Στην ιστορία του «εφαρμοσμένου σοσιαλισμού» τον 20ό αιώνα στη Σοβιετική Ένωση και την Κίνα υπάρχουν δύο εξαιρετικά μελανές σελίδες: πρόκειται για τη σιτοδεία και τον θάνατο εκατομμυρίων πολιτών από ασιτία. Στη μεν Σοβιετική Ένωση την περίοδο 1928-1933, με τη λεγόμενη «κολεκτιβοποίηση», στη δε Κίνα την περίοδο 1958-1962, με το εγχείρημα του «Μεγάλου Άλματος προς τα εμπρός».
Το κύριο χαρακτηριστικό από οικονομική άποψη και των δύο περιπτώσεων, το οποίο εξηγεί και την απώλεια δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπινων ζωών, ήταν η προσπάθεια να μειωθεί, με αυταρχικό και απότομο τρόπο, η κατανάλωση των πολιτών (που την αποτελούσαν -λόγω φτώχειας- κυρίως τρόφιμα) για να διοχετευθούν αυτά που θα εξοικονομούνταν σε επενδύσεις με σκοπό τη δημιουργία βαριάς βιομηχανίας.
Σε όρους Εθνικών Λογαριασμών, αυτό που συνέβη ήταν μία απότομη μείωση της κατανάλωσης, ως ποσοστού του ΑΕΠ, και μία αντίστοιχη αύξηση της αποταμίευσης, που έγινε στη συνέχεια επένδυση.
Θα αναρωτηθεί κανείς: τι σχέση μπορεί να έχουν αυτά με την ελληνική οικονομία, σήμερα; Δυστυχώς έχουν μεγάλη σχέση κατά τούτο: Η ελληνική οικονομία αντιμετωπίζει ένα αντίστοιχο πρόβλημα με εκείνο της Σοβιετικής Ένωσης της δεκαετίας του 1920 και της Κίνας του 1950: έχει πάρα πολύ υψηλή κατανάλωση και πάρα πολύ χαμηλή αποταμίευση και, ως αποτέλεσμα, δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει τις επενδύσεις που είναι απαραίτητες για να βγει από την κρίση. Η μόνη διαφορά είναι ότι στην περίπτωσή μας δεν υπάρχει (ευτυχώς) ο δικτάτορας ο οποίος θα επέβαλε τη βίαιη μείωση της κατανάλωσης και την αύξηση της αποταμίευσης, με την παράλληλη διοχέτευσή της στις επενδύσεις που θα θεωρούσε επιθυμητές. Αυτό, όμως, δεν καταργεί το πρόβλημα. Αντίθετα μάλιστα, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η ελληνική κοινωνία δείχνει ότι δεν έχει διάθεση να το αντιληφθεί, μάλλον το καθιστά δυσκολότερο ως προς την επίλυσή του.
Για τη συνέχεια Naftemporiki
Πράγματι μεν επιφανειακῶς, "Η ελληνική οικονομία ....έχει πάρα πολύ υψηλή κατανάλωση και πάρα πολύ χαμηλή αποταμίευση και, ως αποτέλεσμα, δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει τις επενδύσεις που είναι απαραίτητες για να βγει από την κρίση", ἀλλά ἡ ἀποταμίευση εἶναι ὅρος χρηματοπιστωτικός ἐνώ ἡ ἐπένδυση εἶναι ὅρος τῆς πραγματικῆς οίκονομίας. Συνεπῶς ἀναδιατύπωση:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤίς ἐπενδύσεις χρηματοδοτεῖ ἡ αὐξημένη παραγωγή καί ὄχι ἡ ἀποταμίευση.
Ἡ αὐξημένη κατανάλωση, εἶναι αὐξημένη σέ σχέση μέ τήν παραγωγή, που εἶναι μικρότερη καί ἀκριβέστερα ἀνεπαρκής γιά νά ἱκανοποιήσει την μεγαλύτερη τῶν δυνατοτήτων τῆς οἰκονομίας κατανάλωση.
Ἡ κατανάλωση τῶν ἀνελαστικῆς ζητήσεως ἀγαθῶν καί ὑπηρεσιῶν, δέν μπορεῖ ποτέ νά θεωρηθῆ ὡς "αὐξημένη", ὅταν κινεῖται στά ὅρια τῶν πραγματικῶν ἀναγκῶν.
