Τα εργαλεία του Νεο-Oθωμανισμού

Στο χάρτη εμφανίζονται οι χώρες που έτρεξαν προγράμματα του ΤΙΚΑ το 2009, ύψους περίπου ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων

Του Κώστα Πικραμένου*

Το άρθρο μου «οι Νεο-Oθωμανοί της Ελλάδος» προκάλεσε πολλές αντιδράσεις και δέχτηκα δεκάδες ηλεκτρονικά μηνύματα από «υποψιασμένους» αναγνώστες. Συνειδητοποιώ ότι τόσο η προοπτική της χρεωκοπίας και της φτώχειας όσο και η πρόκληση του Νεο-Οθωμανισμού απασχολούν στον ίδιο βαθμό το μέσο ενημερομένο πολίτη που προσπαθεί να σχηματίσει στο μυαλό του την εικόνα της μελλοντικής Ελλάδας του 2020 ή 2030.

Στο προηγούμενο άρθρο μου κατέγραψα τις πρωτοβουλίες/απόπειρες που κατέβαλαν κρατικοί και ιδιωτικοί φορείς προκειμένου να προωθήσουν τη νεο-oθωμανική τάση στην Ελλάδα από το 2002 και μετά. Τόνισα δε ότι δεν τίθεται θέμα συνωμοσίας ή σκιώδους κέντρου αποφάσεων το οποίο λειτουργεί πάνω και πέρα από δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις. Αντιθέτως πρόκειται για μία πληθώρα αυτόνομων ενεργείων που οδηγούν σε κοινό αποτέλεσμα : την είσοδο του Νεο-oθωμανισμού στην Ελλάδα με διακριτικό τρόπο και ύφος.

Όσοι θεωρούν υπερβολικές τις ως άνω εκτιμήσεις στερούνται γνώσεων της σύγχρονης Τουρκίας και συγκεκριμένα της ιδεολογίας της Τουρκικής δεξιάς δηλαδή της παράταξης που συγκεντρώνει το ποσοστό του 70% του Τουρκικού εκλογικού σώματος. Πρόκειται για τα κοινωνικά στρώματα που ψηφίζουν Ερντογάν, Μπαχτσελί (Γκρίζοι Λύκοι), Ζεϊμπέκ (Δημοκρατικό Κόμμα) και  τους ισλαμιστές του  αείμνηστου Ερμπακάν. 

Η παράταξη αυτή κυριαρχεί σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις (από το 1950 μέχρι σήμερα) και η ιδεολογία της αποτελείται από ένα μείγμα ισλαμισμού, παντουρκισμού και ελεύθερης αγοράς. Ο Έρντογαν (αν δεν δολοφονηθεί) θα μείνει στη σύγχρονη Τουρκική πολιτική ιστορία ως ο μόνος ηγέτης της Δεξιάς που «έσπασε» το φράγμα των 10 ετών εξουσίας. Θυμίζουμε ότι τόσο ο Μεντερές (1950-1960) όσο και ο Οζάλ (1983-1993) «εξουδετερώθηκαν» από το Βαθύ Κράτος.

Τα εργαλεία του Νεοοθωμανισμού

Το όραμα του Οζαλ προέβλεπε μία ζώνη ελεύθερου εμπορίου από τα Ουράλια μέχρι την Αδριατική. Προκειμένου να κερδίσει «τις καρδιές» του Τουρκικού Κόσμου της Κεντρικής Ασίας, του Καυκάσου και των Βαλκανίων ίδρυσε το 1992 τον Οργανισμό Ανάπτυξης και Συνεργασίας ΤΙΚΑ. Την περίοδο 1992-2002 ο προυπολογισμός του ΤΙΚΑ αφορούσε μερικές δεκάδες εκατομμύρια δολλάρια με προτεραιότητα τις τουρκόφωνες χώρες της Ασίας. Μόλις ήλθε στην εξουσία το ΑΚΡ ο προυπολογισμός του ΤΙΚΑ εκτινάχθηκε από 85 εκ δολλάρια (το 2002) στα …967 εκ δολλάρια (2010) !!! (σ.σ Ο προυπολογισμός της ΕΥΠ είναι πολύ χαμηλότερος του ΤΙΚΑ)

