Γράφει ο Θάνος Τζήμερος*
Την είδηση ότι υπογράψαμε το μνημόνιο, που πήγαινε πακέτο με τρόικες και επιτηρήσεις, την άκουσα μέσα σε ένα ταξί. Την άκουσε κι ο ταξιτζής. Μου λέει, χωρίς να ξέρει για την πολιτική μου δραστηριότητα: «Φίλε, θα μπορούσαν να μην φύγουν ποτέ; Μόνο έτσι θα γίνουμε άνθρωποι. Να έρθουν εδώ να πιάσουν δουλειά στο μπουρδέλο το κράτος, μπας και το στρώσουν, γιατί αν περιμένουμε από τους δικούς μας, ζήσε Μάη...»
Ο «απλός» κόσμος καταλάβαινε ότι το πολιτικό σύστημα που όλοι βρίζαμε κι όλοι με κάποια δικαιολογία ψηφίζαμε, τα είχε κάνει μαντάρα. Ήξερε ότι όταν δανείζεσαι συνέχεια και ξοδεύεις πάντα περισσότερα από όσα βγάζεις, κάποια στιγμή θα φαλιρίσεις. Το έβλεπαν αυτό και ο εταίροι. Και έφτιαξαν ένα σχέδιο που χτυπούσε το πρόβλημα στη ρίζα του, προτείνοντας δομικές μεταρρυθμίσεις για να μπορέσει να πάρει μπρος η οικονομία.
Κι επειδή, μέχρι οι αλλαγές να αρχίσουν να αποδίδουν, το κράτος είχε ανάγκες, ανέλαβαν να τις καλύπτουν με χαμηλότοκα δάνεια πολύ χαμηλότερα από τα επιτόκια που μας έδινε η αγορά. Ανάμεσα στους νέους δανειστές μας κάποιες χώρες που δανειζόντουσαν οι ίδιες με υψηλότερο επιτόκιο από αυτό που μας δάνειζαν.
Ήταν για την Ελλάδα η ιδανική ευκαιρία να αλλάξει, καθώς αρχηγοί κυβέρνησης και αντιπολίτευσης ήταν δύο ανανεωτές, όπως ισχυρίζονταν, πολιτικοί, παλιοί συμφοιτητές και συγκάτοικοι, που αν ήθελαν να βάλουν βαθιά το μαχαίρι στο κόκαλο η οικονομία σήμερα θα έτρεχε με ρυθμό ανάπτυξης πάνω από 10%.
Δεν θέλησαν
Κατώτεροι και οι δύο των περιστάσεων, δέσμιοι του πελατειακού, κομματικού και συνδικαλιστικού αλισβερισιού, άτολμοι στα σημαντικά, τσαμπουκάδες στα ασήμαντα, δεν ασχολήθηκαν καθόλου με το πρόβλημα στατικής επάρκειας που είχαν (και συνεχίζουν να έχουν) οι «φέροντες οργανισμοί» της ελληνικής οικονομίας και της δημόσιας διοίκησης. Ο Σαμαράς κηρύσσοντας έναν λαϊκιστικό αντιμνημονιακό ανένδοτο κατάφερε και έπεισε τους πελάτες της ελαφρολαϊκής δεξιάς ότι δεν ήταν η χρεοκοπία που έφερε το μνημόνιο αλλά το αντίθετο.
Νίκησε έτσι έναν ανεπαρκέστατο, έτσι κι αλλιώς, Παπανδρέου, αλλά τους αντιμνημονιακούς δεν τους κράτησε. Αλλάζοντας προσανατολισμό μόλις ανέλαβε την εξουσία, έχασε δια παντός την αξιοπιστία του και επιπλέον τους παρέδωσε περισσότερο θυμωμένους αλλού: στους εθνικολαϊκιστές των άκρων και κυρίως στο ιδεοληπτικό και εντελώς εκτός πραγματικότητας κακέκτυπο του Ανδρέα που επανέλαβε την ίδια ιστορία: «λεφτά υπάρχουν αλλά είναι οι πλούσιοι που φοροδιαφεύγουν και μόλις βγούμε εμείς, θα τους πιάσουμε θα τα πάρουμε και θα σας τα δώσουμε, ενώ και οι αγορές θα τρέξουν να μας τα ακουμπήσουν μόλις αρχίσουμε να βαράμε τα νταούλια».
