Άγιος της Ε.Ο.Κ.Α. Ιάκωβος Πατάτσος

Με τον Λάζαρο Μαύρο
Σ Α Ν ΧΘΕΣ 9η Αυγούστου 1956, ημέρα Πέμπτη, οι Εγγλέζοι Αποικιοκράτες διέπραξαν τον 2ο Τριπλό Απαγχονισμό αγωνιστών της Ε.Ο.Κ.Α. Κρεμάσαν στην Αγχόνη των Κεντρικών Φυλακών κι έθαψαν στα Φυλακισμένα Μνήματα τον Ανδρέα Ζάκο, 25 χρ., τον Χαρίλαο Μιχαήλ, 21 χρ. και τον Ιάκωβο Πατάτσο, 22 χρ.
- Είχε προηγηθεί στις 10 Μαΐου 1956 ο 1ος Διπλός Απαγχονισμός των Πρωτομαρτύρων της Αγχόνης Μιχαλάκη Καραολή και Ανδρέα Δημητρίου.
- Ακολούθησε στις 21 Σεπτεμβρίου 1956 ο 3ος Τριπλός Απαγχονισμός των Ανδρέα Παναγίδη, Στέλιου Μαυρομμάτη και Μιχάλη Κουτσόφτα.
- Τελευταίος, 4ος και Μονός Απαγχονισμός του Ευαγόρα Παλληκαρίδη, 14 Μαρτίου 1957.
Ε Ν Ν Ε Α Απαγχονισθέντες Ήρωες και μαζί τους στα Φυλακισμένα Μνήματα ταφέντες, άλλοι Τέσσερις κορυφαίοι Ήρωες: Μάρκος Δράκος, Γρηγόρης Αυξεντίου, Στυλιανός Λένας και Κυριάκος Μάτσης. Άπαντες επάξια χαρακτηρισθέντες ως Αρχάγγελοι της Λευτεριάς. Έκαστος, αθάνατη μορφή, υπόδειγμα αρετής κι ευψυχίας. Ύψιστο παράδειγμα γενναιότητας κι αυτοθυσίας. Αειθαλές κλέος και καύχημα των αγωνιζομένων Ελλήνων, των αγωνιζομένων για την ελευθερία ανθρώπων όλης της οικουμένης. Έκαστος στο σύνολο της σύντομης ζωής, των σχέσεων και της δράσης του, υπήρξε πρότυπο αρετής και λεβεντιάς.
Ο Λ Ε Σ, ΟΜΩΣ, οι καταγεγραμμένες μαρτυρίες, από την πτέρυγα των φυλακών με τα κελιά των μελλοθανάτων, βεβαιώνουν πόσο αγιότερος αναδείχθηκε ανάμεσά τους, καθ’ όλη τη διάρκεια της φυλάκισής τους, ώς την ύστατη στιγμή του Απαγχονισμού, ο Ιάκωβος Πατάτσος. Πόσο επέδρασε η βαθύτατή του χριστιανική πίστη και η συνεχής μετάδοσή της στους συνειδητά συμπορευόμενους στον Γολγοθά συγκρατούμενούς του. Για την ψυχική τους ενδυνάμωση και την πνευματική τους πανοπλία. Το βεβαίωσαν όσοι επέζησαν. Το διακρίνει ο καθένας μελετώντας συγκριτικά την εξέλιξη του περιεχομένου των διαδοχικών επιστολών που ως μελλοθάνατοι απέστειλαν προς τους οικείους τους, όσοι εκ των Απαγχονισθέντων βρέθηκαν, κατά το ίδιο χρονικό διάστημα, στην ίδια πτέρυγα των φυλακών με τον Πατάτσο.

Θ Α ΠΡΕΠΕΙ, ίσως, η Εκκλησία της Κύπρου να μελετήσει με ιδιαίτερη προσοχή την αγιότητα του Ιάκωβου Πατάτσου, ο οποίος στο τελευταίο γράμμα προς τη μάνα του έγραψε: «Αγαπημένη μου μητέρα, Χαίρε. Ευρίσκομαι μεταξύ αγγέλων. Τώρα απολαμβάνω τους κόπους μου. Το πνεύμα μου φτερουγίζει γύρω από τον θρόνο του Κυρίου. Θέλω να χαίρεις όπως κι εγώ. Αν κλαίεις, θα λυπούμαι. Το όνομά σου θα γραφτεί στην ιστορία, γιατί εδέχθης να θυσιασθεί το παιδί σου για την πατρίδα. Είναι καιρός τώρα να καμαρώσεις το παιδί σου.

Ευρίσκεται εκεί ψηλά όπου ψάλλουν οι Άγγελοι. Χαίρε, αγαπημένη μου μητέρα. Μην κλαίεις, για να ακούσεις την αγγελική μου φωνή να ψάλλει Άγιος, Άγιος, Άγιος Κύριος Σαβαώθ. Ψάλλε και συ μαζί μου. Ψάλλε, προσεύχου, δόξαζε τον Θεόν σε όλην την ζωήν»…

ΕΡΩΤΗΣΗ 
Πώς θα προκόψει οποιαδήποτε στρατηγική αξιοποίησης των όποιων γεωστρατηγικών εξελίξεων στην περιοχή, απέναντι στον Νεο-Οθωμανισμό των ισλαμιστών της Άγκυρας, όταν δύο εκ των εν δυνάμει τοπικών παικτών επιμένουν να φέρουν και να μην απορρίπτουν τα βαρίδια της Διζωνικής Δικοινοτικής Υποταγής στους Τούρκους και το ανεπούλωτο φοβικό σύνδρομο του νεο-ραγιαδισμού έναντι των νεο-σουλτάνων;