται συνδυασμός των 2 λύσεων. Το τώρα και το μετά. Επιτέλους να υπάρξει μια σωστή στρατηγική με πλήρη οργάνωση, τάξη και ασφάλεια στα θέματα αμυντικών εξοπλισμών. Αν χρειαστεί και σύγκρουση με κάποιους(ένστολους και μη και εσχάτως τροϊκανούς) να γίνει. Λιώσιμο. Είναι θέμα πολιτικής αποφασιστικότητας. Δεν υπάρχει το «δεν μπορώ» για ένα κράτος ειδικά σε σοβαρότατα θέματα που έχουν να κάνουν με αμυντική ικανότητα. Δηλαδή με την ικανότητα σου να ασκήσεις Εθνική(αυτή τη λέξη ορισμένοι τη σιχαίνονται) κυριαρχία. Δεν έχει σημασία τι λέει ο άλλος…ο Τούρκος…ο Κονγκολέζος…ο Γιαπωνέζος. Σημασία έχει τι λέει το δίκαιο μαζί με την ισχύ σου.Το άθροισμα τι λέει.
(Β ΜΕΡΟΣ)Το μόνο που μένει είναι να το εφαρμόσεις κατά γράμμα. Αν ο άλλος δεν καταλαβαίνει με το καλό και θέλει με το άγριο αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να κάνουμε πίσω. Το να μένεις αδρανής είναι εις βάρος σου ειδικά όσο περνάει ο χρόνος(συμφωνούμε και για τον χρόνο).
ΑπάντησηΔιαγραφή6)"Αναφέρεις για παραχώρηση 2 σύγχρονων φρεγατών. Από ποιους? Ποιος θα μας τις παραχωρήσει?"
Από οποιαδήποτε συμμαχική/ές χώρα/ες έχει φρεγάτες σε καλή μηχανολογική κατάσταση, έτος ναυπήγησης μετά το 1995 και αντιαεροπορικές ικανότητες καλύτερες από τις δικές μας τύπου S ειδικά από αυτές που πρέπει να αποσυρθούν πρώτες. Οτιδήποτε λοιπόν έχει ικανότητα αεράμυνας περιοχής είναι ευπρόσδεκτο. Όσοι αισθητήρες και εκτοξευτές είναι σύγχρονοι από τις παλιές φρεγάτες να προστεθούν στις καινούργιες. Το ίδιο πχ και με τα πυροβόλα. Οικονομία. Επειδή εμείς κρατάμε τα πλοία μέχρι να μας βαρεθούν δεν σημαίνει ότι το κάνουν όλοι. Ότι μπορεί να κάνει για μας σε άλλους μπορεί να θεωρείται ήδη «αρχαίο».
Αν είναι φρεγάτα που καθελκύστηκε πρόσφατα(και είμαστε τυχεροί) ακόμα καλύτερα. Σε κάθε περίπτωση ότι και να ναι δεν θα φρεγάτα δεκαετίας 80(έστω και εκσυγχρονισμένη).