Δημόσιες τοποθετήσεις που σε κάθε σοβαρή χώρα θα εξασφάλιζαν σ' αυτόν που τις κάνει μια μόνιμη θέση στις κωμικές εκπομπές της τηλεόρασης ή σε κάποιο ψυχιατρικό ίδρυμα, στη χώρα της τζάμπα μαγκιάς οδηγούν στην πρωθυπουργία! Κανένας δεν είπε βέβαια ότι το 2009 η δαπάνη για μισθοδοσία των Δημοσίων Υπαλλήλων ήταν 31 δισ., η σπατάλη του Δημοσίου 18 δισ., κι ότι σήμερα κράτος και ταμεία δίνουν 29 δισ. τον χρόνο σε συντάξεις, με αναλογία ενός συνταξιούχου προς έναν και... κάτι εργαζόμενο, και τον πρωτογενή τομέα στο 4%, μόνο, του ΑΕΠ. Έτσι φτάσαμε να ζούμε πλέον με τον εφιάλτη «τη βγάζουμε δεν την βγάζουμε για τα επόμενα εικοσιτετράωρα» με την αγορά σε νεκρική ακαμψία και τη χώρα στο χειρότερο σημείο της σύγχρονης ιστορίας της, χειρότερο κι από αυτό της έναρξης της κρίσης.
Θα μπορούσε η κρίση να λειτουργήσει εκπαιδευτικά. Να δούμε τη φάτσα μας στον καθρέφτη, να αναρωτηθούμε πώς φτάσαμε να είμαστε η χώρα της ήσσονος προσπάθειας, της διάλυσης της Παιδείας, της αναγνώρισης πλασματικών χρόνων, των μαϊμού συντάξεων, των αργομισθιών, της ρεμούλας, της μίζας, της αρπαχτής, του «δε βαριέσαι». Πώς καταφέραμε και διώξαμε τους καλύτερους Έλληνες, πώς κυνηγήσαμε τους οραματιστές, πώς καθιερώσαμε την ανομία, πώς συκοφαντήσαμε την αριστεία, πώς ποινικοποιήσαμε το κέρδος, πώς γίναμε οι παρίες του Δυτικού κόσμου. Και φυσικά να αλλάξουμε και νοοτροπία και θεσμούς.
Δεν το κάναμε. Προτιμήσαμε, κυβερνώντες και κυβερνώμενοι, να ψάχνουμε για συνωμοσίες που επιβουλεύονται τα... πλούτη μας. Να παρουσιάζουμε ως μεταρρυθμίσεις, τα μερεμέτια. Ως σαξές στόρυ, τη φοροεπιδρομή κατά πάντων. Ως υπερηφάνεια, την απομόνωση. Ως αξιοπρέπεια, τον παραλογισμό. Προτιμήσαμε να βαφτίζουμε εχθρούς της πατρίδας όσους μας δείχνουν την πραγματικότητα. Και να περιμένουμε μοιραίοι και ακίνητοι, ένα θαύμα: τη διαγραφή χρέους, τα πετρέλαια, το ξανθόν γένος ή ακόμα κι έναν νόμο με ένα άρθρο που θα τα κάνει όλα όπως πριν.
Σ’ αυτή την ασταμάτητη κατρακύλα οδηγοί είναι η πολιτική και η πνευματική «ηγεσία» της χώρας. Οι πρώτοι, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, μικρόνοοες και μικρόψυχοι, με ορίζοντα το πολύ μέχρι τις επόμενες εκλογές (συνηθέστερα μέχρι τις επόμενες δημοσκοπήσεις,) οι δεύτεροι, εκτός ελαχίστων, πάλι, εξαιρέσεων, συνηθισμένοι στον ρόλο της ορντινάτζας της εξουσίας, προσπαθούν και οι δύο να εξασφαλίσουν μια θέση στο τραπέζι, ακόμα κι αν το γεύμα δεν είναι πια πλουσιοπάροχο.
