1/11/16

3 σχόλια:

  1. Σηκώνομαι ένα πρωϊ και γουστάρω βόλτα μέχρι Βενεζουέλα ρε παιδί μου. Πειράζει;
    Το σεργιάνι μας στο κόσμο ήτανε δυο μέτρα γης
    όσο πιάνει ένα σπίτι και ο τοίχος μιας αυλής, τραγούδαγε κάποιος εκατομμυριούχος αριστερός πριν μερικές δεκαετίες. Και κάτι για πορτοκάλια απούλητα και μήλα πεταμένα και τσιμινιέρες παγωμένες. Δεν υπάρχει πιό φονικός συνδυασμός, "φορτό" και (κατά δήλωσή του βέβαια) "αριστερού". Τώρα, μούγγα στη στρούγκα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ ioannes και τι σημασία έχει αυτό, αν είναι "φορτό" όπως λες αυτός που τα τραγούδησε όλα αυτά, οι στίχοι έχουν αλήθεια μέσα τους; Εκεί είναι το θέμα! Μείνε στο νόημα και την αλήθεια των στίχων!

      Διαγραφή
  2. Φίλε αναζητητά... μέχρι ενός σημείου δίκιο έχεις, αλλά ο λόγος που "ξεθάβω" αυτά το τραγούδια είναι ότι παρ' όλο που γράφτηκαν πριν σαράντα χρόνια έχουν δυναμική και κεκτημένη ταχύτητα ως τα τώρα και ακόμα είμαστε στο τότε...και χειρότερα! Άμ΄το άλλο... στα γήπεδα η Ελλάδα αναστενάζει κλπ...κοπάδια στα υπουργεία, αιτήσεις για την Γερμανία...αυτό γράφτηκε πριν πενήντα χρόνια. Και πάλι εκεί είμαστε. Αυτοί που μας δονούσαν και μας έβγαζαν στους δρόμους τότε είναι από τότε και πάντα ως σήμερα φορτό κι εμείς πτώματα. Αλήθεια, δεν ζηλεύω τα φράγκα τους, μόνο πέρα από το νόημα των στίχων θέλω να βλέπω και ανάμεσα και πίσω από τις γραμμές και τους παρουσιαστές, γιατί δεν βγήκαν ως απλοί ερμηνευτές στην πιάτσα αλλά ως δημιουργοί και πρόσωπα με επιρροή. Και ενώ θα περίμενε κανείς ιδιαίτερα αυτές τις εποχές να ξαναβγούν μπροστά, γράφουν τραγουδάκια για νήπια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.