Άρθρο του Γιουσούφ Κανλί* (Yusuf Kanlı), εφ. Hürriyet.
Οι συνομιλίες «σήκω πάνω - κάτσε κάτω» για την Κύπρο συνεχίζονται ήδη από την πρώτη συνάντηση των δύο σπουδαίων προσωπικοτήτων της νήσου της Ανατολικής Μεσογείου, όταν ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Ραούφ Ντενκτάς και ο Ελληνοκύπριος ηγέτης Γλαύκος Κληρίδης συναντήθηκαν σε ένα ξενοδοχείο στη Βηρυτό το 1968.
Δεν έχει καταστεί ακόμη προφανές, μετά από σχεδόν 50 χρόνια μη αποφασιστικών συνομιλιών που στόχευαν στην «επανένωση» του νησιού, ότι ίσως έχει έρθει η ώρα να σκεφτούμε κάποιες άλλες εκδοχές;
Δεν αποτελεί μυστικό στους παρατηρητές της Κύπρου (ακούγεται σαν «παρατηρητές πουλιών») ότι οι Ελληνοκύπριοι επιθυμούν να αναμασούν το ενωμένο κράτος του 1960, όταν οι Τουρκοκύπριοι ήταν πρόχειρα η προνομιούχος μειονότητα και υπήρχε το καθεστώς. Τι είναι το καθεστώς; Όταν το συνεταιριστικό κράτος κατέρρευσε, το 1963, οι Ελληνοκύπριοι σφετερίστηκαν τον τίτλο και πήραν τη θέση της κυπριακής κυβέρνησης, ενώ οι Τουρκοκύπριοι αφέθηκαν έξω στο κρύο και αποκόπηκαν από τη διεθνή κοινότητα των εθνών. Οι Ελληνοκύπριοι πάντοτε πίστευαν ότι αν ανέμεναν αρκετά, η εξουθενωμένη τουρκοκυπριακή κοινότητα θα έπεφτε στα γόνατα και θα ικέτευε για λίγη σκιά κάτω από τη σημαία της ελληνοδιοικούμενης Δημοκρατίας της Κύπρου.
Η συνέχεια του άρθρου στο Pontos-news
Λογική συνέπεια των τουρκικών απαιτήσεων οταν σε μια μακροχρόνια διαδικασία εξισώνεται ενα κρατος κυρίαρχο και ανεξάρτητο με εναν μειονοτικό εισβολέα
ΑπάντησηΔιαγραφή"θα ικέτευε για λίγη σκιά κάτω από τη σημαία της ελληνοδιοικούμενης Δημοκρατίας της Κύπρου"
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι και ποιητής ο μπαγάσας!
Βέβαια αντί γι'αυτό προτιμούν η μειονότητα τού 16,4% να καθήσει στον σβέρκο των 83,6% και να κουμαντάρει ολόκληρο το Νησί. Φέρανε και τούς εισαγόμενους που θάλασσα δεν είχαν ματαδεί, να τούς μοστράρουν και αυτούς
για νησιώτες.
Αλλά εμείς, εκεί! Κύριοι! Αγάπες και φιλίες και με τον μπαμπά τής Άγκυρας
και με τις κυρίες τού Λονδίνου. Διατηρώντας "γέφυρες επικοινωνίας" για να πετύχουμε την ειρηνική σύνθεση.
Την ποιά;
Να, αυτήν που λέει ο μεμέτης "ποιητής".
Υ.Γ. Υπενθυμίζεται προς πάντα ενδιαφερόμενο ότι από το 2004 τα τουρκικά στρατεύματα εισβολής καταπατούν Ευρωπαϊκό Ενωσιακό έδαφος.
Πόσο το προέβαλαν, πόσο το αξιοποίησαν αυτό οι "αρμόδιοι" Ελληνοκύπριοι και Ελλαδίτες; Δεν μιλάμε για κραυγές στα ανοικτά fora, αλλά για μεθοδικό διπλωματικό πριόνισμα στους διαδρόμους και στα coffee breaks (ακόμα και στα lunch breaks- ας τρώνε λιγότερο και ας μιλάνε περισσότερο).
Δεν είναι απλά Κυπριακά εδάφη, είναι εδάφη τής Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Καταλαβαίνει κανείς την σημασία τού γεγονότος;