Ευθύνη όμως έχουν και οι... θεσμοί
Έβλεπαν ότι οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ τους κορόιδευαν προσπαθώντας να κερδίσουν (μέχρι πότε και γιατί;) χρόνο. Έβλεπαν ότι οι νόμοι ψηφίζονταν αλλά δεν εφαρμόζονταν. Έβλεπαν ότι όσοι απολύονταν από την πόρτα προσλαμβάνονταν από το παράθυρο, ότι εξακολουθούσαμε να συνταξιοδοτούμε 50άρηδες, να χρυσοπληρώνουμε εθελούσιες, να έχουμε μια νομοθεσία χάος και μια Δικαιοσύνη χελώνα. Κι απλώς κοίταζαν. Συμφώνησαν στα κατάπτυστα ισοδύναμα, αρκεί τα νούμερα να βγαίνουν. Το αν δεν θα έβγαιναν τον επόμενο χρόνο δεν τους ενδιέφερε. Πόσο διαφορετικά θα ήταν όλα, αν η τρόικα έδειχνε την ίδια σθεναρή στάση που δείχνει τώρα και με τις κυβερνήσεις Παπανδέρου και Σαμαρά λέγοντας π.χ.: «καταργήστε τους φόρους υπέρ τρίτων και απελευθερώστε την αγορά, αλλιώς δεν έχει φράγκο!»
Δεν το είπε
Δεν ξέρω αν ξανασυναντήσω τον ταξιτζή τι θα μου πει για την τρόικα. Μάλλον: «Φίλε, πάει τους χαλάσαμε κι αυτούς. Σαν τα μούτρα μας τους κάναμε.» Ίσως όμως, σαν άνθρωπος της πιάτσας, πει αυτό που οι κυβερνήσεις (και οι προηγούμενες και η τωρινή) δεν μπορούν να αντιληφθούν: «Φίλε, αν δεν βοηθήσουμε εμείς τον εαυτό μας, μην περιμένεις από τους άλλους».
* Πρόεδρος του κόμματος Δημιουργία Ξανά και περιφερειακός σύμβουλος Αττικής
newsbeast
Την είδηση ότι υπογράψαμε το μνημόνιο, που πήγαινε πακέτο με τρόικες και επιτηρήσεις, την άκουσα μέσα σε ένα ταξί. Την άκουσε κι ο ταξιτζής. Μου λέει, χωρίς να ξέρει για την πολιτική μου δραστηριότητα: «Φίλε, θα μπορούσαν να μην φύγουν ποτέ; Μόνο έτσι θα γίνουμε άνθρωποι. Να έρθουν εδώ να πιάσουν δουλειά στο μπουρδέλο το κράτος, μπας και το στρώσουν, γιατί αν περιμένουμε από τους δικούς μας, ζήσε Μάη...»
Ο «απλός» κόσμος καταλάβαινε ότι το πολιτικό σύστημα που όλοι βρίζαμε κι όλοι με κάποια δικαιολογία ψηφίζαμε, τα είχε κάνει μαντάρα. Ήξερε ότι όταν δανείζεσαι συνέχεια και ξοδεύεις πάντα περισσότερα από όσα βγάζεις, κάποια στιγμή θα φαλιρίσεις. Το έβλεπαν αυτό και ο εταίροι. Και έφτιαξαν ένα σχέδιο που χτυπούσε το πρόβλημα στη ρίζα του, προτείνοντας δομικές μεταρρυθμίσεις για να μπορέσει να πάρει μπρος η οικονομία.
