Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στους δημιουργούς, Κατίνα Παΐζη, για τους στίχους, Βασίλη Δημητρίου για τη μουσική και Χρήστο Θηβαίο για την εκτέλεση!
Στίχοι: Κατίνα Παΐζη
Μουσική: Βασίλης Δημητρίου
1. Χρήστος Θηβαίος
Πόσο πολύ, πόσο πολύ,
πόσο πολύ σ’ αγάπησα
πόσο πολύ σ’ αγάπησα
ποτέ δε θα το μάθεις
Απ’ τη ζωή, απ’ τη ζωή,
απ’ τη ζωή μου πέρασες
κι αλάργεψες κι εχάθης
καθώς τα διαβατάρικα
κι αγύριστα πουλιά
Πόσο πολύ σ’ αγάπησα,
ποτέ δε θα το μάθεις
Κι αν δεν προσμένεις να με δεις
κι αν δεν προσμένεις να με δεις
Κι εγώ πως θα ξανάρθεις,
εσύ του πρώτου ονείρου μου
γλυκύτατη πνοή
Αιώνια θα το τραγουδώ,
αιώνια θα το τραγουδώ
κι εσύ δε θα το μάθεις,
πως οι στιγμές που μου `δωσες
αξίζουν μια ζωή
Πόσο πολύ σ’ αγάπησα,
ποτέ δε θα το μάθεις
Καλά, ο Ινφογνώμων από σοβαρό ιστολόγιο που ασχολείται με πολιτικά, κοινωνικά, γεωστρατηγικά και διεθνή ζητήματα, κατέληξε άρτζι μπούρτζι και λουλάς, λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ' αγόρι μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚρίμα.
Ο ΤΙΤΛΟΣ ΤΑ ΛΕΕΙ ΟΛΑ . ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΤΑΛΑΒΕ , ΚΑΤΑΛΑΒΕ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιά "ελληνική μπαλάντα"; Αυτή εδώ η "ράτσα" ακούει κατά 99% γυφτοσκυλάδικα και βλέπει τούρκικα serials. Όσο για το συγκεκριμένο, ένα κουλτουρέ καψουροτράγουδο είναι και τίποτε άλλο.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Φλάβιος Ηράκλειος
ΑπάντησηΔιαγραφήΗρεμήστε φίλτατε, ένα πολύ όμορφο τραγούδι "ανέβασε" ο άνθρωπος...ΟΧΙ ΤΣΟΝΤΑ !!!
@ stavros
Καταλάβαμε, καταλάβαμε... επί τη ευκαιρία να αφιερώσω το " Όλα τα σφαλματά σου " του Μ. Μενιδιάτη με το εξής μήνυμα " Κούλα μ' ακούς...Κούλα, πολύ κ@λόπαιδο ο Κυριάκος"
Φιλικά προς όλους (εκτός από το κ@λόπαιδο,τον Κυριάκο)
Αλέξανδρος, Θεσ/νίκη.
Μάλλον όχι, το ξανασκέφτηκα και νευρίασα.Το "Ας πέθαινες να γλύτωνα" του Σ. Ζαγοραίου αφιερώνω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαθάρισα...!!!
Αλέξανδρος, Θεσ/νίκη.
@ Harry Cane
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι, έτσι φιλαράκι, πες τα...
Να γειάσει το στόμα σου !!!
Άντε με τα ταγάρια, τους Τουρκόγυφτους που μπλέξαμε... Σε λίγο θα κράξουν και την Πάολα, οι άσχετοι !!!
Αλέξανδρος, Θεσ/νίκη.
Φλάβιε Ηράκλειε και Χάρικέην
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποτε ταξίδεψα στη Ρωσία και διήνυσα μια απόσταση 1000 χιλιομέτρων οδικώς.
Στη διάρκεια του ταξιδιού προσπάθησα να βρω έναν σταθμό που να μεταδίδει παραδοσιακή ρωσική μουσική. Ήθελα να ακούσω το ρωσικό ηχόχρωμα.
Δεν βρήκα ούτε έναν σταθμό, ούτε ένα τραγούδι.
Το μόνο που άκουγα ήταν δυτικότροπος μιμητισμός.
Κάτι σαν τη μουσική που προσπαθεί να επιβάλει η Γιουροβίζιον.
Στην Ευρώπη, μέχρι στιγμής αντιστέκονται τρεις χώρες σθεναρά.
Η Γαλλία, η Ιταλία και η Ελλάδα συνεχίζουν να διατηρούν το δικό τους ηχόχρωμα στα τραγούδια και τη μουσική τους.
Ειδικά για τη χώρα μας, χαίρομαι που υπάρχουν νέα παιδιά που συνεχίζουν την ελληνική μουσική παράδοση και δεν εννοώ τα εθνοτοπικά παραδοσιακά.
Εννοώ τις μπαλάντες και τα τραγούδια που έχουν ελληνική μουσική σφραγίδα.
Γι' αυτό ανήρτησα το τραγούδι, που το θεωρώ ιδιαίτερης μουσικής ποιότητας!
Εν πολλοίς, έχει δίκιο ο Σάββας. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ρωσία στρέφεται σε δυτική μουσική. Η πρώτη ήταν από την εποχή του Μ. Πέτρου. Πήραν από την Ιταλία το μπαλέτο, το οποίο όμως κατάφεραν να εκρωσίσουν σε τέτοιο βαθμό, ώστε όταν κάποιος αναφέρεται σ’ αυτό, να σκέφτεται αυτομάτως την Ρωσία. Δεν ξέρω τι θα κάνουν σε βάθος χρόνου με την σημερινή δυτικότροπη μουσική, στην οποία στράφηκαν κυρίως μετά την πτώση του «υπαρκτού». Λέω κυρίως, διότι έχουν δική τους (ρωσική) μουσική π.χ. τζαζ, από την εποχή της ΕΣΣΔ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην ιδιαιτέρα μου πατρίδα, την Κρήτη, τα νέα παιδιά δεν νοούν γλέντι χωρίς λύρα και μαντινάδες, κάτι που στην γενιά των ’50 και ’60, τουλάχιστον στα αστικά κέντρα, ήταν αδιανόητο.
http://infognomonpolitics.blogspot.fi/2011/12/blog-post_09.html#.UcLHUfmmFXI
ΑπάντησηΔιαγραφήα) Είναι ωραίο κομάτι (ωφείλω να παραδεχθώ ότι έχω κλίση στην μελαγχολική μούσικη...)
ΑπάντησηΔιαγραφήβ)Είναι ελληνική ενορχήστρώση
γ)Για αυτούς που έξανίστανται για την "μη σοβαροτήτα" της ανάρτήσης αναρωτίεμαι πως θα χαρακτήριζαν μια Γαλλίδα ερευνήτρια που είχα συναντήσει στο Ιστορικό Αρχείο του ΥΠΕΞ το 2011 και η οποία δήλωνε ότι της άρεσε ο Θηβαίος και ήξερε το κομάτι απέξω;ως "μη σοβαρή";Συγνώμη αλλά εδώ γελώ εγώ...
ΥΓΕλπίζω να μην παρεξηγηθώ αλλά θα ηθέλα να της αφιερώσω αυτό το κομμάτι αν και δεν πιστεύω ότι θα διαβάσει ποτέ την αφιέρωση.... Σε τελική ανάλύση το μόνο που μένει στο τέλος είναι οι ανάμνήσεις...
ΥΓ Ευχαριστώ τον κ, Καλντερίδη για το κομμάτι (και τις αναμνήσεις)θυμάμαι άρα υπάρχω....
ΑπάντησηΔιαγραφή