Το δημογραφικό πρόβλημα στην Ελλάδα - Η σημασία του δημογραφικού και οι ενέργειες της πολιτείας

Γιώργος Τριπολιτσιώτης

Το δημογραφικό ζήτημα αποτελεί το Νο 1 πρόβλημα στην Ελλάδα. Σύμφωνα με όλες τις μελέτες και προβλέψεις ο ρυθμός γήρανσης του πληθυσμού είναι ταχύς και μη αναστρέψιμος. Σε μερικές δεκαετίες από τώρα ο πληθυσμός θα είναι γερασμένος, το ασφαλιστικό σύστημα δεν θα μπορεί να υποστηριχθεί και το σημαντικότερο, το ελληνικό έθνος θα κινδυνεύει κυριολεκτικά με μεγάλη συρρίκνωση και επικείμενη εξαφάνιση. Σε συνδυασμό με τη μετανάστευση των νέων στο εξωτερικό (το λεγόμενο brain drain) και τη συνεχιζόμενη έλευση στη χώρα αλλοδαπών, η μείωση των γεννήσεων αποκτά δραματικό χαρακτήρα. Η εξωτερική πολιτική, η οικονομία, η άμυνα, οι επενδύσεις, η παιδεία, η στρατηγική της χώρας, όλα αυτά επηρεάζονται δραματικά, ενώ αποκτούν δευτερεύουσα σημασία αν στη χώρα ο πληθυσμός είναι συνεχώς μειούμενος. Τι κάνει όμως η επίσημη πολιτεία;

Ένα σημαντικό στοιχείο είναι ότι δεν υπάρχει καταγεγραμμένη πρόθεση και στρατηγική της πολιτείας για το δημογραφικό. Δηλαδή δεν υπάρχουν:

            Πρώτον, καταγεγραμμένος σκοπός ο οποίος να αποτελεί τον φάρο για τις ενέργειες της πολιτείας για τη λύση του δημογραφικού ή για την έναρξη αντιμετώπισης του προβλήματος. Πχ σκοπός θα μπορούσε να είναι «Η ανάληψη όλων των δυνατών δράσεων με σκοπό την αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος στα επόμενα 10 ή 20 ή 50 χρόνια». Μέχρι σήμερα κανείς επίσημος κρατικός φορέας δεν έχει προβεί σε διατύπωση επίσημης ανακοίνωσης.

            Δεύτερον, κύριες δράσεις που πρέπει να εκτελεστούν για την αντιμετώπιση του δημογραφικού, ώστε να αρχίσει η σταδιακή άμβλυνση του προβλήματος, η ανάκαμψη και να υπάρξει λύση. Τέτοιες θα μπορούσαν να είναι η επανεξέταση της επιδοματικής πολιτικής, τα μέτρα ανάσχεσης του brain drain, η μείωση της φορολογίας λόγω απόκτησης παιδιών, η αντιμετώπιση του προβλήματος φύλαξης των παιδιών, η παροχή κινήτρων εύρεσης εργασίας, οι διευκολύνσεις στην εργασία, η παροχή πλασματικών χρόνων εργασίας στις μητέρες, η αντιμετώπιση των μεταναστευτικών ροών κ.λπ.

            Τρίτον, επιθυμητή κατάσταση στην οποία πρέπει το κράτος και το έθνος να βρεθεί μετά τη λήψη των μέτρων. Η πολιτεία δεν γνωρίζει που πρέπει να καταλήξει στο μέλλον και ποιες συνθήκες θα επικρατούν όταν θα έχει λυθεί το δημογραφικό. Αν δεν υπάρχει στοχοθεσία και όραμα για το μέλλον, είναι λογικό ότι τα μέτρα θα είναι αναποτελεσματικά και αποσπασματικά. Πχ η επιθυμητική κατάσταση θα μπορούσε να είναι «το 2050 ο πληθυσμός της Ελλάδας να αποτελείται από .. εκατομμύρια κατοίκους, .... Έλληνες και …. αλλοδαπούς».

            Πραγματικά είναι τραγικό να μην είναι γνωστό στον κόσμο ποια είναι η πρόθεση της πολιτείας. Γίνεται κατανοητό ότι αν η πολιτεία δεν θέσει τον στόχο της, δεν υπάρχει περίπτωση να λυθεί το πρόβλημα. Συγκεκριμένες ερωτήσεις πρέπει να απαντηθούν. Το κυριότερο είναι το εξής δίλημμα: Επιθυμεί η πολιτεία να ζουν σε αυτήν τη χώρα Έλληνες μετά από 50 χρόνια; Διότι οι έρευνες δείχνουν ότι στο μέλλον οι Έλληνες με τους σημερινούς ρυθμούς θα αποτελούν έναν γερασμένο πληθυσμό και θα καταστούν μειονότητα στη χώρα. Άλλες ερωτήσεις είναι οι εξής;

·           Γιατί το κράτος δεν προστατεύει την πολύτεκνη οικογένεια, όπως το Σύνταγμα επιτάσσει; Διότι αν την προστάτευε, ο αριθμός των πολύτεκνων οικογενειών αλλά και του νέου πληθυσμού δεν θα μειωνόταν δραματικά.

·           Γιατί τα μέτρα που έχουν παρθεί μέχρι σήμερα δεν αποδίδουν;

·           Τα τελευταία μέτρα που ελήφθησαν κρίνονται ικανοποιητικά για την αναστροφή της καταστροφικής πορείας; Πότε και πως θα μετρηθεί η απόδοσή τους;

·           Γιατί φεύγουν οι Έλληνες από την χώρα; Ποια είναι τα αντίμετρα;

·           Ποια είναι τα σοβαρά κίνητρα που πρέπει να δοθούν για την τεκνογονία;

·           Είναι στις προθέσεις της πολιτείας η αντικατάσταση του συνεχώς μειωμένου ελληνικού πληθυσμού με μετανάστες;

·           Αποτελούν για την πολιτεία οι μετανάστες τη λύση στο δημογραφικό;

·           Γιατί δεν γίνεται καμπάνια από την πολιτεία με θέμα την αύξηση της γεννήσεων από τους Έλληνες, όπως έγινε στο παρελθόν σε τόσες άλλες χώρες που μάλιστα δεν αντιμετώπιζαν τόσο μεγάλο πρόβλημα; Μία τέτοια παρότρυνση θεωρείται ρατσιστική και εθνικιστική ενέργεια;