Η άλλη αποψη για το Costa Navarino

Παραθεριστική Δηµοκρατία
Μια απόφαση της Ολοµέλειας του ΣτΕ κλείνει τις... τρύπες του γκολφ και της τσιµεντοποίησης της ελληνικής υπαίθρου. Σκίτσο του Γιάννη Καλαϊτζή Μες τη ζοφερή πραγµατικότητα του τελευταίου µήνα, µε βρώµικα διαπλεκόµενα εκδοτικά και πολιτικά συµφέροντα, µια είδηση που πέρασε στα ψιλά άνοιξε ένα παράθυρο ελπίδας για την περίφηµη υπόθεση της Περιοχής Ολοκληρωµένης Τουριστικής Ανάπτυξης (ΠΟΤΑ) Μεσσηνίας, αλλά και για κάθε παρόµοιο σχέδιο που επιχειρούν σε όλη την Ελλάδα. Δυο λόγια για το αποτέλεσµα: Η Ολοµέλεια του Συµβουλίου της Επικρατείας έκρινε πως παραβιάζει το Σύνταγµα η νοµοθετική ρύθµιση που έδινε τη δυνατότητα χαρακτηρισµού µιας περιοχής, εντός ή εκτός σχεδίου, ως Περιοχή Ολοκληρωµένης Τουριστικής Ανάπτυξης, χωρίς να έχει προηγηθεί χωροταξικός σχεδιασµός. Με την έγκριση και µόνο κάποιων γενικών κατευθύνσεων τουριστικής πολιτικής, χωρίς χωροταξική µελέτη, σε περιοχές µε περιβαλλοντικό ενδιαφέρον ιδιαίτερα, αυτό αντιβαίνει στο Σύνταγµα. Αφορµή για την απόφαση αυτή ήταν η προσφυγή ιδιοκτητών ακινήτων στις περιοχές Ρωµανού και Πύλου τής Μεσσηνίας, που ζητούσαν να ακυρωθούν οι αναγκαστικές απαλλοτριώσεις των ιδιοκτησιών τους. Αυτές τις απαλλοτριώσεις είχαν αποφασίσει οι υπουργοί Οικονοµίας και Τουριστικής Ανάπτυξης, υπέρ της επιχείρησης για τη δηµιουργία της ΠΟΤΑ. Ας θυµηθούµε: Μια µεγάλη τουριστική επένδυση – «µύθος» χαρακτηρίστηκε– για τη Μεσσηνία, ύψους 325 εκατ. ευρώ, η οποία θα αλλάξει τον ελληνικό τουριστικό χάρτη, πραγµατοποιείται στις περιοχές των Δήµων Γαργαλιάνων, Νέστορος, Πύλου και Πεταλιδίου, σε τρία τµήµατα έκτασης 1.450 στρεµµάτων το καθένα. Μέσα στις περιοχές αυτές –3 ΠΟΤΑ δηλαδή– ο ιστορικός και φυσικός χώρος τού όρµου Ναυαρίνου, αρχαιολογικοί χώροι, ο βιότοπος της λιµνοθάλασσας Γιάλοβας, παραποτάµια και ποτάµια οικοσυστήµατα, περιοχές ενταγµένες στο δίκτυο Natura 2000 όπως η Βοιδοκοιλιά. Το σχέδιο κατασκευής και εκµετάλλευσης ΠΟΤΑ ανέλαβε η εταιρεία ΤΕΜΕΣ Α.Ε. συµφερόντων της εφοπλιστικής οικογένειας Βασιλείου Κωνσταντακόπουλου και περιλαµβάνει έξι µεγάλες ξενοδοχειακές µονάδες, συνεδριακό κέντρο, γήπεδα γκολφ, λίµνες, πισίνες, αθλητικά κέντρα. Θα αναπτυχθεί σε δύο παραλιακές εκτάσεις, µε πρόσωπο άνω των χιλίων µέτρων σε παραλία, στον κόλπο της Σφακτηρίας. Επίσης, παραθεριστικές κατοικίες συνολικής επιφάνειας 17.500 τ.µ. στο τµήµα Ρωµανού και 40.000 τ.