Κάθε πλοίο έχει κόστος απόκτησης και κόστος χρήσης. Όσο πιο παλιός είναι ο εξοπλισμός(πυραυλικά συστήματα, ηλεκτρονικά συστήματα, μηχανολογικός εξοπλισμός) τόσο μεγαλύτερο το κόστος χρήσης επειδή παθαίνει και πιο συχνά βλάβες, άρα εκτός υπηρεσίας για όσο χρειαστεί. Αυτό επηρεάζει την αναλογία πυραύλων δηλ την συνολική ισχύ πυρός του στόλου και όλων των ΕΔ σε ένα χρονικό διάστημα Α που θα απαιτηθεί μαζική κινητοποίηση του ναυτικού στόλου της χώρας προς υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας. Επιπλέον σημαίνει μειωμένη επιχειρησιακή ετοιμότητα προσωπικού λόγω έλλειψης εκπαίδευσης αφού το πλοίο δεν μπορεί να βγει από τον ναύσταθμο. Αυτό συνεπάγεται σταδιακή μείωση της αυτοπεποίθησης του προσωπικού. Έλλειψη αυτοπεποίθησης οδηγεί στην ψυχολογική κατάρρευση ειδικά υπό συνθήκες πίεσης πχ αναμονή εχθρικού πλήγματος- άγημα πυρκαγιάς σε ετοιμότητα με ψυχολογία μέτρια ή και χάλια επειδή δεν θα πιστεύει ότι μπορεί! Το προσωπικό πρέπει συνεχώς να καλείται στην εκπαίδευση να υπερβεί τα όρια σχεδόν ασταμάτητα ώστε σε τυχόν πραγματικές συνθήκες να πιστεύει ότι μπορεί τα πάντα. Να ξέρει ότι μπορεί! «Αφού το πιστεύει και το διατάζει ο «ψυχάκιας» κυβερνήτης που μας πίεσε, μας έβγαλε το λάδι στην εκπαίδευση ασταμάτητα άρα μπορούμε και θέλουμε και τώρα. Θα τους γ…». Είναι βασικό. Το υλικό και η αυτοπεποίθηση μέσω την εκπαίδευσης οδηγούν στην εμμονή στον στόχο. Άρα στη νίκη. Όταν δεν ισχύουν αυτά η κατάληξη είναι η ήττα. Ξεκάθαρα πράγματα. Μειωμένη ισχύς σε υλικό και αυτοπεποίθηση σημαίνει δικά μας πλοία στον βυθό και αδέλφια μας νεκρά. Σκοτώνονται Έλληνες και Ελληνίδες. Φωτιά, πετρέλαιο, αίμα, δάκρυα. Στιγμές που ο εγκέφαλος τρελαίνεται μέσω του σοκ που πρέπει να πιστεύει και να ξέρει να το διαχειριστεί για να επιβιώσει και να νικήσει. Να ανταποδώσει στο διπλάσιο και μέχρι σιγής του αντιπάλου αν είναι δυνατόν. Δεν είναι παιδική χαρά, ούτε πίνουμε χαλαροί τον εσπρέσο και κάνουμε καμάκι. Είναι κόλαση που νικάει οι πιο επίμονος και μεθοδικός ενώ τα δευτερόλεπτα κυλάνε «τουκ τουκ» και «μπαμ μπουμ».
Στο θέμα των φρεγατών πιστεύω ότι πρέπει να στραφούμε κυρίως προς την Γαλλία για παραχώρηση με ευνοϊκούς όρους τυχόν αξιόλογων(για τα δικά μας δεδομένα όπως προανέφερα )φρεγατών και να προχωρήσουμε και σε συμφωνία ναυπήγησης νέων με ευνοϊκούς όρους αποπληρωμής. Πρέπει να εξαντληθεί κάθε πιθανότητα.
(Γ ΜΕΡΟΣ) Η αμυντική ικανότητα είναι πάνω απ’ όλα. Δεν υπάρχει καμία απολύτως δικαιολογία. Σε πολύ πιο δύσκολες εποχές η Ελλάδα μπόρεσε και έκανε τα αδύνατα δυνατά. Να τσακιστούν να βρουν λύση πολιτικοί και στρατιωτικοί. Γι’ αυτό τους έχουμε. Όλα αυτά όχι για να γίνει πόλεμος αλλά για να ΜΗΝ ΓΙΝΕΙ.
ΑπάντησηΔιαγραφή7) «Όσο για τα υποβρύχια Type 214 μόνο ένα είναι σχεδόν έτοιμο και το επόμενο θα πάρει πάνω από 2-3 χρόνια για να ναυπηγηθεί.»