Κι επειδή, μέχρι οι αλλαγές να αρχίσουν να αποδίδουν, το κράτος είχε ανάγκες, ανέλαβαν να τις καλύπτουν με χαμηλότοκα δάνεια πολύ χαμηλότερα από τα επιτόκια που μας έδινε η αγορά. Ανάμεσα στους νέους δανειστές μας κάποιες χώρες που δανειζόντουσαν οι ίδιες με υψηλότερο επιτόκιο από αυτό που μας δάνειζαν.
Ήταν για την Ελλάδα η ιδανική ευκαιρία να αλλάξει, καθώς αρχηγοί κυβέρνησης και αντιπολίτευσης ήταν δύο ανανεωτές, όπως ισχυρίζονταν, πολιτικοί, παλιοί συμφοιτητές και συγκάτοικοι, που αν ήθελαν να βάλουν βαθιά το μαχαίρι στο κόκαλο η οικονομία σήμερα θα έτρεχε με ρυθμό ανάπτυξης πάνω από 10%.
Δεν θέλησαν
Κατώτεροι και οι δύο των περιστάσεων, δέσμιοι του πελατειακού, κομματικού και συνδικαλιστικού αλισβερισιού, άτολμοι στα σημαντικά, τσαμπουκάδες στα ασήμαντα, δεν ασχολήθηκαν καθόλου με το πρόβλημα στατικής επάρκειας που είχαν (και συνεχίζουν να έχουν) οι «φέροντες οργανισμοί» της ελληνικής οικονομίας και της δημόσιας διοίκησης. Ο Σαμαράς κηρύσσοντας έναν λαϊκιστικό αντιμνημονιακό ανένδοτο κατάφερε και έπεισε τους πελάτες της ελαφρολαϊκής δεξιάς ότι δεν ήταν η χρεοκοπία που έφερε το μνημόνιο αλλά το αντίθετο.
Νίκησε έτσι έναν ανεπαρκέστατο, έτσι κι αλλιώς, Παπανδρέου, αλλά τους αντιμνημονιακούς δεν τους κράτησε. Αλλάζοντας προσανατολισμό μόλις ανέλαβε την εξουσία, έχασε δια παντός την αξιοπιστία του και επιπλέον τους παρέδωσε περισσότερο θυμωμένους αλλού: στους εθνικολαϊκιστές των άκρων και κυρίως στο ιδεοληπτικό και εντελώς εκτός πραγματικότητας κακέκτυπο του Ανδρέα που επανέλαβε την ίδια ιστορία: «λεφτά υπάρχουν αλλά είναι οι πλούσιοι που φοροδιαφεύγουν και μόλις βγούμε εμείς, θα τους πιάσουμε θα τα πάρουμε και θα σας τα δώσουμε, ενώ και οι αγορές θα τρέξουν να μας τα ακουμπήσουν μόλις αρχίσουμε να βαράμε τα νταούλια».
Δημόσιες τοποθετήσεις που σε κάθε σοβαρή χώρα θα εξασφάλιζαν σ' αυτόν που τις κάνει μια μόνιμη θέση στις κωμικές εκπομπές της τηλεόρασης ή σε κάποιο ψυχιατρικό ίδρυμα, στη χώρα της τζάμπα μαγκιάς οδηγούν στην πρωθυπουργία! Κανένας δεν είπε βέβαια ότι το 2009 η δαπάνη για μισθοδοσία των Δημοσίων Υπαλλήλων ήταν 31 δισ., η σπατάλη του Δημοσίου 18 δισ., κι ότι σήμερα κράτος και ταμεία δίνουν 29 δισ. τον χρόνο σε συντάξεις, με αναλογία ενός συνταξιούχου προς έναν και... κάτι εργαζόμενο, και τον πρωτογενή τομέα στο 4%, μόνο, του ΑΕΠ. Έτσι φτάσαμε να ζούμε πλέον με τον εφιάλτη «τη βγάζουμε δεν την βγάζουμε για τα επόμενα εικοσιτετράωρα» με την αγορά σε νεκρική ακαμψία και τη χώρα στο χειρότερο σημείο της σύγχρονης ιστορίας της, χειρότερο κι από αυτό της έναρξης της κρίσης.
