Του Γιώργου Καραμπελιά
Ο Σαμαράς κλυδωνίζεται. Η δεξιά έχει
κομματιαστεί και η αμφισβήτηση ανεβαίνει από όλες τις πλευρές. Οι
μητσοτακικοί για πρώτη φορά μετά από χρόνια ξαναδείχνουν τα δόντια τους,
ενώ οι «συμμαχικές δυνάμεις» του Πασόκ συρρικνώνονται δραματικά.
Ο Αντώνης έκανε τη βρώμικη δουλειά, συγκεντρώνοντας τις κατάρες εκατομμυρίων, και τώρα πλησιάζει η ώρα της ιστορικής του καταδίκης. Η «επιτυχία» του, δηλαδή η ολοκλήρωση –λίγο πολύ– των μνημονιακών στόχων, της «αλλαγής κατηγορίας» της Ελλάδας, που από την πρώτη κατηγορία, υποβαθμίστηκε στην κατηγορία αποικίας και θερέτρου των Βορειοευρωπαίων, φέρνει και πιο κοντά την απόσυρσή του, δίπλα στα λοιπά φθαρμένα υλικά του ΓΑΠ και του Βενιζέλου.
Το ότι αυτή δεν έχει ακόμα πραγματοποιηθεί, συνδέεται με την έλλειψη εναλλακτικών προτάσεων στο εσωτερικό του συστήματος. Γι’ αυτό και ο Ψυχάρης ή ο Αλαφούζος συνεχίζουν να τον στηρίζουν, ποιώντας την ανάγκη φιλοτιμία. Αν όμως χάσει και τη στοιχειώδη νομιμοποίηση στις εκλογές, τότε θα υποχρεωθούν να κινητοποιήσουν πάραυτα τις όποιες ισχνές εναλλακτικές λύσεις διαθέτουν.
Η απαξίωση του Σαμαρά δεν είναι συνέπεια μιας αποφασιστικής στροφής της κοινωνίας προς τα αριστερά. Ο χώρος της «κεντροαριστεράς» –στον οποίο ανήκει στην πραγματικότητα και ο Σύριζα– συγκεντρώνει ανάλογα ποσοστά με ό,τι συγκέντρωνε σχεδόν σε όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο, και στις αυτοδιοικητικές εκλογές δεν φαίνεται να έχει αλλάξει ο συσχετισμός δυνάμεων. Η κατάρρευσή του οφείλεται λοιπόν στο ότι απεδείχθη δουλικός και πειθήνιος υπάλληλος της Μέρκελ και της τρόικας, καταστρέφοντας την ελληνική κοινωνία.
Ο Σαμαράς είχε την ευκαιρία στα τέλη του 2011, όταν κατέρρευσε ο ΓΑΠ, να μεταβληθεί σε έναν «αντιμνημονιακό» δεξιό ηγέτη με μεγάλη κοινωνική και εκλογική απήχηση. Αντ’ αυτού γονάτισε μπροστά στα ξένα αφεντικά και τους τραπεζίτες. Και όλα όσα ακολούθησαν ήταν μοιραία και αναπόφευκτα. Γι’ αυτό και το τέλος του, που πλησιάζει, θα είναι εκείνο της στυμμένης λεμονόκουπας.
Στην Ουγγαρία πριν από έναν μήνα έγιναν βουλευτικές εκλογές. Και το δεξιό κόμμα του Όρμπαν τις ξανακέρδισε με 48% των ψήφων. Το κόμμα του είναι δεξιό, αλλά έδιωξε το ΔΝΤ και τις ξένες τράπεζες από την Ουγγαρία. Ο Αντώνης Σαμαράς, αντίθετα, είναι η περιδεής έκφραση μιας αστικής τάξης και μιας ελίτ βαθύτατα εξαρτημένης και ξενόδουλης. Και δεν πέτυχε απολύτως τίποτε. Ακόμα και η παραμονή της Ελλάδας, ως αποικίας, στην Ευρωζώνη, για την οποία επαίρεται, είναι συνέπεια της γεωπολιτικής θέσης της χώρας και του ρόλου των Αμερικάνων και προπαντός των Κινέζων. Αυτός, πέτυχε μόνο την εκπτώχευση, την παραγωγική αποδιάρθρωση και την κοινωνική καταρράκωση της χώρας.
