Κατά τη διάρκεια της οι συμμετέχουσες δυνάμεις θα εκτελέσουν πληθώρα τεχνικών αντικειμένων.
Η διεξαγωγή της άσκησης «Αστραπή» σε συνάρτηση με την «Παρμενίων 2013» και την «Πυρπολητής»επιτρέπει την εξαγωγή ενδιαφερόντων συμπερασμάτων. Καταρχάς, θα πρέπει εμφατικά να σημειώσουμε ότι σε διάστημα μόλις 22 ημερών το σύνολο σχεδόν των φρεγατών του Στόλου κατέγραψε περισσότερες από επτά ημέρες στη θάλασσα (πέντε κατά τη διάρκεια της «Παρμενίων 2013», δύο κατά τη διάρκεια της «Αστραπή» και επιπλέον ώρες κατά την «Πυρπολητής».)
Η διεξαγωγή της άσκησης «Αστραπή» σε συνάρτηση με την «Παρμενίων 2013» και την «Πυρπολητής»επιτρέπει την εξαγωγή ενδιαφερόντων συμπερασμάτων. Καταρχάς, θα πρέπει εμφατικά να σημειώσουμε ότι σε διάστημα μόλις 22 ημερών το σύνολο σχεδόν των φρεγατών του Στόλου κατέγραψε περισσότερες από επτά ημέρες στη θάλασσα (πέντε κατά τη διάρκεια της «Παρμενίων 2013», δύο κατά τη διάρκεια της «Αστραπή» και επιπλέον ώρες κατά την «Πυρπολητής».)
Είναι επίσης εμφανές ότι μπορεί μεν η χρονική διάρκεια των ασκήσεων να έχει μειωθεί αλλά στην πράξη αποδεικνύεται ότι πρόκειται περί χρονικής «συμπύκνωσης» καθώς το πρόγραμμα των ασκήσεων είναι πλέον πολύ «σφικτό» και εξαιρετικά απαιτητικό.
Θα κλείσουμε την αναφορά της επαναλαμβάνοντας ότι η αξιέπαινη επίδοση του Πολεμικού Ναυτικού και ιδιαίτερα των πληρωμάτων του Στόλου είναι αναμφισβήτητο ότι αποτελεί ένδειξη υψηλού φρονήματος και επαγγελματισμού αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι.
Με άλλα λόγια μπορεί η ηγεσία και το προσωπικό του Πολεμικού Ναυτικού να επιτυγχάνει να διατηρεί σε υψηλό επίπεδο τόσο τη διαθεσιμότητα των μέσων όσο και την επιχειρησιακή ετοιμότητα και ικανότητα του Κλάδου, αλλά αυτό θα πρέπει να υποστηριχθεί από την πολιτεία με τη διάθεση των αναγκαίων πιστώσεων ώστε τόσο ο Κλάδος όσο και το προσωπικό (και αυτό φυσικά ισχύει και για τους άλλους Κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων) να μπορεί να εκτελέσει απερίσπαστο όπως γνωρίζει και όπως μπορεί την αποστολή του, την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας και των ζωτικών συμφερόντων της χώρας.
" Η διεξαγωγή της άσκησης «Αστραπή» σε συνάρτηση με την «Παρμενίων 2013» και την «Πυρπολητής»επιτρέπει την εξαγωγή ενδιαφερόντων συμπερασμάτων "
ΑπάντησηΔιαγραφήΏρα για μια μικρούλα ΨΕΠ ενίσχυσης ηθικού:
http://www.youtube.com/watch?v=jxYyictBL_s
Εγώ αυτά θέλω να τα δω, όταν έρχονται οι τουρκικές φρεγάτες στο Σούνιο. Διαφορετικά, πάνε τα καύσιμα τσάμπα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνεκπαίδευτος στρατιώτης= Νεκρός στρατιώτης
ΑπάντησηΔιαγραφήΆρα καύσιμα και ιδρώτας δεν πάνε σε καμία περίπτωση τζάμπα. Αυτό έχει αποδειχτεί διαχρονικά στην πράξη.
