Τέλος εποχής για τον Ταγίπ Ερντογάν…

Της Κωνσταντίας Σωτηρίου Ο νέος ηγέτης της αντιπολίτευσης αλλάζει τις ισορροπίες στην Τουρκία. Θα τα καταφέρει ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου να γίνει σε ένα και πλέον χρόνο, που θα διεξαχθούν οι βουλευτικές εκλογές στην Τουρκία, ο επόμενος Πρωθυπουργός;

Θεωρείται άνθρωπος απλός, προσιτός.
Ένα παιδί του λαού με απλές ανάγκες και λογικές προσδοκίες. Εξ αυτού και μπορεί ο μέσος Τούρκος πολίτης να ταυτιστεί μαζί του. Και κυρίως να τον ψηφίσει. Ο λόγος για το νέο ηγέτη του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, ο οποίος κατάφερε με την εκλογή του να αναταράξει τα λιμνάζοντα νερά της τουρκικής αντιπολίτευσης, να δώσει νέα πνοή στην τουρκική αριστερά. Κυρίως, όμως, να απειλήσει καθαρά την παντοκρατορία του Ταγίπ Ερντογάν, ποντάροντας κι αυτός στο προφίλ του «λαϊκού παιδιού».

Ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου θα έμενε μάλλον στην αφάνεια του κόμματός του, ως ένας απλά υποσχόμενος και ανερχόμενος πολιτικός, αν τον περασμένο Μάιο ένα σεξουαλικό σκάνδαλο δεν γκρέμιζε από το θρόνο του, τον πάλαι ποτέ ισχυρό ηγέτη του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος, τον Ντενίζ Μπαϊκάλ. Παρά τις προσπάθειες του Μπαϊκάλ, ο οποίος είχε καταφέρει για δέκα χρόνια να κρατηθεί στην ηγεσία του κόμματος με κάθε τρόπο, το σκάνδαλο ήταν τόσο σαρωτικό που τον ανάγκασε να τα μαζέψει και κυριολεκτικά μέσα σε μία νύχτα να εξαφανιστεί.

Ο δρόμος προς την ηγεσία του κόμματος άνοιξε ξαφνικά και ο Κιλιτσντάρογλου, άνθρωπος μεθοδικός με χαμηλό προφίλ αλλά αναγνωρισμένες ικανότητες, προωθήθηκε από παλαιά στελέχη του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος στην ηγεσία, φορτωμένος με ελπίδες και προσδοκίες ότι θα μπορέσει να οδηγήσει το κόμμα μέχρι και την εξουσία.
Θα τα καταφέρει όμως ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου να γίνει σε λίγο περισσότερο από ένα χρόνο, που θα διεξαχθούν οι βουλευτικές εκλογές στην Τουρκία, ο επόμενος Πρωθυπουργός;

Πολιτικοί αναλυτές στην Τουρκία αναφέρουν πως αν ο Κιλιτσντάρογλου παίξει σωστά τα χαρτιά του και κυρίως αν καταφέρει να αποδείξει μέσα στον επόμενο χρόνο πως δεν είναι μόνο «υποσχόμενος» αλλά ένας σοβαρός και σταθερός πολιτικός, τότε δεν αποκλείεται το κόμμα του να καταφέρει να βρεθεί στην εξουσία και να σχηματίσει κυβέρνηση. Μία δημοσκόπηση που διεξήχθηστις 31 Μαΐου 2010, 10 μόλις μέρες μετά την ανάδειξη του Κιλιτσντάρογλου στην εξουσία, έδειξε πως μόνο και μόνο η αλλαγή στην ηγεσία των Ρεπουμπλικάνων αύξησε τα ποσοστά του κόμματος κατά 10%. Το Κόμμα, που στις Βουλευτικές εκλογές του 2007 πήρε ποσοστό 20%, θα μπορούσε να συγκεντρώσει, αν διεξάγονταν αύριο εκλογές στην Τουρκία, 30.1%, συγκεντρώνοντας ουσιαστικά τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους από το στρατόπεδο των ισλαμιστών.

Το γεγονός αυτό καθιστά το κόμμα του Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου σαφή απειλή απέναντι στο κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) του Ταγίπ Ερντογάν, που βλέπει τα ποσοστά του να συρρικνώνονται στο 37% ποσοστό, αν μη τι άλλο, που δεν θα του επέτρεπε να δημιουργήσει αυτόνομη κυβέρνηση. Στην περίπτωση αυτή το ΑΚΡ θα μπορούσε ακόμα και να δυσκολευτεί να βρει πολιτικούς συμμάχους, γεγονός που θα μπορούσε να οδηγήσει το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα του Κιλιτσντάρογλου στο σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού με το κόμμα Εθνικιστικής Δράσης του Ντεβλέτ Μπαχτσελί. Το σενάριο αυτό δεν είναι καθόλου απομακρυσμένο αυτή τη στιγμή στην Τουρκία, αφενός επειδή το ΑΚΡ παρουσιάζει εμφανή σημάδια φθοράς λόγω της μακράς παραμονής του στην εξουσία. Και αφετέρου επειδή οι Ισλαμιστές δείχνουν να έχουν χάσει τον ευρωπαϊκό και δυτικό προσανατολισμό τους, βασικό τους ατού στην απήχηση που είχαν στον κόσμο, με την τελευταία στροφή που κάνουν προς τον Αραβικό και Ισλαμικό κόσμο και την ένταση στις σχέσεις τους με την Αμερική.