Ο Αντώνης έκανε τη βρώμικη δουλειά, συγκεντρώνοντας τις κατάρες εκατομμυρίων, και τώρα πλησιάζει η ώρα της ιστορικής του καταδίκης. Η «επιτυχία» του, δηλαδή η ολοκλήρωση –λίγο πολύ– των μνημονιακών στόχων, της «αλλαγής κατηγορίας» της Ελλάδας, που από την πρώτη κατηγορία, υποβαθμίστηκε στην κατηγορία αποικίας και θερέτρου των Βορειοευρωπαίων, φέρνει και πιο κοντά την απόσυρσή του, δίπλα στα λοιπά φθαρμένα υλικά του ΓΑΠ και του Βενιζέλου.
Το ότι αυτή δεν έχει ακόμα πραγματοποιηθεί, συνδέεται με την έλλειψη εναλλακτικών προτάσεων στο εσωτερικό του συστήματος. Γι’ αυτό και ο Ψυχάρης ή ο Αλαφούζος συνεχίζουν να τον στηρίζουν, ποιώντας την ανάγκη φιλοτιμία. Αν όμως χάσει και τη στοιχειώδη νομιμοποίηση στις εκλογές, τότε θα υποχρεωθούν να κινητοποιήσουν πάραυτα τις όποιες ισχνές εναλλακτικές λύσεις διαθέτουν.
Η απαξίωση του Σαμαρά δεν είναι συνέπεια μιας αποφασιστικής στροφής της κοινωνίας προς τα αριστερά. Ο χώρος της «κεντροαριστεράς» –στον οποίο ανήκει στην πραγματικότητα και ο Σύριζα– συγκεντρώνει ανάλογα ποσοστά με ό,τι συγκέντρωνε σχεδόν σε όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο, και στις αυτοδιοικητικές εκλογές δεν φαίνεται να έχει αλλάξει ο συσχετισμός δυνάμεων. Η κατάρρευσή του οφείλεται λοιπόν στο ότι απεδείχθη δουλικός και πειθήνιος υπάλληλος της Μέρκελ και της τρόικας, καταστρέφοντας την ελληνική κοινωνία.
Ο Σαμαράς είχε την ευκαιρία στα τέλη του 2011, όταν κατέρρευσε ο ΓΑΠ, να μεταβληθεί σε έναν «αντιμνημονιακό» δεξιό ηγέτη με μεγάλη κοινωνική και εκλογική απήχηση. Αντ’ αυτού γονάτισε μπροστά στα ξένα αφεντικά και τους τραπεζίτες. Και όλα όσα ακολούθησαν ήταν μοιραία και αναπόφευκτα. Γι’ αυτό και το τέλος του, που πλησιάζει, θα είναι εκείνο της στυμμένης λεμονόκουπας.
Στην Ουγγαρία πριν από έναν μήνα έγιναν βουλευτικές εκλογές. Και το δεξιό κόμμα του Όρμπαν τις ξανακέρδισε με 48% των ψήφων. Το κόμμα του είναι δεξιό, αλλά έδιωξε το ΔΝΤ και τις ξένες τράπεζες από την Ουγγαρία. Ο Αντώνης Σαμαράς, αντίθετα, είναι η περιδεής έκφραση μιας αστικής τάξης και μιας ελίτ βαθύτατα εξαρτημένης και ξενόδουλης. Και δεν πέτυχε απολύτως τίποτε. Ακόμα και η παραμονή της Ελλάδας, ως αποικίας, στην Ευρωζώνη, για την οποία επαίρεται, είναι συνέπεια της γεωπολιτικής θέσης της χώρας και του ρόλου των Αμερικάνων και προπαντός των Κινέζων. Αυτός, πέτυχε μόνο την εκπτώχευση, την παραγωγική αποδιάρθρωση και την κοινωνική καταρράκωση της χώρας.
Τα ειπες ολα φιλε σε δυο γραμεσ,
ΑπάντησηΔιαγραφή"είναι η περιδεής έκφραση μιας αστικής τάξης και μιας ελίτ βαθύτατα εξαρτημένης και ξενόδουλης. "
Το 1993 ο ψυχοπαθής ρίχνει την νόμιμη κυβέρνηση της ΝΔ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαρές και πανηγύρια οι Καραμανλικοί που "απαλλάχτηκαν" από τον Μητσοτάκη.
Το 1994 ο ψυχοπαθής προτείνει τον Στεφανόπουλο για πρόεδρο, τον ψηφίζει με το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ ακόμη περιμένει να γίνουν εκλογές.