Θα μπορούσε η κρίση να λειτουργήσει εκπαιδευτικά. Να δούμε τη φάτσα μας στον καθρέφτη, να αναρωτηθούμε πώς φτάσαμε να είμαστε η χώρα της ήσσονος προσπάθειας, της διάλυσης της Παιδείας, της αναγνώρισης πλασματικών χρόνων, των μαϊμού συντάξεων, των αργομισθιών, της ρεμούλας, της μίζας, της αρπαχτής, του «δε βαριέσαι». Πώς καταφέραμε και διώξαμε τους καλύτερους Έλληνες, πώς κυνηγήσαμε τους οραματιστές, πώς καθιερώσαμε την ανομία, πώς συκοφαντήσαμε την αριστεία, πώς ποινικοποιήσαμε το κέρδος, πώς γίναμε οι παρίες του Δυτικού κόσμου. Και φυσικά να αλλάξουμε και νοοτροπία και θεσμούς.
Δεν το κάναμε. Προτιμήσαμε, κυβερνώντες και κυβερνώμενοι, να ψάχνουμε για συνωμοσίες που επιβουλεύονται τα... πλούτη μας. Να παρουσιάζουμε ως μεταρρυθμίσεις, τα μερεμέτια. Ως σαξές στόρυ, τη φοροεπιδρομή κατά πάντων. Ως υπερηφάνεια, την απομόνωση. Ως αξιοπρέπεια, τον παραλογισμό. Προτιμήσαμε να βαφτίζουμε εχθρούς της πατρίδας όσους μας δείχνουν την πραγματικότητα. Και να περιμένουμε μοιραίοι και ακίνητοι, ένα θαύμα: τη διαγραφή χρέους, τα πετρέλαια, το ξανθόν γένος ή ακόμα κι έναν νόμο με ένα άρθρο που θα τα κάνει όλα όπως πριν.
Σ’ αυτή την ασταμάτητη κατρακύλα οδηγοί είναι η πολιτική και η πνευματική «ηγεσία» της χώρας. Οι πρώτοι, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, μικρόνοοες και μικρόψυχοι, με ορίζοντα το πολύ μέχρι τις επόμενες εκλογές (συνηθέστερα μέχρι τις επόμενες δημοσκοπήσεις,) οι δεύτεροι, εκτός ελαχίστων, πάλι, εξαιρέσεων, συνηθισμένοι στον ρόλο της ορντινάτζας της εξουσίας, προσπαθούν και οι δύο να εξασφαλίσουν μια θέση στο τραπέζι, ακόμα κι αν το γεύμα δεν είναι πια πλουσιοπάροχο.
Ευθύνη όμως έχουν και οι... θεσμοί
Έβλεπαν ότι οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ τους κορόιδευαν προσπαθώντας να κερδίσουν (μέχρι πότε και γιατί;) χρόνο. Έβλεπαν ότι οι νόμοι ψηφίζονταν αλλά δεν εφαρμόζονταν. Έβλεπαν ότι όσοι απολύονταν από την πόρτα προσλαμβάνονταν από το παράθυρο, ότι εξακολουθούσαμε να συνταξιοδοτούμε 50άρηδες, να χρυσοπληρώνουμε εθελούσιες, να έχουμε μια νομοθεσία χάος και μια Δικαιοσύνη χελώνα. Κι απλώς κοίταζαν. Συμφώνησαν στα κατάπτυστα ισοδύναμα, αρκεί τα νούμερα να βγαίνουν. Το αν δεν θα έβγαιναν τον επόμενο χρόνο δεν τους ενδιέφερε. Πόσο διαφορετικά θα ήταν όλα, αν η τρόικα έδειχνε την ίδια σθεναρή στάση που δείχνει τώρα και με τις κυβερνήσεις Παπανδέρου και Σαμαρά λέγοντας π.χ.: «καταργήστε τους φόρους υπέρ τρίτων και απελευθερώστε την αγορά, αλλιώς δεν έχει φράγκο!»
