ΝΙΚΟΣ ΛΥΓΕΡΟΣ
Ποιος θα μπορούσε να διανοηθεί πριν μερικούς μήνες ακόμα ότι θα μπορούσε
να γίνει κάποια αναφορά στην ελληνική ΑΟΖ στο Δουβλίνο και μάλιστα σε
ευρωπαϊκό πλαίσιο.
Ξέρουμε ήδη την απάντηση διότι είναι απλή: σχεδόν κανένας γιατί για να γίνει αυτό θα έπρεπε να είχε ήδη αντιληφθεί ότι πρόκειται για υψηλή στρατηγική για την Ελλάδα κι ότι με αυτήν την τελεολογία έχει επιπτώσεις και στην Ευρωπαϊκή Ένωση λόγω του θέματος της ενεργειακής ασφάλειας.
Και όντως με τα προβλήματα που συνεχίζονται στην ενδιάμεση ζώνη μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ρωσίας, βλέπουμε την αναπτυσσόμενη σημασία της έννοιας της προώθησης των αυτοχθόνων πηγών ενέργειας. Διότι ακόμα και οι συμβατικοί αγωγοί φυσικού αερίου που λειτουργούν και θα λειτουργήσουν ως εναλλακτικές λύσεις δεν θα επαρκούν για να εξασφαλίσουν την ενεργειακή ασφάλεια και ανεξαρτησία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είναι λοιπόν απαραίτητο να γίνουν νέες έρευνες, γεωτρήσεις και αξιοποιήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο. Σε αυτό το πεδίο δράσης, η ελληνική ΑΟΖ παίζει, θέλουμε δεν θέλουμε, έναν κυρίαρχο ρόλο μεταξύ της ΑΟΖ της Ιταλίας και της Κύπρου, όχι μόνο ως ενεργειακό πέρασμα, αλλά και ως παραγωγικός κόμβος λόγω των στρατηγικών κοιτασμάτων που υπάρχουν στο Ιόνιο και Νότια της Κρήτης.
Έτσι το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ αναδεικνύεται και από τους εξωτερικούς παράγοντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που απαιτούν μία αποτελεσματική ανταπόκριση και μία σοβαρή ανάδραση σε πρακτικό επίπεδο. Βλέπουμε λοιπόν ότι η ένταξη του θέματος σε γεωπολιτικό επίπεδο δίνει δυνατότητες έκφρασης και μάλιστα με καινοτόμο τρόπο εκ μέρους της πατρίδας μας στο σύνολο των 28 κρατών - μελών.
Έτσι ενώ η ελληνική ΑΟΖ παρουσιαζόταν πριν μερικά χρόνια ως μία ουτοπία γιατί δεν μπορούσαν να την ονομάζουν αδιανόητη, αφού μερικοί σπάνιοι άνθρωποι μιλούσαν ήδη γι' αυτή εδώ και δεκαετίες δίχως να τους πιστεύει κανείς, τώρα είναι κυρίαρχο θέμα που μπορούμε να παρουσιάσουμε όχι μόνο ως προοπτική αλλά ως στρατηγικό σχεδιασμό που επιτρέπει όχι μόνο την ανάπτυξη όπως λένε οι πολλοί αλλά και την ανάκαμψη όπως λένε οι στρατηγιστές.
http://www.lygeros.org/articles?n=14558&l=gr
Ξέρουμε ήδη την απάντηση διότι είναι απλή: σχεδόν κανένας γιατί για να γίνει αυτό θα έπρεπε να είχε ήδη αντιληφθεί ότι πρόκειται για υψηλή στρατηγική για την Ελλάδα κι ότι με αυτήν την τελεολογία έχει επιπτώσεις και στην Ευρωπαϊκή Ένωση λόγω του θέματος της ενεργειακής ασφάλειας.
Και όντως με τα προβλήματα που συνεχίζονται στην ενδιάμεση ζώνη μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ρωσίας, βλέπουμε την αναπτυσσόμενη σημασία της έννοιας της προώθησης των αυτοχθόνων πηγών ενέργειας. Διότι ακόμα και οι συμβατικοί αγωγοί φυσικού αερίου που λειτουργούν και θα λειτουργήσουν ως εναλλακτικές λύσεις δεν θα επαρκούν για να εξασφαλίσουν την ενεργειακή ασφάλεια και ανεξαρτησία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είναι λοιπόν απαραίτητο να γίνουν νέες έρευνες, γεωτρήσεις και αξιοποιήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο. Σε αυτό το πεδίο δράσης, η ελληνική ΑΟΖ παίζει, θέλουμε δεν θέλουμε, έναν κυρίαρχο ρόλο μεταξύ της ΑΟΖ της Ιταλίας και της Κύπρου, όχι μόνο ως ενεργειακό πέρασμα, αλλά και ως παραγωγικός κόμβος λόγω των στρατηγικών κοιτασμάτων που υπάρχουν στο Ιόνιο και Νότια της Κρήτης.
