Γιάννος Χαραλαμπίδης
Θυμούνται οι απόστρατοι αξιωματικοί, αφού αφυπηρετήσουν, ότι δεν υπάρχει Εθνική Φρουρά. Ή ότι δεν είναι αυτή που θα έπρεπε να ήταν.
Δικαίως διερωτάται κάποιος: Τόσο χρόνια, όταν υπηρετούσαν, πού ήταν; Δεν έχουν ευθύνες; Ο τελευταίος που θα υπεραμυνόταν του Υπουργού Άμυνας για τα όσα πράττει, είναι ο γράφων. Διότι με τη στάση του και την πολιτική του δεν είναι Υπουργός Άμυνας, αλλά χατιρικώς υφυπουργός Παιδείας. Είναι φυσικό να γίνονται εισηγήσεις από τους αποστράτους πώς θα έπρεπε να ήταν ο στρατός.
Από την άλλη, όμως, ουκ ολίγοι εξ αυτών μπαινόβγαιναν στα γραφεία των κομμάτων για τις προαγωγές, τα γαλόνια και τη μισθοδοσία όταν ήταν εν ενεργεία. Εκ των αποστράτων σεβασμός και λόγος, ασχέτως εάν είναι ορθός ή λανθασμένος, απονέμεται πρωτίστως σε όσους διήλθαν τα πεδία των μαχών! Τους λοιπούς, το προνόμιο τού διατάσσειν τούς απονεμήθηκε από την υπηρεσία. Ενδεχομένως, εάν ήταν πολίτες στον ιδιωτικό τομέα, να μην το είχαν. Πρόδηλο είναι και το εξής: Ουκ ολίγοι των αποστράτων, μόλις γίνονται πολίτες, χάνουν τη γη κάτω απ’ τα πόδια τους, χάνουν το αίσθημα της εξουσίας. Και αποφασίζουν ότι θα διορθώσουν τα κακώς έχοντα, τα οποία δεν διόρθωσαν όταν υπηρετούσαν. Όταν έστεκαν σούζα μπροστά στους ανωτέρους τους και τους υπουργούς, χωρίς να βγάζουν κιχ.
Όχι μόνο γιατί αυτό απαιτεί η δημοκρατία, αλλά επειδή το επιβάλλει και το συμφέρον. Και τώρα αποφασίζουν ουκ ολίγοι να σώσουν την Εθνική Φρουρά.Κάποιοι ίσως να το πράττουν επειδή αγωνιούν και κάποιοι άλλοι επειδή δεν ξέρουν πώς να σκοτώσουν την ώρα τους.
Μπορεί να συμβαίνουν και τα δυο. Όμως, η Εθνική Φρουράθα έπρεπε να ήταν μια Ιερή Υπόθεση, μακριά από μικροκομματικές σκοπιμότητες και στρατιωτικά απωθημένα αποστράτων και εν ενεργεία αξιωματικών. Δύσκολο πράγμα, λόγω ανθρώπινου παράγοντα. Η Ε.Φ. είναι υπόθεση που μας αφορά όλους και δη την Κυβέρνηση, εάν θέλει να έχει ή όχι ένοπλες δυνάμεις. Και δεν θέλει! Άρα το ερώτημα για τους απόστρατους, κυρίως, αξιωματικούς είναι εάν είναι έτοιμοι να συγκρουστούν με το κατεστημένο και, αν χρειαστεί, να χαλάσουν τη βολή τους και να πληρώσουν κόστος. Εάν είχαν τέτοια πρόθεση, θα το έκαναν προκαιρού. Και ουδόλως υπονοούμε την ανάληψη του νόμου με τα χέρια τους διά της ισχύος. Πάνε αυτά. Τελείωσαν.
Η ωμή, όμως, αλήθεια είναι άλλη: Ουκ ολίγοι των αποστράτων όταν είναι εν ενεργεία σπρώχνονται στα προαύλια των κομμάτων, ενώ όταν αφυπηρετούν, ξυπνά μέσα τους ο 18χρονος εύελπις επαναστάτης. Η απολογία για τη σκληρότητα της γλώσσας του γράφοντος αφορά μόνο όσους υπηρετούν γιατί πιστεύουν στη στολή του Έλληνα στρατιώτη, έντιμα και όχι έρποντας και λείχοντας μπροστά σε κομματάρχες και υπουργούς, και αυτούς που τολμούσαν και τολμούν να λένε την άποψή τους εν ενεργεία. Δυστυχώς, η Εθνική Φρουρά δεν είναι τίποτε άλλο από τον καθρέφτη μιας κοινωνίας σε παρακμή, ένα πτώμα, που ασελγούν πολλοί πάνω του και έχει τον ανάλογο για την περίπτωση Υπουργό!
