Το ρέκβιεμ του σοσιαλισμού στη Βενεζουέλα

Η Λατινική Αμερική έχει δοκιμαστεί σε όλο το μήκος της ιστορίας της από εγχειρήματα επιβολής κολεκτιβιστικών θεσμών τα οποία έχουν ως συνέπεια την φτωχή απόδοση των οικονομιών της που συνίσταται στην αναιμική ανάπτυξη, την καταφανή ανισομερή διανομή του πλούτου, την εκτεταμένη φτώχεια, την αντιπαραγωγική και λιμνάζουσα κατανομή τεράστιων περιουσιακών αποθεμάτων που όλα μαζί οδηγούν σε μία ιδιότυπη κοινωνική σύνθεση που αδυνατεί να διαχειριστεί έναν αφάνταστο επίγειο παράδεισο. Από την ανακάλυψη της και καθ’ όλη την διάρκεια των νεότερων χρόνων, οι Ισπανοί και Πορτογάλοι κατακτητές, με διάφορα προσωπεία, τυχοδιώκτες κονκισταδόροι, ιεραπόστολοι της καθολικής εκκλησίας, επίσημοι τοποτηρητές των βασιλικών αυλών, εγκαθίδρυσαν σε όλη την Λατινική Αμερική απ’ άκρη σ’ άκρη τον φεουδαλικό κολεκτιβισμό με εμφανή χαρακτηριστικά στάσιμης δουλοπαροικίας που ακινητοποίησε την κοινωνική δυναμική και την οικονομική άνθηση για όλη την ιστορία της μέχρι σήμερα.

Αντίθετη πορεία ακολούθησε η Βόρειος Αμερική! Παρ’ ό,τι φτωχότερη σε πλουτοπαραγωγικούς πόρους, οι πρώτοι άποικοί της με ισχυρότερο στοιχείο αυτό των Αγγλοσαξόνων, ακολούθησαν την υιοθέτηση ατομικιστικών θεσμών, της ελεύθερης αγοράς, των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας, του κράτους δικαίου και της δημοκρατικής αντιπροσώπευσης και ελέγχου στη διαχείριση της πολιτικής εξουσίας. Αυτή ήταν η Λυδία Λίθος της επιτυχίας μιας φτωχότερης Βορείου Αμερικής απέναντι σε μία πιο πλούσια Λατινική Αμερική. Οι θεσμοί της ατομικής ελευθερίας και της ελεύθερης επιχειρηματικής δράσης αντέστρεψαν μία αρνητική γεωφυσική κατάσταση πλούτου και απέδειξαν ότι η ευημερία είναι προϊόν της ελευθερίας η οποία αποτελεί την μεγαλύτερη προίκα που μπορεί να έχει ο άνθρωπος στην περιπέτεια του στη γη να οικοδομήσει τον πολιτισμό της ανοικτής ευημερούσας κοινωνίας.

Για τη συνέχεια Capital