του Gideon RachmanΗ ουκρανική κρίση είναι η μεγάλη δοκιμασία στην εξωτερική πολιτική της νέας εποχής της παγκοσμιοποίησης, όπου οι πιο επικίνδυνοι αντίπαλοι είναι συχνά οι βασικοί εμπορικοί εταίροι. Η προσαρμοσμένη στρατηγική Obama και η «σκιά» της Κίνας.Πριν λίγες εβδομάδες, ακόμη και οι Ευρωπαίοι δεν έδιναν μεγάλη σημασία στα γεγονότα της Ουκρανίας. Σήμερα, τα παρακολουθεί όλος ο πλανήτης. Κι αυτό γιατί η ρωσική εισβολή στην θεωρείται ευρέως ως άμεση πρόκληση στην, υπό αμερικανική ηγεσία, παγκόσμια τάξη. Αν ο Πρόεδρος Πούτιν πετύχει τον σκοπό του, τότε κι άλλες κυβερνήσεις, όπως της Κίνας ή του Ιράν, ίσως σκεφτούν ότι δεν είναι πια τόσο επικίνδυνο να εναντιώνεσαι στην Αμερική.
Οι αντίπαλοι του Μπ. Ομπάμα στην Δύση ισχυρίζονται ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος δείλιασε όσον αφορά την χρήση βίας στην Συρία κι έχει δείξει αδυναμίες στις διαπραγματεύσεις με το Ιράν και την Κίνα. Ο Γερουσιαστής Τζ. Μακ Κέιν, ο ηττημένος αντίπαλος του κ. Ομπάμα το 2008, ισχυρίζεται ότι η ουκρανική κρίση είναι «το απώτερο αποτέλεσμα μιας άβουλης εξωτερικής πολιτικής, όπου κανένας δεν πιστεύει πια στην δύναμη της Αμερικής».
Όμως στην θεωρία του «αδύναμου Ομπάμα» χάνεται η ουσία. Εδώ δεν πρόκειται για τον ψυχρό πόλεμο, όπου οι Αμερικανοί πρόεδροι καλούνταν να επιδείξουν ακλόνητη αποφασιστικότητα, σε μια παγκόσμια μάχη με τον αδιάλλακτο σοβιετικό αντίπαλο. Αντίθετα, η ουκρανική κρίση αποτελεί ζωτική δοκιμασία για τους κανόνες εξωτερικής πολιτικής της νέας εποχής, της εποχής της παγκοσμιοποίησης, όπου οι πιο επικίνδυνοι αντίπαλοι της Δύσης είναι συχνά οι βασικοί εμπορικοί εταίροι της.
Περισσότερα Euro2Day
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.