Οι τελευταίες προσπάθειες πριν από τη συμφωνία ή τη ρήξη διαδραματίζονται στις Βρυξέλλες για το ελληνικό ζήτημα. Η τελευταία πρόταση της Αθήνας προς τους δανειστές, τους θεσμούς, κρίθηκε ως «καλή βάση» για διαπραγμάτευση. Κανείς δεν ξέρει, όμως, το τελικό πόρισμα του διευθυντηρίου, που επιμένει σε μια Ευρώπη παιχνίδι των ολίγων και των συμφερόντων.
Σε μια περίοδο πέντε μηνών, από τότε που ανέλαβε την Πρωθυπουργία ο Αλέξης Τσίπρας, η Ελλάδα έκανε αρκετά βήματα για να προσεγγίσει τους δανειστές (διαπιστώνεται σε όλες τις εκδοχές των προτάσεων). Ποτέ, όμως, αυτά τα βήματα δεν έγιναν αποδεκτά, καθώς από την αντίπερα όχθη υπήρχε μια παγερή εμμονή στις θέσεις τους. Προφανώς γιατί ήθελαν να τα πάρουν σχεδόν όλα, να πατήσουν στο πάτωμα τη νέα κυβέρνηση, να στείλουν μηνύματα πως «έτσι παθαίνουν όσοι αμφισβητούν την πολιτική της ευρωπαϊκής καθεστηκυίας τάξης».
Ούτε το 47σέλιδο έγγραφο, που υπέβαλε η Αθήνα ήταν «επαρκές» και «ικανοποιητικό», γι’ αυτό και αντί να το συζητήσουν οι θεσμοί υπέβαλαν δικό τους. Δεν επέδειξαν καμία ευελιξία ενώ ταυτόχρονα με μια οργανωμένη επίθεση επιχειρούν με κάθε τρόπο να προκαλέσουν αιμορραγία στο τραπεζικό σύστημα και να μειώσουν τα αντανακλαστικά των Ελλήνων πολιτών. Το γεγονός ότι αποδέχθηκαν οι δανειστές χαμηλότερο πρωτογενές πλεόνασμα από όσο πρόβλεπε το Μνημόνιο, είναι αποτέλεσμα από τη μια της εμμονής της κυβέρνησης Τσίπρα, αλλά επιπροσθέτως και του γεγονότος ότι ούτως ή άλλως οι αριθμοί δεν βγαίνουν διαφορετικά.
Είναι προφανές πως δεν ψυχολόγησαν σωστά τον Αλέξη Τσίπρα. Τον ανέμεναν να προσαρμοζόταν γρήγορα προς τις υποδείξεις. Δεν υπολόγισαν ότι θα κρατούσε, θα διεκδικούσε, θα επέμεινε. Τον θεωρούσαν πολιτική συνέχεια των Σαμαρά και Βενιζέλου. Το λάθος της ελληνικής κυβέρνησης ήταν πως θεωρούσε πως οι θεσμοί στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα είχαν διάθεση να κουβεντιάσουν, να ακούσουν εισηγήσεις, να διαπραγματευτούν. Όταν για παράδειγμα όλοι θεωρούν το χρέος μη βιώσιμο, ποια διέξοδο δίνουν; Καμία. Επιμένουν στις ίδιες συνταγές, φορτώνοντας υφεσιακά μέτρα τις κοινωνίες. Η τρόικα είχε για πέντε χρόνια το πάνω χέρι στην Ελλάδα. Ποιο το αποτέλεσμα; Τραγικό και αδιέξοδο. Η εύκολη λύση είναι να διαμορφώνεται διεθνώς η εικόνα ότι οι Έλληνες «δεν συζητούν», «δεν δίνουν εισηγήσεις», «είναι τεμπέληδες», «θέλουν να φορτώνουν τα χρέη τους στους άλλους». Το δύσκολο είναι να παραδεχθούν οι θεσμοί το εγκληματικό τους λάθος. Όχι μόνο σε βάρος της Ελλάδος, αλλά κατά των λαών του ευρωπαϊκού νότου. Η συνταγή που υιοθετούν και επιβάλλουν είναι αδιέξοδη, μονόπλευρη και εξυπηρετεί μόνο τις λεγόμενες ισχυρές οικονομίες, αλλά και το διεθνές κεφάλαιο.
Ένας συμβιβασμός θα δώσει μια παράταση, ενδεχομένως όμως δεν θα προσφέρει μόνιμη λύση. Η αβεβαιότητα διευρύνει το πρόβλημα κι αυτό μόνο την Ελλάδα δεν εξυπηρετεί. Οι υπόλοιποι θεωρούν την αβεβαιότητα ένα εργαλείο πίεσης και ισοπέδωσης του δανειζόμενου.
mignatiou.com
Καλή η προσπάθεια αλλα δεν βγαίνει στην πράξη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοια διαφορετικότητα ακριβώς έχει ο Τσίπρας σε σχέση με Σαμαρά-Βενιζέλο?
Η πρώτη δήλωση του Τσίπρα ήταν "δεν μειώσαμε μισθούς και συντάξεις" αγνόησε βεβαια ότι τα μείωσε όλα αυτά μέσω της αύξησης του ΦΠΑ για παράδειγμα αλλα και των εισφορών. Αυτή η έκφραση μου θυμίζει αυτό που είχε πει Αμερικανος πρέσβης σε μια εκπομπή του Χαρδαβέλλα παλιότερα όσον αφορά το Σκοπιανό ' οι πολιτικοί σας δεν ήρθαν ποτε να μας πουν ότι τα Σκοπια δεν πρέπει να ονομαστούν Μακεδονία για αυτούς και αυτούς τους λόγους, απλώς μας είπαν βρείτε μια λύση να την περάσουμε στο εσωτερικό ανώδυνα", μου θύμισε ακόμα τον Σημίτη να ζητάει με στυλ γελοίου ατόμου από τον Blur να κάνουν μια δήλωση για τα μαρμαρα γιατί έχει εκλογές στην Ελλάδα....
Ας πάρουμε το καλύτερο σενάριο για την ελληνική κυβέρνηση. Ασυνεννοησία εσωτερική, ο Βαρουφάκης παγιδευμένος στις οικονομικές του θεωρίες όπου θεωρεί το χρέος μη βιώσιμο και άρα επικεντρωμένος σε αυτό, ο Τσίπρας όντας "ψιλοασχετος" από οικονομικά υπάκουε σε αυτά που του έλεγε το επιτελείο του προσπαθώντας να κρατήσει τις εσωκομματικές ισορροπίες αλλα και να μην καταργήσει ευθέως όλα όσα έλεγε προεκλογικά! Ο καθένας δηλαδή διαπραγματευόταν χωρίς πυξίδα και χωρίς χάρτη παρα μόνον με γνώμονα το ατομικό του συμφέρον. Αλλιώς πως μπορεί να εξηγηθεί ότι εδώ και 5 μήνες ο Βαρουφάκης μιλάει πως δε θα δεχτεί αλλα υφεσιακά μετρα αλλα στα μετρα που έγραψε δεν πρότεινε ούτε ένα, αλλα ούτε ένα metro ανάπτυξης παρα μονο υφεσιακά μετρα? Η μήπως η απομείωση χρέους θα φέρει την ανάπτυξη από μονη της? Αν αλήθεια το πιστεύει μπορεί να αφήσει τα διπλώματα του κάπου και να πάει να ασχοληθεί με τις μοτοσικλέτες. Όμως δεν νομίζω πως είναι άσχετος και για αυτό πιστεύω πως απλά έπαιξε ένα άσχημο παιχνίδι σε βάρος του ελληνικού λαου και της πατρίδας και σύντομα και αυτός θα πάρει την ανταμοιβή του, θα πάρει τη μοτοσικλέτα του και θα μας χαιρετήσει για κανένα πανεπιστήμιο της Αμερικής και κανένα διαμέρισμα στο upper-east Manhattan όπως άλλωστε έκανε και ο Γιωργάκης ο φίλος του!
Βρισκόμαστε πλέον σε έναν φαύλο κύκλο όπου όπως ο Σαμαράς έφερε τον Τσίπρα, ο Τσίπρας θα φέρει τον Σαμαρά. Το μονο αποτέλεσμα που είχε η αλλαγή κυβέρνησης ήταν πως ο ελληνικός λαός ζήτησε από μονος του τα νέα μετρα όντας τρομοκρατημένος από το ενδεχόμενο της φυγής από την Ευρώπη, ένα ενδεχόμενο που δεν είχε ποτε πέσει ουσιαστικά στο τραπέζι, αφού η ελληνική κυβέρνηση ποτε δεν το σκέφτηκε! Η υπογραφή του αγωγού με τη Ρωσία ήταν ένα στρατιωτάκι θυσιασμένο στην πολιτική σκακιέρα με αντάλλαγμα τον αφελληνισμό της Ελλάδος και το πλήρες ξεπούλημα της δημόσιας περιουσιας! Αποκορύφωμα δε είναι και η μείωση των ανύπαρκτων εξοπλιστικών δαπανών ώστε μάλλον να μην έχει εξοπλισμό ο ελληνικός στρατός καθόλου ως το 2020 και να μετατραπεί σε πολιτοφυλακή. Περιττό να πούμε δε πως η ανεργία θα εκτοξευτεί τα επόμενα δυο χρονια αφού μάλλον όσες επιχειρήσεις έχουν μείνει στην Ελλάδα θα πάρουν τα μπογαλάκια τους και θα πάνε σε άλλες παραλιες...για να κάνουμε και μια θαλασσινή παρομοίωση όπως ο πρωθυπουργός. Όχι μονο η κυβένρηση δεν έφερε υφεσιακά μετρα, έφερε ακραία υφεσιακά μετρα ενώ αποδεικνύεται πλήρως πως ο Σαμαράς επίτηδες έκανε νωρίτερα τις προεδρικές εκλογές, να χάσει αυτή τη μάχη και να ρίξει τα βαρύτατα οικονομικά μετρα στον Σύρριζα που σίγουρα θα κέρδιζε τις εκλογές...Άλλη μια φορα οι αριστεροί δεν είχαν υπομονή και όλοι μαζί αριστεροδεξιοί απορροφημένοι από το σαράκι του εσωτερικού διχασμού και της επιθυμίας για εξουσία μας οδήγησαν ακόμα πιο βαθιά συν άβυσσο. Πολλοί ψάχνουν για πάτο, αλλα δεν πέφτουμε σε βαρέλι, πέφτουμε σε άβυσσο το έχω πει πολλάκις και δυστυχώς μερικές φορες είναι αδύνατο κανεις να βγει από την άβυσσο....Πέσαμε άλλη μια φορα θύματα ενός συστήματος που μάχεται για την επιβίωση του και όχι για τα symfeornta της πατρίδα και του έθνους, αφού αυτό το σύστημα αποτελείται από καρέκλες στην Αθηνα, θέρετρα στη Μύκονο και διαμερίσματα στις πρωτεύουσες τους εξωτερικού