Το θέμα είναι ότι και στο έτοιμο έχουν καθυστερήσει υπερβολικά. Αντί να έχει ο «Παπανικολής» το αδελφάκι του για παρέα το βλέπει στα ναυπηγεία και του λέει «Αδελφέ γιατί αργείς? Τι πήγε στραβά?» .»Δεν φταίω εγώ με κρατάνε αυτοί!». Κανένας επιχειρηματίας, καμιά εταιρεία και κανένας π… δεν μπορεί να εκβιάζει ένα κράτος. Το κράτος είναι ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Μπορεί να σε διαλύσει μέσα σε 24 ώρες για λόγους Εθνικού κινδύνου. Έχει να κάνει με την ασφάλεια και την ευημερία του λαού. Εδώ παίζονται χρήματα και ασφάλεια ολόκληρου κράτους και καθόμαστε να «λιβανίζουμε» τα υποβρύχια. Δεν έχει «θα», «ίσως» και γελάκια ειρωνείας.
Έχει «Εδώ και τώρα». Καμία δικαιολογία σε τυχόν απώλεια κυριαρχικών δικαιωμάτων. Ισοδυναμεί με εσχάτη προδοσία και η ποινή σε τέτοια περίπτωση είναι μια και μοναδική: Σχοινί, δέντρο και δύο μέτρα στο έδαφος.
Θέση διοίκησης σημαίνει «Βρίσκω λύσεις» και δουλεύουν όλα «ρολόι».
Με διπλωματία-επικοινωνιακές ικανότητες, ευστροφία, πυγμή και δίκαιο. Γι’ αυτό στη δίνουν την καρέκλα ή την κερδίζεις με τον κόπο σου.
.Η οποιαδήποτε καρέκλα διοίκησης έχει πιο πολλές δύσκολες στιγμές από τις χαρούμενες.
Οι χαλαρές-χαρούμενες στιγμές είναι ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ και σύντομες.
Καμία δικαιολογία σε περίπτωση απώλειας κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Γιώργο την Ελβετία δεν την ανέφερα υποτιμητικά, την ανέφερα για να δώσω έμφαση στην ανάγκη εξοπλισμού της χώρας μας. Ανέκαθεν αναφέρω την Ελβετία σαν παράδειγμα για το μόνο λόγο ότι είναι μία ουδέτερη χώρα, που συνορεύει μόνο με συμμαχικές προς αυτήν χώρες, κάθε εστία ανάφλεξης βρίσκεται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά και γι’ αυτόν τον λόγο δεν έχει ανάγκη μεγάλου εξοπλιστικού προγράμματος. Παρ’ όλα αυτά δαπανά σημαντικό ποσό για την ασφάλειά της. Άρα πως πρέπει να πράξουμε εμείς που γειτνιάζουμε με εχθρικές χώρες?
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα όσα αναφέρεις είναι σωστά και έτσι έπρεπε να σκεφτόμασταν και να πράτταμε, εκτός ίσως από το θέμα τον φρεγατών. Σύμφωνα πάντα με τα όσα γνωρίζω προσωπικά δεν έχει εκφράσει καμία χώρα την πρόθεσή της για απόσυρση φρεγατών πλην των 2 που θα έδιναν οι ΗΠΑ στην Τουρκία. Αν γνωρίζεις κάτι παραπάνω από μένα θα το δεχτώ.
Οι βασικές μου όμως «διαφωνίες» (ενστάσεις αν θέλεις) είναι η πολιτική βούληση και ο χρόνος.
-Η παρούσα κυβέρνηση, με τα όσα έχει δείξει μέχρι σήμερα, δεν έχει την βούληση να προχωρήσει σε ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα. Φυσικά και δεν θα είχε την στήριξη της αντιπολίτευσης αν επιχειρούσε με τα σημερινά δεδομένα να δαπανήσει σημαντικά ποσά για την άμυνα. Όσο για τα μεταχειρισμένα ούτε και εδώ έχει δείξει κάτι. Ο Φ. Φράγκος προχώρησε αρκετά το θέμα των μεταχειρισμένων, έκανε σε δύο μήνες πράγματα που άλλοι δεν έκαναν σε χρόνια ολόκληρα. Αλλά το θέμα έληξε με την παρέλευσή του από Υπουργός Άμυνας. Έκτοτε νέκρα στο θέμα αυτό, εκτός αν κάτι κινείτε παρασκηνιακά για το οποίο δεν γνωρίζω κάτι. Ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο είναι και η απροθυμία του κόσμου να ακούσει, πόσο μάλλον να δεχτεί, ένα νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα ή έστω και δωρεάν παραχώρηση στρατιωτικού υλικού. Γι’ αυτό και στο προηγούμενο μου σχόλιο είχα αναφέρει την σωστή πληροφόρηση του κόσμου για το θέμα της ΑΟΖ.