Επειδή σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε την επέτειο του "ΟΧΙ"(1940) θα ήταν χρήσιμο πιστεύω η ομάδα του ιστολογίου να ανεβάσει κάποιο άρθρο για τις προκλήσεις των Ιταλών πριν τον πόλεμο.
Δεν ήταν ούτε αβλαβείς διελεύσεις, ούτε αεροπορικές παραβιάσεις αλλά χειρότερα(και δεν αναφέρομαι μόνο στη βύθιση του "Έλλη" από ιταλικό υποβρύχιο).
Το να βυθίζαμε τουρκική φρεγάτα έξω από το Σούνιο θα ήταν η μεγαλύτερη βλακεία που θα μπορούσαμε να κάνουμε. Ο στόλος υπάρχει για να αναπτυχθεί στο Αιγαίο τάχιστα (κυρίως με πυραυλακάτους και υποβρύχια) όταν χρειαστεί από θέσεις αποκρύψεως και να μην καταλάβουν από που τους ήρθε. Όχι για να δείξει ότι μπορεί να βυθίσει μια εχθρική φρεγάτα στο Σούνιο. Δυο Ελληνικά πλοία σε στενό "μαρκάρισμα" τη τουρκική φρεγάτα αρκούν. Τη δουλειά εκεί αν πούμε να κάνουμε πόλεμο την κάνουμε και με έναν εκτοξευτή από στεριά μπαμ μπουμ τελειώσαμε. 40 δευτερόλεπτα "πάρτι. Ούτε καύσιμα δηλαδή δεν χρειάζονται έξω από το Σούνιο.
Οι Τούρκοι τεστάρουν αντιδράσεις, δίκτυο επιτήρησης και ταυτόχρονα ασκούν ψυχολογική πίεση σε όποιον ακούει Έλληνα "Τουρκική φρεγάτα στον Σούνιο". Έχουν δηλαδή και μια νοοτροπία νικητή.Τη "χτίζουν" συστηματικά. Αυτή είναι η αδυναμία τους.
Το να μετατρέψεις την κατάλληλη στιγμή τη δύναμη(στη συγκεκριμένη περίπτωση το επιθετικό τους πνεύμα-νοοτροπία νικητή) του αντιπάλου σε αδυναμία και να τον χτυπήσεις τάχιστα στο κέντρο βάρους είναι το κλειδί της νίκης σε στρατηγικό επίπεδο. Δυνατά, σκληρά, ασταμάτητα, στο σημείο και χωρίς οίκτο= Νίκη
Η κατάρριψη ενός τουρκικού μαχητικού αεροσκάφους πάνω από Ελληνικό νησί θα μπορούσε να γίνει ή τουλάχιστον να φύγει ένας πύραυλος προειδοποιητικά τη πρώτη φορά ως τελευταία προειδοποίηση για να ιδρώσει ο άλλος μέσα στο πιλοτήριο από τον ήχο και να το μεταφέρει όταν γυρίσει στη μονάδα του.
Το ίδιο θα μπορούσε ίσως να γίνει σε μια αβλαβή διέλευση στην οποία δεν τηρούνται οι διεθνείς κανονισμοί. Λεκτική προειδοποίηση και σε δεύτερο στάδιο προειδοποιητικά πυρά.
Εναλλακτικά, μια αβλαβής διέλευση Ελληνικής κανονιοφόρου από τουρκικά ύδατα την ίδια στιγμή που το τουρκικό είναι στα Ελληνικά.
Αυτό είναι το προειδοποιητικό λεξιλόγιο της ισχύος.
Η συνεννόηση μεταξύ γειτόνων χωρίς καν να χρειαστούν να πιάσουν τα τηλέφωνα μεταξύ τους και χωρίς πόλεμο.
Ισοδύναμο τετελεσμένο αρκεί.
