Οι αραβικές μοναρχίες και το αραβικό κίνημα

Του δρα Χρίστου Αχιλλέως Θεοδούλου
http://www.philenews.com/

ΠΟΛΛΟΙ παρατηρητές επισήμαναν ότι η λεγόμενη Αραβική Ανοιξη δεν επηρέασε τόσο τις οκτώ αραβικές μοναρχίες, όσον ορισμένες άλλες αραβικές χώρες. Βέβαια, υπάρχει αντιπολιτευτική δραστηριότητα σε αραβικές μοναρχίες σε διαφορετικούς βαθμούς. Μεγάλη τέτοια δραστηριότητα υπάρχει π.χ. στο Κουβέιτ αλλά και στο Μπαχρέιν, όπου για μια περίοδο απειλήθηκαν σοβαρές ταραχές. Έχει διαμορφωθεί μια θεωρία της «μοναρχικής εξαίρεσης», ότι δηλαδή οι αραβικές αυτές μοναρχίες εξαιρούνται από τα κινήματα στις αραβικές χώρες (Βλ. Jane Kinminmont, «Arab Monarchies cannot survive by divine right», The World To - day, October and November, 2012, Σελ. 38).
Αυτή η θεωρία δεν μπορεί να είναι τό- σο σίγουρη όσο θέλουν να την κά- νουν. Ορισμένες μοναρχίες κατέρρευ- σαν στις δεκαετίες του ‘50 και του ‘60, όπως εκείνες της Αιγύπτου, του Ιράκ και της Λιβύης. Εκείνο που μπορεί να πει κάποιος, είναι ότι κάθε χώρα έχει τις ιδιαιτερότητές της και αυτό έχει ση- μασία στις αντιδράσεις των κατοίκων της. Εκείνη η μοναρχία που θεωρείται ως απόρθητο φρούριο από αλλαγές, είναι η Σαουδική Αραβία με τόσους περιορι- σμούς και την απόλυτη εξουσία της βασιλικής οικογένειας των Σαούντ. Κανένας, όμως, δεν μπορεί να ξέρει τι θα γίνει στο μέλλον σε οποιανδήποτε χώρα. Το διαδίκτυο, τα κινητά τηλέφωνα και τα σύγχρονα μέσα ενημέρωσης φέρουν τον κόσμο σε επαφή και διαρκή επαφή και διακινούν τις ιδέες σε όλο τον πλανήτη. «Κανένας άν- θρωπος δεν είναι μια νήσος, είμαστε όλοι μέρος του σύμπα- ντος», στα λόγια του John Donne.
* Ο δρ Χρίστος Αχιλλέως Θεοδούλου είναι ο πρόεδρος του Ιδρύματος Θεοδούλου, δικηγόρος, διεθνολόγος.