Όταν πουλάς έναν σύμμαχό σου στους Τούρκους, τότε στην ουσία πουλάς την ίδια σου την πατρίδα! (2)

Προδοσία ή εθνικά υπεύθυνη στάση;
Όταν ήμουν «με το ένα πόδι στον τάφο», δήλωνα στο ραδιόφωνο του Αντέννα ότι «εμείς εδώ κάτω δεν συμμετείχαμε στην προδοσία». Κατ’ αρχάς πρέπει να δικαιολογήσω γιατί χρησιμοποίησα τον όρο προδοσία.
Η Ελλάδα αντιμετωπίζει πρόβλημα εθνικής ασφάλειας και υφίσταται επί δεκαετίες της τουρκική επιθετικότητα στην Κύπρο, το Αιγαίο και τη Θράκη, ενώ ήδη η τουρκική επιθετικότητα στην ουσία εξάλειψε (από τις 150 χιλιάδες Έλληνες έχουν μείνει 1500 γέροντες) με τον πιο βάρβαρο τρόπο την ελληνική μειονότητα στην Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο και την Τένεδο. Για να αντιμετωπίσει δε η χώρα μας αυτό το πρόβλημα εθνικής ασφάλειας, έχει ξοδέψει εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια στον τομέα της εθνικής άμυνας. Στην ουσία ξόδεψε τις ευκαιρίες και το δικαίωμα του ελληνικού λαού στην πρόοδο και την ευημερία. Έχει αποδειχτεί σε αυτό το βιβλίο ότι το Κουρδικό, το ΡΚΚ και ο ίδιος ο Άπο, αποτελούσαν (και συνεχίζουν να αποτελούν) για την Τουρκία μείζον πρόβλημα εθνικής ασφάλειας και συνοχής. Και όσο το πρόβλημα αυτό συνεχιζόταν, αμβλύνονταν και η τουρκική επιθετικότητα εναντίον της χώρας μας. Ο Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ δήλωνε το 2006 στο δημοσιογράφο Μουράτ Γετκίν:
«Κάτι έπρεπε να κάνουμε με τον Άπο. Το τουρκικό κράτος είχε χάσει το ηθικό και την αυτοπεποίθησή του, είχε φθάσει στα όριά του».
Η ελληνική κυβέρνηση, όταν ο Άπο έφθασε στην Αθήνα χωρίς να το θέλει η ίδια, στις 29 Ιανουαρίου 1999, ήλθε αντιμέτωπη με το δίλημμα: Να σώσει με κάποιον ενδεδειγμένο τρόπο τον Άπο ή να συναινέσει στις πιέσεις της Άγκυρας για παράδοσή του.
Η διάσωση του Άπο με μυστικό τρόπο σήμαινε πρόσκαιρη ένταση στις σχέσεις με τις ΗΠΑ και την Τουρκία και συνέχιση του κουρδικού αγώνα με τον Άπο εκτός των τουρκικών φυλακών, άρα συνέχιση της αποδυνάμωσης της Τουρκίας και άμβλυνση της επιθετικότητάς της.
Η παράδοση σήμαινε διάλυση του ΡΚΚ και λύση του μείζονος προβλήματος που αντιμετώπιζε η Τουρκία σε σχέση με τον Άπο. Δηλαδή, η Άγκυρα θα μπορούσε να συνεχίσει την αδιάλλακτη και επιθετική στάση απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο, από πλεονεκτικότερη όμως θέση. Ένα πλεονέκτημα που της το προσφέραμε εμείς, με τα ίδια μας τα χέρια, χωρίς να υπολογίζονται οι στρατηγικές απώλειες της Ελλάδας από το πολύ κακό κλίμα που δημιούργησε η παράδοση του Οτζαλάν από ελληνικά χέρια στις σχέσεις Ελλήνων-Κούρδων.
Το αν οι χειρισμοί της κυβέρνησης ήσαν υπεύθυνοι και εξυπηρετούσαν το εθνικό συμφέρον ή αν ανήκουν στη χωρία της προδοσίας, αφήνω να το εκτιμήσει ο κάθε αναγνώστης ξεχωριστά.

Από το βιβλίο του Σάββα Καλεντερίδη: "ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΟΤΖΑΛΑΝ: Η Ωρα της Αλήθειας"
Εκδόσεις ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ, Φιλελλήνων 14, Αθήνα, 210 3316036, info@infognomon.gr