µ. στην Πύλο. Από το κόστος των 325 εκατ. ευρώ, το 45% το βάζει το κράτος, εµείς δηλαδή. Κι έτσι το κράτος –ΠΑΣΟΚ και ΝΔ– αντί να καλύπτει τα ελλείµµατα ανάπτυξης του τόπου, δίνει αυτόν τον ρόλο στους ιδιώτες µέσω των ΠΟΤΑ, άνευ όρων κι άνευ ελέγχων. Από κοντά και οι τοπικοί άρχοντες και τα τοπικά ΜΜΕ, ακόµη και οι τοπικές αριστερές παρατάξεις, δυστυχώς και αρκετός κόσµος που πίστεψε πως θα πουλήσει τη γη του ακριβά ή θα βρει δουλειά από αυτές που ανοίγει ο «καπετάνιος». Ο κ. Κωνσταντακόπουλος. Η εταιρεία του Κωνσταντακόπουλου αρχίζει να αγοράζει γη από τη δεκαετία του 1980. Με αρχή 800 στρέµµατα, τα Κοκκεβέικα, στο τµήµα Ρωµανός και στην Πύλο 1.200 στρέµµατα από τις υπό εκκαθάριση εταιρείες τού Καραγιώργη. Εντατικά αγοράζει γη και παρουσιάζει το επενδυτικό σχέδιο. Οι εφορείες αρχαιοτήτων εισηγούνται αρνητικά, αλλά το ΚΑΣ αποφασίζει θετικά για την επένδυση. Στην τοπική κοινωνία, απευθυνόµενος σε έναν κόσµο που έχει ανάγκη, έρχεται σαν «Μεσσίας». Οι βουλευτές τού νοµού και τα περισσότερα κόµµατα πείθονται για τη µεγάλη επένδυση. Εναντίον καθαρά το ΚΚΕ, αλλά αναποτελεσµατικά, µε λόγο µόνο για καπιταλιστικά σχέδια κι εργασιακό µεσαίωνα, µε µισόλογα ο Συνασπισµός. Η Κίνηση Πολιτών Μεσσηνίας κυνηγούσε µε επιµονή το θέµα. Το έργο εντάσσεται στο Β΄ ΚΠΣ µε 50 δις και το 2001 µε ΚΥΑ χαρακτηρίζονται οι περιοχές τής ΠΟΤΑ, οριοθετούνται, εγκρίνονται οι χρήσεις γης. Το Β΄ ΚΠΣ τελείωσε χωρίς να αρχίσει το έργο κι εντάχθηκε στο Γ΄ ΚΠΣ µε 60 δις. Το χωροταξικό τού Σουφλιά έδινε στην εταιρεία τη δυνατότητα για απαλλοτριώσεις εκτάσεων, του δίνει καλύτερο συντελεστή εκµετάλλευσης. Η κύρωση των τεσσάρων επενδυτικών σχεδίων τής εταιρείας ΤΕΜΕΣ Α.Ε. για να ξεκινήσει η ΠΟΤΑ Μεσσηνίας έγινε τον Μάρτη του 2007 από τη Βουλή, που ψήφισε (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) το σχέδιο νόµου µε θέµα την ένταξη στον αναπτυξιακό νόµο τού επενδυτικού σχεδίου. Συνασπισµός και ΚΚΕ καταψήφισαν. Η αλλοπρόσαλλη και ορισµένες φορές βάρβαρη πολιτική που ασκεί το Υπουργείο Πολιτισµού, τις ηµέρες αυτές, αποδόθηκε στον Χρήστο Ζαχόπουλο. Έχω την γνώµη ότι πρόκειται για την επίσηµη κρατική πολιτική των τελευταίων 30 ετών. Χαρακτηριστικό παράδειγµα η πολιτιστική πολιτική που εφαρµόζεται στο Ναυαρίνο στον χώρο που ιδρύθηκε το ελληνικό κράτος. Θα σας παρουσιάσω ορισµένα επεισόδια της σειράς. Το 1982, µε υπουργό Πολιτισµού τη Μελίνα Μερκούρη, ξεκίνησε η δηµιουργία του Κέντρου Εναλίων