Στις 7 Ιουνίου διεξάγονται οι πιο ελεύθερες –και εξ αυτού ίσως οι πιο σημαντικές– εκλογές από ιδρύσεως του τουρκικού κράτους.
Τις χαρακτηρίζουμε τις πιο ελεύθερες γιατί για πρώτη φορά μπορούν να διεξάγουν προεκλογική εκστρατεία, να εκφράζονται ελεύθερα και να συμμετέχουν οι Κούρδοι αλλά και όλοι οι άλλοι λαοί – εθνικές, εθνοτικές και θρησκευτικές ομάδες που συναπαρτίζουν το πολύχρωμο μωσαϊκό των υπηκόων της Τουρκίας.
Αν θέλουμε να αναζητήσουμε το λόγο για τον οποίο έχει επικρατήσει αυτό το κλίμα ελευθερίας, ίσως τον εντοπίσουμε στη συμφωνία που έκανε η Τουρκία με τις ΗΠΑ τον Ιανουάριο του 1999, όταν η Ουάσινγκτον παζάρευε την παράδοση Οτζαλάν στους Τούρκους.
Οι όροι που συμπεριλαμβάνονται σε εκείνη τη συμφωνία είναι δύο. Ο ένας είναι να μην επιβληθεί θανατική ποινή στον Άπο. Ο άλλος να επιτραπεί η ελεύθερη και ανεμπόδιστη πολιτική δραστηριότητα των Κούρδων στο πολιτικό σκηνικό της Τουρκίας.
Μετά από παλινδρομήσεις και αφού σε μεγάλο βαθμό αποδυναμώθηκε το παλαιό βαθύ κράτος που κρατούσε υπό τον απόλυτο έλεγχό του τη λειτουργία των κομμάτων και του πολιτικού συστήματος, φτάσαμε σήμερα στο σημείο οι εκλογές στην Τουρκία να διεξάγονται σε κλίμα ελευθερίας, με το Κόμμα της Δημοκρατίας των Λαών (HDP) και τον συμπροεδρεύοντα Σελαχατίν Ντεμιρτάς (φωτογραφία αριστερά) να φτάνει στο σημείο να εξαγγέλλει ότι θα καταργήσει το πανίσχυρο Υφυπουργείο Θρησκευτικών Υποθέσεων, γκρεμίζοντας θρησκοληπτικά στερεότυπα όχι μόνο δεκαετιών αλλά και αιώνων.
Το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι ότι το κόμμα αυτό, παρότι σε μεγάλο βαθμό είναι ταυτισμένο με το κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα και το ΡΚΚ –κάτι που εκμεταλλεύεται το δίδυμο Ερντογάν-Νταβούτογλου αλλά και τα υπολείμματα του βαθέος κράτους–, έχει αποκτήσει την εμπιστοσύνη πολλών εθνοτικών και θρησκευτικών ομάδων.
- Των αλεβιτών, οι οποίοι μέχρι τώρα παραδοσιακά ψήφιζαν το Λαϊκό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (CHP) που τους προστάτευε σε κάποιο βαθμό από τη σουνιτική πλειοψηφία στην κοινωνία.
- Των Αρμενίων και των κρυπτοαρμενίων, που ανέρχονται σε εκατοντάδες χιλιάδες.
- Των Λαζών και –έστω και μικρής– μερίδας των ελληνόφωνων στον Πόντο.
- Των Τσερκέζων, των Πομάκων, των Ρομά και άλλων εθνικών και θρησκευτικών ομάδων, που μέχρι χθες αποτελούσαν τον σκληρό πυρήνα του τουρκικού εθνικισμού!
Αυτό το νέο κίνημα δημοκρατίας, ελεύθερης έκφρασης και αυτοσυνειδησίας που αναπτύσσεται μέσα από την πολιτική δράση του HDP, πέραν του ότι έρχεται να ψαλιδίσει τα ποσοστά του ΑΚΡ και να γκρεμίσει τα όνειρα του Ερντογάν να γίνει Πρόεδρος της Τουρκίας με ένα νέο πολιτειακό σύστημα προεδρικής δημοκρατίας, εισάγει μια νέα νοοτροπία και λογική στην Ανατολή. Λογική που είναι αντίθετη με εκείνη των εκπορθήσεων και των αλώσεων (όπως η Άλωση της Πόλης και της Τραπεζούντας), των πυρπολήσεων (όπως η πυρπόληση της Σμύρνης), των εθνοκαθάρσεων και των γενοκτονιών (όπως η Γενοκτονία των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων), της εισβολής και κατοχής (όπως η παράνομη εισβολή και κατοχή στην Κύπρο).
Για όσους θεωρούν ότι υπάρχουν στοιχεία υπερβολής στην προσέγγισή μας, να επισημάνουμε ότι στην επέτειο της Γενοκτονίας των Αρμενίων το HDP έκανε δεκάδες εκδηλώσεις σε πόλεις της Τουρκίας, ζητώντας επισήμως από την κυβέρνηση και το κράτος να αναγνωρίσουν τη Γενοκτονία, ότι στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωσή του στη Σμύρνη συγκεντρώθηκαν περίπου 200.000 άνθρωποι, και άλλοι τόσοι στη Μερσίνα, την πόλη απ’ όπου ξεκίνησαν τα αποβατικά της εισβολής στην Κύπρο, το 1974.
