Οι ευσεβείς πόθοι της Αθήνας για το Κυπριακό

της Ελίνας Γαληνού
Η ελπίδα επίτευξης μιας αναβάθμισης της Ελλάδας σε ρόλο διαμεσολαβητή στη Μ. Ανατολή, ώθησε τον πρωθυπουργό να επισκεφτεί το Ισραήλ και την Παλαιστίνη, συνδυά-ζοντας μια σύντομη στάση στην Κύπρο. Κατά την διάρκεια της σύντομης αλλά θερμής συνάντησής του με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Δ. Χριστόφια, ο κ. Παπανδρέου επανέλαβε για άλλη μια φορά τις θέσεις της Ελλάδος ως προς το ζήτημα επίλυσης του Κυπριακού. "Χαιρετούμε τις πρόσφατες προτάσεις σας όσον αφορά τις διαπραγματεύσεις των δύο πλευρών, της Ε/Κ και της Τ/Κ. Διαβεβαιώνουμε ότι η Αθήνα θα είναι πάντα στο πλευρό σας καθώς το Κυπριακό ζήτημα αποτελεί για την Ελλάδα, ένα ζήτημα μείζονος εθνικής σημασίας..."
Οπως ήδη γνωρίζουμε, ο κ. Χριστόφιας εδώ και καιρό καταβάλει προσπάθειες συνεννόησης με τον πρόεδρο της Τ/Κ πλευράς κ. Ερογλου. Συγκεκριμένα, ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, έχει καταθέσει πακέτο προτάσεων στον κ. Ερογλου, για διευθέτηση ζητημάτων που επηρεάζουν καθοριστικά τις προυποθέσεις λύσης του Κυπριακού. Η διασύνδεση του εδαφικού και περιουσιακού θέματος, το πρόβλημα των εποίκων, το άνοιγμα του λιμένος της Αμμοχώστου από την ΕΕ αποτελούν-εννοείται- βασικούς πυλώνες για μια "δίκαιη και βιώσιμη λύση". Μια λύση που θα πρέπει να είναι ταυτόχρονα συμβατή με τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και των αρχών της ΕΕ, όπως ανέφερε και ο Ελληνας πρωθυπουργός.
Κανείς δεν αμφιβάλει ότι οι Ελληνες διακατεχόμαστε από θερμότατο ενδιαφέρον για την τύχη της Κύπρου και ιδιαίτερα αυτές τις ημέρες της μαύρης επετείου, ατενίζουμε τον Κυπριακό λαό με την δέουσα συγκίνηση. Οπως όμως δεν ξεχνάμε το δραματικό εκείνο καλοκαίρι του 74, ας μην ξεχνάμε και τις ευθύνες που βάρυναν την Αθήνα τότε...Ευθύνες που καλόν είναι να τις γνωρίζουν οι νεώτερες γενιές σαν παράδειγμα προς αποφυγή. Η ανάμιξη της τότε δικτατορικής κυβέρνησης στα εσωτερικά της Κύπρου, καθώς και η επιπολαιότητα με την οποία ενεπλάκη η Ελλάδα στην αποσταθεροποίηση της Κύπρου, έδωσε το έναυσμα για την τουρκική εισβολή και την τραγική διχοτόμηση που επακολούθησε. Από τότε, αναζητείται λύση για την Κύπρο που η μισή κατέχεται με de facto καθεστώς από την Τουρκία.
Δεν μπορούμε να πούμε ότι είχε άδικο ο Ελληνας πρωθυπουργός λέγοντας ότι "η λύση βασικά εξαρτάται από την Τουρκία", καθώς η στάση του Τουρκοκύπριου ηγέτη κ. Ερογλου, εμφανίζεται επίμονα αδιάλλακτη και απορριπτική προς τις προτάσεις του κ. Χριστόφια. Πώς όμως να επιτευχθεί λύση δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας όταν η Τουρκία επιδιώκει να έχει μονίμως το "πάνω χέρι" σε όλα; Η παραμονή τουρκικού στρατού (δήθεν) για λόγους σταθεροποίησης, η κωλυσιεργία στην επιστροφή περιουσιών επί εδαφικής βάσεως στους νόμιμους κατόχους τους, τα μπλοκαρισμένα λιμάνια και αεροδρόμια, το πρόσφατο "μπλόκο" που επινόησε η Τουρκία στην αναζήτηση και εκταφή των αγνοουμένων, είναι γεγονότα που μας θυμίζουν κάθε φορά τα ίδια. Η αδιαλλαξία της Τουρκίας είναι σταθερή και αμετάβλητη. Προφανώς και ο ηγέτης των Τ/Κ κ. Ερογλου, να δεσμεύεται και αυτός από τη "Μητέρα Πατρίδα", με αποτέλεσμα τις αλλεπάλληλες συζητήσεις με τον κ. Χριστόφια όπου η "λύση" όλο προσεγγίζεται και όλο απομακρύνεται...
Το θέμα είναι τι θα κάνει η Ελλάδα, η οποία αναμφίβολα μπορεί να έχει την βούληση να συμπαρασταθεί στην Κύπρο, πλήν όμως, διατηρεί ανοιχτούς λογαριασμούς με την Τουρκία... Αυτήν την εποχή, βρισκόμαστε ομολογουμένως σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση. Τα οικονομικά μας προβλήματα μας έχουν φορτώσει με πολλές δεσμεύσεις από τους εταίρους μας και τις ΗΠΑ. Υπάρχει μάλιστα το ενδεχόμενο να αποκλειστούμε από το δικαίωμα ψήφου στην ΕΕ, εάν ισχύσει τελικά η γαλλογερμανική πρόταση για τους "κακούς μαθητές" του Συμφώνου Σταθερότητας...Οσο δε για τις σχέσεις μας με την Τουρκία, μάλλον δεν χρειάζεται σχόλιο, τη στιγμή που η σχεδόν καθημερινή παραβίαση του υδάτινου και εναέριου χώρου μας, καθιστά εμφανέστατη την προκλητικότητα των (υποτίθεται)΄"φίλων" γειτόνων μας. Σύμφωνα με αυτά τα δεδομένα, πώς θα μπορούσε η εξομάλυνση των σχέσεών μας με την Τουρκία να περνάει από την επίλυση του Κυπριακού; Πώς αλήθεια θα καθορίζεται αυτή η "εξομάλυνση" και με τι κόστος για την Ελλάδα και την Κύπρο ταυτόχρονα; Επ΄αυτής της βάσης λοιπόν, αν και θα θέλαμε να είμαστε αισιόδοξοι, η λογική των πραγμάτων μας ωθεί στην επιφύλαξη..
Και εφ΄όσον η Αθήνα είναι τόσο συμπιεσμένη, μήπως θα έπρεπε να ήταν και πιό συγκρατημένη ως προς τις προσδοκίες που καλλιεργεί για το θέμα της συμπαράστασής της στην Κύπρο; Τα μετρημένα λόγια, μπορεί να μην εμπνέουν μεγάλους ενθουσιασμούς, συνιστούν όμως πιό υπεύθυνη στάση, όταν μάλιστα μιλάμε για ένα θέμα "μείζονος εθνικής σημασίας"...
Παρ΄όλους αυτούς τους πρακτικούς προβληματισμούς βέβαια, το "ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ" για μας τους Ελληνες, παραμένει ανεξίτηλο...