Αρχαιολογικών Ερευνών (κέντρο υψίστης επιστηµονικής αξίας και πολιτικής σηµασίας) στο κάστρο της Πύλου -Νιόκαστρο. Αλλά γιατί στην Πύλο; Επειδή ο όρµος του Ναυαρίνου, ο οικισµός της Πύλου, το Νιόκαστρο, η νήσος Σφακτηρία, το Παλιόκαστρο, το Διβάρι και ο όρµος της Βοϊδοκοιλιάς, έχουν κηρυχθεί αρµοδίως περιοχές µεγάλου ιστορικού-αρχαιολογικού ενδιαφέροντος και ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Πέντε χρόνια πριν, το 1977, στους ίδιους χώρους, επρόκειτο να εγκατασταθούν ναυπηγεία εµπορικής ναυτιλίας, «ένας πόλος βιοµηχανικής ανάπτυξης». Αλλά, όπως λέει ο καθηγητής Ν. Ζίας, «αντέδρασε όλος ο αρχαιολογικός κόσµος» και, µε απόφαση του Κ.Α.Σ., η εγκατάσταση απετράπη. Το κάστρο της Πύλου, τώρα, προκειµένου να στεγαστεί το Κέντρο Εναλίων Αρχαιολογικών Ερευνών, αναστηλώθηκε µέχρις ενός σηµείου, δαπανήθηκε τότε πάνω από ένα δισεκατοµµύριο δραχµές, έως ότου το 1997, µε απόφαση του Ευ. Βενιζέλου, το φιλόδοξο σχέδιο µαταιώθηκε. Για τη διαχείριση της αδράνειας, είχε συσταθεί µια αρµόδια επιτροπή που διαλύθηκε πρόσφατα. Τίποτα το σηµαντικό δεν συµβαίνει πια στο Κάστρο της Πύλου. Γιατί έγινε αυτό; Άγνωστο. Εν τούτοις, δύο χρόνια µετά, το 1999, µε υπουργική απόφαση του ΥΠΠΟ, εγκρίνεται η οριοθέτηση της «Περιοχής Ολοκληρωµένης Τουριστικής Ανάπτυξης (ΠΟΤΑ) Τµήµα Πύλου», στον Όρµο του Ναυαρίνου. Και, ώ του θαύµατος, τα αρχαία εξαφανίζονται. Τα ίχνη τους δεν εντοπίστηκαν παρά τις µεθοδικές έρευνες σε όλη την περιοχή που είχε αποσπάσει το οξυµµένο ενδιαφέρον της Μελίνας. Οι εκριζώσεις χιλιάδων αιωνόβιων ελαιόδεντρων, οι εκχερσώσεις, οι εκσκαφές και οι επιχώσεις τεράστιας κλίµακας, άρχισαν κάπου στο 2004, αλλά η άδεια δόθηκε από το ΚΑΣ, τρία χρόνια µετά, τον Απρίλιο του 2007. Άδεια για την κατασκευή στην Πύλο, ξενοδοχείων, τουριστικών κατοικιών, συνεδριακών κέντρων και γηπέδων γκολφ, για να ’χει κάπου να παίζει η Γκόφλω. Την τύχη της Πύλου, του Ναυαρίνου, προδιαγράφει η ΠΟΤΑ Ρωµανού που ήδη κατασκευάζεται. Η έκταση, το µέγεθος των οικοδοµηµάτων, είναι τροµακτικά. Ο Γιώργος Γκόνης, στέλεχος της Κίνησης Πολιτών Μεσσηνίας «ΚΙΝΩ», γράφει στην «ΕΠΟΧΗ» την Κυριακή, 13 Ιανουαρίου 2008: «Στην ΠΟΤΑ παραδόθηκαν τα πάντα, παραδόθηκε ένας µοναδικός φυσικός και ιστορικός τόπος, παραδόθηκε το σύνολο σχεδόν των υδατικών πόρων κατά παράβαση της οδηγίας 2000 της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παραδόθηκαν δασικές εκτάσεις και όλο το