Ποιες επενδύσεις;

Γράφει η Έφη Χ. Μαυροπούλου

Η οικονομία μας βρίσκεται σε δεινή θέση, η αξιολόγηση δεν έχει κλείσει ακόμη - έπρεπε να κλείσει από την προηγούμενη Άνοιξη-  παρόλες τις προειδοποιήσεις που είχαν γίνει από όλες τις πλευρές προς την Κυβέρνηση ότι όσο ο χρόνος περνά οι συσχετισμοί θα γίνονται δυσκολότεροι. Και να που φτάσαμε στα δυσκολότερα.

Μετά από τα τόσα χρόνια οικονομικής κρίσης θα περίμενε κανείς τουλάχιστον η Κυβέρνηση να έχει ξεπεράσει τις παθογένειες του πολιτικού συστήματος και κυρίως τις δικές της ιδεοληπτικές εξαρτήσεις. Αντιθέτως, δυστυχώς διαπιστώνουμε ότι αρνείται να αντιμετωπίσει την πραγματικότητατα με ρεαλισμό και δείχνει σαν να την νοιάζει μόνο η διαχείριση της εξουσίας και να μην ασχολείται με την πορεία της Χώρας, τη μείωση της ανεργίας και την ανάπτυξη των επενδύσεων.

Οι ιδιωτικοποιήσεις που μετά κόπων και βασάνων προχώρησαν συναντούν συνεχώς εμπόδια και καθυστερήσεις, με ό,τι αυτό σημαίνει φυσικά στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και στην εμφάνιση της περιπόθητης ανάπτυξης. Στον αέρα βρίσκεται η αξιοποίηση του ΔΕΣΦΑ, το Ελληνικό θα άδειαζε από πέρσι το Πάσχα και τώρα μαθαίνουμε ότι οι όποιες εργασίες θα ξεκινήσουν το 2018. Μιλάμε για μια επένδυση που θα δημιουργούσε τουλάχιστον 75.000 νέες θέσεις εργασίας. Όσον αφορά στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ, αφού την αφήσαμε να απαξιωθεί πλήρως -70 μέρες πέρσι κλειστή η γραμμή της Ειδομένης από κατάληψη μεταναστών- την πουλήσαμε μόλις 45 εκατ. ευρώ. Δηλαδή, όσα περίπου αγόρασε η ποδοσσφαιρική ομάδα Ίντερ τον Μανωλά. Δυστυχώς ο κατάλογος είναι μακρύς. Η δημιουργία όμως θέσεων εργασίας δεν γίνεται δια μαγείας, ούτε αρκούν τα ευχολόγια των Υπουργών περί αναζήτησης επενδυτών. Γίνεται μόνο με προσπάθεια και υποστήριξη των επιχειρήσεων και κυρίως χωρίς πολλά λόγια και καθυστερήσεις αλλά με έργα. Οι αρμόδιοι Υπουργοί, όμως, αφού πρώτα υπογράφουν με κλάματα, μετά κάνουν ό,τι μπορούν για να καταστήσουν την όποια επένδυση χωρίς αντίκρυσμα, μέχρι που να κουραστεί ο επενδυτής και να μας κουνήσει μαντίλι. Μέσα σ’ αυτό το πιεστικό κλίμα η Κυβέρνηση με τη ρητορική των υποτιθέμενων πλεονασμάτων, αποτέλεσμα της υπερφορολόγησης και της μη καταβολής των οφειλών της προς τρίτους, συνεχίζει έναν καταιγισμό διορισμών και μονιμοποιήσεις συμβασιούχων, συντηρώντας μια απίστευτη παθογένεια με τον πιο άγριο και προκλητικό τρόπο, που παραπέμπει όχι μόνο σε άλλες εποχές αλλά δεν δικαιολογείται από την κρισιμότητα των στιγμών.

 Έτσι δημιουργούν την ελπίδα στον πολίτη ότι η μόνη δυνατότητα για επαγγελματική αποκατάσταση υπάρχει μόνο μέσω του δημοσίου, αφού φυσικά φροντίζουν να πνίξουν και να οδηγήσουν στην αποτυχία κάθε επενδυτική δραστηριότητα. Αυτή η τακτική έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση αυτού που λέμε φαύλο κύκλο, δηλαδή παρατηρούμε το αρνητικό κλίμα στην οικονομία συνεχώς να ανατροφοδοτείται, με αποτέλεσμα να χρειάζεται περαιτέρω υπερφορολόγηση, μείωση μισθών και συντάξεων για να συντηρείται το υπέρογκο Κράτος.  

Δυστυχώς ενώ το 1/3 του ελληνικού πληθισμού ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας, θα περίμενε κανείς από την οποιαδήποτε Κυβέρνηση να μη συντηρεί την εσωστρέφεια με τον ακρατό κρατισμό και κυρίως να μην επιχειρεί να στήσει την δική της βιωσιμότητα πάνω στα συντρίμια μιας χώρας.

Ο σκληρός κ. Τόμσεν προέβλεψε ότι οι άνεργοι στη χώρα μας το 2038 θα είναι όσοι ήταν και το 2010. Ιδού μια έξοχη ευκαιρία της Κυβέρνησης να τον διαψεύσει με τον πιο επίσημο τρόπο στοχεύοντας και παρουσιάζοντας συγκεκριμένους στόχους για την επίτευξη συγκεκριμένων αποτελεσμάτων. Αντ’ αυτού, επέλεξε να απαντήσει με ειρωνείες και λαϊκισμούς. Δυστυχώς όμως δεν είναι όλα αυτονόητα....

effiemavropoulou@hotmail.com