Έτσι το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ αναδεικνύεται και από τους εξωτερικούς παράγοντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που απαιτούν μία αποτελεσματική ανταπόκριση και μία σοβαρή ανάδραση σε πρακτικό επίπεδο. Βλέπουμε λοιπόν ότι η ένταξη του θέματος σε γεωπολιτικό επίπεδο δίνει δυνατότητες έκφρασης και μάλιστα με καινοτόμο τρόπο εκ μέρους της πατρίδας μας στο σύνολο των 28 κρατών - μελών.
Έτσι ενώ η ελληνική ΑΟΖ παρουσιαζόταν πριν μερικά χρόνια ως μία ουτοπία γιατί δεν μπορούσαν να την ονομάζουν αδιανόητη, αφού μερικοί σπάνιοι άνθρωποι μιλούσαν ήδη γι' αυτή εδώ και δεκαετίες δίχως να τους πιστεύει κανείς, τώρα είναι κυρίαρχο θέμα που μπορούμε να παρουσιάσουμε όχι μόνο ως προοπτική αλλά ως στρατηγικό σχεδιασμό που επιτρέπει όχι μόνο την ανάπτυξη όπως λένε οι πολλοί αλλά και την ανάκαμψη όπως λένε οι στρατηγιστές.
http://www.lygeros.org/articles?n=14558&l=gr
Βρε καλώς τον ΜΑΛΤΑ ΓΙΟΚ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε φτάνει που ακόμα γελάνε και τα κράσπεδα με τις στρατηγικές αποτυχίες του, συνεχίζει...
"στρατηγικών κοιτασμάτων";
Υπάρχουν κοιτάσματα που δεν είναι στρατηγικά; Όπως αυτά που είναι μεγέθους... μπανιέρας; χαχαχα... μεγάλος χαβαλετζής...
"ως στρατηγικό σχεδιασμό που επιτρέπει όχι μόνο την ανάπτυξη όπως λένε οι πολλοί αλλά και την ανάκαμψη όπως λένε οι στρατηγιστές."
1. "ανάκαμψη" δεν λένε οι στρατηγιστές...
2. "ανάπτυξη", όπως έχει αποδειχθεί πολλάκις, δεν ξέρει τί είναι, συνεπώς ας το αφήσει σε κανέναν πιο αρμόδιο.
3. "στρατηγικό σχεδιασμό" από άτομο που λέει ψέμματα δημοσίως ότι τα έσοδα από την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων πάνε αποκλειστικά στο Ελληνικό κράτος, ακόμα και να είχε την ικανότητα, δεν θα τον εμπιστευόταν κανείς να ασχοληθεί.
4. Για την "επιτυχημένη" στρατηγική "πρώτα Ιόνιο, μετά Κρήτη, στο τέλος οριοθέτηση βάσει αμοιβαία μη γκρίζων ζωνών" δεν υπάρχει κανένα σχολιάκι; Για τον αγωγό; χαχαχα... Ε ρε γλέντια...
ΥΓ. Έχε πλάκα το γνωστό ανέκδοτο "ανάπτυξη/ανάκαμψη" που έχουν βάλει τον Σαμαρά να επαναλαμβάνει διαρκώς να είναι εμπνεύσεως... ΜΑΛΤΑ ΓΙΟΚ... χαχαχα...
Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, είμαστε...
Αυτάαα...
"δεν θα τον εμπιστευόταν κανείς να ασχοληθεί."
ΑπάντησηΔιαγραφή"κανείς" εννοείται "κανείς νοήμων πατριώτης"...
Προς ανακοντα. Τα σχολια τυπου Χαχα ραδιο αρβυλα δεν ακυρωνουν την ουσια των λογων του κου Λυγερου. Αν εχεις να πεις κατι ουσιαστικο πες το .Δεν εντυπωσιαζεις με τα δηθεν γελια που ξεπερνουν σε εκταση την αναλυση αυτου που χλευαζεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜη μού πεις ότι δεν ξέρεις το διαγαλαξιακό φιάσκο ΜΑΛΤΑ ΓΙΟΚ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τα υπόλοιπα, προφανώς δεν είσαι τακτικός αναγνώστης και δεν έχεις παρακολουθήσει τη... δικτυογραφία τα τελευταία 2 χρόνια... αλλιώς δεν θα ζήταγες να επαναλάβω με λεπτομέρειες.
Όσο για τα σχόλια επί των επιχειρημάτων τού παρόντος άρθρου, θα σε απογοητεύσω αλλά δεν ξανακάνω δωρεάν διαδικτυακά μαθήματα στον κ. Λυγερό, έτσι ώστε να τού δώσω το δικαίωμα να επικαλεστεί... κωλοτούμπα, όπως στο θέμα των γκρίζων ζωνών. Κρατάω το σακούλι με τα υπόλοιπα επιχειρήματα προς αποδόμηση, όπου και όταν.