υφιστάµενο δίκτυο των κοινόχρηστων δρόµων, παραδόθηκε δηµόσιο χρήµα µε µορφή άµεσης επιχορήγησης, ύψους 150 εκατοµµυρίων ευρώ, µέγεθος ίσο µε το 25% του Περιφερειακού Επιχειρησιακού Προγράµµατος (ΠΕΠ) Πελοποννήσου, αποσιωπήθηκε ότι η ΠΟΤΑ χωροθετείται σε περιοχή NATURA». Και συνεχίζει: «Δεν έγινε ο συνταγµατικά επιβεβληµένος ευρύτερος χωροταξικός σχεδιασµός, δεν έγινε διαχειριστική µελέτη για τα υδατικά αποθέµατα και την διαχείριση των απορριµµάτων, δεν έγινε έρευνα για το εργατικό δυναµικό και την ειδίκευσή του, δεν έγινε έρευνα για την αναβάθµιση των οικισµών, για τον αναπροσανατολισµό της αγροτικής παραγωγής». Στις 9 Ιανουαρίου του 2008, η Ολοµέλεια του Συµβουλίου της Επικρατείας αποφάσισε ότι είναι αντισυνταγµατική η νοµοθετική ρύθµιση για τον χαρακτηρισµό µιας «Περιοχής Ολοκληρωµένης Τουριστικής Ανάπτυξης». Είναι α-ντι-συ-ντα-γµα-τι-κή. Η απόφαση αυτή προκάλεσε εκνευρισµό στους τοπικούς παράγοντες, κρίσεις υπεροψίας στους αναδόχους-επενδυτές, σύγχυση στο Δικαιοσύνης και το ΥΠΕΧΩΔΕ και κάποια δηµοσιεύµατα στον αθηναϊκό και µεσσηνιακό Τύπο. Συνέπεσαν εξάλλου µε τις γνωστές, οχληρές παρατηρήσεις του κ. Σταύρου Δήµα (δεν του αρέσει η Γκόλφω) και τους διαξιφισµούς του επιτρόπου µε τον κ. Σουφλιά. Το ΥΠΠΟ είναι ήρεµο. Αλλά η ΠΟΤΑ Ρωµανού γίνεται. Στο βασίλειο του Νέστωρα, φύτρωσε µια πόλη 2.000 κατοίκων. Και ώ του θαύµατος, τα αρχαία επέστρεψαν. Στις 11 Ιανουαρίου (3 ηµέρες µετά την απόφαση του ΣτΕ), η προϊσταµένη της ΛΗ’ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων κα Ξένη Αραπογιάννη, παρουσιάζοντας το έργο της Εφορείας, ανακοίνωσε ότι στην ΠΟΤΑ Ρωµανού οι εκσκαφικές εργασίες για την δηµιουργία γηπέδου γκολφ (και αρχαιολόγος η Γκόλφω), έφεραν στο φως: «…εκτεταµένο προϊστορικό οικισµό … εργαστήρια οψιανού και χαλκού … 200 αγγεία … ταφικό πίθο … σπανιότατα ευρήµατα … µοναδικό θησαυρό για τη Μεσσηνία». Είπε και ευχαρίστησε τον «επενδυτή» επειδή χρηµατοδότησε την έρευνα. Σηµειωτέον, ότι οι επενδυτές παρόµοιων εγχειρηµάτων είναι υποχρεωµένοι από το νόµο να χρηµατοδοτούν την έρευνα. Και κάτι άλλο. Οι εργασίες θα έπρεπε να διακοπούν έως ότου ολοκληρωθεί η έρευνα, πάντα σύµφωνα µε τον νόµο. Γιάννης Καλαϊτζής Θεόδωρος Δενδροµοίρης. Δικηγόρος. Ο ένας από τους δύο ιδιοκτήτες έκτασης στο χωριό Ρωµανός που πέτυχε, µε την απόφαση του ΣτΕ, την ακύρωση της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης της ιδιοκτησίας του (Η εταιρεία ΤΕΜΕΣ Α.