Το ΤΙΚΑ δραστηριοποιείται όχι μόνο σε ανθρωπιστικές δράσεις εν καιρώ φυσικών καταστροφών αλλά και σε αναπτυξιακά έργα όπου την μερίδα του λέοντος των κατά τόπους εργολαβιών λαμβάνουν οι κατασκευαστικές επιχειρήσεις της MUSIAD. (Για τη σχέση ΑΚΡ- MUSIAD και το ισλαμικό κεφάλαιο μπορείτε να διαβάσετε στο βιβλίο μου «Τα Διπλωματικά Έγγραφα για την Τουρκία» http://ekdotika.blogspot.com)

Πρόσφατα ιδρύθηκε υπό την αιγίδα του Γραφείου του Πρωθυπουργού της Τουρκίας, το Γραφείο Δημόσιας Διπλωματίας το οποίο διευθύνει μέγας θεωρητικός του Νεοθωμανισμού τον οποίο θα αποκαλύψω στο επόμενο άρθρο μου. Το συγκεκριμένο γραφείο χρηματοδοτείται από το Γραφείο της Πρωθυπουργίας και έχει ως στόχο την προστασία, αναπαλαίωση ή συντήρηση Οθωμανικών Μνημείων στα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική και την Κεντρική Ασία. Όσον αφορά στη μικρή χώρα του Γιώργου Παπανδρέου, στόχος του γραφείου είναι το Fethiye τζαμί στην Αθήνα και η Καβάλα σε πρώτη φάση. Αυτός είναι και ο λόγος που έχει ολοκληρωθεί η καταγραφή των Οθωμανικών μνημείων της Ελλάδος από το Υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας. Το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών (στην Αθήνα) υποστηρίζει ακαδημαικά τις «οθωμανικές ανησυχίες» του  Γραφείου Δημόσιας Διπλωματίας.

Στα εργαλεία του Νεοοθωμανισμού περιλαμβάνονται εκτός των άνω κρατικών φορέων πολλοί ημιεπίσημοι και ιδιωτικοί φορείς οι οποίοι ανήκουν στην Τουρκική Δεξιά ή ειδικότερα στο ισλαμικό τάγμα του Φετουλάχ Γκιουλέν. Πέρα από το εκπαιδευτικό δίκτυο του Φετουλάχ Γκιουλέν (εκατοντάδες σχολεία στην Ασία αλλά και εντός των ΗΠΑ) έχουν «φυτρώσει τα τελευταία χρόνια» στα πρότυπα του Γερμανικού Goethe Institut και του Ισπανικού Ινστιτούτου Θερβάντες τα Κέντρα Τουρκικού Πολιτισμού και Γλώσσας Yunus Emre στα Βαλκάνια και στη Δυτική Ευρώπη (Βρυξέλλες).

Όπως τονίζει ο υπεύθυνος του Γραφείου Δημόσιας Διπλωματίας (του οποίου το όνομα θα αποκαλύψω προσεχώς) η soft power της Τουρκίας είναι το ιστορικό της βάθος. Αν επιθυμείτε λοιπόν αύριο τα παιδιά σας να γίνουν «καλοί Φαναριώτες» θα πρέπει να σπουδάσουν στα Yunus Emre και στα Πανεπιστήμια του Γκιουλέν. Ο 21^ος αιώνας απαιτεί ipad και φέσι...

*Ο Κώστας Πικραμένος είναι συγγραφέας του βιβλίου «Wikileaks – Tα Διπλωματικά Εγγραφα για την Τουρκία»  (http://ekdotika.blogspot.com)