- Όσο για τον χρόνο που έχουμε στην διάθεσή μας, για να πράξουμε τα ανώτερα, το ανέλυσα στο προηγούμενο σχόλιο.
Υ.Γ
Γιώργο χαίρομαι να συζητάω με άτομα που είναι πρόθημα να απαντήσουν με ευγένεια και επιχειρήματα αποφεύγοντας ύβρεις και υπονοούμενα. Εγώ προσωπικά πάντα μαθαίνω κάτι από τους συνανθρώπους μου, είτε συμφωνώ είτε διαφωνώ. Δεν κατέχω την απόλυτη αλήθεια ούτε και γνωρίζω τα πάντα. Άλλωστε λένε ότι η διαφωνία είναι το «άλας» της δημοκρατίας.
Συνονόματε,
ΑπάντησηΔιαγραφή1)Για την Ελβετία κατάλαβα πως το εννοούσες(συμφωνούμε και σε αυτό). Απλώς σε συμπλήρωσα γιατί πολλές φορές ακούω από ανθρώπους να λένε "Ελβετός" του τύπου "Εμείς είμαστε καλύτεροι". Αυτό μας έφαγε.
2)"Σύμφωνα πάντα με τα όσα γνωρίζω προσωπικά δεν έχει εκφράσει καμία χώρα την πρόθεσή της για απόσυρση φρεγατών πλην των 2 που θα έδιναν οι ΗΠΑ στην Τουρκία. Αν γνωρίζεις κάτι παραπάνω από μένα θα το δεχτώ".
Με τις φρεγάτες το συζητήσαμε αρκετά νομίζω :)
'Ασχετο με τα θέματα που συζητάμε και σαν γενική τοποθέτηση σχετικά με το τι ξέρουμε και δεν ξέρουμε, εγώ ένα ξέρω ότι δεν ξέρω τίποτα συνονόματε. Το τι ξέρουμε είναι σχετικό. Μια φορά σε ένα λύκειο η διευθύντρια(συνδικαλίστρια και υπερφανατική φεμινίστρια κιόλας) ήθελε να πάει την τρίτη τάξη σε μια έκθεση πινάκων τύπου ¨αφηρημένης" ζωγραφικής. Κάποιος/οι(κανείς δεν έμαθε) οργάνωσαν το μεγαλύτερο μέρος της τρίτης τάξης να πάνε στο πολεμικό μουσείο που είχε μια καλή ιστορική έκθεση εκείνες τις μέρες.
