Τέταρτο είναι το θέμα των περιφερειακών πατρώνων, ιδίως του Ιράν. Για να διαπραγματευτούν την ειρήνη, οι εξωτερικοί παίκτες που έχουν τροφοδοτήσει τις μάχες με χρήματα, εκπαίδευση, ασφαλή καταφύγια και όπλα, θα πρέπει να αρχίσουν να συμμετέχουν σε μια δημιουργική και σύνθετη διπλωματία. Επειδή η Συρία επηρεάζει την ασφάλεια όλων των κρατών της Μέσης Ανατολής, η λύση θα πρέπει να περιλαμβάνει όλες τις μεγάλες δυνάμεις της περιοχής. Αυτό θα σήμαινε ότι θα συμπεριληφθεί και το Ιράν, ενώ συγχρόνως γίνονται προσπάθειες για να απομονωθεί. Η Τεχεράνη έχει ήδη επισημάνει στην κυβέρνηση Ομπάμα ότι είναι πρόθυμη να κάνει μια συμφωνία με τη Συρία για να κερδίσει διεθνή αναγνώριση για την εκεί επιρροή της, καθώς επίσης και να μοχλεύσει την δύναμή της στις μελλοντικές συνομιλίες για τα πυρηνικά.
Οποιαδήποτε διευθέτηση μέσω διαπραγματεύσεων, θα πρέπει να παράγει δύο βασικά συλλογικά αγαθά για τους Σύριους: ασφάλεια και πολιτική διακυβέρνηση. Η απλή έκκληση στους Σουνίτες και τους Αλεβίτες να παραδώσουν τα όπλα τους δεν θα λειτουργήσει. Όμως, η παροχή μιας αξιόπιστης εναλλακτικής λύσης για την ασφάλεια και η συμβολή στην ανάπτυξη ενός ανοικτού προς όλους κυβερνητικού συνασπισμού, θα μπορούσαν να έχουν αποτέλεσμα. Όσο ευρύτερος είναι ο μετα-Άσαντ κυβερνητικός συνασπισμός, άλλωστε, τόσο περισσότεροι Αλεβίτες και Σουνίτες θα ενδιαφέρονται για τη διατήρηση της ειρήνης. Αλλά ένα δύσκολο ερώτημα θα παραμείνει: Αν δεν υπάρξει συμφωνία σχετικά με την παροχή ενός ειρηνευτικού ρόλου στον ΟΗΕ, τι είδους αξιόπιστη διεθνής ή περιφερειακή δύναμη θα απαιτηθεί για να εξασφαλίσει την ασφάλεια; Η ιστορία δείχνει ότι οι τρίτοι σπάνια εξακολουθούν να εμπλέκονται στους μετεμφυλιακούς ειρηνευτικούς ρόλους για μεγάλο χρονικό διάστημα. Επιπλέον, μπορεί να αποδειχθούν μη αποτελεσματικοί και η εμπειρία του Κοσσυφοπεδίου το επιβεβαιώνει.
Αυτά τα πιθανά αποτελέσματα - μια διευθέτηση μέσω διαπραγματεύσεων και μια στρατιωτική νίκη των ανταρτών στη Συρία – έχουν και τα δύο ρωγμές. Μέχρι στιγμής, οι περιφερειακές δυνάμεις έχουν εργαστεί προς το τελευταίο, επιλέγοντας παράταξη στη σύγκρουση και προσπαθώντας να βοηθήσουν την πλευρά τους να νικήσει. Αν οι περιφερειακές δυνάμεις αλλάξουν πορεία, επιλέγοντας σοβαρά τις διαπραγματεύσεις για να σταματήσουν την αιματοχυσία και να «χτίσουν» την ειρήνη, η διπλωματική πρόκληση θα είναι τεράστια. Όταν θα έρθει εκείνη η στιγμή, μια τέτοια προσπάθεια θα είναι – στην καλύτερη περίπτωση- ένα μεγάλο στοίχημα και θα παρατείνει πιθανότατα την σύγκρουση στη Συρία αντί να την τερματίσει.
*Ο BILAL Y. SAAB είναι γενικός διευθυντής και επικεφαλής ερευνών και δημοσίων υποθέσεων στο Ινστιτούτο Εγγύς Ανατολής και Στρατιωτικών Αναλύσεων του Κόλπου (INEGMA) Βόρειας Αμερικής.
Ο ANDREW J. TABLER είναι βασικός συνεργάτης στο Ινστιτούτο Ουάσιγκτον για την Πολιτική στην Εγγύς Ανατολή.
Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc. All rights reserved.
Στα Αγγλικά: http://www.foreignaffairs.com/articles/138739/bilal-y-saab-and-andrew-j-...
Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στη διεύθυνση www.twitter.com/#!/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στη διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.