Υπάρχουν δύο δρόμοι, δύο πιθανές εξελίξεις για την ελληνική κοινωνία
Ο Τζών Κέννεθ Γκαλμπραίηθ προσπαθώντας, στις αρχές της δεκαετίας του 1960, να αντιληφθεί τον λόγο για τον οποίον ο λαός των Ινδιών έδειχνε να μην ενοχλείται ουδέ κατ’ ελάχιστον από τις απαθλιωτικές συνθήκες ένδειας και ρυπαρότητας μέσα στις οποίες διαβιούσε, δημιούργησε την έννοια του «εγκλιματισμού στη φτώχεια» (the accommodation of poverty): έχοντας συνηθίσει να ζουν σε τέτοιες συνθήκες οι άνθρωποι έτειναν να τις θεωρούν εντελώς φυσιολογικές και ως εκ τούτου δεν είχαν καμμία διάθεση να αναζητήσουν μία άλλη, διαφορετική ζωή.
Είναι βέβαιο ότι ο ξένος επισκέπτης στην Ελλάδα, την ομολογουμένως –και ανεξαρτήτως των κατοίκων της– ωραιότερη χώρα του κόσμου, θα αναρωτιέται κάτι αντίστοιχο με τον μεγάλο οικονομολόγο. Όταν θα περιέρχεται τα τοπία της και θα αντικρίζει παντού πεταμένα σκουπίδια, θα προσπαθεί να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει. Διότι η Ελλάδα, μετά αρκετής βεβαιότητας, είναι η πιο ρυπαρή χώρα του κόσμου όσον αφορά τα στέρεα απορρίμματα (τα λεγόμενα και litter στην αγγλική). Η Ινδία, αντίστοιχα, πρέπει να είναι πρωταθλήτρια παγκοσμίως στην ρύπανση του περιβάλλοντος από οργανικά απόβλητα (αν και ούτε και στον τομέα αυτόν η Ελλάδα υπολείπεται και πολύ: προφανώς είναι πρωταθλήτρια στην κατηγορία της, δηλαδή μεταξύ των χωρών μέσου και υψηλού εισοδήματος). Στα στέρεα απορρίμματα, πάντως, ως διακοσμητικό στοιχείο του φυσικού περιβάλλοντος, η Ελλάδα αδιαφιλονίκητα κερδίζει το χρυσό μετάλλιο σε παγκόσμιο επίπεδο. Υπερτερεί ακόμη και χωρών όπως η Αίγυπτος ή εκείνες του Μαγκρέμπ, και αυτό για έναν πολύ απλό λόγο:
Για τη συνέχεια Athens Voice
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.