Ἄρα: "Η ελληνική οικονομία ....έχει κατανάλωση πολύ μεγαλύτερη τῆς παραγωγῆς και ως αποτέλεσμα, δεν μπορεί να διαθέσει προϊόντα, ὑπηρεσίες καί χρηματικά ἤ ἄλλα ἀνταλλάγματα ἐκ τῆς πωλήσεως ἀγαθῶν καί ὑπηρεσιῶν, γιά τις επενδύσεις που είναι απαραίτητες για να βγει από την κρίση".
Μέ τήν ἀλλαγή στήν ὁρολογία, χωρίς τήν παραπλάνηση ἀπό τήν πρόταξη τῆς χρηματοπιστωτικῆς ὁρολογίας, ἔχουμε σαφῆ εἰκόνα:
Γιά νά διατεθοῦν «πλειονάσματα» τῆς πραγματικῆς παραγωγῆς σέ παραγωγή περισσοτέρων ἀγαθῶν καί ὑπηρεσιῶν, ἀπό ὅ,τι σήμερα, εἶναι δυνατόν νά παραχθοῦν περισσότερα ἀγαθά καί ὑπηρεσίες ὄχι μόνο μέ ἐπενδύσεις (κεφάλαιο) ἀλλά καί μέ περισσότερη ἐργασία.
Συνεπῶς πρέπει νά μειωθῆ ἀμέσως, ἀκόμη καί μέ παρεμβάσεις τοῦ κράτους, ἡ ἀνεργία, καί νά καταβληθῆ προσπάθεια μεγαλύτερης παραγωγῆς μέ σχεδόν μόνο τά κεφαλαιουχικά ἀγαθά πού ἤδη διαθέτουμε. Παράλληλα πρέπει νά μειωθοῦν οἱ ἀνόητες δαπάνες (κατανάλωση εἰδῶν πολυτελείας καί καταναλωτικῶν ἀγαθῶν ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ), κ.ο.κ.
....Ἀφοῦ τά ξέρουμε, γιατί δέν ἀρχίζουμε ὄλοι νά δουλεύουμε περισσότερο, ἀποδοτικώτερα, καί δέν ὀργανωνόμαστε περισσότερο, νομικότερα, καί ἀποτελεσματικώτερα, καί περιμένουμε μόνο ...ἐπενδύσεις ἀπό ἰδιωτικές πρωτοβουλίες καί δή ξένες; Χαζέψαμε τελείως; Ἤ μᾶς χάζεψαν οἱ νεοφιλελευθερισμοί δεξιᾶς κοπῆς κι ἀριστερᾶς κοπῆς ;
Πατριωτισμός χρειάζεται καί στήν οἰκονομία, καί δή πατριωτισμός μέ οἰκονομικό παρεμβατισμό...Αὐτοί πού δέν θέλουν τέτοια πράγματα, δέν εἶναι ἰδεολογικά διαφοροποιημένοι ἁπλῶς, ἀλλά εἶναι ἐχθροί τῆς πατρίδας μας καί τοῦ λαοῦ μας.
Είστε σίγουροι πως ο δικτάτορας δεν υπάρχει;
ΑπάντησηΔιαγραφή(ΟΡΘΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσοχή : Δικτατορίες χρειάζονται ὅσοι γιά δικό τους ὤφελος, προτάσσουν τῶν ἀνθρώπων καί τοῦ σεβασμοῦ τους, ἄρα σεβασμοῦ καί τῆς ἀξίας τῆς ἐργασίας τῶν ἀνθρώπων, τίς «ἐπενδύσεις».
Γι’ αὐτό – στήν πραγματικότητα, μόνον γι’αὐτό - ἔχει ἀπαξιωθῆ σήμερα ἡ ἀξία τῆς ἐργασίας (ἀμοιβές,μισθοί), καί ὄχι λόγω τῆς ὑποτιθεμένης οἰκονομικῆς κρίσεως. Ὄχι μόνο σε μᾶς (πού μᾶς χτυποῦν πολιτικο-οἰκονομικῶς καί γιά λόγους γεωπολιτικούς, δηλ. πλήρη ἀποκλεισμό τῆς συνεργασίας καί στροφῆς μας, ένδεχομένης ἔστω, πρός Ρωσία) ἀλλά παγκοσμίως.