Ε. είχε προχωρήσει σε αναγκαστική απαλλοτρίωση προκειµένου να αποκτήσει γη υπέρ τουριστικής επιχείρησης για τη δηµιουργία ΠΟΤΑ Ρωµανού). «Να σας πω για την ΠΟΤΑ Ρωµανού. Ο κ.Κωνσταντακόπουλος αγόραζε εκτάσεις τις οποίες µεταβίβαζε προς την ΤΕΜΕΣ Α.Ε. για την δηµιουργία των ΠΟΤΑ. Εµένα στην αρχή, τον Μάη του 2004, µου έστειλε έναν µεσίτη να µε ρωτήσει αν πουλάω το κτήµα. Αφού αρνήθηκα, βγαίνει τοπική εφηµερίδα σε λίγες µέρες µε ανακοίνωση για αναγκαστική απαλλοτρίωση της γης που δεν κατάφεραν να αγοράσουν. Η κήρυξη αναγκαστικής απαλλοτρίωσης έγινε 18/10/2004 από τους υπουργούς Οικονοµικών και Τουριστικής Ανάπτυξης. Μέθοδοι Φαρ Ουέστ, µόνο που αντί να χρησιµοποιεί πιστολέρος, χρησιµοποιεί το κράτος. Με το που βλέπω την κήρυξη, κάνω αίτηση ακυρώσεως στις 9/12/2004 και παράλληλα αίτηση αναστολής µε αίτηµα προσωρινής διαταγής που θα ανέστελλε την ισχύ τής ΚΥΑ που κήρυξε την απαλλοτρίωση. Πραγµατικά το δικαστήριο έδωσε και σε µένα και στον άλλο ιδιοκτήτη τον Τζούλιο την προσωρινή διαταγή. Μετά από αναβολές, έγινε η συζήτηση στο 5ο τµήµα τού ΣτΕ, στην 7µελή επιτροπή, και βγήκε απόφαση τον Ιούνιο του 2007. Η πλειοψηφία έλεγε: επειδή µε την ΚΥΑ καθορίζονται χρήσεις γης, η πράξη αυτή εµπεριέχει κανόνες δικαίου, εποµένως ήταν άκυρος ο τύπος που κηρύχθηκε η απαλλοτρίωση και θα έπρεπε να κηρυχθεί µε Π.Δ. Ο Πρόεδρος κι ο Εισηγητής διατύπωσαν άλλη άποψη: Για να γίνει η χωροθέτηση της ΠΟΤΑ έπρεπε να υπάρχει εθνικό χωροταξικό, ειδικό τοµεακό για τον τουρισµό και περιφερειακό σχέδιο για τοπικού χαρακτήρα θέµατα. Επίσης να υπάρχει περιβαλλοντική µελέτη, κι επειδή νότια του ποταµού Σέλα η περιοχή είναι Natura 2000, θα έπρεπε να έχει εκδοθεί Π.Δ. που να προέβλεπε ποιες δράσεις είναι συµβατές στις περιοχές Natura. Οι δικαστές είπαν και κάτι άλλο σηµαντικό: στην απαλλοτρίωση πρέπει να ωφελείται το σύνολο. Όταν αυτό δεν συµβαίνει –διότι ο επιχειρηµατίας έχει το δικαίωµα να πουλήσει γαίες που προήλθαν από αναγκαστική απαλλοτρίωση– εκφεύγει του σκοπού τής ΠΟΤΑ κι αίρεται σε µεγάλο βαθµό, αν δεν αναιρείται τελείως, ο χαρακτήρας τής δηµόσιας ωφέλειας. Έτσι, παρέπεµψε στην Ολοµέλεια λόγω µείζονος σηµασίας κι ιδιαιτέρου ενδιαφέροντος. Στις 5 Οκτώβρη 2007 έγινε η συζήτηση στην Ολοµέλεια του ΣτΕ, δεν δηµοσιεύθηκε η απόφαση επίσηµα, αλλά µάθαµε όλοι την απόφαση. Ακυρώθηκαν οι αναγκαστικές απαλλοτριώσεις των ιδιοκτησιών µας που είχαν κηρυχθεί µε την ΚΥΑ και χωρίς χωροταξικό