Γιώργο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ απομάκρυνση (όχι κατ’ ανάγκη βύθιση, εκτός κι αν χρειασθεί) πρέπει να γίνεται ακριβώς για να αποφευχθεί ο πόλεμος. Όταν ο εν δυνάμει εχθρός βλέπει ότι έχεις ισχυρές ένοπλες δυνάμεις και, προπαντός, ότι είσαι διατεθειμένος να τις χρησιμοποιήσεις, δεν κάνει προκλήσεις, εκτός κι αν είναι βέβαιος για την πολεμική του επικράτηση. Ήδη από το 1996 (Ίμια), οι Τούρκοι μας τεστάρουν κι εμείς δείχνομε πόσο ψοφοδεείς είμαστε. Αυτή η ηττοπάθεια, την οποία καλλιέργησε ο Σημίτης (κυρίως), έχει περάσει στο πετσί των Ελλήνων και φοβόμαστε τους Τούρκους.
Πάμε τώρα στην περίπτωση των ιταλικών προκλήσεων:
α) Η Ιταλία ήταν βεβαία ότι σε περίπτωση πολέμου θα επικρατούσε και προσπαθούσε να τον προκαλέσει, όπως και το έκανε τελικά. Δεν συμβαίνει το ίδιο με την Τουρκία.
β) Η Ελλάδα, μέχρι την τελευταία στιγμή κι επειδή περίμενε τον πόλεμο από την Ιταλία, ευφυώς ποιούσα, ήθελε να πιστεύουν οι Ιταλοί ότι είναι αδύναμη και ότι δεν θα αντιτάξει άμυνα. Το πόσο αποδείχτηκε έξυπνη η τακτική της αυτή, φάνηκε. Στην παραπλανητική αυτή τακτική, αναφέρεται και ο Emmanuelle Grazzi στο βιβλίο του «Η Αρχή του Τέλους». Στην περίπτωση της Τουρκίας, ο ενδοτισμός αυτός αποθρασύνει τον αντίπαλο και φέρνει τον πόλεμο μια ώρα αρχύτερα. Αν θέλεις να συγκρίνεις καταστάσεις, τότε μάλλον την περίπτωση Γερμανίας – Αγγλογάλλων πρέπει να πάρεις και πού οδήγησαν οι παραχωρήσεις των δευτέρων προς την πρώτη.
Θα μπορούσα να γράψω μερικά ακόμη, αλλά αυτά αρκούν. Συγκρίνεις εντελώς ανόμοιες καταστάσεις.
A, ξέχασα και μία άλλη μεγάλη διαφορά μεταξύ ιταλικών και τουρκικών προκλήσεων. Οι Ιταλοί προκαλούσαν πάντα "μασκαρεμένοι", κρυφά, ύπουλα και αρνούμενοι ότι κάνουν κάτι τέτοιο. Πότε παραδέχτηκαν ότι αυτοί βύθισαν το "Έλλη";
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνώ οι Τούρκοι προκαλούν "επωνύμως", πράγμα που δεν μάς αφήνει περιθώριο να κάνομε το κορόιδο. Ή τους αντιμετωπίζεις, ή δίνεις οπίσθια, όπως κάνουμε μέχρι σήμερα.
Όταν οι Ιταλοί πείσθηκαν ότι είναι ακίνδυνο να προκαλέσουν και "επωνύμως", το έκαναν και τα αποτελέσματα είναι γνωστά...
Να τα πάρουμε όλα λίγο με τη σειρά ένα ένα:
ΑπάντησηΔιαγραφή1)"Η απομάκρυνση (όχι κατ’ ανάγκη βύθιση, εκτός κι αν χρειασθεί) πρέπει να γίνεται ακριβώς για να αποφευχθεί ο πόλεμος"
Η διαδικασία απομάκρυνσης(που πρέπει αναγκαστικά να τη φτάσεις μέχρι το τέλος αν τη ξεκινήσεις) έχει συγκεκριμένα βήματα:
α) Ορισμός "κόκκινου" σημείου στον χάρτη και γνωστοποίηση στην αντίπαλη πλευρά.