Δεν το είπε
Δεν ξέρω αν ξανασυναντήσω τον ταξιτζή τι θα μου πει για την τρόικα. Μάλλον: «Φίλε, πάει τους χαλάσαμε κι αυτούς. Σαν τα μούτρα μας τους κάναμε.» Ίσως όμως, σαν άνθρωπος της πιάτσας, πει αυτό που οι κυβερνήσεις (και οι προηγούμενες και η τωρινή) δεν μπορούν να αντιληφθούν: «Φίλε, αν δεν βοηθήσουμε εμείς τον εαυτό μας, μην περιμένεις από τους άλλους».
* Πρόεδρος του κόμματος Δημιουργία Ξανά και περιφερειακός σύμβουλος Αττικής
newsbeast
Ελα ,για να δούμε ,ποιός θα τον πει πρώτος γερμανοτσολιά?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν δεν είναι αυτός Γερμανοτσολιάς, τότε ποιος είναι; Ξέχασες μάλλον το γράμμα του προς Μέρκελ.
ΔιαγραφήΓια μένα ο Τζήμερος είναι μία άκρως σκοτεινή μορφή, σε άμεση σχέση με την πιο θολή ΜΚΟ των νεοταξιτών, τους Μάρτυρες του Ιαχωβά, με ειδική αποστολή για ένα άλλο επίπεδο αποσταθεροποίησης που προφανώς οργανώνεται αθόρυβα στο βαθύ παρασκήνιο.
ΔιαγραφήΑπό μία άποψη ο χαρακτηρισμός Γερμανοτσολιάς μάλλον κοπλιμέντο είναι.
Κανείς, ούτως ή άλλως είναι γνωστό σε όλους ότι ο εθνομηδενισμός είναι έμφυτο χαρακτηριστικό της Αριστεράς
ΑπάντησηΔιαγραφήδιαφημηστης ειναι!! ξερει να πουλαει!! ειδικα εκει που λεει για τις συνταξεις και τους εργαζομενους του δημοσιου εχει δικιο!!! ασχετα αν δεν λεει οτι ειναι η (λεγομενη) τροικα που πιεζει για μετρα "εντυπωσης" κατα βαση, μειωση μισθων και συνταξεων παντου,(και ταυτοχρονα κουρεμα χρεους μονο στα ομολογα που ειχαν τα ταμεια και οι ελληνικες τραπεζες τιναζοντας τες στον αερα) , εθελουσιες εξοδους (αυξανοντας τους συνταξιουχους), πωλησεις "ασημικων" , υπερογκη αυξηση φορολογιας k,l,p .. καμια πραγματικη αναδιοργανωση αλλα απλα μετρα για να παρουν τα λευτα τους πισω αφηνοντας καμενη γη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα Ασημικά τα πήρε ο Τέως,ο Μεγαλειότατος ντε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς είναι καλά το βαμπίρ.
Υπάρχουν και άλλα!!!.
Δυστυχώς η φυλή μας πάσχει,από την ανίατη ασθένεια της, βλακείας και της προδοσίας.
Αυτή είναι η κατάρα μας,του να υπάρχουν λεβέντες σαν τον Τζήμερο,και τόσων άλλων ηγετήσκων!!!.
Andpik. Κύριε μου,τέτοια κείμενα, αναρτημένα από εσάς, Εθνικοφρόνων!.
Να παρουσιάζονται σαν σοβαρά,λυπάμαι πολύ,δεν μου λέτε όμως.
Υπάρχει χειρότερη μορφή σκοταδισμού,και αποπροσανατολισμού,προσβολή κατά της λογικής,αλλά και ελάχιστης γνώσης,που μπορεί να έχει κάποιος,που εκπαιδεύεται από της πληροφορίες που του δίνετε σαν ειδήσεις.Και μάλιστα υποτιθέμενου κύρους,ανθρώπων,που η πλάνη ηλιθίων, είναι τεχνική απείρου κάλους,όπως Ο Τζήμερος!!!.