σχεδιασµό αντισυνταγµατική η ΠΟΤΑ. Και δεν µπορούν να πειράξουν άλλον ιδιοκτήτη –διότι έπονται κι άλλες προσφυγές– µετά από αυτή την απόφαση. Μαρία Σπυροπούλου. Πρόεδρος Κίνησης Πολιτών Μεσσηνίας ΚΙΝΩ, κάτοικος Πύλου. «Σαν Κίνηση έχουµε ξεκινήσει από το 1998 και βλέπαµε πως εξελισσόταν το θέµα. Στην αρχή, ο κόσµος εδώ τον πίστεψε τον κ. Κωνσταντακόπουλο, τους έδινε λεφτά για κτήµατα που ούτε φαντάζονταν ότι θα τα πούλαγαν ποτέ. Είκοσι χρόνια αυτό γινόταν, αγόραζε γη, και στην ανατολική και στη δυτική Πυλία. Όταν το 2000 σαν “ΚΙΝΩ” κάναµε την πρώτη ηµερίδα κι είχαµε επιστήµονες, αυτός ήρθε αδιάβαστος. Στην επόµενη, όµως, ήρθε προετοιµασµένος. Είχε µαζί του τους βουλευτές, τους υπουργούς, όλο τροποποιήσεις έκαναν σε νοµοσχέδια για να περάσει η επένδυση, όποτε σκόνταφτε σε θέµατα αρχαιολογικά ή περιβαλλοντικά. Και τον κόσµο τον είχε µαζί του, αυτούς που έλπιζαν σε δουλειές από την επένδυση. Ούτε στα έργα δεν τους πήρε. Απέναντί µου βλέπω τη Γιάλοβα. Θα την ξαναδώ όπως είναι; Στην ΠΟΤΑ στον κάµπο τής Πύλου έκανε λιµνοδεξαµενή για να υδρεύει το γήπεδο γκολφ. Από τον ποταµό Γιανούζαγα είπε πως θα παίρνει νερό από τις εκβολές, αλλά αγόρασε χωράφι κοντά στις πηγές για να παίρνει νερό. Έχουν ξεσηκωθεί οι κάτοικοι γιατί δεν θα έχουν να ποτίσουν τα χωράφια τους. Τους απειλεί κι εκεί µε αναγκαστική απαλλοτρίωση. Στην άλλη ΠΟΤΑ, του Ρωµανού, οι ιδιοκτησίες που αγόρασε έχουν αρχαία µέσα. Ευτυχώς έχασε από τον Δενδροµοίρη και τον Τζούλιο που πήγε να τους τα απαλλοτριώσει αναγκαστικά και τους δικαίωσε το ΣτΕ. Κι αυτά τα ήθελε γιατί ήταν ακριβώς δίπλα στο ποτάµι Σελάς που το σχέδιό του το είχε µέσα στις εγκαταστάσεις. Και µετά την απόφαση του Σ.τ.Ε. τι κάνουµε; Όπως σηµειώναµε στην ΕΠΟΧΗ (13.01.08) η απόφαση του Σ.τ.Ε. που χαρακτηρίζει αντισυνταγµατικό τον βασικό νόµο, τη χωροθέτηση και την κήρυξη αναγκαστικής απαλλοτρίωσης για τη δηµιουργία περιοχών Π.Ο.Τ.Α., και ειδικά της Π.Ο.Τ.Α. Μεσσηνίας, ήταν µια τεράστια δικαίωση και µια πολλαπλή νίκη. Η αµηχανία του τοπικού συστήµατος «προστασίας» της Π.Ο.Τ.Α. (Νοµάρχης Μεσσηνίας, επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ, τοπικός Τύπος), όπως και η πρώτη αντίδραση της ίδιας της εταιρείας του «καπετάνιου», της ΤΕΜΕΣ, ήταν φανερή αλλά και δηλωτική των διαθέσεων για «συγκάλυψη ή κουκούλωµα» του θέµατος. «Αυτοί» το αντιµετωπίζουν ως «τυπικό» ή «γραφειοκρατικό» ζήτηµα. Η σχέση τους µε το διαφωτισµό