Όπως έγραψε η εφημερίδα «Ζαμάν», ένα μεγάλο μέρος του ενθουσιασμού που δημιουργήθηκε για τα νέα δεδομένα στο Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα, έχουν να κάμουν περισσότερο με την αποχώρηση του Ντενίζ Μπαϊκάλ, παρά με την είσοδο του Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, ο οποίος θα πρέπει να δείξει πως είναι διαφορετικός. Η εμπλοκή του Κόμματος στα γρανάζια του βαθέως κράτους, η αδικαιολόγητη στάση που τήρησε ο Μπαϊκάλ υποστηρίζοντας τους στρατιωτικούς στην υπόθεση Εργκένεκον, η έλλειψη επικοινωνίας και απήχησης του Κόμματος προς τον μέσο Τούρκο ψηφοφόρο με το «διανοουμενίστικο» προφίλ του κόμματος, η στάση απέναντι στους Κούρδους, είναι ζητήματα που πρέπει να λύσει άμεσα ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου αν θέλει να χρησιμοποιήσει τον ενθουσιασμό ως εφαλτήριο προς τα εμπρός. Αν μη τι άλλο, ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου θα πρέπει να προσπαθήσει το Κόμμα του να ασκεί μία σοβαρή και ουσιαστική αντιπολίτευση, γεγονός που θα επιτρέψει στη χώρα του να κάνει βήματα προς τη δημοκρατία.

Ο ΜΑΕΣΤΡΟΣ ΧΑΝΕΙ ΤΗ ΜΑΓΙΑ ΤΟΥ
Σε κάθε περίπτωση, ένας χρόνος είναι πολύς και πολλά δεδομένα μπορούν να αλλάξουν. Κυρίως εκ μέρους του ΑΚΡ και του ισχυρού άντρα του κόμματος, Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος έχει αποδείξει τα τελευταία χρόνια πως είναι ένας πολιτικός μαέστρος στη δημιουργία καταστάσεων και εντυπώσεων υπέρ του. Την ίδια στιγμή ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου θα πρέπει να αποδείξει από την πλευρά του πως μπορεί να ορθώσει διαφορετικό πολιτικό λόγο από τον προκάτοχό του και να οδηγήσει το κόμμα του στη νέα εποχή.

Ο Τούρκος Πρωθυπουργός, που έκτισε την πολιτική καριέρα του στο μότο «είμαι ένας από εσάς», έχει πλέον να αντιμετωπίσει στην πολιτική αρένα, ένα άτομο που τον κοντράρει στα ίσα. Και το οποίο, όπως σημειώνουν οι Τούρκοι αρθρογράφοι, έχει ακόμα ένα σημαντικό χαρακτηριστικό. Δεν χαρακτηρίζεται από αλαζονεία.

Κούρδος και Αλεβίτης
WΗΟ ΙSWΗΟ
Ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου σίγουρα δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητος αφού συγκεντρώνει χαρακτηριστικά που τον καθιστούν, αν μη τι άλλο, ιδιαίτερο ως Τούρκο πολιτικό. Ο Κιλιτσντάρογλου είναι Αλεβίτης και είναι κουρδικής καταγωγής καθώς έχει ρίζες στην κουρδική φυλή των Ζαζά Τζεμπελιγιλλί. Γεννήθηκε το 1948 στο μικρό χωριό Καμέρ όπου όλοι οι κάτοικοι είχαν για χρόνια το ίδιο επίθετο, μέχρι ο πατέρας του αποφάσισε να πάρει για την οικογένειά του το επώνυμο Κιλιτσντάρογλου. Ο Κεμάλ σπούδασε οικονομικά και δημοσιογραφία και είχε μία ιδιαίτερα επιτυχημένη καριέρα στο Τουρκικό Δημόσιο όπου εργάστηκε για χρόνια στο Υπουργείο Οικονομικών. Το 1994 μάλιστα ανακηρύχθηκε «Δημόσιος Υπάλληλος της Χρονιάς» από το Τουρκικό Περιοδικό “ΕkonomikΤrend”. Ο Κιλιτσντάρογλου αφυπηρέτησε την ίδια χρονιά και αποφάσισε να ασχοληθεί πιο ενεργά με την πολιτική, φλερτάροντας στην αρχή με το Δημοκρατικό Κόμμα του Μπουλέντ Ετζεβίτ και καταλήγοντας αργότερα στο Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα το οποίο υπηρέτησε από διάφορα πόστα, δημιουργώντας ιδιαίτερα θετικές εντυπώσεις για την εργατικότητα, τη μεταδοτικότητα και το χαμηλό του προφίλ. Το άστρο του αναδείχθηκε έντονα το 2009 όταν κατήλθε υποψήφιος του κόμματός του για τον Δήμο Κωνσταντινουπόλεως, καταφέρνοντας να απειλήσει σοβαρά την κυριαρχία του ΑΚΡ, συγκεντρώνοντας ποσοστό 36.8%. Αν και ο Κιλιτσντάρογλου δεν κατάφερε να κερδίσει τις εκλογές, η θέση του στο κόμμα εδραιώθηκε - μαζί με τα καλύτερα χαρακτηριστικά του: Η ικανότητα επαφής του με τον κόσμο, η πειστικότητα στην έκφραση των επιχειρημάτων, το χαμόγελο κάτω από τα μουστάκια και το προφίλ του «λαϊκού παιδιού», γεγονός που συνιστά την σοβαρότερη απειλή της νέας ηγεσίας του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού απέναντι στον Ταγίπ Ερντογάν.
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