Όσον αφορά την πορεία της προεκλογικής εκστρατείας και τα ποσοστά των κομμάτων, με βάση τις δημοσκοπήσεις το ΑΚΡ φέρεται να κυμαίνεται μεταξύ 41-44%, το CHP μεταξύ 24-28%, το Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης (ΜΗΡ) μεταξύ 14-17% και το HDP μεταξύ 9,5-14%.
Αν επαληθευθούν οι προβλέψεις και τα στοιχεία των δημοσκοπήσεων, μπορούμε να πούμε ότι η πολιτική παντοκρατορία μιας χαρισματικής προσωπικότητας, ίσως του πιο σημαντικού πολιτικού ακόμα και από τον ίδιο τον Μουσταφά Κεμάλ, του Ταγίπ Ερντογάν, παίρνει την κατιούσα – εξέλιξη που είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς τις συνέπειες που θα έχει στο χώρο της σουνιτικής συντηρητικής παράταξης αλλά και στη λειτουργία ολόκληρου του πολιτικού συστήματος στην Τουρκία.
Ούτως ή άλλως, οι εκλογές της 7ης Ιουνίου έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον για τη διεθνή κοινότητα, κυρίως δε για τον ελληνισμό, αφού, όπως είπαμε, αναλόγως των αποτελεσμάτων μπορεί να δρομολογηθούν εξελίξεις οι οποίες με τη σειρά τους είναι δυνατόν να αναπτύξουν δυναμικές που θα ανατρέψουν νοοτροπίες και πρακτικές που οδήγησαν στην καταστροφή τους λαούς και τους πολιτισμούς των λαών της Ανατολής.
Είθε...
Συνεπῶς ἐλευθερία στὸ ἐσωτερικὸ σημαίνει ἐνίσχυσις τῆς Τουρκίας στὸ ἐξωτερικό. Ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος θὰ κρίνουμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι, από απλή περιέργεια, έχετε ποτέ ασχοληθεί με την αποκαλυτπική ιστορία του Δημοσθένη Λιακόπουλου;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ με τις πολύ πολύ περιορισμένες γνώσεις όσον αφορά το εσωτερικό της Τουρκίας αλλα και την μηδενική πρόσβαση σε πηγες άλλες από αυτές που διαβάζω στο ιστολογιο; θα ήθελα να εκφράσω κάποιες απορίες αλλα και μια διαφορετική οπτική των πραγμάτων ίσως πιο απαισιόδοξη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρα το ότι το βαθύ κεμαλικό κράτος της Τουρκίας έχει αποδυναμωθεί, ο Ερντογάν επιχείρησε να το αντικαταστήσει με το δικό του. Δηλαδή οι μεταρρυθμίσεις που έκανε δεν στόχευαν σε μια δημοκρατική Τουρκια, αλλα στη δημιουργία του δικού του αυταρχικού κράτους ελεγχόμενο από τους Ισλαμιστές. Οπωσδήποτε φαίνεται πως δεν το πέτυχε αυτό απόλυτα, γιατί δεν τα βρήκε με τον Γκιουλέν αφενός ενώ και στο στράτευμα οπωσδήποτε το παρακράτος ήταν πολύ ισχυρό και πρά το ότι διώχθηκαν πολλοί Κεμαλικοί ήταν αδύνατο να διωχθούν και όλοι. Η εσωτερική αυτή διαμάχη νομίζω επέτρεψε στους Κούρδους να ενεργήσουν λίγο πιο ελευθερα και να μπορέσουν να apkthsoun πολιτική επιρροή στη χωρα, ωστόσο ίσως αυτή η δύναμη να ενώσει τακτικά Ισλαμιστές και Κεμαλικούς ώστε να κρατήσουν τους Κούρδους εκτος βουλής. Όπως και να έχει η Τουρκια από εδώ και πέρα δεν θα είναι ξανά η ίδια, αλλα πολύ αμφιβάλλω για το ελεύθερο των εκλογών! Νομίζω πως με κάθε μέσον οι παρατάξεις θα αποτρέψουν το Κουρδικό κόμμα να εισέλθει στη βουλή. Είμαι σίγουρος πως και οι Ισλαμιστές και οι Κεμαλιστές και οι εθνικιστές θα συνασπιστούν εναντίον του HDP και θα αποτρέψουν το 10% με κάθε μέσον, τρομοκρατία και νοθεία. Δε θα επέμβει το τουρκικο παρακράτος στα εκλογικά κέντρα όπου χρειαστεί? Ίσως όχι στη Νοτιοανατολική Τουρκια, αλλα στην Κωνσταντινούπολη?
Το ελεύθερες δηλαδή εκλογές το αμφισβητώ παρα πολύ! Μπορεί οι Ισλαμιστές να μην μπορούν να επιτύχουν νοθείες έναντι των Κεμαλικών, αλλα έναντι των Κούρδων?
Λες οι Κούρδοι του HDP να μην κάνουν τίποτα για την αναμένομενη νοθεία;
ΔιαγραφήΕδώ μια ανακοίνωση της κουρδικής διαποράς Γαλλίας που καλεί για ξένους παρατηρητές:
http://www.agencebretagnepresse.com/id=37401?title=Elections-l%E9gislatives-en-Turquie-%3A-Erdogan-joue-gros%2C-Les-Kurdes%2C-confiants-mais-m%E9fiants%2C-en-appellent-aux-observateurs-%E9trangers
Δε λέω ότι δε θα κάνουν τίποτα, το αντίθετο γράφω, απλά δεν ξέρω ποσο αποτελεσματικοί μπορεί να είναι.
ΑπάντησηΔιαγραφή