Μη βιώσιμο κράτος

Άρθρο του «Φ»:
 ΑΤΥΧΗΣΑΜΕ ακόμα και στη συγκυρία της πιο μεγάλης κρίσης της σύγχρονης Ιστορίας μας να την αντιμετωπίζουμε μέσα σε άγονο κλίμα προεκλογικής κραιπάλης.
Και δυστυχήσαμε να πρέπει να ληφθούν αποφάσεις σωτήριες ή καταστροφικές την ώρα που οι ηγέτες μας θεωρούν το δημόσιο συμφέρον λιγότερο επείγον από την υστεροφημία τους ή από την εκλογική κομματική επιτυχία. Το λέμε με επίγνωση της βαριάς κατηγορίας που περιέχουν αυτά τα λόγια. Αλλά, δυστυχώς, δεν μας αφήνουν περιθώρια να τους κρίνουμε σε ηπιότερους τόνους. Ο λαός υποφέρει. Οι οικογενειακές μικρομεσαίες επιχειρήσεις καταρρέουν.
Οι ταμειακοί λογαριασμοί του κράτους μας τραυματίζουν ακόμα και την αξιοπρέπειά μας. Το μέλλον είναι αβέβαιο. Τα προβλήματα σωρεύονται και γίνονται βουνό στις πλάτες των πολιτών. Και οι ηγέτες δίνουν μάχη εντυπώσεων και εσωτερικής κατανάλωσης, αντί να δώσουν τη μάχη της σωτηρίας της πατρίδας και της εξόδου από την βαθιά πρωτοφανή κρίση. Δεν γνωρίζει κανένας αν μετά τον Φεβρουάριο θα έχει ακόμα περιθώρια για να ορθοποδήσει η πατρίδα μας. Αλλά πορευόμαστε ως να υπάρχει μέλλον μόνο μέχρι τις 17 Φεβρουαρίου, μόνο για την επιτυχία της εκλογικής αναμέτρησης.
Μας είναι αδιανόητο σήμερα ακόμα και η Κυβέρνηση, αλλά και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, παρότι ο ίδιος προσωπικά δεν θα έπρεπε να έχει κανένα άγχος για την εκλογική αναμέτρηση, να αναλώνεται σε ατελείωτους καβγάδες με τους πάντες την ώρα που δεν θα έπρεπε να κάνει τίποτε άλλο παρά να μοχθεί νυχθημερόν για να ληφθούν οι σοφότερες αποφάσεις για την κρίση ώστε να παραδώσει στους επόμενους βιώσιμο κράτος. Διότι, σήμερα δεν μιλάμε απλώς για βιώσιμο χρέος, μιλάμε για βιώσιμο κράτος. Δεν μπορεί τέτοιες μέρες, που κρίνεται το μέλλον, η βιωσιμότητα της πατρίδας μας και η ποιότητα ζωής των πολιτών, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας να μετατρέπει τον εαυτό του σε παράγοντα διχασμού και διαλυτικών φανατισμών. Κατάγγειλε πάλι «προσπάθεια ενοχοποίησης της κυπριακής Αριστεράς για τα οικονομικά αδιέξοδα», το βράδυ της Παρασκευής και μάλιστα «με τη βοήθεια της πλειονότητας των ΜΜΕ». Δεν είναι αυτό το πρόβλημα του τόπου όμως, ακόμα κι αν αληθεύει αυτή η αβάσιμη και άδικη «καταγγελία» του Προέδρου.
Ο αρχηγός του κράτους επείγει να ασχοληθεί με τα σημαντικά και να αφήσει για άλλους καιρούς ή για άλλους πολιτικούς αυτές τις ακροβασίες. Στους δυο μήνες που απομένουν για να εξαντλήσει τη θητεία του πρέπει να ληφθούν οι πιο σημαντικές αποφάσεις για την οικονομία. Πρέπει να συμφωνηθούν τα ποσά για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, πρέπει να πεισθούν οι εταίροι στην Ευρωζώνη και στο Γιούρογκρουπ για τις προθέσεις μας, πρέπει να πεισθεί το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για τη βιωσιμότητα του χρέους μας, πρέπει να πεισθεί ο λαός ότι οι θυσίες του μπορούν να έχουν αποτέλεσμα, πρέπει να βρεθεί τρόπος να ξεφύγουμε από την αυστηρή λιτότητα και να εισέλθουμε σε πορεία ανάπτυξης, να πεισθούν οι επενδυτές ότι υπάρχουν προοπτικές για τις επενδύσεις τους, να πεισθούν οι ξένοι καταθέτες ότι δεν κινδυνεύουν τα χρήματά τους…
Κι όλ’ αυτά πρέπει να τα κάνει ή να τα συντονίσει ή να τα επιδιώξει ο πρόεδρος της Δημοκρατίας. Κανένας άλλος δεν είναι σε θέση παρά μόνο αυτός. Ικετεύουμε για το καλό όλων.