Ὁ σκοπός δηλαδή τῆς λεγομένης κρίσεως, πού πραγματικά προκλήθηκε ἐπίτηδες καί σχεδιασμένα (ὅλα τά σχεδιάζουν, κι αὐτό, τό κεντρικό δηλαδή θέμα, θά τό ἄφιναν ...ἀσχεδίαστο; ἄν εἶναι δυνατόν!), ὁ σκοπός λοιπόν, εἶναι πολιτικός καί παγκόσμιος. Ἀλλιῶς, π.χ., δέν θά εἶχαν χαμηλούς μισθούς στήν Γερμανία σήμερα, οὔτε τόσο μεγάλη ἀνεργία στίς ΗΠΑ. Πρέπει νά «ὑψωθοῦν» οἱ ἐπενδύσεις καί νά «ταπεινωθοῦν» οἱ ἄνθρωποι μέ τίς ἐργασίες τους. Οὕτως ὥστε νά καταστῆ τάχα «ἀναγκαία», τεχνοκρατικῶς-οἰκονομικῶς, ἡ δικτατορία!
Σέ αὐτό τό σχέδιο τῆς δικτατορίας, ἰδού πού προσπαθοῦν νά ἐντάξουν καί τόν Πούτιν καί ὅλους, καί τόν Τράμπ. Καθιστώντας ὅλους ἀνδρείκοιλα-δικτατάτορες ἤ δολοφόνους-δικτάτορες, ἤ διεφθαρμένους-δικτάτορες, πάντως δικτάτορες μέ τόν ἕνα ἤ μέ τόν ἄλλο τρόπο [ ἐκεῖ ἐντάσσεται καί τό δολιώτατο σχέδιο, νά ὑποχρεωθῆ ὁ Πούτιν νά καταστῆ δολοφόνος ἀφοῦ δέν εἶναι δικτάτορας, ὥστε νά διολισθήσῃ πνευματικῶς ὁλοένα περισσότερο, καί νά καταστῆ δικτάτορας, ἄρα εἴτε ἐλέγξιμος εἴτε καί συλλήψιμος λόγω «λαϊκῆς» κατακραυγῆς (ὡς δικτάτορας-δολοφόνος, πράγματι ὡς μή πειθήνιος, θά παραπεμπόταν στό δικαστήριο τῆς Χάγης..., πράγμα πού μόλις καί μετά βίας τό ἀντελήφθη, καί τό ἀπέτρεψε στό παρά πέντε, βγάζοντας τήν Ρωσία ἀπό τό διεθνές δικαστήριο τῆς Χἀγης).
Σκοπός λοιπόν τοῦ στησίματος αὐτῶν τῶν ἀλληλένδετων δικτατόρων, ἄλλων σκληρῶν καί ἄλλων μαλακῶν, πού ὅλοι τους θά πρέπῃ νά προτάσουν τῶν άνθρώπων καί τῆς πραγματικῆς ἀξίας τῆς ἐργασίας, τίς ἐπενδύσεις, εἶναι νά καταστεί ἐφικτή ἡ παγκόσμια δικατορία τῶν μόνων δυναμένων νά πραγματοποιοῦν ἐπενδύσεις ἐκ τοῦ μή ὄντος (δηλαδή τελικά τῶν τραπεζιτῶν τῶν πολύ μεγάλων Τραπεζῶν). Παγκόσμια δικατατορία, διά κάποιου πολιτικοῦ ἀνδρεικοίλου τους, ὡς σωτῆρα-δικτάτορος, ἐν τέλει – ὁ ὁποῖος βέβαια, ὅπως διδάσκει ἡ ἱστορία, φυσικά θά τούς ὑποτάξει : «κάνε με βασιλιά, γιά μία μέρα μόνο! ....».
Μόνο μη ισορροπημένοι άνθρωποι θα έκαναν τέτοιους παραλληλισμούς ασχέτως της συνέχειας του άρθρου.Ή τοποθετημένοι να το κάνουν.Έναυση προβληματισμού ας δώσει ότι άλλες είναι οι δυνάμεις που ασκούνται στην περιοχή μας (και εν μέρει αποτελούν κάτοπτρο της φαγωμάρας των υπερδυνάμεων)και άλλες οι καταστάσεις τότε εκεί και από εκείνους που συνέβησαν.Τέτοιες γενικεύσεις δεν είναι απλώς ύποπτες.
ΑπάντησηΔιαγραφή