Οι Ηνωμένες Πολιτείες υποσχέθηκαν ότι θα διαθέσουν ένα ειδικό πλοίο για την καταστροφή των χημικών όπλων (ΧΟ) από τη Συρία. Στην Ουάσινγκτον, ήδη ψάχνουν για λιμάνι στη Μεσόγειο στο οποίο θα μπορούσε να διεκπεραιωθεί η δουλειά. Εν τω μεταξύ, ορισμένα Δυτικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ), μεταδίδουν ιστορίες τρόμου σχετικά με το χημικό οπλοστάσιο του Άσαντ. Τελικά, τι είναι αυτό που πραγματικά εγκατέλειψε η Συρία;
Οι ειδικοί εκτιμούν ότι η Συρία έχει στην κατοχή της από έναν έως τρεις χιλιάδες τόνους παραγόντων (ουσιών) χημικών όπλων διαφόρων τύπων. Ο ίδιος ο Μπασάρ Άσαντ, σε μια συνέντευξη του σε ένα από τα αραβικά ΜΜΕ δήλωσε, ότι η Συρία διαθέτει «περισσότερους από χίλιους τόνους». Είναι μεγάλη αυτή η ποσότητα, ή μικρή; Σε γενικές γραμμές είναι μια σχετικά μικρή ποσότητα. Το μεγαλύτερο οπλοστάσιο χημικών όπλων στον κόσμο το είχε η ΕΣΣΔ και μετέπειτα η Ρωσική Ομοσπονδία. Ήταν σχεδόν 40 χιλιάδες τόνοι. Στη δεύτερη θέση, ήταν φυσικά οι ΗΠΑ, με 31 χιλιάδες τόνους ΧΟ. Ακόμα και σήμερα, από τα οπλοστάσια αυτά δεν έχει καταστραφεί πάνω από το 75% της ισχύος τους. Έτσι, το οπλοστάσιο της Ρωσίας παραμένει κατά πολύ μεγαλύτερο απ’ αυτό της Συρίας.
Για την αποτροπή του Ισραήλ
Λαμβάνοντας υπόψη την υφιστάμενη ικανότητα παραγωγής ΧΟ που είναι μερικές εκατοντάδες τόνοι ετησίως, οι Σύριοι θα μπορούσαν, αν ήθελαν, να διαθέτουν από καιρό ένα οπλοστάσιο της τάξης των πέντε ή ακόμα και των 10 χιλιάδων τόνων. Το οπλοστάσιο αυτό, πρακτικά θα το χρειάζονταν μόνο σαν ένα μέσο αποτροπής του Ισραήλ.
ΣΥΡΙΑ
Διαβάστε περισσότερα: Συρία
Το συριακό πρόγραμμα χημικού πολέμου γεννήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Αλλά οι εργασίες σε αυτό τον τομέα εντατικοποιήθηκαν απότομα στη δεκαετία του 1970, μετά την ήττα της Συρίας στον πόλεμο του 1973 και την υπογραφή της χωριστής συνθήκης ειρήνης μεταξύ της Αιγύπτου και του Ισραήλ.
Στο πρώτο στάδιο της ανάπτυξης του προγράμματος, η Συρία έλαβε βοήθεια όχι από τη Σοβιετική Ένωση, αλλά από τις Δυτικές χώρες. Η Δύση πούλησε στη Δαμασκό εξοπλισμό και υλικά για τη φαρμακευτική βιομηχανία, για τη βιομηχανία παρασκευής χημικών ουσιών για οικιακή χρήση και για την παραγωγή εντομοκτόνων και φυτοφαρμάκων. Μεταξύ αυτών των χωρών, στην πρώτη γραμμή ήταν η Γαλλία.
Αργότερα μόνο, άρχισε να καταφθάνει η βοήθεια από τους εμπειρογνώμονες των χωρών του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Επισήμως, μόνο στον τομέα της χημικής προστασίας. Στη δεκαετία του 1990, οι Σύριοι συνεργάστηκαν με τους εναπομείναντες ειδικούς  των XO στη Ρωσία και στις άλλες χώρες της Κοινοπολιτείας Ανεξαρτήτων Κρατών. Με τους ίδιους εντατικούς ρυθμούς, προχώρησε επίσης η συνεργασία στον τομέα αυτό με τη Βόρειο Κορέα, ιδίως, στα μέσα παράδοσης των χημικών όπλων.
Το σημερινό οπλοστάσιο αερίων του συριακού στρατού αποτελείται από αποθέματα υπερίτη (αέριο μουστάρδας), σαρίν και από τα ισχυρότερα νευρο-παραλυτικά αέρια της σειράς V. Πρόκειται για τα αέρια VX και VR (το σοβιετικό ανάλογο του VX). Η παράγωγη των αερίων γινόταν σε πέντε εργοστάσια, που βρίσκονται στη Χομς, τη Λατάκεια, την Παλμύρα, τη Χάμα και στο Αλ-Σαφίρ.