Σημερινή
Δικαίως διερωτάται κάποιος: Τόσο χρόνια, όταν υπηρετούσαν, πού ήταν; Δεν έχουν ευθύνες; Ο τελευταίος που θα υπεραμυνόταν του Υπουργού Άμυνας για τα όσα πράττει, είναι ο γράφων. Διότι με τη στάση του και την πολιτική του δεν είναι Υπουργός Άμυνας, αλλά χατιρικώς υφυπουργός Παιδείας. Είναι φυσικό να γίνονται εισηγήσεις από τους αποστράτους πώς θα έπρεπε να ήταν ο στρατός.
Από την άλλη, όμως, ουκ ολίγοι εξ αυτών μπαινόβγαιναν στα γραφεία των κομμάτων για τις προαγωγές, τα γαλόνια και τη μισθοδοσία όταν ήταν εν ενεργεία. Εκ των αποστράτων σεβασμός και λόγος, ασχέτως εάν είναι ορθός ή λανθασμένος, απονέμεται πρωτίστως σε όσους διήλθαν τα πεδία των μαχών! Τους λοιπούς, το προνόμιο τού διατάσσειν τούς απονεμήθηκε από την υπηρεσία. Ενδεχομένως, εάν ήταν πολίτες στον ιδιωτικό τομέα, να μην το είχαν. Πρόδηλο είναι και το εξής: Ουκ ολίγοι των αποστράτων, μόλις γίνονται πολίτες, χάνουν τη γη κάτω απ’ τα πόδια τους, χάνουν το αίσθημα της εξουσίας. Και αποφασίζουν ότι θα διορθώσουν τα κακώς έχοντα, τα οποία δεν διόρθωσαν όταν υπηρετούσαν. Όταν έστεκαν σούζα μπροστά στους ανωτέρους τους και τους υπουργούς, χωρίς να βγάζουν κιχ.
Όχι μόνο γιατί αυτό απαιτεί η δημοκρατία, αλλά επειδή το επιβάλλει και το συμφέρον. Και τώρα αποφασίζουν ουκ ολίγοι να σώσουν την Εθνική Φρουρά.Κάποιοι ίσως να το πράττουν επειδή αγωνιούν και κάποιοι άλλοι επειδή δεν ξέρουν πώς να σκοτώσουν την ώρα τους.
Μπορεί να συμβαίνουν και τα δυο. Όμως, η Εθνική Φρουράθα έπρεπε να ήταν μια Ιερή Υπόθεση, μακριά από μικροκομματικές σκοπιμότητες και στρατιωτικά απωθημένα αποστράτων και εν ενεργεία αξιωματικών. Δύσκολο πράγμα, λόγω ανθρώπινου παράγοντα. Η Ε.Φ. είναι υπόθεση που μας αφορά όλους και δη την Κυβέρνηση, εάν θέλει να έχει ή όχι ένοπλες δυνάμεις. Και δεν θέλει! Άρα το ερώτημα για τους απόστρατους, κυρίως, αξιωματικούς είναι εάν είναι έτοιμοι να συγκρουστούν με το κατεστημένο και, αν χρειαστεί, να χαλάσουν τη βολή τους και να πληρώσουν κόστος. Εάν είχαν τέτοια πρόθεση, θα το έκαναν προκαιρού. Και ουδόλως υπονοούμε την ανάληψη του νόμου με τα χέρια τους διά της ισχύος. Πάνε αυτά. Τελείωσαν.
Η ωμή, όμως, αλήθεια είναι άλλη: Ουκ ολίγοι των αποστράτων όταν είναι εν ενεργεία σπρώχνονται στα προαύλια των κομμάτων, ενώ όταν αφυπηρετούν, ξυπνά μέσα τους ο 18χρονος εύελπις επαναστάτης. Η απολογία για τη σκληρότητα της γλώσσας του γράφοντος αφορά μόνο όσους υπηρετούν γιατί πιστεύουν στη στολή του Έλληνα στρατιώτη, έντιμα και όχι έρποντας και λείχοντας μπροστά σε κομματάρχες και υπουργούς, και αυτούς που τολμούσαν και τολμούν να λένε την άποψή τους εν ενεργεία. Δυστυχώς, η Εθνική Φρουρά δεν είναι τίποτε άλλο από τον καθρέφτη μιας κοινωνίας σε παρακμή, ένα πτώμα, που ασελγούν πολλοί πάνω του και έχει τον ανάλογο για την περίπτωση Υπουργό!
Σημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.