β)Προειδοποίηση(όταν πλησιάζει το εχθρικό πλοίο το σημείο απαγόρευσης που έχουμε ορίσει) μέσω κάθε συστήματος επικοινωνιών πλοίων. Δηλαδή με σύγχρονα μέσα επικοινωνίας αλλά και με παραδοσιακά ναυτικά σήματα.Με κάθε μέσο και παραπάνω από μία φορά και με συγκεκριμένο ρυθμό επανάληψης της προειδοποίησης.
γ) Εντολή εκτέλεσης προειδοποιητικών πυρών.
δ) Εκτέλεση προειδοποιητικών πυρών.
ε) Τελική προειδοποίηση
στ)Εντολή εκτέλεσης πυρών και εκτέλεση πυρών στη λογική "Πρώτο πλήγμα, δυνατά, ασταμάτητα μέχρι βυθίσεως".
Όλη αυτή η διαδικασία μπορεί να αποφευχθεί αν απλώς έχουμε τον έλεγχο με ασφυκτικό "μαρκάρισμα"-παρακολούθηση(όπως προανέφερα χθες) από 2 δικά μας πλοία.
Παράλληλα μια κανονιοφόρος στο Ανατολικό Αιγαίο να παραβιάσει τουρκικά χωρικά ύδατα.
Ίδια θέση ισχύος, ισοδύναμο τετελεσμένο, απομάκρυνση πλοίων εκατέρωθεν από τα ύδατα που παραβιάζουν, όχι αίματα.
Μέσω της κίνησης των δύο πλοίων εκατέρωθεν που παραβιάζουν χωρικά ύδατα ανοίγεις πολιτικό διάλογο(χωρίς καν να χρειαστεί "κόκκινο" τηλέφωνο) με την απέναντι πλευρά "Απομακρύνσου ήρεμα μην αρπαχτούμε, σου δίνω μια ευκαιρία να μην χυθεί αίμα". Κάθε ελιγμός των δύο πλοίων θα είναι και μια λέξη στις φράσεις από τη μια πολιτική ηγεσία προς την άλλη. "Μιλάνε".
Ακόμα κι αν αποφάσιζαν να χτυπήσουν την κανονιοφόρο μας αυτοί την ίδια στιγμή θα χάνανε μια φρεγάτα.
Ακόμα πιο ανώδυνη λύση όμως είναι ένας πύραυλος από επίγειο εκτοξευτή κατά εχθρικού μαχητικού που πετάει πάνω από νησί μας. Τη πρώτη φορά απλώς για να ιδρώσει από τον ήχο ο χειριστής του μαχητικού και να ληφθεί σοβαρά υπόψιν απέναντι. Τη δεύτερη φορά με κανονική κατάρριψη...πιο ανώδυνο να το χειριστούν στο εσωτερικό τους από τη βύθιση πχ μιας ολόκληρης φρεγάτας με 200 άτομα πλήρωμα.
Στη χειρότερη ένα μαχητικό είναι συμβολικό πλήγμα για να καταλάβουν να σταματήσουν και παράλληλα να ισχυριστούν ότι έπεσε από "βλάβη". Εκτός αν θέλουν πόλεμο που είναι η προέκταση της πολιτικής με ότι σημαίνει αυτό και για τις δυο πλευρές από άποψη απωλειών και οικονομικών ζημιών.
2)"Η Ελλάδα, μέχρι την τελευταία στιγμή κι επειδή περίμενε τον πόλεμο από την Ιταλία, ευφυώς ποιούσα, ήθελε να πιστεύουν οι Ιταλοί ότι είναι αδύναμη και ότι δεν θα αντιτάξει άμυνα"
Η Ελλάδα ήταν αδύναμη σε σχέση με την Ιταλία. Η Ελληνική νίκη ήταν αποτέλεσμα προετοιμασίας όσο το επέτρεπαν οι δυνατότητες της χώρας, εξαιρετικών τοπικών διοικητών και πολύ καλής απόδοσης του Έλληνα μαχητή.
Χθες στο σχόλιο μου είπα:
"Το να μετατρέψεις την κατάλληλη στιγμή τη δύναμη(στη συγκεκριμένη περίπτωση το επιθετικό τους πνεύμα-νοοτροπία νικητή) του αντιπάλου σε αδυναμία και να τον χτυπήσεις τάχιστα στο κέντρο βάρους είναι το κλειδί της νίκης σε στρατηγικό επίπεδο. Δυνατά, σκληρά, ασταμάτητα, στο σημείο και χωρίς οίκτο= Νίκη".