Εγώ πάντως θα ήθελα,να γράψει κάτι ο κύριος Σάββας Καλεντερίδης,σχετικά με αυτό το είδος ηγέτη που μας μοστράρετε.
Τι είναι ποιος,τι παίζει δηλαδή με αυτόν,τι ρόλο παίζει αυτός και για ποιον.
Μήπως για τον Λαό;.-
Δε νομίζω ότι "μοστράρει" κάποιο είδος ηγέτη ο ινφογνώμων...Απλά παραθέτει διάφορες απόψεις και όλοι οι υπόλοιποι, ως σκεπτόμενοι άνθρωποι θέλω να πιστεύω, φιλτράρουμε τις όποιες πληροφορίες και απόψεις και βγάζουμε συμπεράσματα.Εκτός και αν θεωρείτε ότι πρέπει να ακούγονται μόνο οι απόψεις με τις οποίες συμφωνείτε εσείς...
ΔιαγραφήΟ τύπος είναι πολύ πιό επικίνδυνος από τους πράκτορες που το παίζουν αναρχικοί και τα σπάνε στα Εξάρχεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι η κλασσική πολιτική μπροστάνζα των Αμερικάνικων πορτοκαλί επαναστάσεων, που μεταμφιεσμένος ώς πολιτικός, ουσιαστικά είναι ένας από τους κλόουν που μετά από το αντίστοιχο πεζοδρόμιο, θα παραλάβει τα σαντουιτσάκια της Νούλαντ για να τα μοιράσει στους "αγωνιστές της Δημοκρατίας".
Αν κρίνω απο το υβρεολόγιο ,πολλοί Δημόσιοι Υπαλληλοι στην παρέα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις εμμονή με τους δημόσιους υπάλληλους φαίνεται, και έχω την εντύπωση ότι από τη "παρέα" κανένας δεν είναι Δ.Υ.
ΔιαγραφήΑπό όσο γνωρίζω, υπάρχουν αρκετοί Δ.Υ. που μάλλον θα τάσσονταν με πολλές απόψεις του Τζήμερου. Εξάλλου αν φύγει η φύρα από το Δημόσιο, πολλοί από τους Δ.Υ. θα φανούν πραγματικά άξιοι αλλά θα μπορούσαν να αυξηθούν και οι μισθοί τους αφού θα ήταν λιγότεροι.
ΔιαγραφήO Τζήμερος δεν είναι εκείνος που μας λέει σπάταλους και λαμόγια συνεχως ενω εκείνος συνεταιρίστηκε με το κομμα του Μάνου μόνο όσον αφορα την κομματικη επιχορηγηση για να πάρουν παραπάνω λεφτα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι υπάρχουν άνθρωποι που τον στηρίζουν;
Ας στειλει καμια επιστολή στο αφεντικό του την Μέρκελ και ας μας αφησει ήσυχους
Την δόξαν πολλοί εμίσησαν, το χρήμα ουδείς! Αυτή είναι η δική μου εκδοχή της γνωστής ρήσης.
ΔιαγραφήΤο «Ουράνιο Τόξο» στις λίστες της «Δράσης-Δημιουργία Ξανά»
Kαι ναι, υπάρχουν άνθρωποι που τους στηρίζουν, αφού για τους (νεο)φιλελεύθερους, οι έννοιες πατρίδα και έθνος είναι πολύ χαλαρές, όπως ακριβώς και στου αριστερούς. Σ' αυτά τα θέματα και στον παρά οι απόψεις των ταυτίζονται.
Με το που μπαινει η Ανοιξη συνηθίζεται να εμφανίζονται πολιτικοι μαιντανοι στην επικαιροτητα και τουτο διοτι ετσι τεσταρεται η επιδραση του ψεκασμου επι των μαζων ούτως ώστε να κανονίζεται η δοσολογια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε το να κοβεις 50 κα 100 ευρω απο την συνταξη του παππου και της γιαγιας θα κανεις αναπτυξη αχρηστε?
ΑπάντησηΔιαγραφήΚλεισε το Δημοσιο "χθες" αχρηστε πολιτικαντη.