Οι «καλοί» φασίστες

"Η ιδεολογική ριζοσπαστικοποίηση της μεταπολίτευσης υπονόμευσε τις καθιερωμένες κοινωνικές ιεραρχίες. Ο ηλικιωμένος καθηγητής σου, για παράδειγμα, έπαψε να θεωρείται πηγή κοινωνικής αυθεντίας και αξιοσέβαστο πρόσωπο. Τώρα μπορείς να τον χλευάζεις δημόσια, να του χτίζεις το γραφείο ή να τον κρατάς όμηρο για ώρες. Αν χρειαστεί μπορείς και να τον χτυπήσεις (όχι πολύ, ίσα-ίσα για «συμμόρφωση»). Το ίδιο μπορείς να κάνεις και με τους αντιπροσώπους (που εσύ ψήφισες) στο Κοινοβούλιο ή οποιονδήποτε άλλο φορέα υποτιθέμενου κύρους ή εξουσίας. Η ατομική ή συλλογική επιδίωξη, το «έτσι θέλω» έγινε για πολλούς η μόνη νομιμοποιητική δύναμη (παρατηρήστε πώς συμπεριφέρονται πολλοί συνδικαλιστές). Η μεταπολίτευση έθεσε άλλες προτεραιότητες και η παλιά τάξη πραγμάτων έπρεπε να υποχωρήσει. Εξάλλου, όπως το είχε πει ο Α. Παπανδρέου: δεν υπάρχουν θεσμοί παρά μόνο ο λαός" 

Να σέβεσαι και να ανέχεσαι τους άλλους  -   Νίκος Μαραντζίδης 

του Φαήλου Κρανιδιώτη
Τρία φασισταριά, από αυτά που υποδύονται τους «προοδευτικούς», έστειλαν στο νοσοκομείο τον καθηγητή Μαραντζίδη μετά από λυντσάρισμα σε καφετέρια, του οποίου προηγήθηκε η ερώτηση «είσαι αυτός που γράφει άρθρα κατά της αριστεράς»;

Ο Νίκος Μαραντζίδης αποτελεί σπάνια περίπτωση επιστήμονα με υποδειγματική τεκμηρίωση στο ιστορικό, ερευνητικό του έργο. Έχω διαβάσει όλα όσα έχει δημοσιεύσει κι έχω διαβάσει και πολλά βιβλία άλλων για τα θέματα που εκείνος πραγματεύεται. Δεν τον έχω τσακώσει ποτέ να ψεύδεται, να μαϊμουδίζει πηγές και γεγονότα ή να κάνει την πάπια για άλλα. Έχει δε μια εκνευριστικά σταθερή απόσταση από τα γεγονότα, τα πρόσωπα και την όποια ιδεολογική τους φόρτιση, σε μια χώρα όπου μερικοί «επιστήμονες» φτιάχνουν πρώτα το κομματικώς επιθυμητό «συμπέρασμα» των ιδεοληψιών τους και μετά προσπαθούν να στραμπουλήξουν τα γεγονότα, για να τα φέρουν στα μέτρα του «συμπεράσματος». Αυτό βέβαια είναι επιστήμη του κώλου αλλά ως γνωστόν, η μύγα ξέρετε τι κάνει με αυτόν στον κόσμο όλο. Άμα δε είναι και «προοδευτικιά» η μύγα, άστα να πάνε.
Στα βιβλία του η ποικιλόχρωμη αριστερά έχει απαντήσει με ύβρεις, αφορισμούς, ελεεινολογίες αλλά ποτέ δεν άκουσα μισό δράμι τεκμηριωμένα επιχειρήματα, που να αμφισβητούν το επιστημονικό του έργο. Ειδικά γύρω από το βιβλίο του «Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας» έγινε το έλα να δεις από φραστικές επιθέσεις.

Χτες όμως ο «επαναστατικός αγώνας» ανέβηκε στάδιο. Τρία φασισταριά, από αυτά που υποδύονται τους «προοδευτικούς», τον έστειλαν στο νοσοκομείο μετά από λυντσάρισμα σε καφετέρια, του οποίου προηγήθηκε η ερώτηση «είσαι αυτός που γράφει άρθρα κατά της αριστεράς»; Γράφει κυρίως βιβλία αλλά αυτό είναι λεπτομέρεια για τους ψιλοοπλατζήδες. Ο κ. Μαραντζίδης με την «διαστροφή» του δάσκαλου προσφέρθηκε να συζητήσουν την όποια διαφωνία τους. Η απάντηση ήταν γροθιές και κλωτσιές.

Λοιπόν, αυτοί είναι οι άλλοι φασίστες, οι «καλοί», γιατί δεν είδα και πολλές καταδίκες του περιστατικού από τα συνήθως λαλίστατα συντρόφια. Είναι οι άλλοι φασίστες, το αντεστραμμένο είδωλο και τα πρωτοξάδερφα των νεοναζί, που αναλαμβάνουν να διαφυλάξουν τα άπλυτα της αριστεράς από την ιστορική έρευνα και την δημόσια κριτική. Είναι το υπαρκτότατο ένα άκρο εκ των δυο άκρων, τα οποία είναι πραγματικότητα κι όχι θεωρία, όπως μπορεί να πιστοποιήσει κι ο κ. Μαραντζίδης, στον οποίο ευχόμαστε καλή ανάρρωση και πολλά νέα βιβλία.

Με τα άρθρα του, όταν πραγματεύεται τα τρέχοντα, κάποιες φορές κι εγώ διαφωνώ αλλά δεν διανοήθηκα να σιγήσω την φωνή του με βία. Στην δε αριστερά υπάρχουν πολλοί, πολιτευόμενοι, αρθρογράφοι και ντεμέκ «διανοούμενοι», που με όσα λένε με εξοργίζουν, τους θεωρώ πνευματική και πολιτική φύρα αλλά δεν αναγνωρίζω σε κανέναν το δικαίωμα να τους λυντσάρει ή έστω να απαγορεύσει την δημόσια έκφραση ακόμη κι αυτού που θεωρώ μηδενιστική κι ανιστόρητη καφρίλα τους.

Αυτοί είναι μια βασική διαφορά μας με κάποιους της απέναντι όχθης. Εμείς είμαστε αληθινοί φιλελεύθεροι δημοκράτες, ενώ αυτοί είναι παρενδυτικοί φασίστες, που κάτω από την δορά του «προοδευτικού» κρύβουν τον πιο μαύρο και βίαιο ολοκληρωτισμό

Antinews