και την αστική δηµοκρατία εξαντλείται στο να αντιµετωπίζουν το ανώτατο συνταγµατικό δικαστήριο µε τέτοιο τρόπο!!! Από την άλλη, και δυστυχώς «για µας τους άλλους», από το πολιτικό σύστηµα ουσιαστικό και έµπρακτο ενδιαφέρον έχει δείξει ο απίθανος βουλευτής του ΛΑΟΣ Ηλίας Πολατίδης (έχει καταθέσει ερώτηση στη Βουλή για το πρόβληµα «νερό και ΠΟΤΑ»), η κα Ροδούλα Ζήση και ο κος Σταύρος Δήµας που αντιτίθενται στο µοντέλο της τουριστικής ανάπτυξης µε αιχµή τα γκολφ, αφήνοντας στο απυρόβλητο το ΥΠΕΧΩΔΕ. Όλα αυτά δεν τα αναφέρουµε ως απλή γκρίνια αλλά γιατί καταλαβαίνουµε ότι εάν τα κόµµατα της Αριστεράς, και ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ, οι οικολογικές οργανώσεις και τα εναλλακτικά ΜΜΕ δεν αναδείξουν στο επίπεδο που πρέπει το θέµα, από αυτή την ιστορία θα βγούµε χαµένοι όλοι µας, από τον Έβρο ως την Κρήτη και από τη Μαγνησία και την Αταλάντη ως τον Καϊάφα και την Κέρκυρα, δηλαδή όλοι οι «όµορφοι τόποι» του τόπου µας. Θα βγουν χαµένοι όσοι, λίγοι, το παλεύουν, θα ηττηθεί η ελπίδα. Πηγαίνετε µετά σε αυτούς τους τόπους και στους ανθρώπους τους να µιλήσετε για εναλλακτική ανάπτυξη και εναλλακτική διακυβέρνηση. Θέµατα να αναδειχθούν ένα σωρό οι αρχαιότητες και τα νερά, οι ακτές και τα ποτάµια, η δηµόσια χρηµατοδότηση, µεσούντος του νεοφιλελευθερισµού, οι αναγκαστικές απαλλοτριώσεις, οι συνθήκες υπερεργασίας και υπερεκµετάλλευσης των εργαζοµένων του εργοταξίου (µεταναστών στην πλειοψηφία), τα γκολφ, οι περιοχές NATURA. O θεµατικός κατάλογος ατελείωτος… φτάνει «εµείς οι άλλοι» να τοποθετηθούµε καθαρά, και όσοι νιώθουν ότι έκαναν λάθος ας έχουν τη γενναιότητα να το παραδεχτούν έστω και τώρα. Εµείς λοιπόν θα νιώσουµε δικαιωµένοι και θα συνεχίσουµε την προσπάθειά µας αν αναληφθούν πρωτοβουλίες: 1.Για να πολιτικοποιηθεί το θέµα στη Βουλή και όπου δει, φέρνοντας στην επιφάνεια όλα τα ζητήµατα (NATURA, κίνδυνος απώλειας 150 εκατ. €, νερά περιοχής, έλεγχος τήρησης των νόµων ως προς τις αρχαιότητες, την τήρηση των ΚΥΑ περί περιβαλλοντικών όρων, αναγκαστικές απαλλοτριώσεις κ.λπ.), 2.Για να αναδειχθεί στην επικαιρότητα το θέµα, ως «εθνικό υπόδειγµα τουριστικής ανάπτυξης», και να µην υποβαθµιστεί όπως έγινε στην προηγούµενη διαδροµή του, µε την οργάνωση ενός πανελλαδικού δικτύου που θα το αντιπαλεύει, µε οργανωµένο τρόπο. Γιώργος Γκόνης Μέλος της Κίνησης Πολιτών Μεσσηνίας «ΚΙΝΩ»	-

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΓΑΛΕΡΑ