15/5/16

Αποψη: Η Στρατηγική Εθνικής Ασφαλείας

Π. ΧΗΝΟΦΩΤΗΣ*
Η εθνική ασφάλεια παραδοσιακά εθεωρείτο η προστασία της χώρας κατά των στρατιωτικών απειλών. Σήμερα όμως αυτή η αντίληψη είναι περιοριστική για την έννοια της εθνικής ασφάλειας, η οποία πλέον έχει μία ευρύτερη διάσταση και σύνθετη σημασία και δεν διέπεται μόνον από την πρόσκτηση και χρήση στρατιωτικών δυνάμεων και μέσων. Η αλληλεξάρτηση της εθνικής άμυνας, εξωτερικής πολιτικής, εθνικής οικονομίας, εσωτερικής ασφάλειας και πολιτικής προστασίας αποτελούν το επιστέγασμα της εθνικής ασφάλειας και πρέπει ανάλογα να επιδρούν και στη διαμόρφωση της στρατηγικής της. Αυτός είναι ο γνώμονας που ισχύει τουλάχιστον στις δημοσιοποιημένες συναφείς στρατηγικές (ΗΠΑ, Η.Β., Γαλλία, Αυστραλία κ.ά.). Αξίζει να συγκρατηθεί ότι η δημοσιοποίηση, διαβούλευση, κατά περίπτωση και η συζήτηση στα εθνικά κοινοβούλια, των κυρίων αξόνων, κατέστησε κοινωνούς τους πολίτες για τη στρατηγική κατεύθυνση της χώρας τους και τις επιδιώξεις για την εθνική ασφάλειά της.
Μία πολυδιάστατη Στρατηγική Εθνικής Ασφαλείας θα προσεγγίζει και συγκεφαλαιώνει όλες τις διαστάσεις του πλέγματος οικονομική, αμυντική, εξωτερική πολιτική και πολιτική εσωτερικής ασφάλειας και πολιτικής προστασίας, οι οποίες θα αποτελούν πλέον τις βασικές συνιστώσες της. Θα καθορίζει το πλαίσιο και τις αρχές πολιτικής κατεύθυνσης για την επίτευξη των Αντικειμενικών Σκοπών (ΑΝΣΚ), οι οποίοι εκπληρούμενοι υποστηρίζουν, προστατεύουν και προωθούν τα θεμελιώδη εθνικά συμφέροντα. Κατά κανόνα τα θεμελιώδη εθνικά συμφέροντα συνιστούν τις αδιαπραγμάτευτες βουλήσεις και ανάγκες μιας χώρας, υπό το πρίσμα της εθνικής επιβίωσης, κυριαρχίας και αξιοπρέπειάς της, καθώς και της ασφάλειας και ευημερίας του λαού της, και αποτελούν την ανεξάντλητη πηγή απ’ όπου εκπηγάζουν οι εθνικοί ΑΝΣΚ.
Η εποχή που διανύουμε χαρακτηρίζεται από νέες προκλήσεις, ευκαιρίες και απειλές, με αποτέλεσμα την ταχεία μεταβλητότητα των διακρατικών σχέσεων, της συνεργασίας ή του γεωοικονομικού ανταγωνισμού των κρατών. Οι διαμορφούμενες διεθνείς συγκυρίες επιδρούν στις δυναμικές του περιβάλλοντος ασφαλείας, επηρεάζουν καθοριστικά την αρχιτεκτονική του και διαχρονικά λειτουργούν είτε ωφελιμιστικά είτε επιβαρυντικά στην πορεία ανάδειξης ή επικράτησης των κρατών.
Μέσα σε αυτό το στρατηγικό περιβάλλον τα κράτη επιχειρούν με επιδέξιες πολιτικές, εντός του πλαισίου της Στρατηγικής για την Εθνική τους Ασφάλεια, να μεγιστοποιήσουν το γεωπολιτικό τους κεφάλαιο ή κατ’ ελάχιστον να περιορίσουν ενδεχόμενες απώλειες.
Η βαθιά οικονομική κρίση που βιώνει η Ελλάδα επιδρά αρνητικά σε μεμονωμένους ή αλληλοκαλυπτόμενους τομείς του εθνικού της ενδιαφέροντος. Αυτή η δημιουργούμενη αλληλεπίδραση, η γεωγραφική μας θέση και οι εξελίξεις στην εγγύς και ευρύτερη περιοχή του εθνικού μας ενδιαφέροντος, συνηγορούν υπέρ μιας επαναπροσέγγισης της Στρατηγικής Εθνικής Ασφάλειας. Η διασύνδεση των βασικών συνιστωσών του όλου πλέγματος άμυνα-ασφάλεια-οικονομία-διπλωματία θα παρέχει τους ΑΝΣΚ στη χάραξη της εξωτερικής, οικονομικής, αμυντικής πολιτικής, καθώς και αυτής για την εσωτερική ασφάλεια και πολιτική προστασία, ώστε η επίτευξή τους να υποστηρίζει, προστατεύει και προωθεί τα εθνικά μας συμφέροντα, μέσω πολιτικών, οικονομικών, διπλωματικών, στρατιωτικών και πληροφοριακών μέσων.
Εξυπακούεται ότι η εφαρμογή της νέας Στρατηγικής Εθνικής Ασφάλειας απαιτεί συνοχή δράσεων και σύζευξη προσπάθειας όλων των αρμοδίων υπηρεσιών και φορέων, υπό ενιαίο συντονισμό και έλεγχο, προκειμένου να εκπληρωθούν οι αντικειμενικοί σκοποί κάθε βασικής συνιστώσας της. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, το τελικό αποτέλεσμα θα είναι μεγαλύτερο από το σύνολο των επιμέρους αποτελεσμάτων των υπηρεσιών εάν αυτές δρούσαν μεμονωμένα.
Προς τούτο η σύσταση ένα νέου συλλογικού κυβερνητικού οργάνου, του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας (ΣΕΑ)1, θα ενσωματώσει τη σύγχρονη αντίληψη στρατηγικού συντονισμού και ελέγχου και θα εξυπηρετήσει την εφαρμογή της νέας στρατηγικής. Η κεντρική διεύθυνση και ο έλεγχος για τον συντονισμό στην πρόληψη, αντιμετώπιση και διαχείριση ειδικών καταστάσεων και κρίσεων, προαπαιτεί αναθεώρηση του πλαισίου υπαγωγής, αρμοδιοτήτων, οργάνωσης και λειτουργίας υπηρεσιών, συμβουλίων, συντονιστικών επιτροπών, κέντρων επιχειρήσεων κ.λπ. με αλληλοκαλυπτόμενα έργα και αρμοδιότητες.
Η Ελλάδα δύναται να αναδυθεί, να ενεργοποιήσει δυνάμεις ληθαργούσες και να διασφαλίσει τα εθνικά της συμφέροντα στο σύγχρονο «γεωπολιτικό γίγνεσθαι».
1. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 30/4/2016 «Σύσταση Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας» του Π. Χηνοφώτη.
* Ο κ. Π. Χηνοφώτης είναι Ναύαρχος (ε.α.), επίτιμος Αρχηγός ΓΕΕΘΑ και πρώην υφυπουργός Εσωτερικών.

5 σχόλια:

  1. Ποιός τα γράφει αυτά? Ο "Σαόλ ασκέρ"? Ο "Αdmiral Takis"?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Με λίγα λόγια, σε όλο το εύρος DIMEFIL;
    Ωραία ιδέα, μόνο που υπήρχε στο κυβερνητικό πρόγραμμα "Εθνική Αντιπρόταση" τού Ιδρύματος Κοινωνικής Μηχανικής & Ανάπτυξης από το 2012, όπως δημοσιεύτηκε.
    Το άρθρο "Ως Μητρόπολη τού Ελληνισμού" που δημοσιεύτηκε χθες στην εφημερίδα "ΕΣΤΙΑ" είχε και μια σειρά συμπληρωματικών σχετικών δομικών προτάσεων.
    Συμπέρασμα: καλό θα ήταν πρώτα να μελετάμε και μετά να γράφουμε, εκτός και αν υπήρχε η σχετική γνώση και εσκεμμένα αποφεύχθηκε η αναφορά στο original.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλά και άγια όλα αυτά, αλλά αργά τα θυμηθήκαμε. Όλα τα σοβαρά κράτη έχουν εθνικά συμβούλια (αδιάφορο πώς τα ονομάζει το καθένα), τα οποία χαράζουν εθνική στρατηγική σε βάθος χρόνου. Η Ελλάδα ουδέποτε είχε, προτιμούσα το "Απόψε αυτοσχεδιάζουμε". Γι αυτό κατάντησε έτσι που κατάντησε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ Nativist,

      Ξέχασες το "θα το ρισκάρουμε" που είχε πει ο Μπαλάφας ερωτώμενος για τις πολιτικές που θα ασκούσε ο ΣΥΡΙΖΑ ενάντια στην Τουρκική επιθετικότητα?...

      ...δεν φταίνε αυτοί. Φταίει ο λαός που εμπιστευτηκε (τρις) τους τυχοδιώκτες που εκ των προτέρων είχαν δηλώσει οτι θα παίξουν στα ζάρια (αυτό δεν σημαίνει "θα το ρισκάρουμε"?) την τύχη των μελλοντικών γενιών. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, βλέπω τον μπουμπούκο τηλεπωλητή να χαμογελά με ικανοποίηση και σιγουριά οτι θα επανέλθει με δάφνες δόξης. Ποιός? Ο πενήντα-κιλά-βιβλία.

      Κιμ, αν μας ακούς, πάτα το κουμπί. Πάτα το!

      Διαγραφή
  4. Ἀπό τίς "τρύπες" πού λέγονται "εὐρωπαϊκός προσανατολισμός καί εὐρώ πάση θυσία", καί "ἐκσυγχρονισμός" μέ τήν ἔννοια τῆς ἀλλαγῆς τῆς κοινωνίας ἐπί τό τεχνολογικώτερον καί νεοφιλελεύθερον ἤ ἐπί τό τεχνολογικώτερον και ἀριστερώτερον, καί πάντως ἐπί τό μή ὀρθόδοξον χριστιανικόν , ἔχει ἀναδειχθῆ μία διάτρητη κρατική ἰδεολογία. Ἐξ οὗ , τό "αὐτοσχεδιάζωμεν", ἀλλά καί τό "σχεδιάζομεν ἀντιφατικῶς".
    Ἀπό τήν κρατική ἰδεολογία ὅμως, ἐμπνέονται οἰ ἀντικειμενικοί ἐθνικοί σκοποί, δι' αὐτῆς ὁμονοοῦν ἐν τέλει καί δέν διχάζονται ἐξ ἀρχῆς οἱ ἁρμόδιοι, καί ἐν αὐτῆ στηρίζονται ἀπό τόν λαό οἱ ὅποιες σχετικές ἀποφάσεις τῶν ἁρμοδίων.
    Συνεπῶς, εἶναι μάταιον, ἤ καί καταστροφικόν ἐν τέλει (παρά τό ἀρχικῶς καί ἐπιφανειακῶς τελέσφορον), τό νά οἰκοδομεῖται ὁ,τιδήποτε ἀφορᾶ στήν ἄσκηση πολιτικῆς ἐθνικῆς ἐπιβιώσεως καί ἰσχύος, ἄνευ συνεκτικῆς, ἀληθοῦς καί δικαίας κρατικῆς ἰδεολογίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.