Έχουμε δίκιο, χωρίς “αλλά”

Της Γεωργίας Πανοπούλου

“Οι λεγόμενοι πρωτόγονοι πολιτισμοί (les civilisations dites primitives)”, επαναλάμβαναν συνεχώς οι καθηγητές μου στο Πανεπιστήμιο Paris V, στο μάθημα της εθνολογίας. Το μήνυμα ήταν σαφές: οι διαφορετικοί πολιτισμοί δεν ιεραρχούνται, είναι απλώς διαφορετικοί. Όλοι έχουν την ίδια εσωτερική αξία. Ένα περίτεχνο τόξο της φυλής των Γιανομάμι στον Αμαζόνιο ή ένα κινέζικο πορσελάνινο βάζο του 16ου αιώνα έχει την ίδια αισθητική και καλλιτεχνική αξία για την ανθρωπότητα με την Αφροδίτη της Μήλου.

Η πίστη ότι κόκκαλα από ανθρώπους που πάσχουν από αλμπινισμό φέρνουν γονιμότητα και τύχη έχει την ίδια αξία για την ανάπτυξη της επιστήμης με την αποτελεσματική έρευνα για την εξωσωματική γονιμοποίηση. Η νορβηγική ιστορία για τη δημιουργία του κόσμου από τον Οντίν, που έφτιαξε τον Ασκ και την Έμπλα, έχει την ίδια βαρύτητα για την εξέλιξη της ανθρωπότητας με τον μύθο της Βίβλου. Η καταδίκη σε θάνατο διά λιθοβολισμού για το “αμάρτημα” της μοιχείας δεν είναι δείγμα οπισθοδρόμησης μίας κοινωνίας, έναντι μίας άλλης που έχει αποποινικοποιήσει το θέμα - είναι απλώς μία διαφορετική παράδοση.

Για τους καθηγητές μου, η ισότητα ήταν το τοτέμ, η ιεράρχηση το ταμπού. Οι καθηγητές μου έκαναν όλοι λάθος.

για τη συνέχεια LIBERAL