Όταν λοιπόν η διευθύντρια έμαθε ότι η πλειοψηφία των μαθητών πήγε με το "έτσι θέλω" μεταλλάχθηκε...κομπρεσέρ από τα νεύρα. Αυτό έγινε επειδή οι διαπραγματεύσεις των τελευταίων ημερών δεν είχαν αποδώσει...η διευθύντρια αγαπούσε τους πίνακες και την τέχνη και έλεγε ότι θα πάνε μελλοντικά στο πολεμικό μουσείο. Ναι αλλά η ιστορική έκθεση θα είχε φύγει και κακά τα ψέμματα η γυναίκα είχε σχεδόν φανατικές ιδεολογικές αντιμιλιταριστικές πεποιθήσεις. Τώρα τι τέχνη είναι αυτή που ο πίνακας δεν δείχνει κάτι συγκεκριμένο...δεν ξέρω. Αναγκάστηκε εκ των πραγμάτων και νευριασμένη(αρκετά) να στείλει δυο συνοδούς καθηγητές στο πολεμικό μουσείο και να πάει μόνο με 7 μαθητές στους πίνακες. Την επόμενη μέρα φώναζε να μάθει ποιος/οι οργάνωσαν την ειδική μαθητική "ανορθόδοξη επιχείρηση" που είχε την κωδική χιουμοριστική ονομασία μεταξύ κάποιων μαθητών "Κεραυνός"(Ταχύτητα και ξαφνικά). Με σχεδόν "κινηματογραφικό" τρόπο οι μαθητές κατέβαιναν μέσα στο πλήθος(γεμάτο ειδικά το ένα λεωφορείο όσο δεν πάει) των αστικών λεωφορείων σιωπηλοί σε μικρές ομάδες στις 4 στάσεις συγκοινωνίας που προηγήθηκαν του Γ Σώματος στρατού. Η διευθύντρια εκ των υστέρων απείλησε μέχρι και με αποβολές προκειμένου να μάθει αλλά τίποτα. Δεν υπήρχαν ίχνη και κανένας δεν μίλησε από ποιον/ους οργανώθηκε. Ρώτησε μέχρι και τον καλύτερο μαθητή της στην ιστορία που τους δίδασκε αλλά ο καημένος παρόλο που τον συμπαθούσε και ήταν ήσυχο παιδί, δεν ήξερε, δεν μπορούσε να ξέρει διότι εκείνη τη μέρα στο μουσείο δεν ήταν, επειδή τυχαία έτυχε να ναι σπίτι...κρυολογημένος με βεβαίωση κανονικά και με τους τύπους από γιατρό (συγγενικό του πρόσωπο που δεν είχε όμως το ίδιο επίθετο).
Η υπόθεση μπήκε "αρχείο" με απλές επιπλήξεις σε όλους ("τρίχες...φοβήθηκαν, τρέμανε" 17-18 χρονών τελειόφοιτα "γαιδούρια") και η "καταδρομικού" τύπου μαθητική επιχείρηση στέφθηκε από απόλυτη επιτυχία. Με αρχικό αιφνιδιασμό, ταχύτητα και ακρίβεια κινήσεων. Μετά το τέλος του μαθητικού περιπάτου-επίσκεψης στο πολεμικό μουσείο και τη λήψη παρουσιών από τους απουσιολόγους(πριν αλλά και μετά για να μην φύγει κανένα "λαμόγιο", το τυπικό της διαδικασίας) ακολούθησε καφές και μπουγάτσα στο κέντρο. Ο ένας συνοδός καθηγητής ένας πραγματικά αξιαγάπητος και πανέξυπνος άνθρωπος, που δεν συμπαθούσε και πολύ την "τεχνόφιλη" συνάδελφο του, σχεδόν χαμογελούσε με την εξέλιξη των πραγμάτων και υποψιαζόταν με το βλέμμα του τις επόμενες μέρες στα μαθήματα τον ήσυχο μαθητή(και έναν ακόμα μαθητή, ίδιο θρανίο κολλητοί) που έτυχε να λείπει εκείνη τη μέρα στο μουσείο επειδή ήταν...κρυολογημένος ΌΠΩΣ ΒΕΒΑΙΩΣΕ ΚΑΙ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΤΗ ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΤΟΥ. ΠΟΙΟΣ ΑΛΛΩΣΤΕ ΘΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΣΕ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ?
ΕΝ ΟΙΔΑ ΟΤΙ ΟΥΔΕΝ ΟΙΔΑ.
3)Η ενημέρωση του κόσμου για το θέμα της ΑΟΖ σε σχέση με το παρελθόν είναι κάπως καλύτερη αλλά όντως πρέπει να γίνει δουλειά.
4)Με το ΥΓ συμφωνώ ξανά. Με κάλυψες. Διάβασες την σκέψη μου.
Θα χαρώ να "ξανασυναντηθούμε" και να ανταλλάξουμε απόψεις.
>Πολύ απλά πριν υπογράψει την UNCLOS θα προχωρήσει ένα βήμα παραπάνω στη θεωρία της με "τις γκρίζες ζώνες"<
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαμμία σχέση.