Γελοίοι ισχυρισμοί
Το μεγαλύτερο μέρος του συριακού σαρίν και των αερίων V, όπως αποδείχθηκε, είναι αποθηκευμένο σε «δυαδική μορφή». Αυτό σημαίνει ότι στους αποθηκευτικούς χώρους, ή κατευθείαν στα μέσα παράδοσης φυλάσσονται χωριστά, και ασφαλή για τους ανθρώπους συστατικά. Η ανάμιξη τους γίνεται λίγο πριν, ή κατά τη διάρκεια της αποστολή της ρουκέτας-φορέα ή της βόμβας προς τον στόχο. Στη «δυαδική μορφή», τα προβλήματα είναι πολύ λιγότερα. Οι τυχόν διαρροές αερίων, ή οι ενδεχόμενες εκρήξεις στις αποθήκες, δεν είναι τόσο επικίνδυνες. Ακόμα και η κλοπή πυρομαχικών από ένα μόνο συστατικό (χωρίς το δεύτερο) δεν έχει καμιά απολύτως αξία. Ταυτόχρονα, και η καταστροφή αυτών των συστατικών γίνεται πολύ πιο εύκολα και ασφαλέστερα.
Ετσι λοιπόν, με ένα τόσο σύγχρονο οπλοστάσιο στη διάθεση του, φαίνονται γελοίες οι προσπάθειες να κατηγορηθεί ο συριακός στρατός ότι χρησιμοποίησε χημικά όπλα, παρουσιάζοντας σαν απόδειξη τα ίχνη κάποιου σαφώς ‘βιοτεχνικά’ παρασκευασμένου σαρίν. Οποιοδήποτε όπλο μαζικής καταστροφής (ΟΜΚ), απαιτεί μέσα παράδοσης, διαφορετικά δεν είναι όπλο. Το οπλοστάσιο των μέσων παράδοσης των ΧΟ στο συριακό στρατό είναι αρκετά εκτενές. Η Συρία, διαθέτει κυρίως βαλλιστικούς πυραύλους, σοβιετικής και βορειοκορεατικής  παραγωγής.
Επίσης, είναι πιθανόν να υπάρχουν χημικές κεφαλές για ορισμένα συστήματα πολλαπλών εκτοξευτών πυραύλων που διαθέτει ο συριακός Στρατός Ξηράς. Τα σοβιετικά πυραυλικά συστήματα, πάντως, τελικά δεν παραδόθηκαν στην Συρία, αλλά η δημιουργία χημικών κεφαλών σε μη προηγμένα ρουκετοβόλα βλήματα είναι σχετικά εύκολη διαδικασία. Το χημικό οπλοστάσιο της Συρίας, περιλαμβάνει επίσης χημικές βόμβες και βλήματα πυροβολικού.
Οι Τούρκοι και τα χημικά

Οι σύγχρονες ουσίες των χημικών όπλων, φανταζόμαστε ότι θα έπρεπε να είναι πολύ αποτελεσματικές. Η χρήση ΧΟ επιφέρει σοβαρές ψυχολογικές επιπτώσεις τόσο στους στρατιώτες, όσο και στον άμαχο πληθυσμό του εχθρού. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, τα χημικά όπλα στην πραγματικότητα, είναι αποτελεσματικά μόνο κατά του άμαχου πληθυσμού. Αυτά, ωστόσο, μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο στην περίπτωση μιας μεγάλης κλίμακας επίθεσης εναντίον της χώρας. Η χρήση τους εναντίον των ανταρτών είναι επιχειρησιακά αδύναμη, ίσως να είναι και “βάρος” στο Στρατό (επειδή θα πρέπει να τα φυλάνε κιόλας!).
Παραμένει όμως το ερώτημα: Τι θα συμβεί με τα χημικά όπλα των κάθε λογής τρομοκρατικών οργανώσεων; Όλο αυτό το “βιοτεχνικό” σαρίν , το αέριο μουστάρδας, καθώς και το κλεμμένο από τις εγκαταστάσεις καθαρισμού ύδατος, χλώριο; Αλήθεια, θα το παραδώσουν όλο στις δυνάμεις του ΟΗΕ; Ή θα το στείλουν πίσω; Στους Τούρκους και στους άλλους επαγγελματίες που δίδαξαν στους αναλφάβητους βοσκούς πώς να παράγουν χημικά όπλα; Ή απλά, τα πέρασαν σε αυτούς. Και τι θα συμβεί με τις αυτοσχέδιες ρουκέτες με χημικές κεφαλές;
Το πρωτότυπο άρθρο βρίσκεται στην ηλεκτρονική διεύθυνση: vz.ru/world