Η αδυναμία να γίνει δύναμη και η δύναμη αδυναμία.
Αν οι αναμφισβήτητα δυνατότεροι Ιταλοί δεν χτυπούσαν από την Ήπειρο αλλά από αλλού και με σωστή χρήση πυροβολικού, αεροπορίας, αρμάτων μάχης και πεζικού θα χάναμε χωρίς να καταλάβουμε τι μας χτύπησε γιατί δεν θα είχαμε τότε ούτε το δόγμα ούτε τους πόρους για το συγκεκριμένο τύπο μάχης-μηχανοκίνητων ελιγμών, σε συγκεκριμένα σημεία του χάρτη και με υποστήριξη αεροπορίας(συντονισμός αρμάτων και αεροπορίας).
Η Ελλάδα ήταν αδύναμη μπροστά στην Ιταλία αλλά την αδυναμία της την μετέτρεψε με σωστή στρατηγική σε δύναμη εγκλωβίζοντας τον αντίπαλο εκεί που έπρεπε στον χάρτη και χτυπώντας στο σημείο δυνατά χωρίς οίκτο. Το αντίθετο με λάθος στρατηγική έπραξαν οι Ιταλοί και γι' αυτό χάσανε(σε συνδυασμό με τους άλλους λόγους που προαναφέρθηκαν) και χρειάστηκαν να κατέβουν οι σύμμαχοι τους για να τους ξελασπώσουν.
3)"A, ξέχασα και μία άλλη μεγάλη διαφορά μεταξύ ιταλικών και τουρκικών προκλήσεων. Οι Ιταλοί προκαλούσαν πάντα "μασκαρεμένοι", κρυφά, ύπουλα και αρνούμενοι ότι κάνουν κάτι τέτοιο. Πότε παραδέχτηκαν ότι αυτοί βύθισαν το "Έλλη";"
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ήταν μόνο το Έλλη. Γι' αυτό ανέφερα χθες ότι ένα σχετικό άρθρο λόγω των ημερών κιόλας θα ήταν χρήσιμο. Εκεί θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε τη συζήτηση μας με περισσότερες λεπτομέρειες περί προκλήσεων τότε και στη σημερινή εποχή.
4) "Όταν οι Ιταλοί πείσθηκαν ότι είναι ακίνδυνο να προκαλέσουν και "επωνύμως", το έκαναν και τα αποτελέσματα είναι γνωστά..."
Όταν οι Τούρκοι πιστέψουν πως σε μια σοβαρή κρίση(άνευ περιθωρίων ελιγμών...πχ κατάληψη "γκρίζας" κατοικημένης νησίδας με την Ελλάδα σε σοβαρή εσωτερική πολιτική κρίση) η Ελληνική υποχωρητικότητα θα ναι δεδομένη ίσως ξαφνικά η δύναμη τους να γίνει αδυναμία και να βρεθούν προ εκπλήξεων με κατάρρευση όλης της ευρύτερης περιοχής και ισορροπιών με ότι αυτό συνεπάγεται.
Σε κάθε περίπτωση παρατηρείται μια ποιοτική αναβάθμιση των ασκήσεων μας κι αυτό είναι πολύ θετικό. Ειδικά οι ασκήσεις νυχτερινού αγώνα πρέπει να ενισχυθούν κι άλλο γιατί μια κρίση/πόλεμος στο Αιγαίο θα κυριαρχείται από καταδρομικά στοιχεία που έχουν ως κύριο συστατικό τους το επιθετικό πνεύμα(ακόμα και στη φάση της άμυνας) και την ανεκτίμητη βοήθεια που προσφέρει ο καλύτερος σύμμαχος του αιφνιδιασμού: Η νύχτα.
"Ψεκασμός"-"κλάδεμα"-"σκούπισμα"- απαγκίστρωση.