Για να μιλήσει κανείς για ΑΟΖ, κινδύνους κλπ., πρέπει να έχει μία στοιχειώδη ιδέα του θέματος, πράγμα που δεν φαίνεται να έχετε, ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος.
Μελετήστε λίγο κείμενα, ή ακούστε κάποια ανάλυση του θέματος, όπως αυτή του Νίκου Λυγερού, ο οποίος όχι μόνον έχει ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα, αλλά είναι σύμβουλος της κυβερνήσεως.
Δεν συζητούνται τα θέματα αυτά μεταξύ τυρού και αχλαδίου.
“Για να μιλήσει κανείς για ΑΟΖ, κινδύνους κλπ., πρέπει να έχει μία στοιχειώδη ιδέα του θέματος, πράγμα που δεν φαίνεται να έχετε, ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜελετήστε λίγο κείμενα, ή ακούστε κάποια ανάλυση του θέματος, όπως αυτή του Νίκου Λυγερού, ο οποίος όχι μόνον έχει ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα, αλλά είναι σύμβουλος της κυβερνήσεως.Δεν συζητούνται τα θέματα αυτά μεταξύ τυρού και αχλαδίου.”
Αφού σε ευχαριστήσω για τα καλά σου λόγια θα σου πω ότι δεν χρειάζεται να αποδείξω σε κανέναν τι ξέρω, τι θέλω και τι μπορώ. Δεν μπαίνω καν στην διαδικασία αν αυτό δεν εξυπηρετεί κάποια στρατηγική μου, κάτι που θέλω να πετύχω μια στιγμή Α για έναν ενδιάμεσο ή τελικό στόχο Φ,Χ,Ψ.
Από παιδί γύριζαν συνεχώς στο μυαλό μου 4 λέξεις επειδή τις άκουγα συχνά και μου άρεσαν:
Δίκαιο, Ισχύς, Τόλμη, Επιμονή.
Το «ισχύς» για μένα είναι η πινακίδα που αναβοσβήνει συνεχώς σαν υπενθύμιση.
Ανάμεσα στα 12 πρόσωπα που θαυμάζω είναι ο Θουκυδίδης και ο Καραϊσκάκης.
Για διαφορετικούς λόγους τον καθένα όπως αντιλαμβάνεσαι.
Μην ξεχάσω και μια κοπελίτσα 17 χρονών στις αρχές της δεκαετίας του 80. Γιατί την θαυμάζω? Ήταν η μόνη που σε εκθέσεις 83 μαθητριών ιδιωτικού Ελληνογαλλικού σχολείου για το αν μπορεί να υπάρξει ειρήνη στον κόσμο είπε «Όχι» αιτιολόγησε λεπτομερώς το γιατί σε 4 κόλλες αναφοράς και προέβλεψε την πτώση της Σοβιετικής ένωσης εντός 10-15 ετών με τις περισσότερες συμμαθήτριες της να σιγογελάνε με αυτά που άκουγαν. Η καθηγήτρια όμως κράτησε το γραπτό διότι της έκανε εντύπωση όσα έγραφε. Της πρότεινε να πάει για σπουδές στη Γαλλία και όχι στην Ελλάδα. Μετά από χρόνια βέβαια γελούσε εκείνη αντί για τις πρώην συμμαθήτριες. Ένα βράδυ που νανούριζε έναν μπέμπη και ο άντρας της μόλις είχε γυρίσει με την τσάντα από την δουλειά χτύπησε το τηλέφωνο του σπιτιού. Το σήκωσε ο σύζυγος της και μια γυναικεία φωνή ζήτησε την κύρια (επίθετο). Έδωσε το ακουστικό στη γυναίκα του και χωρίς να πει ούτε καν γεια η γυναίκα στην άλλη γραμμή του ακουστικού προχώρησε στο «ψητό»: «Δικαιώθηκες (επίθετο της κοπέλας). Θέλω να τα πούμε από κοντά με έναν καφέ(ενθουσιασμένη). Τι κάνεις?». Ήταν η παλιά καθηγήτρια από το Ελληνογαλλικό σχολείο. .