Το 1995 ο ψυχοπαθής κατεβαίνει στις εκλογές και δεν αφήνει την ΝΔ να κερδίσει, γεγονός σίγουρο άν έκλεινε το κόμμα και συνενώνονταν με την ΝΔ. Ο Εβερτ αντί να τον χέσει πατόκορφα και να τον καταγγείλει για προδότη, κάνει το παγώνι για να μην ξεφτιλιστεί που συμετείχε στην πτώση της κυβέρνησης το 1993.
Ο Καραμανλής αντί να τον αφήσει στα σκουπίδια, τον στέλνει στην Ευρωβουλή, μετά τον κάνει υπουργό και στο τέλος βάζει τον μηχανισμό του και τον εκλέγει και αρχηγό στο κόμμα.
Ο Μητσοτάκης δεν βάζει βέτο για την επιστροφή του ψυχοπαθούς για να μην κόψει τον δρόμο της Ντόρας για την αρχηγία και την πιθανή πρωθυπουργία. Ο θεός να τον έχει καλά, αλλά δεν προκέιται να δεί τίποτε και από τα δύο.
Ο ψυχοπαθής έχει διαλύσει το κόμμα με τις πιό προδοτικές και αλλοπρόσαλλες πολιτικές του, και οι Βαρώνοι του κόμματος σφυρίζουν αδιάφορα για να μην χάσουν τα παιδιά τους την καριέρα τους.
Και στο φινάλε διερωτούνται όσοι εξακολουθούν να το παίζουν ηγεσία στην παράγκα, γιατί οι ψηφοφόροι την έχουν κοπανίσει και ψηφίζουν Χρυσή Αυγή και ΣΥΡΙΖΑ.
Γιατί αρκετά πλέον με την σαπίλα σας.
Ποσο ειπαμε διαφερει στο ελληνικο Σοβιετ μας, το καθυστερημα της Προοδευτικης Αριστερας και του Νεοναζιστικου Εθνικοσοσιαλισμου;
ΑπάντησηΔιαγραφή- (ο τιτλος του βιντεο ειναι παραπλανητικος)
https://www.youtube.com/watch?v=1ZCWNB6TRQ0#t=164
Ναι, μας φταιει ο Σαμαρας η Μερκελ και τα λεφτα που υπαρχουν.
Διολου ψυχοπαθης δεν ειναι. Ολα αυτα τα εκαν σαν ενεργουμενο ξενων συμφεροντων (κατι ξερει ο Καρατζαφυρερ και το αφηνει να αιωρειται για τα γεγονοτα που οδηγησαν στην πτωση του Μητσοτακη και ειχαν σχεση με τη ΣΙΜΕΝΣ). Μωροφιλοδοξος και εγωπαθης ειναι, αλλωστε αυτης της ανατροφης ετυχε στο φυτωριο πρωθυπουργων (το Αμερικανικο Κολλεγιο με την προτεσταντικη ανατροφη), χωρις να ιδρωσει ποτε και να καταλαβει τι σημαινει να εχεις διδακτορικα και να χτυπας πορτες για ενα μεροκαματο. Οσο για τις σπουδες του, μαλλον γιατρο θα ηθελε να τον κανει ο μακαριτης και ποιοτικος ανθρωπος (ο πατερας του), αλλα ο ιδιος εστραφη στη γενικη μπουρδολογια των ποιλιτικο-οικονομικων δηθεν σπουδων, γιατι προφανως εινα βαρεια η καλογερικη της ιατρικης. ΑΥΤΟΝ ΨΗΦΙΣΑΤΕ. ΤΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΕΣΘΕ ΑΔΕΛΦΟΙ?????
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Καραμπελιάς φανερώνει την αξία του αλλά και ο Καλεντερίδης που σταχυολόγησε το περιεκτικό αυτό άρθρο. Καιρός όμως να περάσουν οι συγκεκριμένοι, ή άλλοι των αυτών θέσεων, από το χώρο της δημοσιογραφίας στο χώρο της ενεργού πολιτικής για να σωθεί ο τόπος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟύτε ο Παπανδρέου, ούτε ο Βενιζέλος, ούτε ο Σαμαράς, ούτε οι υπόλοιποι που στήριξαν τις μνημονιακές κυβερνήσεις είναι ανόητοι και δεν καταλάβαιναν ότι με αυτές τις πολιτικές επιλογές τους υπέγραφαν και την πολιτική τους καταδίκη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλά υπάρχουν στην πολιτική ακριβώς γι αυτό το λόγο.
Για να παραδώσουν την Ελλάδα στα συμφέροντα που υπηρετούν, με το αζημίωτο (οικονομικό) φυσικά.
Είναι θέμα καταγωγής.